- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
It was an attitude I often encounte
It was an attitude I often encountered in other Indians and it always baffled me. The Groom had never met a Jew and should have no particular interest, good or bad, in Israel or the history of the Jews, and his attitude sounded canned and secondhand. It was as if he was proving his bona fides as a card-carrying member of the just gone 20th century, and this was his way of informing me he was modern, Western, forward-thinking.
His hatred was real when he talked about Muslims. These he had met.
“I lived for years in Ukraine,” he said. “We have them there. I walked into one of their houses.” He made a motion to spit. “Filth! You walk into a Muslim house it’s no different from walking into a garbage dump, but more disgusting. They live like cockroaches in their own shit. They breed like them too. And that’s how they should be dealt with. Exterminated. Like cockroaches.”
His ferocity was no longer mimicked. This was real bigotry, born out of the shallow depths of his being. Over 50 years had passed since Independence, when the dream of a secular nation was given shape, and here was my cousin, among the most educated and progressive and well-traveled of my relatives, slipping with ease into the most backward of attitudes. When I protested, offering, for the sake of ease, my own experiences when I’d lived briefly in Egypt, he responded with a broad, patronizing smirk. I was blinded, he said, by Western liberal attitudes. Luckily, intelligent people weren’t so blind in India.
The next morning, a roar burst over my head. I was standing outside watching beggars argue over how much money they were to be paid, a tradition at weddings, when there appeared, at the end of the street, a bull of a man flanked on all sides by his family. He stormed into our presence, laughing with abandon. He was a cousin of Sad-Eyed Aunt, and so an uncle of mine in Punjabi kinship, and I called him Bhangra Uncle, for his family was a troupe of bhangra dancers, statewide champions in fact.
That evening, to my delight, they offered a demonstration of their considerable skill. The family ranged in all ages, from a 6-year-old boy upward, and every member took the floor, men and women alike, in a performance that made us all drunk who stood watching. It was a marvelous sight to see such dancers. The geometric arms, the flying feet, the beauty and athleticism and spirit of it! I fell dreamily under their spell.
The next day I was standing alone on the roof, smoking secretly, when one of the dancers, a young woman, appeared. We were separated by rows of laundered sheets fluttering from wires, and were at first invisible to each other. When suddenly she materialized feet from me I was struck by her beauty. I’d noticed it the night before, but now was left unnerved, for in daylight, it was unmistakable and astonishing.
I nodded, gesturing with the lit cigarette, “Hullo.” She was maybe 16, possibly more, and I wanted to compliment her on the performance. Her father had crushed me in a bear hug and told me how glad he was to meet me, for he’d heard about his nephew from New York. I’d been dazzled by his energy, his forcefulness, the sheer talent of his family. Here was ancient India, I had thought, true village India. It poured through his veins and tightened his sinews.
But on the roof, instead of returning my greeting, Bhangra Uncle’s daughter let out a shriek.
Without another sound, she turned and took to her heels. I’d never seen a woman so terrified. In seconds, she was racing down the stairs and disappeared. I didn’t have to think hard to know why. She’d found herself alone with a man—one who was smoking no less—and it mattered little that I was a distant relative, for if anyone saw us together, even for a moment, her reputation could be ruined and no one but the most ugly and most old and most brutal would marry her.
I watched the empty space where she had stood. I’d been lulled into forgetting that what lay under the skin of the bonhomie and backslapping was blind acceptance of ugly rules for women and bone-deep patriarchal attitudes.
***
His hatred was real when he talked about Muslims. These he had met.
“I lived for years in Ukraine,” he said. “We have them there. I walked into one of their houses.” He made a motion to spit. “Filth! You walk into a Muslim house it’s no different from walking into a garbage dump, but more disgusting. They live like cockroaches in their own shit. They breed like them too. And that’s how they should be dealt with. Exterminated. Like cockroaches.”
His ferocity was no longer mimicked. This was real bigotry, born out of the shallow depths of his being. Over 50 years had passed since Independence, when the dream of a secular nation was given shape, and here was my cousin, among the most educated and progressive and well-traveled of my relatives, slipping with ease into the most backward of attitudes. When I protested, offering, for the sake of ease, my own experiences when I’d lived briefly in Egypt, he responded with a broad, patronizing smirk. I was blinded, he said, by Western liberal attitudes. Luckily, intelligent people weren’t so blind in India.
