- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
AK-47After repelling the goblins, E
AK-47After repelling the goblins, Elle-sensei checked us for injuries.
There was only a cut on the little girl when she fainted, so with Elle-sensei’s healing magic she recovered in the blink of an eye.
After that sensei led us back to the orphanage.
A party of guards were called from town to serve as lookouts.
During that time, Elle-sensei went inside the forest alone and killed the 2 goblins that ran away.
Moving easily around the forest, she looked for other monsters that might be a threat, then went back.
It seems she didn’t find anything besides the goblins.
That night, a meeting was convened at the mayor’s house.
The agenda was this evening’s “Goblin Attack Incident”.
There are cases where monsters individually attacked towns, but it’s the first time they did so en masse.
To start with, ferocious monsters like goblins had never been found in these forests.
It’s the first case ever since the town was founded.
A villager jokingly said “Isn’t this the revival of a demon king?”.
The mayor admonished him for indiscretion, and he went quiet.
On the bright side, through my and Snow’s efforts there are no casualties, though some did get injured.
It was a rather fortunate outcome.
But we can’t expect good luck to happen every time.
At the meeting it was decided that once every 30 days, the guard party and Elle-sensei would come together and look around the forest, patrolling to make sure there are no dangerous monsters.
Tonight, the guard party will take shifts standing watch on the outskirts of town just in case.
Everyone’s words of thanks to me and Snow kept on coming until the next day.
▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼
After the goblin attack incident, people’s opinion of me underwent a complete change.
Originally among the townspeople I had gained a bad reputation—I was the creepy kid who, even though I became the orphanage’s #1 contributor through my earnings from reversi and other toys, spent the money doing suspicious research with magic liquid metal.
As for myself, because I had immersed myself in handgun making, I never noticed that I had a bad reputation.
Through this incident, the public opinion of me became that of a “Genius who had no talent as a magician, but compensated for it with magic devices”.
Really, a complete change…….
The mayor’s complete change was particularly severe.
The girl that Snow and I saved was the mayor’s daughter, and she was taken at first sight by me.
Via the mayor, she pressed to have me as her husband.
The mayor also eagerly suggested that I marry her and stay and protect this town.
Of course, I declined.
I like this town, but protecting this town for the rest of my life is something I could not do.
Also, I was happy to be praised, but in terms of actual combat experience, there are a lot of points where I was lacking.
I could control my magic power as I wanted during practice, and yet control became sloppy in actual combat.
Because of that I spent magic power uselessly.
Also, I realized that the revolver’s reload speed, number of rounds, and power are insufficient.
It turned out okay since the number of opponents was small, but if next time there is more of them, I don’t think I’ll be able to fully protect Snow and the others.
I still get cold sweat now when I think back on it.
Before the incident, the “S&W M10″ was to be the prototype for a “S&W M19 Combat Magnum” chambered for the more potent .357 Magnum round.that could fire magnum bullets.
I woke up to the fact that now it’s no longer a matter of pursuing a hobby.
I postponed the M19 temporarily, and decided to start working on an assault rifle.
▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼
After finishing lunch, I returned to the boys’ room.
It was in order to prepare the things I need for making an assault rifle at the test firing range.
Since the goblin attack incident, by the mayor’s decree, kids are not to go to the river without adults.
But only I was allowed, for the sake of magic device experimenting.
Having a somewhat overprotective tendency, Elle-sensei made a sour face, but in the end, it was me who defeated the goblins so she gave her tacit consent.
Surely there is no way I was going to be making an assault rifle in the orphanage, even if Elle-sensei thinks it’s inexcusable, everyday after finishing my chores I went to the test firing range.
Today too, I took out the cask containing magic liquid metal from the corner of the room.
The revolver for self-defense has also been loaded with ammo, and is hanging from my gun belt.
Just in case, I took a wooden box packed full of .38 Special9×29.5mmR bullets from the metal ammo case in one hand.
I put the wooden box on top of the cask, and went to the firing range through the orphanage backyard
On the way, as I was passing through the backyard, the students had already gathered for magician’s basic class.
One of them, Snow, found me and came over, wagging her tail.
“Lute-kun!”
She clung to me without hesitation.
She made me drop the cask and wooden box in my hands.
“Snow! That was dangerous, didn’t I tell you not to cling to me so suddenly?”
“Okay, got it. I’ll be careful next time”
“That’s what you said yesterday…… hey, stop sniffing me. It tickles.”
“But Lute-kun’s smell is so good it made me feel calm.”
Not listening to my demands for self-control, Snow buried her face in my neck and sniffed.
Her dog ears, silky-smooth cheeks, and her breath felt really ticklish.
Snow is an abandoned child of the minority tribe called the White Wolf Tribe who lives in the North Continent.
As might be expected from a dog species, she seems to like sniffing smells.
Recently she had been clinging to me and sniffing like this.
I heaved a sigh of resignation, picked up the cask and wooden box, and patted Snow’s head rather roughly.
Far from showing signs of dislike, she seemed to feel good and smiled “Ehehehe”.
Snow’s attitude also changed drastically since the goblin attack incident.
Previously she was at the distance of a best childhood friend, sometimes to the level of “Huh, did she just fall for me?”.
But ever since the incident, she’s been actively showing favor like this.
Always eating together with me, following me around, never leaving my side whenever there’s time.
Of course, she gave up when I asked if she wants to follow me to the toilet.
The frequency of body contact also increased to an absurd degree.
She clings to me like just now, of course, but she also held my hands, linked arms, and when I was doing revolver maintenance in the boys’ room, she clung to my head from behind.
At those times she was sniffing me, of course.
Snow likes my scent too much―I only heard this from the girls in the girls’ room, but she got her hands on one of my worn out shirts that can’t be used anymore, and seems to have been smelling it to sleep ever since.
She complained that I was being noisy with the “ticklish” thing and wanted to do it no matter what.
When I persuaded her to stop sniffing my stuff at night, her face looked as if the world was going to end, her ears flopped closed, and her tail hung dejectedly.
Not wanting to see her like that, I compromised and said “sniff quietly so you don’t bother anyone”.
I’m being too sweet to Snow.
This is my own convenient guess, but Snow was originally unaware that she was holding favor towards me.
Then starting with the incident, she became aware of it.
Having this cute, good-natured childhood friend fall for me.
I was glad to have been reincarnated into this world.
If there are any problems, it’s that……
“Lute-kun where are you going ?”
“To the test firing range, I want to experiment to see if I can make a new gun”
“Can I come along?”
“You obviously can’t, right. Snow has to go to magician’s basic classes now.”
“Uuuu, that’s right, but……”
If Snow stays with me, then she is simply getting her priorities backwards.
Just a little bit more and she’ll turn into an idiot kid.
“I’ll be at the test firing range until evening, so come over once you’re done with classes.”
“……. Okay. Once I’m there, can I shoot Lute-kun’s revolver?”
“Of course. So do your lessons properly, ‘kay?”
Snow took an interest in the revolver after the incident.
In order to dispel her fear of guns, I proactively taught her how to shoot. It was in order to protect herself at the time it would matter the most, like when she runs out of magic power.
I was planning on making a gun for Snow’s own personal defense in the near future.
Elle-sensei showed up in the backyard.
“Well then everyone, now we shall begin magician’s basic class”
“Look, Snow. Elle-sensei’s starting class.”
“A little more, I want to tickle you a little more.”
“You can’t be like that, everyone’s waiting. See, go along.”
“Uuuuu……. Lute-kun is mean.”
She reluctantly let go of me while uttering complaints.
“Well, see you again then. Don’t make trouble for Elle-sensei and the others.”
“Okay, see you later.”
“…… Snow-kun, your words and actions don’t match. Let go of me.”
Snow pinched the edge of my shirt in futile resistance.
Her face went timid when I pointed it out, but in the end she let go of her hands with a smile and ran back towards Elle-sensei.
I picked up the cask and went towards the test firing range.
I arrived at the test firing range.
I held my stuff, except for the cask, under my arms to keep them out of the way.
I opened the cask’s lid, and put my hands in. I felt the cold touch of metal on my skin.
Relishing the cold feel, I once again thought of the gun I was going to make.
The gun I was going to make now was an “AK-47″ assault rifle, a masterpiece created in the Soviet Union.
Though there are lots of improved variations like AKM, for now let’s just call it an AK-47 for convenience.
Why did I choose the AK-47 out of the many assault rifles? It’s because it had the simplest structure.
Moreover
There was only a cut on the little girl when she fainted, so with Elle-sensei’s healing magic she recovered in the blink of an eye.
After that sensei led us back to the orphanage.
A party of guards were called from town to serve as lookouts.
During that time, Elle-sensei went inside the forest alone and killed the 2 goblins that ran away.
