veloping edible films from biodegra

veloping edible films from biodegradable materials have
been the focus of worldwide attention for the consumers’ demand
for high quality and long shelf life products and also the increased
awareness of environmental issues (Debeaufort, Quezada-Gallo, &
Voilley, 1998; Kester & Fennema, 1986). Edible and biodegradable
natural polymer films have long been used to prevent moisture,
lipid, gas, solute, or aroma compound migration between foods and
their environments as an alternative packagings and coatings with
lower environmental costs. Biopolymers commonly used in edible
films are comprised of edible proteins, polysaccharides, lipids and/
or resins, and other components that render them edible (Jimenez,
Fabra, Talens, & Chiralt, 2012; Morillon, Debeaufort, Blond, Capelle,
& Voilley, 2002; Ramos, Fernandes, Silva, Pintado, & Malcata, 2012).
Cellulose is the most abundant renewable resource, and its derivatives
may offer attractive alternatives as long as their properties
can be tailored to specific end-use applications. Cellulose ethers are
a class of semi-synthetic polymers obtained by chemical reaction of
the hydroxyl groups at positions 2, 3, and/or 6 of the anhydroglucose
residues of cellulose, which is made of D-glucopyranose
units of conformation chair, bonded through b(1 / 4) glycosidic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีฟิล์มกิน veloping จากวัสดุย่อยสลายยากรับความสนใจทั่วโลกสำหรับความต้องการของผู้บริโภคคุณภาพผลิตภัณฑ์อายุการเก็บรักษายาวนาน และยังเพิ่มตระหนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อม (Debeaufort, Quezada-กอลโล &Voilley, 1998 Kester และ Fennema, 1986) กินและย่อยสลายยากจึงมีการใช้ฟิล์มพอลิเมอร์ธรรมชาติเพื่อป้องกันความชื้นไขมัน แก๊ส ตัว หรือหอมผสมโยกย้ายระหว่างอาหาร และสภาพแวดล้อมของพวกเขาเป็นทางเลือกกับและเคลือบด้วยลดค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม Biopolymers ที่ใช้บ่อยในการกินฟิล์มจะประกอบด้วยโปรตีนกิน โครงการ polysaccharides และ /หรือเรซิ่น และส่วนประกอบอื่น ๆ ที่ทำให้พวกเขากิน (JimenezFabra, Talens, & Chiralt, 2012 สีทอง Morillon, Debeaufort Capelle& Voilley, 2002 Ramos, Fernandes, Silva, Pintado, & Malcata, 2012)เซลลูโลสเป็นทรัพยากรหมุนเวียนมากที่สุด และอนุพันธ์อาจมีทางเลือกน่าสนใจตราบคุณสมบัติสามารถปรับการใช้งานเฉพาะที่สิ้น มีเซลลูโลส ethersระดับของโพลิเมอร์กึ่งสังเคราะห์ได้ ด้วยปฏิกิริยาเคมีของกลุ่มไฮดรอกซิลที่ตำแหน่ง 2, 3 และ/หรือ 6 anhydroglucoseตกค้างของเซลลูโลส ซึ่งทำ D-glucopyranoseหน่วยของ conformation เก้าอี้ ถูกผูกมัดโดย b(1 / 4) glycosidic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพยนตร์กิน veloping จากวัสดุที่ย่อยสลายได้
