Targeting resources and using them

Targeting resources and using them in the creation of the city's brand should be the aim of such public policy. In a wider context, this could be an interesting reversal: the notion of ‘creative industries’, frequently connected with the ‘commercial’ side of cultural production, could in this case actually help preserve ‘authenticity’ and promote cultural and creative production specific to the location (Tomić-Koludrović and Petrić 2007: 147).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดเป้าหมายทรัพยากร และใช้พวกเขาในการสร้างแบรนด์ของเมืองควรเป็นจุดมุ่งหมายของนโยบายสาธารณะดังกล่าว ในบริบทกว้างขึ้น นี้อาจจะกลับรายการที่น่าสนใจ: ความคิดของ 'อุตสาหกรรมสร้างสรรค์' เชื่อมต่อกับด้าน 'พาณิชย์' ผลิตวัฒนธรรม บ่อยอาจในกรณีนี้จริงช่วยรักษา 'แท้' และส่งเสริมวัฒนธรรม และสร้างสรรค์ผลิตเฉพาะตำแหน่ง (Tomić-Koludrović และ Petrić 2007:147) ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกำหนดเป้​​าหมายทรัพยากรและใช้พวกเขาในการสร้างแบรนด์ของเมืองที่ควรจะเป็นจุดมุ่งหมายของนโยบายสาธารณะดังกล่าว ในบริบทที่กว้างขึ้นนี้อาจจะมีการกลับรายการที่น่าสนใจ: ความคิดของ 'อุตสาหกรรมสร้างสรรค์' ที่เชื่อมต่อบ่อยครั้งกับ 'พาณิชย์' ด้านข้างของวัฒนธรรมการผลิตอาจจะในกรณีนี้จริงช่วยรักษา 'ความถูกต้องและส่งเสริมการผลิตทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ที่เฉพาะเจาะจงเพื่อ สถานที่ตั้ง (Tomić-Koludrovićและ Petric 2007: 147)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายทรัพยากรและใช้พวกเขาในการสร้างแบรนด์ของเมืองควรเป็นเป้าหมายของนโยบายดังกล่าว ในบริบทที่กว้างขึ้นนี้อาจจะมีการกลับรายการที่น่าสนใจ : ความคิดของ " ของอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ มักเกี่ยวข้องกับด้าน " พาณิชย์ " การผลิตทางวัฒนธรรม , ในกรณีนี้จริงช่วยรักษา " จริง " และส่งเสริมวัฒนธรรมการผลิตและสร้างสรรค์เฉพาะตำแหน่ง ( โทมิććć Petri - koludrovi และ 2007 : 147 คน )