Moving easily around the forest, she looked for other monsters that might be a threat, then went back.
It seems she didn’t find anything besides the goblins.
That night, a meeting was convened at the mayor’s house.
The agenda was this evening’s “Goblin Attack Incident”.
There are cases where monsters individually attacked towns, but it’s the first time they did so en masse.
To start with, ferocious monsters like goblins had never been found in these forests.
It’s the first case ever since the town was founded.
A villager jokingly said “Isn’t this the revival of a demon king?”.
The mayor admonished him for indiscretion, and he went quiet.
On the bright side, through my and Snow’s efforts there are no casualties, though some did get injured.
It was a rather fortunate outcome.
But we can’t expect good luck to happen every time.
At the meeting it was decided that once every 30 days, the guard party and Elle-sensei would come together and look around the forest, patrolling to make sure there are no dangerous monsters.
Tonight, the guard party will take shifts standing watch on the outskirts of town just in case.
Everyone’s words of thanks to me and Snow kept on coming until the next day.
▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼
After the goblin attack incident, people’s opinion of me underwent a complete change.
Originally among the townspeople I had gained a bad reputation—I was the creepy kid who, even though I became the orphanage’s #1 contributor through my earnings from reversi and other toys, spent the money doing suspicious research with magic liquid metal.
As for myself, because I had immersed myself in handgun making, I never noticed that I had a bad reputation.
Through this incident, the public opinion of me became that of a “Genius who had no talent as a magician, but compensated for it with magic devices”.
Really, a complete change…….
The mayor’s complete change was particularly severe.
The girl that Snow and I saved was the mayor’s daughter, and she was taken at first sight by me.
Via the mayor, she pressed to have me as her husband.
The mayor also eagerly suggested that I marry her and stay and protect this town.
Of course, I declined.
I like this town, but protecting this town for the rest of my life is something I could not do.
Also, I was happy to be praised, but in terms of actual combat experience, there are a lot of points where I was lacking.
I could control my magic power as I wanted during practice, and yet control became sloppy in actual combat.
Because of that I spent magic power uselessly.
Also, I realized that the revolver’s reload speed, number of rounds, and power are insufficient.
It turned out okay since the number of opponents was small, but if next time there is more of them, I don’t think I’ll be able to fully protect Snow and the others.
I still get cold sweat now when I think back on it.
Before the incident, the “S&W M10″ was to be the prototype for a “S&W M19 Combat Magnum” chambered for the more potent .357 Magnum round.that could fire magnum bullets.
I woke up to the fact that now it’s no longer a matter of pursuing a hobby.
I postponed the M19 temporarily, and decided to start working on an assault rifle.
▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼
After finishing lunch, I returned to the boys’ room.
It was in order to prepare the things I need for making an assault rifle at the test firing range.
Since the goblin attack incident, by the mayor’s decree, kids are not to go to the river without adults.
But only I was allowed, for the sake of magic device experimenting.
Having a somewhat overprotective tendency, Elle-sensei made a sour face, but in the end, it was me who defeated the goblins so she gave her tacit consent.
Surely there is no way I was going to be making an assault rifle in the orphanage, even if Elle-sensei thinks it’s inexcusable, everyday after finishing my chores I went to the test firing range.
Today too, I took out the cask containing magic liquid metal from the corner of the room.
The revolver for self-defense has also been loaded with ammo, and is hanging from my gun belt.
Just in case, I took a wooden box packed full of .38 Special9×29.5mmR bullets from the metal ammo case in one hand.
I put the wooden box on top of the cask, and went to the firing range through the orphanage backyard
On the way, as I was passing through the backyard, the students had already gathered for magician’s basic class.
One of them, Snow, found me and came over, wagging her tail.
“Lute-kun!”
She clung to me without hesitation.
She made me drop the cask and wooden box in my hands.
“Snow! That was dangerous, didn’t I tell you not to cling to me so suddenly?”
“Okay, got it. I’ll be careful next time”
“That’s what you said yesterday…… hey, stop sniffing me. It tickles.”
“But Lute-kun’s smell is so good it made me feel calm.”
Not listening to my demands for self-control, Snow buried her face in my neck and sniffed.
Her dog ears, silky-smooth cheeks, and her breath felt really ticklish.
Snow is an abandoned child of the minority tribe called the White Wolf Tribe who lives in the North Continent.
As might be expected from a dog species, she seems to like sniffing smells.
Recently she had been clinging to me and sniffing like this.
I heaved a sigh of resignation, picked up the cask and wooden box, and patted Snow’s head rather roughly.
Far from showing signs of dislike, she seemed to feel good and smiled “Ehehehe”.
Snow’s attitude also changed drastically since the goblin attack incident.
Previously she was at the distance of a best childhood friend, sometimes to the level of “Huh, did she just fall for me?”.
But ever since the incident, she’s been actively showing favor like this.
Always eating together with me, following me around, never leaving my side whenever there’s time.
Of course, she gave up when I asked if she wants to follow me to the toilet.
The frequency of body contact also increased to an absurd degree.
She clings to me like just now, of course, but she also held my hands, linked arms, and when I was doing revolver maintenance in the boys’ room, she clung to my head from behind.
At those times she was sniffing me, of course.
Snow likes my scent too much―I only heard this from the girls in the girls’ room, but she got her hands on one of my worn out shirts that can’t be used anymore, and seems to have been smelling it to sleep ever since.
She complained that I was being noisy with the “ticklish” thing and wanted to do it no matter what.
When I persuaded her to stop sniffing my stuff at night, her face looked as if the world was going to end, her ears flopped closed, and her tail hung dejectedly.
Not wanting to see her like that, I compromised and said “sniff quietly so you don’t bother anyone”.
I’m being too sweet to Snow.
This is my own convenient guess, but Snow was originally unaware that she was holding favor towards me.
Then starting with the incident, she became aware of it.
Having this cute, good-natured childhood friend fall for me.
I was glad to have been reincarnated into this world.
If there are any problems, it’s that……
“Lute-kun where are you going ?”
“To the test firing range, I want to experiment to see if I can make a new gun”
“Can I come along?”
“You obviously can’t, right. Snow has to go to magician’s basic classes now.”
“Uuuu, that’s right, but……”
If Snow stays with me, then she is simply getting her priorities backwards.
Just a little bit more and she’ll turn into an idiot kid.
“I’ll be at the test firing range until evening, so come over once you’re done with classes.”
“……. Okay. Once I’m there, can I shoot Lute-kun’s revolver?”
“Of course. So do your lessons properly, ‘kay?”
Snow took an interest in the revolver after the incident.
In order to dispel her fear of guns, I proactively taught her how to shoot. It was in order to protect herself at the time it would matter the most, like when she runs out of magic power.
I was planning on making a gun for Snow’s own personal defense in the near future.
Elle-sensei showed up in the backyard.
“Well then everyone, now we shall begin magician’s basic class”
“Look, Snow. Elle-sensei’s starting class.”
“A little more, I want to tickle you a little more.”
“You can’t be like that, everyone’s waiting. See, go along.”
“Uuuuu……. Lute-kun is mean.”
She reluctantly let go of me while uttering complaints.
“Well, see you again then. Don’t make trouble for Elle-sensei and the others.”
“Okay, see you later.”
“…… Snow-kun, your words and actions don’t match. Let go of me.”
Snow pinched the edge of my shirt in futile resistance.
Her face went timid when I pointed it out, but in the end she let go of her hands with a smile and ran back towards Elle-sensei.
I picked up the cask and went towards the test firing range.
I arrived at the test firing range.
I held my stuff, except for the cask, under my arms to keep them out of the way.
I opened the cask’s lid, and put my hands in. I felt the cold touch of metal on my skin.
Relishing the cold feel, I once again thought of the gun I was going to make.
The gun I was going to make now was an “AK-47″ assault rifle, a masterpiece created in the Soviet Union.
Though there are lots of improved variations like AKM, for now let’s just call it an AK-47 for convenience.
Why did I choose the AK-47 out of the many assault rifles? It’s because it had the simplest structure.
