- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Page 3 :rules, and negotiations wit
Page 3 :
rules, and negotiations with an increasing number of actors. Public policy is character- ized by ad hoc or contingency arrangements and enmeshed networks, randomly by a proliferation of actors, multiple aims, hetero- geneity, cross-linking of issues and changes in the scales of reference territories. The capacity for direction of the state is subject to challenge; it seems to be losing its monopoly and is less the centre of political processes or of conflict regulation. At the same time, scholars identify logics of state expansion and recentralization (Gamble, 1993; Jacobs and King, 2009).
To understand the dynamics of governance in this historically precise context, Lascoumes and Le Galès (2007) have suggested focusing precisely on policy instruments and instru- mentation in order to document change over time. In the past, policy instruments were not a central domain of interest for governance scholars and hardly more so for those work- ing on regulations. Policy instruments were analysed in a rather functionalist way to understand some minor processes of policy changes. By contrast, over the last two dec- ades the question of policy instruments has been very closely linked to the developments of modes of governance. To be more precise, the question of ‘new policy instruments’ has been associated with the making of ‘new governance’, if possible in order to innovate for the ‘new millennium’. Empirical research in different policy domains has identified significant change in the choice of policy instruments, both in the USA and Europe, in different policy sectors. In other words, innovations in policy instruments has become significant up to the point where it was suggested that the rise of new policy instruments might be an indicator of a ‘new governance’ in the making. Indeed, what accounts for the transition from ‘old’ com- mand and control to ‘new’ market-friendly policy instruments? How, if at all, do ‘new’ instruments differ from the ‘old’, and to what extent have they overcome the contradictions and unintended impacts of more traditional instruments?
Classically, the question of policy instru- ments has been studied in order to analyse public administration and policy change, as in the work of Dahl and Lindblom on eco- nomic policy (1953). It was also used in the critical management research of the 1980s and in the sociology of science. The work of Christopher Hood stands out as the reference in the field. In his classic book ‘The Tools of Government’ (1986), rewritten as ‘The Tools of Government in the Digital Age’ (with H. Margetts, 2007), which is seen as a contribution to the public policy implementa- tion literature, Hood’s analysis is mainly concerned with information-gathering and behaviour-modifying activities of govern- ments. The analysis provided a generic clas- sification to develop comparison over time and sectors. In the public policy literature, the use of policy instruments was also devel- oped to understand the change in the provision of services, the rise of automatic instruments to avoid blame (Weaver, 1989), to improve policy implementation (Bertelmans-Videc, Rist and Vedung, 1998) or to identify public policy change. The creation of a public policy instrument may serve to reveal a more profound change in public policy – in its meaning, in its cognitive and normative framework, and in its results. Writers of the various neoinstitutionalist persuasions have all turned towards highlighting institutional reasons for obstacles to change and tenden- cies towards inertia. Peter Hall first revived the question of public policy change when he identified different dimensions of change in this area, differentiating between reform objectives, instruments, and their use or their parameters: this led him to hierarchize three orders of public policy change (Hall, 1993). Thus, he situated instruments at the heart of his analysis of public policy change. Although a good deal of the literature proved quite functionalist, Linder and Peters (1989, 1990) moved towards a more political ana- lysis of the choice of instruments and their impacts.
This chapter does not aim to provide a sophisticated review of the policy instrument
rules, and negotiations with an increasing number of actors. Public policy is character- ized by ad hoc or contingency arrangements and enmeshed networks, randomly by a proliferation of actors, multiple aims, hetero- geneity, cross-linking of issues and changes in the scales of reference territories. The capacity for direction of the state is subject to challenge; it seems to be losing its monopoly and is less the centre of political processes or of conflict regulation. At the same time, scholars identify logics of state expansion and recentralization (Gamble, 1993; Jacobs and King, 2009).
