And I went home, and, because the p

And I went home, and, because the pain in my chest ached so much, I thought, "I'll go out for a run." Really not a very sensible thing to do. And I went on a run that I know so well. I know this run so well, by the back of my hand. I always run it perfectly fine. I count the steps and the lampposts and all those things that visually impaired people have a tendency to have a lot of meetings with. And there was a rock that I always missed. And I'd never fallen on it, never. And there I was crying away, and smash, bash on my rock. Broken, fallen over on this rock in the middle of March in 2000, typical Irish weather on a Wednesday -- gray, snot, tears everywhere, ridiculously self-pitying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมบ้าน และ เนื่องจากความเจ็บปวดในหน้าอกของฉัน ached มาก ฉันคิดว่า "ฉันจะออก ไปวิ่ง" จริง ๆ ไม่เหมาะสมสิ่งที่จะทำ และในการทำงานที่ฉันรู้ดี ฉันรู้นี้วิ่งดี โดยด้านหลังของมือ ฉันเรียกใช้เสมอมันสมบูรณ์แบบแล้ว ฉันนับขั้นตอน และเสาและสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดที่สายตามองคนมีแนวโน้มที่จะมีจำนวนมากด้วย และมีหินพลาดเสมอ และผมได้ไม่เคยลดลง มันไม่เคย และมีฉันร้องไห้ไป และ ชน ทุบตีบนหินของฉัน หัก fallen ผ่านบนหินนี้ช่วงกลางเดือนมีนาคมใน 2000 สภาพอากาศไอริชทั่วไปวันพุธ - สีเทา น้ำมูก น้ำตาทุก ขัน pitying ตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และผมก็กลับบ้านและเพราะเจ็บที่หน้าอกของฉันปวดร้าวมากผมคิดว่า "ฉันจะออกไปวิ่ง." จริงๆไม่ได้เป็นสิ่งที่เหมาะสมมากที่จะทำ และฉันก็วิ่งที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ฉันรู้ว่าการทำงานนี้ให้ดีโดยกลับมาจากมือของเรา ฉันมักจะทำงานได้สมบูรณ์ดี ฉันนับขั้นตอนและเสาและทุกสิ่งที่ว่าคนพิการทางสายตามีแนวโน้มที่จะมีจำนวนมากของการประชุมด้วย และมีหินที่ฉันมักจะพลาด และผมไม่เคยลดลงเมื่อมันไม่เคย และที่นั่นเราก็ร้องไห้ออกไปและต่อยทุบตีบนหินของฉัน หักลดลงไปบนหินก้อนนี้ในช่วงกลางของเดือนมีนาคมในปี 2000 สภาพอากาศโดยทั่วไปของชาวไอริชในวันพุธ - สีเทาน้ำมูกน้ำตาทุกขันเวทนาตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และฉันก็เดินกลับบ้าน และเพราะอาการเจ็บหน้าอกของฉันเจ็บปวดมาก ฉันคิดว่า " ฉันจะออกไปวิ่ง จริงๆ " ไม่ฉลาดมากนะ ฉันไปวิ่งที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ฉันรู้ว่ามันทำงานได้ดี โดยด้านหลังของมือ ฉันมักจะใช้มันสบายดี ฉันเริ่มนับก้าวและ - และสิ่งที่ว่าบกพร่องที่ผู้คนมีแนวโน้มที่จะมีประชุมเยอะด้วย และมีหิน ที่ฉันมักจะพลาด และฉันก็ไม่เคยลดลงเลย ไม่เคยเลย แล้วฉันก็ร้องไห้ออกมา และต่อย bash บนหินของฉัน แตกหล่นบนหินนี้อยู่ตรงกลางของเดือนมีนาคมในปี 2000 โดยทั่วไปชาวไอริชอากาศวันพุธ -- สีเทา น้ำมูก น้ำตา ทุกแห่ง ขันด้วยความเสียดาย