Moreover
0/5000
AK-47After ต้านทานผีมังกร แอลอาจารย์ตรวจสอบเราบาดเจ็บมีเพียงตัดบนสาวเมื่อเธอเป็น เพื่อเธอกู้ในชั่วพริบตา ด้วยแอลอาจารย์วิเศษรักษาหลังจากนั้นอาจารย์นำเรากลับไปยังมูลนิธิสงเคราะห์เด็กเจ้าหน้าที่บุคคลถูกเรียกจากเมืองเป็นเลนในช่วงเวลานั้น แอลอาจารย์ไปอยู่ในป่าคนเดียว และฆ่าผีมังกร 2 ที่วิ่งหนีไปย้ายง่ายรอบ ๆ ป่า เธอดูมอนสเตอร์อื่น ๆ ที่อาจเป็นภัยคุกคาม แล้วก็ดูเหมือนเธอไม่พบอะไรนอกจากผีมังกรคืน การประชุมได้แต่ที่บ้านของนายกเทศมนตรีวาระการประชุมเย็นนี้ "ผีโจมตีปัญหา" ได้มีกรณีที่มอนสเตอร์แต่ละโจมตีหมด แต่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาไม่ได้จึงมีจะเริ่มต้นด้วย ชายฉกรรจ์มอนสเตอร์เช่นผีมังกรก็ไม่เคยพบในป่าเหล่านี้มันเป็นกรณีแรกนับตั้งแต่ก่อตั้งเมืองชาวบ้านเป็นว่า เล่น "ไม่นี้ฟื้นฟูพระปีศาจ"นายกเทศมนตรีตักเตือนเขา indiscretion และเขาเงียบสงบด้านสว่าง ทางของฉันและความพยายามของหิมะมี ไม่คน แม้ว่าบางส่วนได้รับบาดเจ็บมันได้ผลค่อนข้างโชคดีแต่เราไม่สามารถคาดหวังโชคดีเกิดขึ้นทุกครั้งในการประชุม ก็ได้ตัดสินใจว่า ครั้งทุก ๆ 30 วัน ฝ่ายการเจ้าหน้าที่และอาจารย์แอลจะมาร่วมกัน และดูป่า การลาดตระเวนเพื่อตรวจสอบว่า มีมอนสเตอร์ไม่อันตรายคืนนี้ ฝ่ายรักษาจะใช้เวลากะที่ยืนดูอยู่ชานเมืองในกรณีของทุกคนคำของฉันและหิมะอยู่อาศัยจนถึงวันถัดไป ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ หลังจากเหตุการณ์โจมตีผีดิบ ความเห็นประชาชนของฉันรับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์เดิม ระหว่าง townspeople ผมได้รับเสียชื่อเสียงซึ่งผมเด็กน่าขนลุกที่ แม้ว่าจะเป็นผู้สนับสนุนของมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก #1 โดยรายได้ของฉันจาก reversi และของเล่นอื่น ๆ ใช้เงินทำวิจัยสงสัยกับโลหะเหลววิเศษสำหรับตัวเอง เพราะฉันได้ดื่มด่ำกับตัวเองในห้องพัก ปืนพกผมไม่เคยสังเกตเห็นว่า มีชื่อเสียงไม่ดีผ่านเหตุการณ์นี้ มติมหาชนของฉันกลายเป็นว่าเป็น "อัจฉริยะที่มีพรสวรรค์เป็นนักมายากลที่ไม่ แต่ชดเชยได้ ด้วยอุปกรณ์มายากล"จริง ๆ การเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์...เปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ของนายกเทศมนตรีรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสาวที่หิมะและบันทึกลูกสาวของนายกเทศมนตรี และเธอถูกนำมาที่ตา โดยฉันผ่านนายกเทศมนตรี เธอกดให้มีผมเป็นสามีของเธอนายกเทศมนตรียังกระหายแนะนำว่า ฉันแต่งงานกับเธออยู่ และปกป้องเมืองนี้ปฏิเสธแน่นอนชอบเมืองนี้ แต่ปกป้องเมืองนี้สำหรับส่วนเหลือของชีวิตเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถทำยัง ผมยินดีสรรเสริญ แต่ในแง่ของประสบการณ์ต่อสู้จริง มีมากจุดที่ผมไม่ขาดฉันสามารถควบคุมพลังวิเศษของฉันก้อระหว่างฝึก และยัง ควบคุมได้เพราะในการรบจริงเนื่องจากการที่ ผมใช้อำนาจวิเศษเปล่า ๆ ปลี้ ๆยัง ฉันรู้ของ revolver โหลดเร็ว รอบ และพลังงานที่เพียงพอจะเปิดออกเอาล่ะเนื่อง จากจำนวนของฝ่ายตรงข้ามมีขนาดเล็ก แต่ ถ้าครั้งต่อไปที่เพิ่มเติมของพวกเขา ฉันไม่คิดว่า จะสามารถป้องกันหิมะและอื่น ๆ ทั้งหมดยังได้รับกาฬขณะนี้เมื่อผมกลับมาก็ก่อนเกิดเหตุ การ " S & W M10″ ที่จะ เป็นต้นแบบสำหรับการ"S & W M19 ต่อสู้เมนแมกนัม" chambered สำหรับ.357 มีศักยภาพมากขึ้น round.that เมนแมกนัมสามารถยิงกระสุนเมนแมกนัมได้ตื่นขึ้นอยู่กับความจริง ที่ตอนนี้ไม่เป็นเรื่องของการใฝ่หางานอดิเรกฉันเลื่อน M19 ชั่วคราว และตัดสินใจที่จะเริ่มทำงานบนตัวปืน ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ หลังจากเสร็จสิ้นอาหารกลางวัน ฉันกลับห้องของเด็กผู้ชายก็เพื่อเตรียมพร้อมในสิ่งที่ต้องทำเป็นปืนที่ยิงช่วงการทดสอบตั้งแต่ผีโจมตีปัญหา โดยกฎหมายของนายกเทศมนตรี เด็กจะไม่ไปยังแม่น้ำโดยไม่มีผู้ใหญ่แต่ฉันมี เท่า เพื่อทดลองอุปกรณ์มายากลมีแนวโน้มค่อนข้าง overprotective แอลอาจารย์ทำหน้าเปรี้ยว แต่ในสุด มันถูกผมที่พ่ายแพ้ผีมังกรเพื่อเธอให้เธอยินยอม tacitย่อมไม่มีทางได้ฉันจะทำให้เป็นปืนในนิธิ แม้ว่าแอลอาจารย์คิดว่า เป็น inexcusable ชีวิตประจำวันหลังจากเสร็จสิ้นงานของฉัน ไปทดสอบยิงช่วง วันนี้เกินไป ฉันเอาออกถังประกอบด้วยโลหะเหลววิเศษจากมุมห้องRevolver สำหรับป้องกันตนเองยังถูกโหลด ด้วยกระสุน และแขวนจากเข็มขัดปืนของฉันในกรณี ฉันเอากล่องไม้บรรจุเต็มของ.38 กระสุน.5mmR × 29 Special9 จากกรณีกระสุนโลหะในมือหนึ่งผมใส่กล่องไม้ด้านบนของตัวถัง และไปช่วงยิงผ่านบ้านพินทาง ฉันได้ผ่านบ้าน นักเรียนแล้วรวบรวมสำหรับนักมายากลระดับพื้นฐานหนึ่งของพวกเขา หิมะ พบฉัน และมา wagging หางของเธอ"ลูท-kun"เธอพืชฉันโดยไม่ลังเลเธอทำให้ฉันที่วางถังและกล่องไม้ในมือของฉัน"หิมะ ที่เป็นอันตราย ไม่ได้บอกไรคุณไม่ต้องการยึดกับผมมาก็เพื่อ""เอาล่ะ ถูกต้อง ฉันจะระวัง""ก็คุณพูดเมื่อวาน...เฮ้ หยุดค้นหาฉัน มัน tickles ""แต่กลิ่นลูท kun เป็นดีมันทำให้ฉันรู้สึกสงบ"ไม่ฟังความต้องการของฉันสำหรับอารมณ์ หิมะฝังใบหน้าของเธอในคอ และ sniffedเธอหูสุนัข แก้มซิลคี้โอคส์เรียบ และลมหายใจของเธอรู้สึกจริง ๆ ticklishหิมะจะเป็นเด็กที่ถูกทอดของชนกลุ่มน้อยเผ่าเรียกว่าเผ่าหมาป่าสีขาวที่อยู่เหนือทวีปเป็นที่คาดหมายได้จากพันธุ์สุนัข เธอน่าจะชอบค้นหากลิ่นล่าสุด เธอได้เข้าใจฉัน และค้นหาเช่นนี้ฉัน heaved แยกกันออก รับค่าถัง และกล่องไม้ และหัว patted หิมะค่อนข้างหยาบ ๆFar from showing signs of dislike, she seemed to feel good and smiled “Ehehehe”.Snow’s attitude also changed drastically since the goblin attack incident.Previously she was at the distance of a best childhood friend, sometimes to the level of “Huh, did she just fall for me?”.But ever since the incident, she’s been actively showing favor like this.Always eating together with me, following me around, never leaving my side whenever there’s time.Of course, she gave up when I asked if she wants to follow me to the toilet.The frequency of body contact also increased to an absurd degree.She clings to me like just now, of course, but she also held my hands, linked arms, and when I was doing revolver maintenance in the boys’ room, she clung to my head from behind.At those times she was sniffing me, of course.Snow likes my scent too much―I only heard this from the girls in the girls’ room, but she got her hands on one of my worn out shirts that can’t be used anymore, and seems to have been smelling it to sleep ever since.She complained that I was being noisy with the “ticklish” thing and wanted to do it no matter what.When I persuaded her to stop sniffing my stuff at night, her face looked as if the world was going to end, her ears flopped closed, and her tail hung dejectedly.Not wanting to see her like that, I compromised and said “sniff quietly so you don’t bother anyone”.I’m being too sweet to Snow. This is my own convenient guess, but Snow was originally unaware that she was holding favor towards me.Then starting with the incident, she became aware of it.Having this cute, good-natured childhood friend fall for me.I was glad to have been reincarnated into this world.If there are any problems, it’s that……“Lute-kun where are you going ?”