To understand the dynamics of governance in this historically precise context, Lascoumes and Le Galès (2007) have suggested focusing precisely on policy instruments and instru- mentation in order to document change over time. In the past, policy instruments were not a central domain of interest for governance scholars and hardly more so for those work- ing on regulations. Policy instruments were analysed in a rather functionalist way to understand some minor processes of policy changes. By contrast, over the last two dec- ades the question of policy instruments has been very closely linked to the developments of modes of governance. To be more precise, the question of ‘new policy instruments’ has been associated with the making of ‘new governance’, if possible in order to innovate for the ‘new millennium’. Empirical research in different policy domains has identified significant change in the choice of policy instruments, both in the USA and Europe, in different policy sectors. In other words, innovations in policy instruments has become significant up to the point where it was suggested that the rise of new policy instruments might be an indicator of a ‘new governance’ in the making. Indeed, what accounts for the transition from ‘old’ com- mand and control to ‘new’ market-friendly policy instruments? How, if at all, do ‘new’ instruments differ from the ‘old’, and to what extent have they overcome the contradictions and unintended impacts of more traditional instruments?
Classically, the question of policy instru- ments has been studied in order to analyse public administration and policy change, as in the work of Dahl and Lindblom on eco- nomic policy (1953). It was also used in the critical management research of the 1980s and in the sociology of science. The work of Christopher Hood stands out as the reference in the field. In his classic book ‘The Tools of Government’ (1986), rewritten as ‘The Tools of Government in the Digital Age’ (with H. Margetts, 2007), which is seen as a contribution to the public policy implementa- tion literature, Hood’s analysis is mainly concerned with information-gathering and behaviour-modifying activities of govern- ments. The analysis provided a generic clas- sification to develop comparison over time and sectors. In the public policy literature, the use of policy instruments was also devel- oped to understand the change in the provision of services, the rise of automatic instruments to avoid blame (Weaver, 1989), to improve policy implementation (Bertelmans-Videc, Rist and Vedung, 1998) or to identify public policy change. The creation of a public policy instrument may serve to reveal a more profound change in public policy – in its meaning, in its cognitive and normative framework, and in its results. Writers of the various neoinstitutionalist persuasions have all turned towards highlighting institutional reasons for obstacles to change and tenden- cies towards inertia. Peter Hall first revived the question of public policy change when he identified different dimensions of change in this area, differentiating between reform objectives, instruments, and their use or their parameters: this led him to hierarchize three orders of public policy change (Hall, 1993). Thus, he situated instruments at the heart of his analysis of public policy change. Although a good deal of the literature proved quite functionalist, Linder and Peters (1989, 1990) moved towards a more political ana- lysis of the choice of instruments and their impacts.
This chapter does not aim to provide a sophisticated review of the policy instrument
0/5000
