Objectives: We performed a pilot st

Objectives: We performed a pilot study to determine whether there is an age-related change in inflammatory expression in the subglottic mucosa of rabbits in response to a one-time injury. Methods: Twenty-seven rabbits of 3 different ages meant to represent infant, adolescent, and adult stages underwent a unilateral, subglottic soft tissue injury. The animal groups were allowed to heal for 3 different durations to reflect the early, middle, and late stages of inflammation. Animal subglottises were then analyzed for quantitative differences in thickness and expression of multiple inflammatory cytokines within the soft tissue relative to the uninjured side. Results: The animals in the youngest age group demonstrated a thickened-tissue response to injury yet a lower level of inflammatory cytokines than did the older animals at the early and middle stages of healing. Conclusions: Pronounced tissue thickness was an unanticipated finding in the youngest age groups and suggests better regulatory control by older animals. Also, a developmental difference in the inflammatory response to injury is suggested by the data.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ที่เราดำเนินการศึกษานำร่องที่จะตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับอายุในการแสดงออกของการอักเสบในเยื่อเมือก subglottic ของกระต่ายในการตอบสนองต่อการบาดเจ็บเพียงครั้งเดียว วิธีการ: ยี่สิบเจ็ดกระต่ายจาก 3 วัยที่แตกต่างกันหมายถึงการเป็นตัวแทนของทารกขั้นตอนวัยรุ่นและผู้ใหญ่ที่เปลี่ยนไปฝ่ายเดียวได้รับบาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อน subglotticกลุ่มสัตว์ที่ได้รับอนุญาตในการรักษาเป็นเวลา 3 ระยะเวลาที่แตกต่างกันสะท้อนให้เห็นถึงช่วงต้นกลางและช่วงปลายของการอักเสบ subglottises สัตว์ถูกนำมาวิเคราะห์แล้วความแตกต่างของปริมาณความหนาและการแสดงออกของการอักเสบหลายภายในเนื้อเยื่ออ่อนเมื่อเทียบกับด้านข้างได้รับบาดเจ็บ ผล:สัตว์ในกลุ่มอายุที่อายุน้อยที่สุดแสดงให้เห็นถึงการตอบสนองหนาเนื้อเยื่อได้รับบาดเจ็บยังอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าของการอักเสบที่ไม่น้อยกว่าสัตว์ที่มีอายุมากกว่าในช่วงต้นและกลางของการรักษา ข้อสรุป: ความหนาของเนื้อเยื่อเด่นชัดคือการค้นพบที่ไม่คาดคิดในการที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่มอายุและแสดงให้เห็นการควบคุมกำกับดูแลที่ดีขึ้นโดยสัตว์ที่มีอายุมากกว่า นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างในการพัฒนาตอบสนองการอักเสบได้รับบาดเจ็บได้รับการแนะนำโดยข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เราทำการศึกษานำร่องเพื่อดูว่า มีการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับอายุในนิพจน์ subglottic mucosa อักเสบของกระต่ายในการตอบสนองการบาดเจ็บครั้งเดียว วิธีการ: ยี่สิบเจ็ดกระต่ายอายุ 3 ต่างหมาย ถึงทารก วัยรุ่น และระยะผู้ใหญ่รับบาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อนของ subglottic ฝ่าย กลุ่มสัตว์ได้รับอนุญาตให้รักษาใน 3 ช่วงเวลาที่แตกต่างกันถึงขั้นต้น กลาง และปลายของ Subglottises สัตว์ได้แล้ววิเคราะห์ความแตกต่างเชิงปริมาณของความหนาและค่าของ cytokines หลายอักเสบภายในเนื้อเยื่ออ่อนสัมพันธ์ด้าน uninjured ผลลัพธ์: สัตว์ในกลุ่มอายุอายุน้อยที่สุดแสดงการตอบสนองของเนื้อเยื่อ thickened การบาดเจ็บได้ระดับต่ำของ cytokines อักเสบกว่าสัตว์เก่าไม่ได้ในระยะช่วงต้น และช่วงกลางของการรักษา บทสรุป: ความหนาของเนื้อเยื่อออกเสียงถูกค้นหาเป็นสภาวะในวัยอายุน้อยที่สุด และแนะนำดีบังคับควบคุมสัตว์เก่า ยัง พัฒนาความแตกต่างในการตอบสนองการบาดเจ็บอักเสบจะแนะนำตามข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของเราจะทำการศึกษานำร่องในการพิจารณาว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอายุ - ที่เกี่ยวข้องในการแสดงออกอาการอักเสบใน mucosa subglottic ของกระต่ายในการตอบสนองในการได้รับบาดเจ็บหนึ่งครั้ง. วิธีการยี่สิบเจ็ดกระต่ายของ 3 อายุแตกต่างกันก็ตั้งใจว่าจะเป็นเด็กวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ได้รับการบาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อน subglottic ยังไม่เป็นเอกฉันท์.กลุ่มสัตว์ที่ได้รับอนุญาตให้แก้ไขปัญหาสำหรับ 3 ระยะเวลาที่แตกต่างเพื่อสะท้อนถึงช่วงต้นกลางและขั้นตอนช่วงดึกของอักเสบ subglottises สัตว์ได้วิเคราะห์สำหรับความแตกต่างในเชิงปริมาณในการแสดงออกและความหนาของการอักเสบอาการอักเสบต่างๆ ภายใน เนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้องกับด้าน uninjured แล้ว ผลการค้นหาสัตว์ที่อยู่ในกลุ่มอายุต่ำกว่าอายุน้อยที่สุดที่แสดงให้เห็นถึงการตอบสนองหนาขึ้น - เนื้อเยื่อที่จะได้รับบาดเจ็บแต่ที่ระดับที่ต่ำกว่าของการอักเสบแก้อักเสบขั้นรุนแรงมากกว่าสัตว์รุ่นเก่าที่ช่วงต้นและกลางของการบำบัด บทสรุปความหนาของเนื้อเยื่อชัดเจนยิ่งขึ้นเป็นการค้นหาไม่คาดคิดที่อยู่ในกลุ่มอายุอายุน้อยที่สุดและแนะนำการควบคุมกำกับดูแลได้ดีกว่าโดยสัตว์มากกว่า. นอกจากนั้นยังความแตกต่างกันการพัฒนาการในการตอบสนองยั่วยุให้เกิดการบาดเจ็บได้มาจากข้อมูล