The next morning, a roar burst over my head. I was standing outside watching beggars argue over how much money they were to be paid, a tradition at weddings, when there appeared, at the end of the street, a bull of a man flanked on all sides by his family. He stormed into our presence, laughing with abandon. He was a cousin of Sad-Eyed Aunt, and so an uncle of mine in Punjabi kinship, and I called him Bhangra Uncle, for his family was a troupe of bhangra dancers, statewide champions in fact.
That evening, to my delight, they offered a demonstration of their considerable skill. The family ranged in all ages, from a 6-year-old boy upward, and every member took the floor, men and women alike, in a performance that made us all drunk who stood watching. It was a marvelous sight to see such dancers. The geometric arms, the flying feet, the beauty and athleticism and spirit of it! I fell dreamily under their spell.
The next day I was standing alone on the roof, smoking secretly, when one of the dancers, a young woman, appeared. We were separated by rows of laundered sheets fluttering from wires, and were at first invisible to each other. When suddenly she materialized feet from me I was struck by her beauty. I’d noticed it the night before, but now was left unnerved, for in daylight, it was unmistakable and astonishing.
I nodded, gesturing with the lit cigarette, “Hullo.” She was maybe 16, possibly more, and I wanted to compliment her on the performance. Her father had crushed me in a bear hug and told me how glad he was to meet me, for he’d heard about his nephew from New York. I’d been dazzled by his energy, his forcefulness, the sheer talent of his family. Here was ancient India, I had thought, true village India. It poured through his veins and tightened his sinews.
But on the roof, instead of returning my greeting, Bhangra Uncle’s daughter let out a shriek.
Without another sound, she turned and took to her heels. I’d never seen a woman so terrified. In seconds, she was racing down the stairs and disappeared. I didn’t have to think hard to know why. She’d found herself alone with a man—one who was smoking no less—and it mattered little that I was a distant relative, for if anyone saw us together, even for a moment, her reputation could be ruined and no one but the most ugly and most old and most brutal would marry her.
I watched the empty space where she had stood. I’d been lulled into forgetting that what lay under the skin of the bonhomie and backslapping was blind acceptance of ugly rules for women and bone-deep patriarchal attitudes.
***
0/5000
It was an attitude I often encountered in other Indians and it always baffled me. The Groom had never met a Jew and should have no particular interest, good or bad, in Israel or the history of the Jews, and his attitude sounded canned and secondhand. It was as if he was proving his bona fides as a card-carrying member of the just gone 20th century, and this was his way of informing me he was modern, Western, forward-thinking.
His hatred was real when he talked about Muslims. These he had met.
“I lived for years in Ukraine,” he said. “We have them there. I walked into one of their houses.” He made a motion to spit. “Filth! You walk into a Muslim house it’s no different from walking into a garbage dump, but more disgusting. They live like cockroaches in their own shit. They breed like them too. And that’s how they should be dealt with. Exterminated. Like cockroaches.”
His ferocity was no longer mimicked. This was real bigotry, born out of the shallow depths of his being. Over 50 years had passed since Independence, when the dream of a secular nation was given shape, and here was my cousin, among the most educated and progressive and well-traveled of my relatives, slipping with ease into the most backward of attitudes. When I protested, offering, for the sake of ease, my own experiences when I’d lived briefly in Egypt, he responded with a broad, patronizing smirk. I was blinded, he said, by Western liberal attitudes. Luckily, intelligent people weren’t so blind in India.
The next morning, a roar burst over my head. I was standing outside watching beggars argue over how much money they were to be paid, a tradition at weddings, when there appeared, at the end of the street, a bull of a man flanked on all sides by his family. He stormed into our presence, laughing with abandon. He was a cousin of Sad-Eyed Aunt, and so an uncle of mine in Punjabi kinship, and I called him Bhangra Uncle, for his family was a troupe of bhangra dancers, statewide champions in fact.
