The Q factor was calculated by fitt

The Q factor was calculated by fitting the measured data with
the envelope of Eq. (27). The measurements were carried out 20
times and the averaged value was selected as the Q factor of the
polymer at a certain strain.
Fig. 12 shows the Q factors measured by the impact testing
method. The natural frequencies of the 100-, 150-, and 200-mmlong
polymer-based bars were approximately 0.18, 0.08, and
0.05 kHz, respectively. In the range of 0.005–0.010%, the Q factor
of the PPS-based cantilever was approximately 580, which was
twice as high as that in the range of 0.035–0.040%. The Q factor
of the PEEK-based cantilever was 150 in the range of 0.005–
0.010% and decreased to 90 as the strain increased to 0.040%. The
experimental results also demonstrate that the Q factor is independent
of frequency in the range of 0.050–0.180 kHz.
The Q factors of the PPS- and PEEK-based bars at 0.08 kHz measured
using the impact tested method are shown in Fig. 10. They
are in accordance with the frequency- and strain-dependences of
the Q factor measured by the devised method described above.
However, these Q factors are lower than the values extrapolated
from the results obtained by the devised method. This may be
attributed to the mechanical loss generated on the contacting surface
between the cantilever and the plates. In the devised method
(Fig. 5), the energy loss is distributed in the transducer, contacting
surface, and polymer-based bar. Since the active vibration power
flowing across a cross-section is calculated, the dissipated energy,
which reflects the energy loss generated on a certain part, can be
estimated. In contrast, using the impact testing method (Fig. 11),
it is difficult to separate the energy loss generated on the bar from
that on the contacting surface between the plate and the polymerbased
bar. In the impact testing method, the energy loss in the
vibration system is used as the dissipated energy in calculations,
which yields a smaller Q factor than that obtained by the devised
method.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัว Q คำนวณโดยข้อมูลการวัดด้วยซองจดหมายของ Eq. (27) การประเมินดำเนินการ 20เวลาและการเฉลี่ยค่าถูกเลือกเป็นตัว Q ของการพอลิเมอร์ที่เป็นสายพันธุ์รูปที่ 12 แสดงปัจจัย Q ที่วัดได้จากการทดสอบผลกระทบวิธีการ ความถี่ธรรมชาติของ 100- 150- และ 200-mmlongพอลิเมอร์ตามบาร์ได้ประมาณ 0.18, 0.08 และ0.05 kHz ตามลำดับ ในช่วง 0.005 – 0.010% ตัว Qของ cantilever ที่คะแนน PPS เป็นประมาณ 580 ซึ่งสองสูงที่สุดเท่าที่ในช่วงของ 0.035-0.040% ตัว Qของ cantilever มองขึ้นเป็น 150 ในช่วง 0.005 –0.010% และลดลงเป็น 90 เป็นสายพันธุ์เพิ่มขึ้นเป็น 0.040% การผลการทดลองยังแสดงให้เห็นว่า ตัว Q เป็นอิสระความถี่ในช่วง 0.050 – 0.180 kHzวัดปัจจัย Q ของแถบคะแนน PPS และ PEEK ที่ 0.08 kHzใช้ผลทดสอบแสดงในรูป 10 พวกเขาตามความถี่ - และสายพันธุ์-dependences ของอยู่ปัจจัย Q ที่วัด โดยวิธีการวางที่อธิบายข้างต้นอย่างไรก็ตาม Q มีต่ำกว่าค่า extrapolatedจากผลลัพธ์ที่ได้ โดยวิธีการวาง นี้อาจจะประกอบกับการสูญเสียเชิงกลที่สร้างขึ้นบนพื้นผิวการติดต่อระหว่าง cantilever และแผ่น ในวิธีการวาง(รูป 5), การสูญเสียพลังงานกระจายในพิกัด ติดต่อพื้นผิว และพอลิเมอร์ตามบาร์ ตั้งแต่เครื่องสั่นที่ใช้งานอยู่คำนวณการไหลผ่านเร พลังงาน dissipatedซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการสูญเสียพลังงานที่สร้างขึ้นบางส่วน สามารถประมาณ ในทางตรงข้าม ใช้ผลการทดสอบวิธี (11 รูป),ยากที่จะแยกการสูญเสียพลังงานที่สร้างขึ้นบนแถบจากที่บนพื้นผิวการติดต่อระหว่างแผ่นและ polymerbasedบาร์ ในผลการทดสอบวิธีการ การสูญเสียพลังงานในการใช้ระบบสั่นสะเทือนเป็นพลังงาน dissipated ในการคำนวณซึ่งอัตราผลตอบแทนเป็นปัจจัย Q มีขนาดเล็กกว่าที่ได้รับ โดยการวางวิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัย Q ที่คำนวณได้จากข้อมูลที่วัดที่เหมาะสมกับ
ซองจดหมายของสม (27) วัดได้ดำเนินการ 20
เท่าและค่าเฉลี่ยได้รับเลือกเป็นคิวปัจจัยของ
พอลิเมอที่สายพันธุ์บางอย่าง.
รูป 12 แสดงให้เห็นว่าปัจจัย Q วัดโดยการทดสอบผลกระทบต่อ
วิธีการ ความถี่ธรรมชาติของ 100, 150 และ 200 mmlong
บาร์ลิเมอร์ที่ใช้ประมาณ 0.18, 0.08 และ
0.05 เฮิร์ทซ์ตามลำดับ ในช่วง 0.005-0.010% ที่คิวปัจจัย
ของเท้าแขน PPS-based ประมาณ 580 ซึ่งเป็น
ครั้งที่สองให้สูงที่สุดเท่าที่อยู่ในช่วง 0.035-0.040% ปัจจัย Q
ของเท้าแขน Peek-based 150 ในช่วงของ 0.005-
0.010% และลดลงถึง 90 เป็นสายพันธุ์ที่เพิ่มขึ้นเป็น 0.040%
ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่ายังมีปัจจัย Q มีความเป็นอิสระ
ของความถี่ในช่วง 0.050-0.180 เฮิร์ทซ์.