“To the test firing range, I want to experiment to see if I can make a new gun”“Can I come along?”“You obviously can’t, right. Snow has to go to magician’s basic classes now.”“Uuuu, that’s right, but……”If Snow stays with me, then she is simply getting her priorities backwards.Just a little bit more and she’ll turn into an idiot kid.“I’ll be at the test firing range until evening, so come over once you’re done with classes.”“……. Okay. Once I’m there, can I shoot Lute-kun’s revolver?”“Of course. So do your lessons properly, ‘kay?”Snow took an interest in the revolver after the incident.In order to dispel her fear of guns, I proactively taught her how to shoot. It was in order to protect herself at the time it would matter the most, like when she runs out of magic power.I was planning on making a gun for Snow’s own personal defense in the near future.Elle-sensei showed up in the backyard.“Well then everyone, now we shall begin magician’s basic class”“Look, Snow. Elle-sensei’s starting class.”“A little more, I want to tickle you a little more.”“You can’t be like that, everyone’s waiting. See, go along.”“Uuuuu……. Lute-kun is mean.”She reluctantly let go of me while uttering complaints.“Well, see you again then. Don’t make trouble for Elle-sensei and the others.”“Okay, see you later.”“…… Snow-kun, your words and actions don’t match. Let go of me.”Snow pinched the edge of my shirt in futile resistance.Her face went timid when I pointed it out, but in the end she let go of her hands with a smile and ran back towards Elle-sensei.I picked up the cask and went towards the test firing range. I arrived at the test firing range.I held my stuff, except for the cask, under my arms to keep them out of the way.I opened the cask’s lid, and put my hands in. I felt the cold touch of metal on my skin.Relishing the cold feel, I once again thought of the gun I was going to make.The gun I was going to make now was an “AK-47″ assault rifle, a masterpiece created in the Soviet Union.Though there are lots of improved variations like AKM, for now let’s just call it an AK-47 for convenience.Why did I choose the AK-47 out of the many assault rifles? It’s because it had the simplest structure.Moreover
การแปล กรุณารอสักครู่..
AK-47After ต้านทานก๊อบลิน, เอลลี่อาจารย์ตรวจสอบเราได้รับบาดเจ็บ.
มีเพียงการตัดในสาวน้อยเมื่อเธอเป็นลมเป็นเพื่อกับความมหัศจรรย์ในการรักษาของเอลลี่อาจารย์เธอหายไปในพริบตา. หลังจากที่อาจารย์ที่นำเรากลับไป ไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า. ปาร์ตี้ยามถูกเรียกจากเมืองหนึ่งไปทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้ายาม. ในช่วงเวลาที่เอลลี่อาจารย์เดินเข้าไปในป่าคนเดียวและถูกฆ่าตาย 2 ก๊อบลินที่วิ่งหนีไป. ย้ายได้อย่างง่ายดายรอบป่าที่เธอมองหามอนสเตอร์อื่น ๆ ที่ อาจเป็นภัยคุกคามจากนั้นก็เดินกลับมา. ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้พบสิ่งที่นอกเหนือจากการก๊อบลิน. คืนนั้นที่ประชุมได้รับการประชุมที่บ้านของนายกเทศมนตรี. วาระการประชุมเป็นเย็นวันนี้ "การโจมตีผีปรากฏการณ์". มีหลายกรณีที่มอนสเตอร์ที่เป็นเอกลักษณ์ โจมตีเมือง แต่มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาทำเช่นนั้นค์ไรเดอ. เริ่มต้นด้วยมอนสเตอร์ที่ดุร้ายเหมือนก๊อบลินไม่เคยพบในป่าเหล่านี้. มันเป็นกรณีแรกนับตั้งแต่เมืองที่ก่อตั้งขึ้น. ชาวบ้านกล่าวติดตลกว่า "นี้ไม่ได้ การคืนชีพของพระราชาปีศาจได้หรือไม่ ". นายกเทศมนตรีตำหนิเขาขาดความระมัดระวังและเขาก็เงียบ. ด้านสว่างผ่านความพยายามและหิมะของฉันมีการบาดเจ็บล้มตายไม่มีแม้บางคนจะไม่ได้รับบาดเจ็บ. มันเป็นผลที่โชคดีค่อนข้าง. แต่ เราไม่สามารถคาดหวังว่าโชคดีที่จะเกิดขึ้นทุกครั้ง. ในการประชุมครั้งมันก็ตัดสินใจว่าทุกๆ 30 วันพรรคยามและเอลลี่อาจารย์จะมาร่วมกันและมองไปรอบ ๆ ป่าลาดตระเวนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายคืนงานเลี้ยงยามจะใช้กะยืนนาฬิกาในเขตชานเมืองของเมืองเพียงในกรณีที่. คำทุกคนขอบคุณผมและหิมะเก็บไว้ในมาจนกระทั่งวันรุ่งขึ้น. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ หลังจากผี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นการโจมตีความคิดของผู้คนของฉันได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์. เดิมในหมู่ชาวเมืองที่ฉันได้รับที่ไม่ดีชื่อเสียงผมเป็นเด็กที่น่าขนลุกที่ถึงแม้ว่าผมจะกลายเป็นของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ 1 มีส่วนร่วมผ่านทางรายได้ของฉันจากโล่และของเล่นอื่น ๆ ใช้เวลา เงินทำวิจัยที่น่าสงสัยกับโลหะเหลวมายากล. ในฐานะที่เป็นสำหรับตัวเองเพราะผมแช่ตัวเองในการทำปืนผมไม่เคยสังเกตเห็นว่าผมมีชื่อเสียงที่ไม่ดี. ผ่านเหตุการณ์นี้ความคิดเห็นของประชาชนของฉันกลายเป็นว่า "อัจฉริยะที่ไม่มี ความสามารถเป็นนักมายากล แต่ชดเชยให้กับอุปกรณ์วิเศษ ". จริงๆการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ ...... . การเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์นายกเทศมนตรีรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. สาวที่หิมะฉันบันทึกเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรีและเธอถูกนำตัวที่เห็นครั้งแรกโดย ฉัน. ผ่านทางนายกเทศมนตรีเธอกดจะให้ผมเป็นสามีของเธอ. นายกเทศมนตรีก็บอกว่าผมกระหายแต่งงานกับเธอและอยู่และปกป้องเมืองนี้. แน่นอนฉันลดลง. ผมชอบเมืองนี้ แต่ปกป้องเมืองนี้ได้ส่วนที่เหลือของ ชีวิตของฉันเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถทำอะไร. นอกจากนี้ผมมีความสุขที่ได้รับการยกย่อง แต่ในแง่ของประสบการณ์การต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงมีจำนวนมากของจุดที่ผมขาด. ฉันสามารถควบคุมอำนาจวิเศษของฉันเป็นที่ฉันต้องการในระหว่างการปฏิบัติและ ยังควบคุมกลายเป็นเลอะเทอะในการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริง. เพราะการที่ผมใช้อำนาจวิเศษเก้อ. นอกจากนี้ฉันรู้ว่าความเร็วในการโหลดปืนของจำนวนรอบและอำนาจจะไม่เพียงพอ. มันเปิดออกไม่เป็นไรเนื่องจากจำนวนของฝ่ายตรงข้ามที่มีขนาดเล็ก แต่ถ้า ครั้งต่อไปที่มีมากขึ้นของพวกเขาผมไม่คิดว่าผมจะสามารถอย่างเต็มที่ป้องกันหิมะและอื่น ๆ . ฉันยังคงได้รับเหงื่อเย็นตอนนี้เมื่อฉันคิดว่ากลับบน. ก่อนที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น "S & W M10" คือการ เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับ "S & W M19 ต่อสู้แม็กนั่ม" ลำมีศักยภาพมากขึ้น 357 แม็กนั่ม round.that สามารถยิงกระสุนแม็กนั่ม. ฉันตื่นขึ้นมาความจริงที่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องของการใฝ่หางานอดิเรก. ฉัน M19 เลื่อนออกไปชั่วคราว และตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการทำงานในปืนไรเฟิล. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ หลังจากเสร็จสิ้นกลางวันผมกลับไปที่ห้องพักของเด็ก. มันเป็นเพื่อเตรียมความพร้อมในสิ่งที่ฉันต้องการสำหรับการทำปืนไรเฟิล ในช่วงทดสอบการยิง. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่การโจมตีผี, โดยคำสั่งของนายกเทศมนตรีที่เด็กไม่ได้ที่จะไปโดยไม่ต้องไปที่แม่น้ำผู้ใหญ่. แต่ผมได้รับอนุญาตเพื่อประโยชน์ของอุปกรณ์มายากลทดลอง. มีแนวโน้มที่ค่อนข้างปกป้อง, Elle- อาจารย์ทำหน้าเปรี้ยว แต่ในท้ายที่สุดก็คือฉันที่พ่ายแพ้ก๊อบลินดังนั้นเธอจึงให้ความยินยอมโดยปริยายของเธอ. แน่นอนไม่มีทางที่ผมจะทำปืนไรเฟิลในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่แม้ว่า Elle อาจารย์คิดว่ามันเป็น อภัยทุกวันหลังจากเสร็จสิ้นการทำงานของฉันฉันไปยิงทดสอบ. วันนี้เกินไปผมเอาออกถังโลหะเหลวที่มีความมหัศจรรย์จากมุมของห้อง. ปืนเพื่อป้องกันตัวเองได้รับการโหลดยังมีกระสุนและถูกแขวน จากเข็มขัดปืน. ในกรณีที่ผมเอากล่องไม้บรรจุเต็มของ Special9 0.38 ×กระสุน 29.5mmR จากกรณีกระสุนโลหะในมือข้างหนึ่ง. ฉันใส่กล่องไม้ด้านบนของถังและไปยิง ผ่านสนามหลังบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าระหว่างทางขณะที่ผมกำลังผ่านสนามหลังบ้านของนักเรียนมารวมตัวกันอยู่แล้วสำหรับการเรียนขั้นพื้นฐานของนักมายากล. หนึ่งของพวกเขาหิมะ, พบฉันและมากระดิกหางของเธอ. "พิณคุง!" เธอยึดติด ให้ฉันโดยไม่ลังเล. เธอทำให้ฉันวางถังและกล่องไม้ในมือของฉัน. "หิมะ! นั่นคืออันตรายไม่ได้ผมบอกคุณไม่ได้ที่จะยึดติดกับผมอย่างกะทันหัน? " "โอเคได้มัน ฉันจะต้องระมัดระวังในครั้งต่อไป " "นั่นคือสิ่งที่คุณกล่าวว่าเมื่อวานนี้ ...... เฮ้หยุดดมฉัน มัน tickles. " "แต่กลิ่นเกรียงคุงเป็นเพื่อที่ดีมันทำให้ฉันรู้สึกสงบ." ไม่ฟังความต้องการของฉันสำหรับการควบคุมตนเองหิมะฝังใบหน้าของเธอในลำคอของฉันและดม. หูสุนัขของเธอแก้มเนียนเรียบและ ลมหายใจของเธอรู้สึกจั๊กจี้จริงๆ. หิมะเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งของชนเผ่าที่เรียกว่าชนกลุ่มน้อยเผ่าหมาป่าสีขาวที่อาศัยอยู่ในภาคเหนือทวีป. ในฐานะที่เป็นอาจจะคาดหวังจากสายพันธุ์สุนัขที่เธอดูเหมือนจะชอบดมกลิ่น. เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอได้รับการยึดมั่นกับฉัน และดมกลิ่นเช่นนี้. ฉัน heaved ถอนหายใจของการลาออกหยิบถังและกล่องไม้และตบศีรษะของหิมะค่อนข้างประมาณ. ห่างไกลจากแสดงสัญญาณของการไม่ชอบเธอดูเหมือนจะรู้สึกดีและยิ้ม "ehehehe". ทัศนคติของหิมะยังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่เหตุการณ์โจมตีผี. ก่อนหน้านี้เธออยู่ที่ระยะทางของเพื่อนในวัยเด็กที่ดีที่สุดบางครั้งไปถึงระดับของ "อืมมมไม่เธอก็ตกอยู่สำหรับฉัน". แต่นับตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอได้รับการอย่างแข็งขันแสดงความโปรดปรานเช่นนี้. เสมอ การรับประทานอาหารร่วมกันกับฉันต่อไปนี้ฉันไปรอบ ๆ ไม่เคยออกจากด้านข้างของฉันเมื่อใดก็ตามที่มีเวลา. แน่นอนเธอให้ขึ้นเมื่อฉันถามว่าเธอต้องการที่จะปฏิบัติตามฉันเข้าห้องน้ำ. ความถี่ของการติดต่อของร่างกายนอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นถึงระดับที่ไร้สาระ. เธอยึดติด ฉันต้องการเพียงแค่ตอนนี้แน่นอน แต่เธอก็ยังจับมือฉันแขนเชื่อมโยงและเมื่อผมได้ทำการบำรุงรักษาปืนในห้องพักของเด็กผู้ชายที่เธอยึดติดกับหัวของฉันจากด้านหลัง. ในครั้งนั้นเธอได้รับการดมกลิ่นฉันแน่นอน . หิมะชอบกลิ่นหอมของฉันมากเกินไปฉันเพียงได้ยินจากหญิงสาวในห้องพักของหญิงสาว แต่เธอก็มีมือของเธอที่หนึ่งของฉันสวมใส่ออกเสื้อที่ไม่สามารถใช้งานอีกต่อไปและดูเหมือนว่าจะได้รับกลิ่นมันจะนอนหลับ นับตั้งแต่. เธอบ่นว่าผมก็ถูกรบกวนด้วย "จั๊กจี้" และสิ่งที่อยากจะทำมันไม่ว่าสิ่งที่. เมื่อฉันชักชวนให้เธอหยุดดมกลิ่นสิ่งที่ฉันในเวลากลางคืนใบหน้าของเธอดูราวกับว่าโลกกำลังจะจบเธอ ล้มปิดหูและหางของเธอแขวนคอตก. ไม่อยากจะเห็นเธอเช่นนั้นผมถูกบุกรุกและพูดว่า "สูดอากาศอย่างเงียบ ๆ เพื่อให้คุณไม่รบกวนใคร". ฉันมีความหวานเกินไปที่จะหิมะ. นี้จะคาดเดาความสะดวกสบายของตัวเอง แต่หิมะเดิมไม่รู้ว่าเธอกำลังถือโปรดปรานต่อฉัน. จากนั้นเริ่มต้นด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอก็กลายเป็นตระหนักถึงมัน. มีเพื่อนคนนี้น่ารักในวัยเด็กที่มีอัธยาศัยดีฤดูใบไม้ร่วงสำหรับผม. ผมดีใจที่จะได้รับการกลับชาติมาเกิดในโลกนี้. ถ้า มีปัญหาใด ๆ ก็ว่า ...... "เกรียงคุงคุณจะไปไหน" "เพื่อยิงทดสอบที่ฉันต้องการที่จะทดสอบเพื่อดูว่าฉันสามารถทำให้ปืนใหม่" "ฉันจะมาพร้อม?" "คุณเห็นได้ชัด ไม่สามารถที่เหมาะสม หิมะได้ไปของนักมายากลชั้นเรียนขั้นพื้นฐานขณะนี้. " "uuuu ที่เหมาะสม แต่ ...... " ถ้าหิมะอยู่กับฉันแล้วเธอเป็นเพียงการได้รับการจัดลำดับความสำคัญของเธอไปข้างหลัง. เพียงแค่นิด ๆ หน่อย ๆ และเธอจะกลายเป็นคนบ้าเด็ก . "ฉันจะอยู่ที่ระยะยิงทดสอบจนถึงเวลาเย็นจึงมาเมื่อคุณทำกับชั้นเรียน." "...... ถูก เมื่อฉันมีฉันสามารถยิงปืนเกรียงคุง? " "แน่นอน ดังนั้นบทเรียนของคุณถูกต้อง 'เคย์? " หิมะมีความสนใจในปืนหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. เพื่อที่จะปัดเป่าความกลัวของปืนของเธอฉันในเชิงรุกสอนให้เธอในการถ่ายภาพ มันอยู่ในเพื่อที่จะปกป้องตัวเองในเวลามันจะมีความสำคัญมากที่สุดเช่นเมื่อเธอวิ่งออกไปจากอำนาจวิเศษ. ผมได้วางแผนในการทำปืนสำหรับการป้องกันส่วนบุคคลหิมะของตัวเองในอนาคตอันใกล้. Elle อาจารย์มีขึ้นในสนามหลังบ้าน . "ดีแล้วทุกคนตอนนี้เราจะเริ่มระดับขั้นพื้นฐานของนักมายากล" "ดูหิมะ เอลลี่อาจารย์ระดับเริ่มต้น. " "เล็ก ๆ น้อย ๆ ผมต้องการที่จะจี้คุณเล็ก ๆ น้อย ๆ ." "คุณไม่สามารถจะเป็นเหมือนที่ทุกคนรอคอย ดูไปพร้อม. " "uuuuu ...... เกรียงคุงเป็นค่าเฉลี่ย. " เธอไม่เต็มใจปล่อยให้ไปของฉันในขณะที่เปล่งเสียงร้องเรียน. "ดีเห็นคุณอีกครั้งแล้ว อย่าสร้างความเดือดร้อนให้เอลลี่อาจารย์และคนอื่น ๆ . " "โอเคเห็นคุณในภายหลัง." "...... หิมะคุงคำพูดและการกระทำของคุณไม่ตรงกับ ปล่อยให้ไปของฉัน. " หิมะบีบขอบของเสื้อของฉันในการต่อต้านไร้ประโยชน์. ใบหน้าของเธอไปขี้อายเมื่อผมชี้ให้มันออกมา แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ปล่อยให้ไปจากมือของเธอด้วยรอยยิ้มและวิ่งกลับไปทาง Elle อาจารย์. ฉันเลือก ขึ้นถังและไปสู่การยิงทดสอบ. ฉันมาถึงที่ระยะยิงทดสอบ. ผมจัดสิ่งที่ฉันยกเว้นถังภายใต้อ้อมแขนของฉันเพื่อให้พวกเขาออกจากทาง. ผมเปิดฝาถังของและใส่มือของฉัน ใน. ผมรู้สึกว่าสัมผัสความหนาวเย็นของโลหะบนผิวของฉัน. Relishing รู้สึกเย็นผมคิดว่าอีกครั้งของปืนที่ผมกำลังจะทำ. ปืนที่ผมกำลังจะทำในขณะนี้ได้รับการ "AK-47" ปืนไรเฟิล, ผลงานชิ้นเอกที่สร้างขึ้นในสหภาพโซเวียต. แม้ว่าจะมีจำนวนมากของการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเช่น AKM สำหรับตอนนี้ขอเพียงแค่เรียกว่า AK-47 เพื่อความสะดวก. ทำไมฉันเลือก AK-47 ออกมาจากปืนไรเฟิลจู่โจมอีกหลาย ๆ ก็เพราะมันมีโครงสร้างที่ง่ายที่สุด. นอกจากนี้
มีเพียงการตัดในสาวน้อยเมื่อเธอเป็นลมเป็นเพื่อกับความมหัศจรรย์ในการรักษาของเอลลี่อาจารย์เธอหายไปในพริบตา. หลังจากที่อาจารย์ที่นำเรากลับไป ไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า. ปาร์ตี้ยามถูกเรียกจากเมืองหนึ่งไปทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้ายาม. ในช่วงเวลาที่เอลลี่อาจารย์เดินเข้าไปในป่าคนเดียวและถูกฆ่าตาย 2 ก๊อบลินที่วิ่งหนีไป. ย้ายได้อย่างง่ายดายรอบป่าที่เธอมองหามอนสเตอร์อื่น ๆ ที่ อาจเป็นภัยคุกคามจากนั้นก็เดินกลับมา. ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้พบสิ่งที่นอกเหนือจากการก๊อบลิน. คืนนั้นที่ประชุมได้รับการประชุมที่บ้านของนายกเทศมนตรี. วาระการประชุมเป็นเย็นวันนี้ "การโจมตีผีปรากฏการณ์". มีหลายกรณีที่มอนสเตอร์ที่เป็นเอกลักษณ์ โจมตีเมือง แต่มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาทำเช่นนั้นค์ไรเดอ. เริ่มต้นด้วยมอนสเตอร์ที่ดุร้ายเหมือนก๊อบลินไม่เคยพบในป่าเหล่านี้. มันเป็นกรณีแรกนับตั้งแต่เมืองที่ก่อตั้งขึ้น. ชาวบ้านกล่าวติดตลกว่า "นี้ไม่ได้ การคืนชีพของพระราชาปีศาจได้หรือไม่ ". นายกเทศมนตรีตำหนิเขาขาดความระมัดระวังและเขาก็เงียบ. ด้านสว่างผ่านความพยายามและหิมะของฉันมีการบาดเจ็บล้มตายไม่มีแม้บางคนจะไม่ได้รับบาดเจ็บ. มันเป็นผลที่โชคดีค่อนข้าง. แต่ เราไม่สามารถคาดหวังว่าโชคดีที่จะเกิดขึ้นทุกครั้ง. ในการประชุมครั้งมันก็ตัดสินใจว่าทุกๆ 30 วันพรรคยามและเอลลี่อาจารย์จะมาร่วมกันและมองไปรอบ ๆ ป่าลาดตระเวนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายคืนงานเลี้ยงยามจะใช้กะยืนนาฬิกาในเขตชานเมืองของเมืองเพียงในกรณีที่. คำทุกคนขอบคุณผมและหิมะเก็บไว้ในมาจนกระทั่งวันรุ่งขึ้น. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ หลังจากผี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นการโจมตีความคิดของผู้คนของฉันได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์. เดิมในหมู่ชาวเมืองที่ฉันได้รับที่ไม่ดีชื่อเสียงผมเป็นเด็กที่น่าขนลุกที่ถึงแม้ว่าผมจะกลายเป็นของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ 1 มีส่วนร่วมผ่านทางรายได้ของฉันจากโล่และของเล่นอื่น ๆ ใช้เวลา เงินทำวิจัยที่น่าสงสัยกับโลหะเหลวมายากล. ในฐานะที่เป็นสำหรับตัวเองเพราะผมแช่ตัวเองในการทำปืนผมไม่เคยสังเกตเห็นว่าผมมีชื่อเสียงที่ไม่ดี. ผ่านเหตุการณ์นี้ความคิดเห็นของประชาชนของฉันกลายเป็นว่า "อัจฉริยะที่ไม่มี ความสามารถเป็นนักมายากล แต่ชดเชยให้กับอุปกรณ์วิเศษ ". จริงๆการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ ...... . การเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์นายกเทศมนตรีรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. สาวที่หิมะฉันบันทึกเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรีและเธอถูกนำตัวที่เห็นครั้งแรกโดย ฉัน. ผ่านทางนายกเทศมนตรีเธอกดจะให้ผมเป็นสามีของเธอ. นายกเทศมนตรีก็บอกว่าผมกระหายแต่งงานกับเธอและอยู่และปกป้องเมืองนี้. แน่นอนฉันลดลง. ผมชอบเมืองนี้ แต่ปกป้องเมืองนี้ได้ส่วนที่เหลือของ ชีวิตของฉันเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถทำอะไร. นอกจากนี้ผมมีความสุขที่ได้รับการยกย่อง แต่ในแง่ของประสบการณ์การต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงมีจำนวนมากของจุดที่ผมขาด. ฉันสามารถควบคุมอำนาจวิเศษของฉันเป็นที่ฉันต้องการในระหว่างการปฏิบัติและ ยังควบคุมกลายเป็นเลอะเทอะในการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริง. เพราะการที่ผมใช้อำนาจวิเศษเก้อ. นอกจากนี้ฉันรู้ว่าความเร็วในการโหลดปืนของจำนวนรอบและอำนาจจะไม่เพียงพอ. มันเปิดออกไม่เป็นไรเนื่องจากจำนวนของฝ่ายตรงข้ามที่มีขนาดเล็ก แต่ถ้า ครั้งต่อไปที่มีมากขึ้นของพวกเขาผมไม่คิดว่าผมจะสามารถอย่างเต็มที่ป้องกันหิมะและอื่น ๆ . ฉันยังคงได้รับเหงื่อเย็นตอนนี้เมื่อฉันคิดว่ากลับบน. ก่อนที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น "S & W M10" คือการ เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับ "S & W M19 ต่อสู้แม็กนั่ม" ลำมีศักยภาพมากขึ้น 357 แม็กนั่ม round.that สามารถยิงกระสุนแม็กนั่ม. ฉันตื่นขึ้นมาความจริงที่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องของการใฝ่หางานอดิเรก. ฉัน M19 เลื่อนออกไปชั่วคราว และตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการทำงานในปืนไรเฟิล. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ หลังจากเสร็จสิ้นกลางวันผมกลับไปที่ห้องพักของเด็ก. มันเป็นเพื่อเตรียมความพร้อมในสิ่งที่ฉันต้องการสำหรับการทำปืนไรเฟิล ในช่วงทดสอบการยิง. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่การโจมตีผี, โดยคำสั่งของนายกเทศมนตรีที่เด็กไม่ได้ที่จะไปโดยไม่ต้องไปที่แม่น้ำผู้ใหญ่. แต่ผมได้รับอนุญาตเพื่อประโยชน์ของอุปกรณ์มายากลทดลอง. มีแนวโน้มที่ค่อนข้างปกป้อง, Elle- อาจารย์ทำหน้าเปรี้ยว แต่ในท้ายที่สุดก็คือฉันที่พ่ายแพ้ก๊อบลินดังนั้นเธอจึงให้ความยินยอมโดยปริยายของเธอ. แน่นอนไม่มีทางที่ผมจะทำปืนไรเฟิลในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่แม้ว่า Elle อาจารย์คิดว่ามันเป็น อภัยทุกวันหลังจากเสร็จสิ้นการทำงานของฉันฉันไปยิงทดสอบ. วันนี้เกินไปผมเอาออกถังโลหะเหลวที่มีความมหัศจรรย์จากมุมของห้อง. ปืนเพื่อป้องกันตัวเองได้รับการโหลดยังมีกระสุนและถูกแขวน จากเข็มขัดปืน. ในกรณีที่ผมเอากล่องไม้บรรจุเต็มของ Special9 0.38 ×กระสุน 29.5mmR จากกรณีกระสุนโลหะในมือข้างหนึ่ง. ฉันใส่กล่องไม้ด้านบนของถังและไปยิง ผ่านสนามหลังบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าระหว่างทางขณะที่ผมกำลังผ่านสนามหลังบ้านของนักเรียนมารวมตัวกันอยู่แล้วสำหรับการเรียนขั้นพื้นฐานของนักมายากล. หนึ่งของพวกเขาหิมะ, พบฉันและมากระดิกหางของเธอ. "พิณคุง!" เธอยึดติด ให้ฉันโดยไม่ลังเล. เธอทำให้ฉันวางถังและกล่องไม้ในมือของฉัน. "หิมะ! นั่นคืออันตรายไม่ได้ผมบอกคุณไม่ได้ที่จะยึดติดกับผมอย่างกะทันหัน? " "โอเคได้มัน ฉันจะต้องระมัดระวังในครั้งต่อไป " "นั่นคือสิ่งที่คุณกล่าวว่าเมื่อวานนี้ ...... เฮ้หยุดดมฉัน มัน tickles. " "แต่กลิ่นเกรียงคุงเป็นเพื่อที่ดีมันทำให้ฉันรู้สึกสงบ." ไม่ฟังความต้องการของฉันสำหรับการควบคุมตนเองหิมะฝังใบหน้าของเธอในลำคอของฉันและดม. หูสุนัขของเธอแก้มเนียนเรียบและ ลมหายใจของเธอรู้สึกจั๊กจี้จริงๆ. หิมะเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งของชนเผ่าที่เรียกว่าชนกลุ่มน้อยเผ่าหมาป่าสีขาวที่อาศัยอยู่ในภาคเหนือทวีป. ในฐานะที่เป็นอาจจะคาดหวังจากสายพันธุ์สุนัขที่เธอดูเหมือนจะชอบดมกลิ่น. เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอได้รับการยึดมั่นกับฉัน และดมกลิ่นเช่นนี้. ฉัน heaved ถอนหายใจของการลาออกหยิบถังและกล่องไม้และตบศีรษะของหิมะค่อนข้างประมาณ. ห่างไกลจากแสดงสัญญาณของการไม่ชอบเธอดูเหมือนจะรู้สึกดีและยิ้ม "ehehehe". ทัศนคติของหิมะยังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่เหตุการณ์โจมตีผี. ก่อนหน้านี้เธออยู่ที่ระยะทางของเพื่อนในวัยเด็กที่ดีที่สุดบางครั้งไปถึงระดับของ "อืมมมไม่เธอก็ตกอยู่สำหรับฉัน". แต่นับตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอได้รับการอย่างแข็งขันแสดงความโปรดปรานเช่นนี้. เสมอ การรับประทานอาหารร่วมกันกับฉันต่อไปนี้ฉันไปรอบ ๆ ไม่เคยออกจากด้านข้างของฉันเมื่อใดก็ตามที่มีเวลา. แน่นอนเธอให้ขึ้นเมื่อฉันถามว่าเธอต้องการที่จะปฏิบัติตามฉันเข้าห้องน้ำ. ความถี่ของการติดต่อของร่างกายนอกจากนี้ยังเพิ่มขึ้นถึงระดับที่ไร้สาระ. เธอยึดติด ฉันต้องการเพียงแค่ตอนนี้แน่นอน แต่เธอก็ยังจับมือฉันแขนเชื่อมโยงและเมื่อผมได้ทำการบำรุงรักษาปืนในห้องพักของเด็กผู้ชายที่เธอยึดติดกับหัวของฉันจากด้านหลัง. ในครั้งนั้นเธอได้รับการดมกลิ่นฉันแน่นอน . หิมะชอบกลิ่นหอมของฉันมากเกินไปฉันเพียงได้ยินจากหญิงสาวในห้องพักของหญิงสาว แต่เธอก็มีมือของเธอที่หนึ่งของฉันสวมใส่ออกเสื้อที่ไม่สามารถใช้งานอีกต่อไปและดูเหมือนว่าจะได้รับกลิ่นมันจะนอนหลับ นับตั้งแต่. เธอบ่นว่าผมก็ถูกรบกวนด้วย "จั๊กจี้" และสิ่งที่อยากจะทำมันไม่ว่าสิ่งที่. เมื่อฉันชักชวนให้เธอหยุดดมกลิ่นสิ่งที่ฉันในเวลากลางคืนใบหน้าของเธอดูราวกับว่าโลกกำลังจะจบเธอ ล้มปิดหูและหางของเธอแขวนคอตก. ไม่อยากจะเห็นเธอเช่นนั้นผมถูกบุกรุกและพูดว่า "สูดอากาศอย่างเงียบ ๆ เพื่อให้คุณไม่รบกวนใคร". ฉันมีความหวานเกินไปที่จะหิมะ. นี้จะคาดเดาความสะดวกสบายของตัวเอง แต่หิมะเดิมไม่รู้ว่าเธอกำลังถือโปรดปรานต่อฉัน. จากนั้นเริ่มต้นด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอก็กลายเป็นตระหนักถึงมัน. มีเพื่อนคนนี้น่ารักในวัยเด็กที่มีอัธยาศัยดีฤดูใบไม้ร่วงสำหรับผม. ผมดีใจที่จะได้รับการกลับชาติมาเกิดในโลกนี้. ถ้า มีปัญหาใด ๆ ก็ว่า ...... "เกรียงคุงคุณจะไปไหน" "เพื่อยิงทดสอบที่ฉันต้องการที่จะทดสอบเพื่อดูว่าฉันสามารถทำให้ปืนใหม่" "ฉันจะมาพร้อม?" "คุณเห็นได้ชัด ไม่สามารถที่เหมาะสม หิมะได้ไปของนักมายากลชั้นเรียนขั้นพื้นฐานขณะนี้. " "uuuu ที่เหมาะสม แต่ ...... " ถ้าหิมะอยู่กับฉันแล้วเธอเป็นเพียงการได้รับการจัดลำดับความสำคัญของเธอไปข้างหลัง. เพียงแค่นิด ๆ หน่อย ๆ และเธอจะกลายเป็นคนบ้าเด็ก . "ฉันจะอยู่ที่ระยะยิงทดสอบจนถึงเวลาเย็นจึงมาเมื่อคุณทำกับชั้นเรียน." "...... ถูก เมื่อฉันมีฉันสามารถยิงปืนเกรียงคุง? " "แน่นอน ดังนั้นบทเรียนของคุณถูกต้อง 'เคย์? " หิมะมีความสนใจในปืนหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. เพื่อที่จะปัดเป่าความกลัวของปืนของเธอฉันในเชิงรุกสอนให้เธอในการถ่ายภาพ มันอยู่ในเพื่อที่จะปกป้องตัวเองในเวลามันจะมีความสำคัญมากที่สุดเช่นเมื่อเธอวิ่งออกไปจากอำนาจวิเศษ. ผมได้วางแผนในการทำปืนสำหรับการป้องกันส่วนบุคคลหิมะของตัวเองในอนาคตอันใกล้. Elle อาจารย์มีขึ้นในสนามหลังบ้าน . "ดีแล้วทุกคนตอนนี้เราจะเริ่มระดับขั้นพื้นฐานของนักมายากล" "ดูหิมะ เอลลี่อาจารย์ระดับเริ่มต้น. " "เล็ก ๆ น้อย ๆ ผมต้องการที่จะจี้คุณเล็ก ๆ น้อย ๆ ." "คุณไม่สามารถจะเป็นเหมือนที่ทุกคนรอคอย ดูไปพร้อม. " "uuuuu ...... เกรียงคุงเป็นค่าเฉลี่ย. " เธอไม่เต็มใจปล่อยให้ไปของฉันในขณะที่เปล่งเสียงร้องเรียน. "ดีเห็นคุณอีกครั้งแล้ว อย่าสร้างความเดือดร้อนให้เอลลี่อาจารย์และคนอื่น ๆ . " "โอเคเห็นคุณในภายหลัง." "...... หิมะคุงคำพูดและการกระทำของคุณไม่ตรงกับ ปล่อยให้ไปของฉัน. " หิมะบีบขอบของเสื้อของฉันในการต่อต้านไร้ประโยชน์. ใบหน้าของเธอไปขี้อายเมื่อผมชี้ให้มันออกมา แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ปล่อยให้ไปจากมือของเธอด้วยรอยยิ้มและวิ่งกลับไปทาง Elle อาจารย์. ฉันเลือก ขึ้นถังและไปสู่การยิงทดสอบ. ฉันมาถึงที่ระยะยิงทดสอบ. ผมจัดสิ่งที่ฉันยกเว้นถังภายใต้อ้อมแขนของฉันเพื่อให้พวกเขาออกจากทาง. ผมเปิดฝาถังของและใส่มือของฉัน ใน. ผมรู้สึกว่าสัมผัสความหนาวเย็นของโลหะบนผิวของฉัน. Relishing รู้สึกเย็นผมคิดว่าอีกครั้งของปืนที่ผมกำลังจะทำ. ปืนที่ผมกำลังจะทำในขณะนี้ได้รับการ "AK-47" ปืนไรเฟิล, ผลงานชิ้นเอกที่สร้างขึ้นในสหภาพโซเวียต. แม้ว่าจะมีจำนวนมากของการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเช่น AKM สำหรับตอนนี้ขอเพียงแค่เรียกว่า AK-47 เพื่อความสะดวก. ทำไมฉันเลือก AK-47 ออกมาจากปืนไรเฟิลจู่โจมอีกหลาย ๆ ก็เพราะมันมีโครงสร้างที่ง่ายที่สุด. นอกจากนี้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ak-47after ขับไล่ปีศาจ แอลอาจารย์ตรวจสอบเราสำหรับการบาดเจ็บ .