That evening, to my delight, they offered a demonstration of their considerable skill. The family ranged in all ages, from a 6-year-old boy upward, and every member took the floor, men and women alike, in a performance that made us all drunk who stood watching. It was a marvelous sight to see such dancers. The geometric arms, the flying feet, the beauty and athleticism and spirit of it! I fell dreamily under their spell.
The next day I was standing alone on the roof, smoking secretly, when one of the dancers, a young woman, appeared. We were separated by rows of laundered sheets fluttering from wires, and were at first invisible to each other. When suddenly she materialized feet from me I was struck by her beauty. I’d noticed it the night before, but now was left unnerved, for in daylight, it was unmistakable and astonishing.
I nodded, gesturing with the lit cigarette, “Hullo.” She was maybe 16, possibly more, and I wanted to compliment her on the performance. Her father had crushed me in a bear hug and told me how glad he was to meet me, for he’d heard about his nephew from New York. I’d been dazzled by his energy, his forcefulness, the sheer talent of his family. Here was ancient India, I had thought, true village India. It poured through his veins and tightened his sinews.
But on the roof, instead of returning my greeting, Bhangra Uncle’s daughter let out a shriek.
Without another sound, she turned and took to her heels. I’d never seen a woman so terrified. In seconds, she was racing down the stairs and disappeared. I didn’t have to think hard to know why. She’d found herself alone with a man—one who was smoking no less—and it mattered little that I was a distant relative, for if anyone saw us together, even for a moment, her reputation could be ruined and no one but the most ugly and most old and most brutal would marry her.
I watched the empty space where she had stood. I’d been lulled into forgetting that what lay under the skin of the bonhomie and backslapping was blind acceptance of ugly rules for women and bone-deep patriarchal attitudes.
***
His hatred was real when he talked about Muslims. These he had met.
“I lived for years in Ukraine,” he said. “We have them there. I walked into one of their houses.” He made a motion to spit. “Filth! You walk into a Muslim house it’s no different from walking into a garbage dump, but more disgusting. They live like cockroaches in their own shit. They breed like them too. And that’s how they should be dealt with. Exterminated. Like cockroaches.”
His ferocity was no longer mimicked. This was real bigotry, born out of the shallow depths of his being. Over 50 years had passed since Independence, when the dream of a secular nation was given shape, and here was my cousin, among the most educated and progressive and well-traveled of my relatives, slipping with ease into the most backward of attitudes. When I protested, offering, for the sake of ease, my own experiences when I’d lived briefly in Egypt, he responded with a broad, patronizing smirk. I was blinded, he said, by Western liberal attitudes. Luckily, intelligent people weren’t so blind in India.
The next morning, a roar burst over my head. I was standing outside watching beggars argue over how much money they were to be paid, a tradition at weddings, when there appeared, at the end of the street, a bull of a man flanked on all sides by his family. He stormed into our presence, laughing with abandon. He was a cousin of Sad-Eyed Aunt, and so an uncle of mine in Punjabi kinship, and I called him Bhangra Uncle, for his family was a troupe of bhangra dancers, statewide champions in fact.
That evening, to my delight, they offered a demonstration of their considerable skill. The family ranged in all ages, from a 6-year-old boy upward, and every member took the floor, men and women alike, in a performance that made us all drunk who stood watching. It was a marvelous sight to see such dancers. The geometric arms, the flying feet, the beauty and athleticism and spirit of it! I fell dreamily under their spell.
The next day I was standing alone on the roof, smoking secretly, when one of the dancers, a young woman, appeared. We were separated by rows of laundered sheets fluttering from wires, and were at first invisible to each other. When suddenly she materialized feet from me I was struck by her beauty. I’d noticed it the night before, but now was left unnerved, for in daylight, it was unmistakable and astonishing.
I nodded, gesturing with the lit cigarette, “Hullo.” She was maybe 16, possibly more, and I wanted to compliment her on the performance. Her father had crushed me in a bear hug and told me how glad he was to meet me, for he’d heard about his nephew from New York. I’d been dazzled by his energy, his forcefulness, the sheer talent of his family. Here was ancient India, I had thought, true village India. It poured through his veins and tightened his sinews.
But on the roof, instead of returning my greeting, Bhangra Uncle’s daughter let out a shriek.
Without another sound, she turned and took to her heels. I’d never seen a woman so terrified. In seconds, she was racing down the stairs and disappeared. I didn’t have to think hard to know why. She’d found herself alone with a man—one who was smoking no less—and it mattered little that I was a distant relative, for if anyone saw us together, even for a moment, her reputation could be ruined and no one but the most ugly and most old and most brutal would marry her.
I watched the empty space where she had stood. I’d been lulled into forgetting that what lay under the skin of the bonhomie and backslapping was blind acceptance of ugly rules for women and bone-deep patriarchal attitudes.
***
การแปล กรุณารอสักครู่..
It was an attitude I often encountered in other Indians and it always baffled me. The Groom had never met a Jew and should have no particular interest, good or bad, in Israel or the history of the Jews, and his attitude sounded canned and secondhand. It was as if he was proving his bona fides as a card-carrying member of the just gone 20th century, and this was his way of informing me he was modern, Western, forward-thinking.
His hatred was real when he talked about Muslims. These he had met.
“I lived for years in Ukraine,” he said. “We have them there. I walked into one of their houses.” He made a motion to spit. “Filth! You walk into a Muslim house it’s no different from walking into a garbage dump, but more disgusting. They live like cockroaches in their own shit. They breed like them too. And that’s how they should be dealt with. Exterminated. Like cockroaches.”
His ferocity was no longer mimicked. This was real bigotry, born out of the shallow depths of his being. Over 50 years had passed since Independence, when the dream of a secular nation was given shape, and here was my cousin, among the most educated and progressive and well-traveled of my relatives, slipping with ease into the most backward of attitudes. When I protested, offering, for the sake of ease, my own experiences when I’d lived briefly in Egypt, he responded with a broad, patronizing smirk. I was blinded, he said, by Western liberal attitudes. Luckily, intelligent people weren’t so blind in India.
The next morning, a roar burst over my head. I was standing outside watching beggars argue over how much money they were to be paid, a tradition at weddings, when there appeared, at the end of the street, a bull of a man flanked on all sides by his family. He stormed into our presence, laughing with abandon. He was a cousin of Sad-Eyed Aunt, and so an uncle of mine in Punjabi kinship, and I called him Bhangra Uncle, for his family was a troupe of bhangra dancers, statewide champions in fact.
That evening, to my delight, they offered a demonstration of their considerable skill. The family ranged in all ages, from a 6-year-old boy upward, and every member took the floor, men and women alike, in a performance that made us all drunk who stood watching. It was a marvelous sight to see such dancers. The geometric arms, the flying feet, the beauty and athleticism and spirit of it! I fell dreamily under their spell.
The next day I was standing alone on the roof, smoking secretly, when one of the dancers, a young woman, appeared. We were separated by rows of laundered sheets fluttering from wires, and were at first invisible to each other. When suddenly she materialized feet from me I was struck by her beauty. I’d noticed it the night before, but now was left unnerved, for in daylight, it was unmistakable and astonishing.
I nodded, gesturing with the lit cigarette, “Hullo.” She was maybe 16, possibly more, and I wanted to compliment her on the performance. Her father had crushed me in a bear hug and told me how glad he was to meet me, for he’d heard about his nephew from New York. I’d been dazzled by his energy, his forcefulness, the sheer talent of his family. Here was ancient India, I had thought, true village India. It poured through his veins and tightened his sinews.
But on the roof, instead of returning my greeting, Bhangra Uncle’s daughter let out a shriek.
Without another sound, she turned and took to her heels. I’d never seen a woman so terrified. In seconds, she was racing down the stairs and disappeared. I didn’t have to think hard to know why. She’d found herself alone with a man—one who was smoking no less—and it mattered little that I was a distant relative, for if anyone saw us together, even for a moment, her reputation could be ruined and no one but the most ugly and most old and most brutal would marry her.
I watched the empty space where she had stood. I’d been lulled into forgetting that what lay under the skin of the bonhomie and backslapping was blind acceptance of ugly rules for women and bone-deep patriarchal attitudes.
***
His hatred was real when he talked about Muslims. These he had met.
“I lived for years in Ukraine,” he said. “We have them there. I walked into one of their houses.” He made a motion to spit. “Filth! You walk into a Muslim house it’s no different from walking into a garbage dump, but more disgusting. They live like cockroaches in their own shit. They breed like them too. And that’s how they should be dealt with. Exterminated. Like cockroaches.”