หน้า 3:กฎ และเจรจากับนักแสดงที่เพิ่มจำนวน นโยบายสาธารณะเป็นอักขระ-ized โดยจัดกิจ หรือฉุกเฉินและเครือข่าย enmeshed สุ่ม โดยแพร่หลายของนักแสดง หลายจุดมุ่งหมาย hetero-geneity, cross-linking ของปัญหาและการเปลี่ยนแปลงในระดับของขอบเขตการอ้างอิง กำลังการผลิตสำหรับทิศทางของรัฐมีความท้าทาย มันดูเหมือน จะผูกขาดความสูญเสีย และมีน้อยกว่าศูนย์กลาง ของกระบวนการทางการเมือง หรือข้อบังคับขัดแย้ง ในเวลาเดียวกัน นักวิชาการระบุ logics รัฐขยายและ recentralization (หวย 1993 เจคอปส์กคิง 2009)เข้าใจการเปลี่ยนแปลงการปกครองในบริบทนี้แม่นยำประวัติ Lascoumes และเลอ Galès (2007) ได้แนะนำอย่างแม่นยำเน้นนโยบาย เครื่องมือและ instru-เอกสารเพื่อเอกสารเปลี่ยนช่วงเวลา ในอดีต เครื่องมือนโยบายไม่โดกลางน่าสนใจ สำหรับนักวิชาการปกครอง และแทบไม่มากดังนั้นสำหรับกำลังงานเหล่านั้นในกฎระเบียบ เครื่องมือนโยบายถูก analysed ในผลงานค่อนข้างจะเข้าใจกระบวนการเปลี่ยนแปลงนโยบายบางอย่างเล็กน้อย โดยคมชัด ผ่านล่าสุด 2 ธ.ค. ades คำถามของเครื่องมือนโยบายชิดลิงค์กับการพัฒนาวิธีการกำกับดูแลกิจการ เพื่อให้ชัดเจนยิ่งขึ้น คำถามที่ 'เครื่องมือนโยบายใหม่' เชื่อมโยงกับการทำ 'ใหม่ภิบาล' ถ้าเป็นไปได้เพื่อสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ สำหรับ 'เนียมใหม่' วิจัยประจักษ์ในโดเมนนโยบายอื่นได้ระบุว่าการเปลี่ยนแปลงทางเลือกของนโยบายเครื่องมือ ทั้ง ในสหรัฐอเมริกาและยุโรป ในนโยบายต่าง ๆ ภาค ในคำอื่น ๆ นวัตกรรมเครื่องมือนโยบายได้เป็นสำคัญจนถึงจุดที่เขาแนะนำที่ เพิ่มขึ้นของเครื่องมือนโยบายใหม่อาจเป็นตัวบ่งชี้ของ 'กำกับใหม่' ในการทำ แน่นอน สิ่งบัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงจาก mand com 'เก่า' ควบคุม 'ใหม่' นโยบายการตลาดเป็นเครื่องมือ วิธี เลย ถ้าทำเครื่องมือ 'ใหม่' แตกต่างจากการ 'เก่า' และไหนได้จะเอาชนะกันข้ามและผลกระทบที่ไม่ตั้งใจของเครื่องมือดั้งเดิมClassically, the question of policy instru- ments has been studied in order to analyse public administration and policy change, as in the work of Dahl and Lindblom on eco- nomic policy (1953). It was also used in the critical management research of the 1980s and in the sociology of science. The work of Christopher Hood stands out as the reference in the field. In his classic book ‘The Tools of Government’ (1986), rewritten as ‘The Tools of Government in the Digital Age’ (with H. Margetts, 2007), which is seen as a contribution to the public policy implementa- tion literature, Hood’s analysis is mainly concerned with information-gathering and behaviour-modifying activities of govern- ments. The analysis provided a generic clas- sification to develop comparison over time and sectors. In the public policy literature, the use of policy instruments was also devel- oped to understand the change in the provision of services, the rise of automatic instruments to avoid blame (Weaver, 1989), to improve policy implementation (Bertelmans-Videc, Rist and Vedung, 1998) or to identify public policy change. The creation of a public policy instrument may serve to reveal a more profound change in public policy – in its meaning, in its cognitive and normative framework, and in its results. Writers of the various neoinstitutionalist persuasions have all turned towards highlighting institutional reasons for obstacles to change and tenden- cies towards inertia. Peter Hall first revived the question of public policy change when he identified different dimensions of change in this area, differentiating between reform objectives, instruments, and their use or their parameters: this led him to hierarchize three orders of public policy change (Hall, 1993). Thus, he situated instruments at the heart of his analysis of public policy change. Although a good deal of the literature proved quite functionalist, Linder and Peters (1989, 1990) moved towards a more political ana- lysis of the choice of instruments and their impacts.บทนี้ไม่มุ่งให้ทบทวนนโยบายเครื่องมือซับซ้อน
การแปล กรุณารอสักครู่..
Page 3 :
rules, and negotiations with an increasing number of actors. Public policy is character- ized by ad hoc or contingency arrangements and enmeshed networks, randomly by a proliferation of actors, multiple aims, hetero- geneity, cross-linking of issues and changes in the scales of reference territories. The capacity for direction of the state is subject to challenge; it seems to be losing its monopoly and is less the centre of political processes or of conflict regulation. At the same time, scholars identify logics of state expansion and recentralization (Gamble, 1993; Jacobs and King, 2009).