รับความสนใจจากทั่วโลกให้ความสนใจความต้องการของผู้บริโภค
ที่มีคุณภาพสูงและอายุการเก็บรักษาผลิตภัณฑ์ที่ยาวนานและยังเพิ่ม
ความตระหนักของปัญหาสิ่งแวดล้อม (Debeaufort, Quezada-Gallo และ
Voilley, 1998; & Kester Fennema, 1986) กินและย่อยสลายได้
ตามธรรมชาติภาพยนตร์ลิเมอร์ได้รับการใช้เพื่อป้องกันความชื้น,
ไขมัน, แก๊ส, ตัวละลายหรือการย้ายถิ่นระหว่างกลิ่นหอมสารอาหารและ
สภาพแวดล้อมของพวกเขาเป็นทางเลือกที่บรรจุและสารเคลือบที่มี
ค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าสิ่งแวดล้อม Biopolymers ใช้กันทั่วไปในกิน
ภาพยนตร์จะประกอบด้วยโปรตีนกิน polysaccharides ไขมันและ /
หรือเรซินและส่วนประกอบอื่น ๆ ที่ทำให้พวกเขากิน (เมเนซ
Fabra, Talens และ Chiralt 2012; Morillon, Debeaufort, สีบลอนด์, Capelle,
และ Voilley, 2002. รามอส, เฟอร์นันเดอซิลวา, Pintado และ Malcata 2012)
เซลลูโลสเป็นทรัพยากรที่ทดแทนที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดและอนุพันธ์
อาจมีทางเลือกที่น่าสนใจตราบใดที่คุณสมบัติของพวกเขา
สามารถปรับแต่งการใช้งานสิ้นการใช้งานที่เฉพาะเจาะจง อีเทอร์เซลลูโลสมี
ระดับของโพลิเมอร์กึ่งสังเคราะห์ได้จากปฏิกิริยาทางเคมีของ
กลุ่มไฮดรอกซิตำแหน่งที่ 2, 3, และ / หรือ 6 ของไฮ
ตกค้างของเซลลูโลสซึ่งทำจาก D-glucopyranose
หน่วยของเก้าอี้โครงสร้างผูกมัดผ่านข (1/4) glycosidic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาฟิล์มบริโภคได้จากวัสดุที่ย่อยสลายได้
ได้รับการมุ่งเน้นความสนใจทั่วโลกสำหรับความต้องการของผู้บริโภค
คุณภาพสูงและผลิตภัณฑ์อายุการเก็บรักษานาน และยังเพิ่มความตระหนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อม ( debeaufort
,
quezada Gallo , & voilley , 1998 ; เคสเตอร์& fennema , 1986 ) กินและย่อยสลาย
ธรรมชาติพอลิเมอร์ฟิล์มได้นานถูกใช้เพื่อป้องกันความชื้น
ของแก๊สตัวถูกละลายหรือกลิ่นหอมสารประกอบการย้ายถิ่นระหว่างอาหารและสภาพแวดล้อมของพวกเขาเป็นทางเลือกและ

และเคลือบด้วยลดค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม . ไบโอพอลิเมอร์ที่ใช้ทั่วไปในฟิล์ม
ประกอบด้วยกิน โปรตีน ไขมัน และ polysaccharides /
หรือเรซิน , และส่วนประกอบอื่น ๆที่ทำให้พวกเขากิน ( Jimenez ,
fabra talens & , , chiralt , 2012 ; morillon debeaufort , สีบลอนด์ , CAPELLE
, ,& voilley , 2002 ; รามอส , Femandes , ซิลวา , pintado & malcata , 2012 ) .
เซลลูโลสเป็นทรัพยากรหมุนเวียนชุกชุมมากที่สุด และอนุพันธ์
อาจเสนอทางเลือกที่น่าสนใจตราบใดที่คุณสมบัติของพวกเขา
สามารถปรับแต่งเพื่อสิ้นสุดการใช้แอปพลิเคชันที่เฉพาะเจาะจง เซลลูโลสอีเทอร์เป็น
ชั้นของกึ่งพอลิเมอร์สังเคราะห์ได้จากปฏิกิริยาทางเคมีของ
หมู่ไฮดรอกซิลที่ตำแหน่ง 2 , 3 ,และ / หรือ 6 ของ anhydroglucose
ตกค้างของเซลลูโลสซึ่งเป็น d-glucopyranose
หน่วยของเก้าอี้โครงสร้างผูกมัดผ่าน B ( 1 / 4 ) ไกลโคซิดิก