His ferocity was no longer mimicked. This was real bigotry, born out of the shallow depths of his being. Over 50 years had passed since Independence, when the dream of a secular nation was given shape, and here was my cousin, among the most educated and progressive and well-traveled of my relatives, slipping with ease into the most backward of attitudes. When I protested, offering, for the sake of ease, my own experiences when I’d lived briefly in Egypt, he responded with a broad, patronizing smirk. I was blinded, he said, by Western liberal attitudes. Luckily, intelligent people weren’t so blind in India.
The next morning, a roar burst over my head. I was standing outside watching beggars argue over how much money they were to be paid, a tradition at weddings, when there appeared, at the end of the street, a bull of a man flanked on all sides by his family. He stormed into our presence, laughing with abandon. He was a cousin of Sad-Eyed Aunt, and so an uncle of mine in Punjabi kinship, and I called him Bhangra Uncle, for his family was a troupe of bhangra dancers, statewide champions in fact.
That evening, to my delight, they offered a demonstration of their considerable skill. The family ranged in all ages, from a 6-year-old boy upward, and every member took the floor, men and women alike, in a performance that made us all drunk who stood watching. It was a marvelous sight to see such dancers. The geometric arms, the flying feet, the beauty and athleticism and spirit of it! I fell dreamily under their spell.
The next day I was standing alone on the roof, smoking secretly, when one of the dancers, a young woman, appeared. We were separated by rows of laundered sheets fluttering from wires, and were at first invisible to each other. When suddenly she materialized feet from me I was struck by her beauty. I’d noticed it the night before, but now was left unnerved, for in daylight, it was unmistakable and astonishing.
I nodded, gesturing with the lit cigarette, “Hullo.” She was maybe 16, possibly more, and I wanted to compliment her on the performance. Her father had crushed me in a bear hug and told me how glad he was to meet me, for he’d heard about his nephew from New York. I’d been dazzled by his energy, his forcefulness, the sheer talent of his family. Here was ancient India, I had thought, true village India. It poured through his veins and tightened his sinews.
But on the roof, instead of returning my greeting, Bhangra Uncle’s daughter let out a shriek.
Without another sound, she turned and took to her heels. I’d never seen a woman so terrified. In seconds, she was racing down the stairs and disappeared. I didn’t have to think hard to know why. She’d found herself alone with a man—one who was smoking no less—and it mattered little that I was a distant relative, for if anyone saw us together, even for a moment, her reputation could be ruined and no one but the most ugly and most old and most brutal would marry her.
I watched the empty space where she had stood. I’d been lulled into forgetting that what lay under the skin of the bonhomie and backslapping was blind acceptance of ugly rules for women and bone-deep patriarchal attitudes.
***
การแปล กรุณารอสักครู่..
มันเป็นทัศนคติที่ผมมักจะพบในอินเดียอื่น ๆและมันก็ถูกใจผม เจ้าบ่าวไม่เคยเจอที่เป็นยิว และควรมีความสนใจเฉพาะ ดีหรือเลว ในอิสราเอลหรือประวัติศาสตร์ของชาวยิวและทัศนคติของเขาฟังดูกระป๋องมือสอง มันเป็นถ้าเขาถูกพิสูจน์ FIDES Bona ของเขาในฐานะสมาชิกของบัตรแบกไปศตวรรษที่ 20และนี้คือวิธีของเขาเตือนเขาทันสมัย ตะวันตก คอยคิด
ความเกลียดชังของเขาเป็นจริงเมื่อเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับมุสลิม เหล่านี้เขาได้เจอกัน
" ฉันอาศัยอยู่เป็นเวลาหลายปีในยูเครน , " เขากล่าวว่า " เราได้มี ฉันเดินเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งของพวกเขา . " เขาได้เคลื่อนไหวเพื่อคาย " ไอ้สกปรก ! เธอเดินเข้าไป มุสลิม บ้านมันก็ไม่ต่างจากเดินเข้าไปทิ้งขยะ แต่ที่น่ารังเกียจพวกเขาอยู่ในอึของตัวเอง แมลงสาบ พวกเขาเลี้ยงเหมือนเขาเช่นกัน และนั่นคือวิธีที่พวกเขาควรจะจัดการ โดนฆ่าตายหมด เหมือนแมลงสาบ "
ดุร้ายของเขาไม่ mimicked . นี้เป็นจริงคลั่ง เกิดออกจากความลึกตื้นของของเขา กว่า 50 ปีแล้ว ตั้งแต่ความเป็นอิสระ เมื่อความฝันของประเทศทางโลกให้รูปร่าง และที่นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันในการศึกษามากที่สุดและก้าวหน้าและเดินทางของญาติ , ลื่นไถลได้ง่ายเป็นย้อนกลับที่สุดของทัศนคติ เมื่อฉันคัดค้าน เสนอ เพื่อเห็นแก่ความสะดวกของตัวเอง ประสบการณ์ เมื่อฉันอยู่ในเวลาสั้น ๆ ในอียิปต์ เขาตอบด้วยกว้างอุปถัมภ์ยิ้มเยาะ ผมตาบอด เขากล่าวว่า โดยทัศนะเสรีนิยมตะวันตก โชคดีที่คนฉลาดไม่ได้ตาบอดในอินเดีย .