To understand the dynamics of governance in this historically precise context, Lascoumes and Le Galès (2007) have suggested focusing precisely on policy instruments and instru- mentation in order to document change over time. In the past, policy instruments were not a central domain of interest for governance scholars and hardly more so for those work- ing on regulations. Policy instruments were analysed in a rather functionalist way to understand some minor processes of policy changes. By contrast, over the last two dec- ades the question of policy instruments has been very closely linked to the developments of modes of governance. To be more precise, the question of ‘new policy instruments’ has been associated with the making of ‘new governance’, if possible in order to innovate for the ‘new millennium’. Empirical research in different policy domains has identified significant change in the choice of policy instruments, both in the USA and Europe, in different policy sectors. In other words, innovations in policy instruments has become significant up to the point where it was suggested that the rise of new policy instruments might be an indicator of a ‘new governance’ in the making. Indeed, what accounts for the transition from ‘old’ com- mand and control to ‘new’ market-friendly policy instruments? How, if at all, do ‘new’ instruments differ from the ‘old’, and to what extent have they overcome the contradictions and unintended impacts of more traditional instruments?
Classically, the question of policy instru- ments has been studied in order to analyse public administration and policy change, as in the work of Dahl and Lindblom on eco- nomic policy (1953). It was also used in the critical management research of the 1980s and in the sociology of science. The work of Christopher Hood stands out as the reference in the field. In his classic book ‘The Tools of Government’ (1986), rewritten as ‘The Tools of Government in the Digital Age’ (with H. Margetts, 2007), which is seen as a contribution to the public policy implementa- tion literature, Hood’s analysis is mainly concerned with information-gathering and behaviour-modifying activities of govern- ments. The analysis provided a generic clas- sification to develop comparison over time and sectors. In the public policy literature, the use of policy instruments was also devel- oped to understand the change in the provision of services, the rise of automatic instruments to avoid blame (Weaver, 1989), to improve policy implementation (Bertelmans-Videc, Rist and Vedung, 1998) or to identify public policy change. The creation of a public policy instrument may serve to reveal a more profound change in public policy – in its meaning, in its cognitive and normative framework, and in its results. Writers of the various neoinstitutionalist persuasions have all turned towards highlighting institutional reasons for obstacles to change and tenden- cies towards inertia. Peter Hall first revived the question of public policy change when he identified different dimensions of change in this area, differentiating between reform objectives, instruments, and their use or their parameters: this led him to hierarchize three orders of public policy change (Hall, 1993). Thus, he situated instruments at the heart of his analysis of public policy change. Although a good deal of the literature proved quite functionalist, Linder and Peters (1989, 1990) moved towards a more political ana- lysis of the choice of instruments and their impacts.
This chapter does not aim to provide a sophisticated review of the policy instrument
rules, and negotiations with an increasing number of actors. Public policy is character- ized by ad hoc or contingency arrangements and enmeshed networks, randomly by a proliferation of actors, multiple aims, hetero- geneity, cross-linking of issues and changes in the scales of reference territories. The capacity for direction of the state is subject to challenge; it seems to be losing its monopoly and is less the centre of political processes or of conflict regulation. At the same time, scholars identify logics of state expansion and recentralization (Gamble, 1993; Jacobs and King, 2009).
To understand the dynamics of governance in this historically precise context, Lascoumes and Le Galès (2007) have suggested focusing precisely on policy instruments and instru- mentation in order to document change over time. In the past, policy instruments were not a central domain of interest for governance scholars and hardly more so for those work- ing on regulations. Policy instruments were analysed in a rather functionalist way to understand some minor processes of policy changes. By contrast, over the last two dec- ades the question of policy instruments has been very closely linked to the developments of modes of governance. To be more precise, the question of ‘new policy instruments’ has been associated with the making of ‘new governance’, if possible in order to innovate for the ‘new millennium’. Empirical research in different policy domains has identified significant change in the choice of policy instruments, both in the USA and Europe, in different policy sectors. In other words, innovations in policy instruments has become significant up to the point where it was suggested that the rise of new policy instruments might be an indicator of a ‘new governance’ in the making. Indeed, what accounts for the transition from ‘old’ com- mand and control to ‘new’ market-friendly policy instruments? How, if at all, do ‘new’ instruments differ from the ‘old’, and to what extent have they overcome the contradictions and unintended impacts of more traditional instruments?
