To break the paradigm of traditiona

To break the paradigm of traditional post-consumer waste
management e reliance on voluntary household participation and municipal responsibility e governments are looking to the
adoption of producer and product responsibility schemes as a
means to achieve greater success. That is, polluter pay-based
schemes can reallocate/shift collection and management responsibility
among the primary or all parties responsible in postconsumer
waste management. The two most common frameworks
are extended producer responsibility (EPR) and product
stewardship (PS). As summarized by Nicol and Thompson (2007),
EPR requires producers to pay for the recycling of their postconsumer
waste whereas PS shares the costs of recycling to
include producers, consumers, governments, and other stakeholders.
More specifically, EPR extends the producer’s responsibility
to the post-consumer stage of the product’s lifecycle
and to incorporate environmental considerations into product
and packaging design (Nicol and Thompson, 2007). An important
feature of EPR is that physical and economic responsibility for
post-consumer waste management is shifted from local governments
to producers (OECD, 2001). While the producer is responsible
for the cost of recycling, consumers are responsible for
delivering the specific waste to a collection point. As noted by the
Organization for Economic Cooperation and Development (2001),
EPR is inherently a shared responsibility system as consumers,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะทำลายกระบวนทัศน์ของการโพสต์ของผู้บริโภคแบบดั้งเดิมเสียความเชื่อมั่นในการจัดการอีเมล์ที่ใช้ในครัวเรือนมีส่วนร่วมโดยสมัครใจและเทศบาลรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์รับผิดชอบกำลังมองไปที่การยอมรับของผู้ผลิตและรูปแบบความรับผิดชอบต่อสินค้าที่เป็นวิธีการที่จะประสบความสำเร็จมากขึ้น นั่นคือก่อมลพิษจ่ายตามแผนการสามารถจัดสรร / คอลเลกชันการเปลี่ยนแปลงและความรับผิดชอบการบริหารจัดการในหมู่บุคคลหลักหรือรับผิดชอบในpostconsumer การจัดการของเสีย ทั้งสองกรอบที่พบมากที่สุดมีการขยายความรับผิดชอบของผู้ผลิต (EPR) และผลิตภัณฑ์ดูแล(PS) ในฐานะที่เป็นสรุปโดยโรลและ ธ อมป์สัน (2007), EPR ต้องมีผู้ผลิตที่จะจ่ายสำหรับการรีไซเคิลของ postconsumer ของพวกเขาเสียในขณะที่ PS หุ้นค่าใช้จ่ายของการรีไซเคิลที่จะรวมถึงผู้ผลิตผู้บริโภครัฐบาลและผู้มีส่วนได้เสียอื่นๆ . โดยเฉพาะอย่างยิ่ง EPR ขยายความรับผิดชอบของผู้ผลิตที่จะขั้นตอนการโพสต์ของผู้บริโภคของวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์และเพื่อรวมการพิจารณาด้านสิ่งแวดล้อมในผลิตภัณฑ์และการออกแบบบรรจุภัณฑ์(โรลและ ธ อมป์สัน, 2007) ที่สำคัญคุณลักษณะของ EPR คือความรับผิดชอบทางกายภาพและทางเศรษฐกิจสำหรับการจัดการของเสียการโพสต์ของผู้บริโภคที่มีการเปลี่ยนจากรัฐบาลท้องถิ่นให้กับผู้ผลิต(OECD, 2001) ในขณะที่ผู้ผลิตเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับค่าใช้จ่ายของการรีไซเคิลที่ผู้บริโภคมีความรับผิดชอบในการส่งมอบของเสียที่เฉพาะเจาะจงไปยังจุดคอลเลกชัน ดังที่ระบุไว้โดยองค์การเพื่อความร่วมมือและพัฒนาเศรษฐกิจ (2001), EPR เป็นเนื้อแท้ระบบความรับผิดชอบร่วมกันในฐานะผู้บริโภค,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแบ่งรูปแบบดั้งเดิมของผู้บริโภคโพสต์ขยะการจัดการและการมีส่วนร่วมโดยสมัครใจและเทศบาลรับผิดชอบใน e รัฐบาลต้องการ
รับผู้ผลิตและความรับผิดชอบผลิตภัณฑ์รูปแบบเป็น
หมายถึงการบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ นั่นคือ ผู้จ่ายเงินตามโครงการจัดสรร / เปลี่ยนได้

และความรับผิดชอบการจัดการคอลเลกชันในโรงเรียนประถม หรือทุกฝ่ายที่รับผิดชอบในการจัดการขยะ postconsumer

สองที่พบมากที่สุดคือ การขยายกรอบ
รับผิดชอบผู้ผลิต ( EPR ) และการดูแลผลิตภัณฑ์
( PS ) เป็นสรุปโดยนิโคล และ ทอมป์สัน ( 2007 ) ,
EPR ผู้ผลิตต้องจ่ายสำหรับการรีไซเคิลของตนเสีย ส่วน postconsumer
PS หุ้นต้นทุนการรีไซเคิล

รวมถึงผู้ผลิต , ผู้บริโภค , รัฐบาลและผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ .
มากขึ้นโดยเฉพาะแผนกขยายผู้ผลิตรับผิดชอบ
เพื่อผู้บริโภคโพสต์ขั้นตอนของวงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์และ

รวมการพิจารณาด้านสิ่งแวดล้อมในผลิตภัณฑ์ และบรรจุภัณฑ์ ( นิโคล และ ทอมป์สัน , 2007 ) คุณสมบัติที่สำคัญคือความรับผิดชอบของ EPR
ทางกายภาพและเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไปของผู้บริโภคการจัดการของเสียจากรัฐบาลท้องถิ่น
โพสต์ผู้ผลิต ( OECD , 2001 ) ในขณะที่ผู้ผลิตเป็นผู้รับผิดชอบ
ค่ารีไซเคิล ผู้บริโภคจะต้องรับผิดชอบ
ส่งเสียเฉพาะจุดรวบรวม . ตามที่ระบุไว้โดย
องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา ( 2001 ) ,
EPR เป็นอย่างโดยเนื้อแท้มีความรับผิดชอบร่วมกันของระบบเป็นผู้บริโภค