เช้าวันรุ่งขึ้น คำรามออกมาเหนือหัวของฉัน ฉันกำลังยืนอยู่ข้างนอกเห็นขอทาน โต้เถียงกันเท่าใดเงินที่พวกเขาต้องจ่าย มีประเพณีในงานแต่งงาน เมื่อมันปรากฏตัวขึ้นที่ปลายถนน วัวของชายที่ล้อมรอบทุกด้านโดยครอบครัวของเขา เขาวิ่งเข้าไปในการแสดงตนของเรา หัวเราะกับละทิ้ง เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของ เศร้า ตา ป้า และลุงของฉันในปัญจาบเครือญาติผมเรียกเขาว่า โธ่ลุง ครอบครัวของเขาเป็นนักแสดงของโธ่นักเต้น บรรดาแชมป์จริง ๆ
ในตอนเย็น เพื่อความสุขของฉัน พวกเขาเสนอการสาธิตทักษะมากของพวกเขา อยู่ในครอบครัวทุกเพศทุกวัยจากเด็กอายุ 6 ขวบขึ้นไป และสมาชิกทุกคนเอาพื้น , ผู้ชายและผู้หญิงเหมือนกัน ในการแสดงที่ทำให้เราเมาที่ยืนดูอยู่มันเป็นสายตาที่เห็นเต้นแบบนี้ แขนของการบินเท้า , ความงามและท้าทายและจิตวิญญาณของมัน ฉันตกอยู่ภายใต้การสะกดอย่างเพ้อฝัน
วันถัดไปฉันยืนอยู่บนหลังคาคนเดียวสูบบุหรี่อย่างลับๆ เมื่อหนึ่งในนักเต้น หญิงสาวที่ปรากฏ . เราถูกแยกจากกันโดยแถวของซักแผ่นกระพือจากสายไฟ และตอนแรกมองไม่เห็นกันเมื่อจู่ๆ เธอก็ปรากฏตัวเท้าจากฉันได้รับการหลงโดยความงามของเธอ ผมก็เห็นมันเมื่อคืนก่อน แต่ตอนนี้ถูกทิ้งประสาทเสีย เพราะตอนกลางวันมันแน่แท้และ astonishing
ผมพยักหน้าให้สัญญาณกับไฟบุหรี่ " สวีต " เธออาจ 16 , อาจจะมากขึ้นและฉันต้องการที่จะชมเธอในการแสดงพ่อของเธอได้ทำลายฉันกอดหมี และบอกวิธีการที่เขาเจอฉัน เขาคงได้ยินเรื่องเกี่ยวกับหลานชายของเขาจากนิวยอร์ก ฉันกำลังตะลึงงันกับพลังของเขา forcefulness ของเขา ความสามารถที่แท้จริงของครอบครัว ที่นี่คืออินเดีย โบราณ ผมก็คิดว่า หมู่บ้านจริงอินเดีย มันเทผ่านเส้นเลือดของเขาและกระชับกล้ามเนื้อของเขา
แต่บนหลังคา แทนที่จะกลับมาทักทายฉันโธ่ ลูกสาวลุงให้ออกกรีดร้อง