คิวปัจจัยของบาร์ PPS- และ Peek-based ที่ 0.08 kHz วัด
โดยใช้วิธีการส่งผลกระทบต่อการทดสอบจะแสดงในรูป 10. พวกเขา
อยู่ในสอดคล้องกับความถี่และความเครียด-dependences ของ
คิวปัจจัยที่วัดได้โดยวิธีการวางแผนที่อธิบายข้างต้น.
อย่างไรก็ตามปัจจัยเหล่านี้ Q จะต่ำกว่าค่าที่ประเมิน
จากผลที่ได้รับโดยวิธีการวางแผน เรื่องนี้อาจจะ
นำมาประกอบกับการสูญเสียทางกลที่สร้างขึ้นบนพื้นผิวการติดต่อ
ระหว่างคานและแผ่นเปลือกโลก ในวิธีการวางแผน
(รูปที่. 5), การสูญเสียพลังงานที่กระจายอยู่ในสมองติดต่อ
พื้นผิวและบาร์ลิเมอร์ที่ใช้ เนื่องจากอำนาจการสั่นสะเทือนที่ใช้งาน
ไหลข้ามข้ามส่วนที่มีการคำนวณพลังงานสำมะเลเทเมา
ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการสูญเสียพลังงานที่สร้างขึ้นในบางส่วนสามารถ
ประมาณ ในทางตรงกันข้ามการใช้วิธีการทดสอบผลกระทบ (รูปที่. 11),
มันเป็นเรื่องยากที่จะแยกการสูญเสียพลังงานที่สร้างขึ้นบนแถบจาก
ที่อยู่บนพื้นผิวการติดต่อระหว่างแผ่นและ polymerbased
บาร์ ในวิธีการทดสอบผลกระทบที่การสูญเสียพลังงานใน
ระบบการสั่นสะเทือนจะใช้เป็นพลังงานที่กระจายไปในการคำนวณ
ที่ทำให้เป็นปัจจัย Q มีขนาดเล็กกว่าที่ได้รับจากการคิดค้น
วิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Q ส่วนคำนวณโดยการปรับข้อมูลที่วัดด้วยซองจดหมายของอีคิว ( 27 ) การวัดขนาดทดลอง 20ครั้งและเฉลี่ยค่า ถูกเลือกเป็น Q factor ของพอลิเมอร์ที่สายพันธุ์หนึ่งรูปที่ 12 แสดง Q ปัจจัยที่วัด โดยผลกระทบต่อการทดสอบวิธี ความถี่ธรรมชาติของ 100 - 150 - 200 mmlongพอลิเมอร์จากแท่ง ประมาณ 0.18 , 0.08 และ0.05 kHz ตามลำดับ ในช่วง 0.005 0.010 % Q ( , ปัจจัยของ PPS ตามสะพานประมาณ 580 , ซึ่งคือสูงเป็นสองเท่าเป็นว่าในช่วง 0.035 และ 0.040 ) Q ปัจจัยของแอบมองตามสะพาน 150 ในช่วง 0.005 )0.010 % และลดลงเป็นร้อยละ 90 เป็นสายพันธุ์เพิ่มขึ้น 0.040 ) ที่ผลการทดลองยังแสดงให้เห็นว่า Q ปัจจัยที่เป็นอิสระความถี่ในช่วง 0.050 และ 0.180 กิโลเฮิรตซ์Q ปัจจัยของ PPS และแอบมองอยู่แถบที่ 0.08 กิโลเฮิรตซ์ วัดใช้ผลทดสอบวิธีแสดงในรูปที่ 10 พวกเขาสอดคล้องกับความถี่และ dependences ของสายพันธุ์Q ปัจจัยวัดโดยการวางแผนวิธีการที่อธิบายข้างต้นอย่างไรก็ตาม ปัจจัยเหล่านี้ คิวน้อยกว่าคาด ค่าจากผลที่ได้จากการวางแผนวิธีการ นี้อาจเป็นประกอบกับการสูญเสียที่สร้างขึ้นบนพื้นผิวติดต่อกลระหว่างสะพานและแผ่น ในการวางแผนวิธี( รูปที่ 5 ) , การสูญเสียพลังงานมีการกระจายในตัวแปลงสัญญาณ ติดต่อพื้นผิวและพอลิเมอร์แท่งตาม ตั้งแต่ใช้ไฟฟ้า ระบบสั่นไหลข้ามภาคตัดขวาง มีการคำนวณ การกระจายพลังงานซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการสูญเสียพลังงานที่เกิดขึ้นในบางส่วน , สามารถโดยประมาณ ในทางตรงกันข้าม การใช้ผลการทดสอบ ( รูปที่ 11 )มันเป็นเรื่องยากที่จะแยกการสูญเสียพลังงานที่เกิดขึ้นในแถบจากในการติดต่องานระหว่างจานและ polymerbasedบาร์ ในผลกระทบการทดสอบวิธี การสูญเสียพลังงานในระบบการสั่นสะเทือนที่ใช้คือการสลายพลังงานในการคำนวณที่สามารถเล็ก q factor มากกว่าที่ได้จากการวางแผนวิธี