มีเพียงแผลที่เด็กน้อยเมื่อเธอหมดสติ ดังนั้นแอลอาจารย์เวทย์รักษาเธอได้ในพริบตา
หลังจากนั้นอาจารย์นำเรากลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ปาร์ตี้ยามถูกเรียกจากเมือง เพื่อใช้เป็นหอสังเกตการณ์
ในระหว่างเวลาแอล อาจารย์เข้าไปในป่าคนเดียว ฆ่า 2 ปีศาจที่หนีไป .
ย้ายได้อย่างง่ายดายรอบป่า เธอมองหามอนสเตอร์อื่น ๆที่อาจเป็นภัย ก็กลับไป
ดูเหมือนเธอไม่พบอะไรนอกจากปีศาจ
คืนนั้น การประชุมจัดขึ้น ณบ้านนายกเทศมนตรี
วาระคือเย็นนี้ " ปีศาจโจมตีที่เกิดขึ้น
"มีกรณีที่มอนสเตอร์โจมตีทีละเมือง แต่มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาทำดังนั้น en masse .
เริ่มต้นด้วยมอนสเตอร์ดุร้ายเหมือนก๊อบลินไม่เคยถูกพบในป่าเหล่านี้ .
มันเป็นคดีแรก ตั้งแต่เมืองก่อตั้งขึ้น
ชาวบ้านติดตลกว่า " นี่ไม่ใช่การฟื้นฟู ของปีศาจกษัตริย์ " .
นายกเทศมนตรีเตือนเขาเพื่อความไม่รอบคอบ แล้วเขาก็เงียบ . . . .
ด้านสว่าง , ผ่านความพยายามและหิมะก็ไม่มีผู้เสียชีวิต แต่บางคนไม่ได้รับบาดเจ็บ .
มันเป็นผลค่อนข้างโชคดี
แต่เราไม่สามารถคาดหวังให้โชคดีเกิดขึ้นทุกครั้ง
ตอนประชุมมันก็ตัดสินใจว่า ทุกๆ 30 วัน ยามที่พรรค และแอล อาจารย์จะ มาร่วมกันและมองไปรอบๆป่าลาดตระเวน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตราย .
คืนนี้ยามพรรคจะใช้กะยืนดูอยู่รอบนอกของเมือง เผื่อไว้
ทุกคนพูดขอบคุณฉัน และหิมะก็มาจนถึงวันถัดไป
รึเปล่า
▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼
ไหม
หลังจากปีศาจโจมตีเหตุการณ์ ความคิดเห็นของประชาชนของข้าได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์
ตอนแรกในหมู่ชาวเมืองผมได้รับ reputation-i ไม่ดีเป็นเด็กที่น่าขนลุกที่
มีเพียงแผลที่เด็กน้อยเมื่อเธอหมดสติ ดังนั้นแอลอาจารย์เวทย์รักษาเธอได้ในพริบตา
หลังจากนั้นอาจารย์นำเรากลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ปาร์ตี้ยามถูกเรียกจากเมือง เพื่อใช้เป็นหอสังเกตการณ์
ในระหว่างเวลาแอล อาจารย์เข้าไปในป่าคนเดียว ฆ่า 2 ปีศาจที่หนีไป .
ย้ายได้อย่างง่ายดายรอบป่า เธอมองหามอนสเตอร์อื่น ๆที่อาจเป็นภัย ก็กลับไป
ดูเหมือนเธอไม่พบอะไรนอกจากปีศาจ
คืนนั้น การประชุมจัดขึ้น ณบ้านนายกเทศมนตรี
วาระคือเย็นนี้ " ปีศาจโจมตีที่เกิดขึ้น
"มีกรณีที่มอนสเตอร์โจมตีทีละเมือง แต่มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาทำดังนั้น en masse .
เริ่มต้นด้วยมอนสเตอร์ดุร้ายเหมือนก๊อบลินไม่เคยถูกพบในป่าเหล่านี้ .
มันเป็นคดีแรก ตั้งแต่เมืองก่อตั้งขึ้น
ชาวบ้านติดตลกว่า " นี่ไม่ใช่การฟื้นฟู ของปีศาจกษัตริย์ " .
นายกเทศมนตรีเตือนเขาเพื่อความไม่รอบคอบ แล้วเขาก็เงียบ . . . .
ด้านสว่าง , ผ่านความพยายามและหิมะก็ไม่มีผู้เสียชีวิต แต่บางคนไม่ได้รับบาดเจ็บ .
มันเป็นผลค่อนข้างโชคดี
แต่เราไม่สามารถคาดหวังให้โชคดีเกิดขึ้นทุกครั้ง
ตอนประชุมมันก็ตัดสินใจว่า ทุกๆ 30 วัน ยามที่พรรค และแอล อาจารย์จะ มาร่วมกันและมองไปรอบๆป่าลาดตระเวน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตราย .
คืนนี้ยามพรรคจะใช้กะยืนดูอยู่รอบนอกของเมือง เผื่อไว้
ทุกคนพูดขอบคุณฉัน และหิมะก็มาจนถึงวันถัดไป
รึเปล่า
▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼
ไหม
หลังจากปีศาจโจมตีเหตุการณ์ ความคิดเห็นของประชาชนของข้าได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์
ตอนแรกในหมู่ชาวเมืองผมได้รับ reputation-i ไม่ดีเป็นเด็กที่น่าขนลุกที่
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ประกาศราคาโครงการก่อสร้างทางเดินยกระดับ
- I often joke Do you like either do not q
- your mother left you're sorry l'm rootin
- ปลูกสร้าง
- Good morning my sweet heart sorry I slep
- find
- [cp]三问SM公司：1.黄子韬在职三年余，一直背负着谣言抹黑，您为何视而不见？
- ฉันรู็สึกตอนนี้ฉันไม่ปกติ
- หนึ่งรูปที่แสดงถึงความรู้สึก
- I slept early how are u now how is ur pe
- What you wear for bed
- useing
- This river is not polluted.
- อ่านนิยาย
- i trust you
- You is my boyfriend again?
- ขอพริกหน่อย
- ผู้เกี่ยวข้อง
- Within
- ชุดนักเรียน
- Now I like finality is sick.
- อย่างถูกต้อง
- สวัสดี ฉันชื่อเอมี่. ฉันเป็นคนไทยตอนนี้ฉ
- A great majority of the companies were n