ไม่มีเสียงอีก เธอหันกลับมาและเอาส้นสูงของเธอ ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงแล้วกลัว ในวินาทีที่เธอกำลังแข่งลงบันไดไป ฉันไม่ต้องคิดอย่างหนัก ว่าทำไม เธอจะพบว่าตัวเองอยู่ตามลำพังกับผู้ชายที่สูบบุหรี่ไม่น้อยกว่า และมันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ฉันเป็นญาติห่าง ๆ ถ้าใครเห็นเราอยู่ด้วยกันชั่วขณะหนึ่ง ชื่อเสียงของเธอจะถูกทำลาย และไม่มีใคร แต่แย่ที่สุด และเก่าที่สุดและโหดที่สุดจะแต่งงานกับเธอ
ผมเห็นพื้นที่ว่างเปล่าที่เธอเคยยืนอยู่ ฉันได้วางใจในการลืมสิ่งที่วางใต้ผิวหนังของความมีมิตรไมตรี และส่งเสียงพึงพอใจมาก คือการยอมรับกฎของบอดน่าเกลียดสำหรับผู้หญิงและกระดูกลึกเข้าใจทัศนคติ
* * *
ความเกลียดชังของเขาเป็นจริงเมื่อเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับมุสลิม เหล่านี้เขาได้เจอกัน
" ฉันอาศัยอยู่เป็นเวลาหลายปีในยูเครน , " เขากล่าวว่า " เราได้มี ฉันเดินเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งของพวกเขา . " เขาได้เคลื่อนไหวเพื่อคาย " ไอ้สกปรก ! เธอเดินเข้าไป มุสลิม บ้านมันก็ไม่ต่างจากเดินเข้าไปทิ้งขยะ แต่ที่น่ารังเกียจพวกเขาอยู่ในอึของตัวเอง แมลงสาบ พวกเขาเลี้ยงเหมือนเขาเช่นกัน และนั่นคือวิธีที่พวกเขาควรจะจัดการ โดนฆ่าตายหมด เหมือนแมลงสาบ "
ดุร้ายของเขาไม่ mimicked . นี้เป็นจริงคลั่ง เกิดออกจากความลึกตื้นของของเขา กว่า 50 ปีแล้ว ตั้งแต่ความเป็นอิสระ เมื่อความฝันของประเทศทางโลกให้รูปร่าง และที่นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันในการศึกษามากที่สุดและก้าวหน้าและเดินทางของญาติ , ลื่นไถลได้ง่ายเป็นย้อนกลับที่สุดของทัศนคติ เมื่อฉันคัดค้าน เสนอ เพื่อเห็นแก่ความสะดวกของตัวเอง ประสบการณ์ เมื่อฉันอยู่ในเวลาสั้น ๆ ในอียิปต์ เขาตอบด้วยกว้างอุปถัมภ์ยิ้มเยาะ ผมตาบอด เขากล่าวว่า โดยทัศนะเสรีนิยมตะวันตก โชคดีที่คนฉลาดไม่ได้ตาบอดในอินเดีย .
เช้าวันรุ่งขึ้น คำรามออกมาเหนือหัวของฉัน ฉันกำลังยืนอยู่ข้างนอกเห็นขอทาน โต้เถียงกันเท่าใดเงินที่พวกเขาต้องจ่าย มีประเพณีในงานแต่งงาน เมื่อมันปรากฏตัวขึ้นที่ปลายถนน วัวของชายที่ล้อมรอบทุกด้านโดยครอบครัวของเขา เขาวิ่งเข้าไปในการแสดงตนของเรา หัวเราะกับละทิ้ง เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของ เศร้า ตา ป้า และลุงของฉันในปัญจาบเครือญาติผมเรียกเขาว่า โธ่ลุง ครอบครัวของเขาเป็นนักแสดงของโธ่นักเต้น บรรดาแชมป์จริง ๆ
ในตอนเย็น เพื่อความสุขของฉัน พวกเขาเสนอการสาธิตทักษะมากของพวกเขา อยู่ในครอบครัวทุกเพศทุกวัยจากเด็กอายุ 6 ขวบขึ้นไป และสมาชิกทุกคนเอาพื้น , ผู้ชายและผู้หญิงเหมือนกัน ในการแสดงที่ทำให้เราเมาที่ยืนดูอยู่มันเป็นสายตาที่เห็นเต้นแบบนี้ แขนของการบินเท้า , ความงามและท้าทายและจิตวิญญาณของมัน ฉันตกอยู่ภายใต้การสะกดอย่างเพ้อฝัน
วันถัดไปฉันยืนอยู่บนหลังคาคนเดียวสูบบุหรี่อย่างลับๆ เมื่อหนึ่งในนักเต้น หญิงสาวที่ปรากฏ . เราถูกแยกจากกันโดยแถวของซักแผ่นกระพือจากสายไฟ และตอนแรกมองไม่เห็นกันเมื่อจู่ๆ เธอก็ปรากฏตัวเท้าจากฉันได้รับการหลงโดยความงามของเธอ ผมก็เห็นมันเมื่อคืนก่อน แต่ตอนนี้ถูกทิ้งประสาทเสีย เพราะตอนกลางวันมันแน่แท้และ astonishing
ผมพยักหน้าให้สัญญาณกับไฟบุหรี่ " สวีต " เธออาจ 16 , อาจจะมากขึ้นและฉันต้องการที่จะชมเธอในการแสดงพ่อของเธอได้ทำลายฉันกอดหมี และบอกวิธีการที่เขาเจอฉัน เขาคงได้ยินเรื่องเกี่ยวกับหลานชายของเขาจากนิวยอร์ก ฉันกำลังตะลึงงันกับพลังของเขา forcefulness ของเขา ความสามารถที่แท้จริงของครอบครัว ที่นี่คืออินเดีย โบราณ ผมก็คิดว่า หมู่บ้านจริงอินเดีย มันเทผ่านเส้นเลือดของเขาและกระชับกล้ามเนื้อของเขา
แต่บนหลังคา แทนที่จะกลับมาทักทายฉันโธ่ ลูกสาวลุงให้ออกกรีดร้อง
ไม่มีเสียงอีก เธอหันกลับมาและเอาส้นสูงของเธอ ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงแล้วกลัว ในวินาทีที่เธอกำลังแข่งลงบันไดไป ฉันไม่ต้องคิดอย่างหนัก ว่าทำไม เธอจะพบว่าตัวเองอยู่ตามลำพังกับผู้ชายที่สูบบุหรี่ไม่น้อยกว่า และมันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ฉันเป็นญาติห่าง ๆ ถ้าใครเห็นเราอยู่ด้วยกันชั่วขณะหนึ่ง ชื่อเสียงของเธอจะถูกทำลาย และไม่มีใคร แต่แย่ที่สุด และเก่าที่สุดและโหดที่สุดจะแต่งงานกับเธอ
ผมเห็นพื้นที่ว่างเปล่าที่เธอเคยยืนอยู่ ฉันได้วางใจในการลืมสิ่งที่วางใต้ผิวหนังของความมีมิตรไมตรี และส่งเสียงพึงพอใจมาก คือการยอมรับกฎของบอดน่าเกลียดสำหรับผู้หญิงและกระดูกลึกเข้าใจทัศนคติ
* * *
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- article
- ลูก
- You got go thailand?
- right meaning
- ได้ขอใช้พื้นที่ป่าแม่สอน
- มีหนูตัวเล็กๆสองตัว ตกลงไปในถังใส่ครีมหน
- เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่
- ฉันคงเสียใจมาก
- Tell me that you feel the same way too
- authentic
- ลูก พ่อ ตา
- ฉันได้กลิ่น
- จัดส่ง EMS
- สดชื่น
- Mugshot ของเจเรมี Meeks — aka, "mugshot
- So?
- ฉันไปลอยกระทงกับน้อง
- Eighth century B.C.
- ฉันตอบรับคุณแล้ว
- okie at night we will play together
- 結婚/
- This is where the solutions movement com
- Because my mom didn't go yesterday
- คุณทำให้ฉันคิดถึง