Classically, the question of policy instru- ments has been studied in order to analyse public administration and policy change, as in the work of Dahl and Lindblom on eco- nomic policy (1953). It was also used in the critical management research of the 1980s and in the sociology of science. The work of Christopher Hood stands out as the reference in the field. In his classic book ‘The Tools of Government’ (1986), rewritten as ‘The Tools of Government in the Digital Age’ (with H. Margetts, 2007), which is seen as a contribution to the public policy implementa- tion literature, Hood’s analysis is mainly concerned with information-gathering and behaviour-modifying activities of govern- ments. The analysis provided a generic clas- sification to develop comparison over time and sectors. In the public policy literature, the use of policy instruments was also devel- oped to understand the change in the provision of services, the rise of automatic instruments to avoid blame (Weaver, 1989), to improve policy implementation (Bertelmans-Videc, Rist and Vedung, 1998) or to identify public policy change. The creation of a public policy instrument may serve to reveal a more profound change in public policy – in its meaning, in its cognitive and normative framework, and in its results. Writers of the various neoinstitutionalist persuasions have all turned towards highlighting institutional reasons for obstacles to change and tenden- cies towards inertia. Peter Hall first revived the question of public policy change when he identified different dimensions of change in this area, differentiating between reform objectives, instruments, and their use or their parameters: this led him to hierarchize three orders of public policy change (Hall, 1993). Thus, he situated instruments at the heart of his analysis of public policy change. Although a good deal of the literature proved quite functionalist, Linder and Peters (1989, 1990) moved towards a more political ana- lysis of the choice of instruments and their impacts.
This chapter does not aim to provide a sophisticated review of the policy instrument
การแปล กรุณารอสักครู่..
หน้า 3 :
กฎ และการเจรจาด้วยการเพิ่มจำนวนของนักแสดง นโยบายสาธารณะ คือ ตัวละคร - ized โดยเฉพาะกิจหรือเตรียมการฉุกเฉินและสื่อกลางเครือข่าย สุ่มโดยการงอกของนักแสดง หลาย วัตถุประสงค์ อื่น geneity โมเลกุลของปัญหา , และการเปลี่ยนแปลงในระดับของดินแดนที่อ้างอิง ความจุสำหรับทิศทางของรัฐอยู่ภายใต้ความท้าทาย ;ดูเหมือนว่าจะสูญเสียของการผูกขาดและเป็นศูนย์กลางของกระบวนการทางการเมืองหรือการควบคุมความขัดแย้งน้อยลง ในเวลาเดียวกัน นักวิชาการระบุเหตุผลของการขยายตัวของรัฐและ recentralization ( เล่นการพนัน , 1993 ; เจคอบและกษัตริย์ , 2009 ) .
เข้าใจพลวัตของธรรมาภิบาลในบริบทที่ชัดเจนในปีนี้lascoumes และ Le เกล̀ S ( 2007 ) ควรเน้นแม่นยำเครื่องมือนโยบายและชุดอุปกรณ์ - mentation เพื่อเอกสารการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ในอดีต เครื่องมือนโยบายไม่รวมโดเมนที่น่าสนใจสำหรับนักวิชาการด้านธรรมาภิบาลและแทบจะมากขึ้นดังนั้นสำหรับผู้ทำงาน - ing ในข้อบังคับเครื่องมือนโยบายวิเคราะห์ในคติคำนึงประโยชน์มากกว่าวิธีที่จะเข้าใจกระบวนการย่อยของการเปลี่ยนแปลงนโยบาย . ในทางกลับกัน เมื่อ 2 ธ.ค. - เอดึสคำถามของเครื่องมือนโยบายมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการพัฒนาของโหมดของการบริหารจัดการ . พูดง่ายๆคือ คำถามของ ' เครื่องมือ ' นโยบายใหม่ มีความสัมพันธ์กับการสร้างใหม่ ' ธรรมาภิบาล 'ถ้าเป็นไปได้ในการสร้าง ' สหัสวรรษใหม่ " การวิจัยเชิงประจักษ์ในโดเมนนโยบายต่าง ๆมีการระบุการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการเลือกเครื่องมือในการดำเนินนโยบายทั้งในสหรัฐอเมริกาและยุโรปในภาคนโยบายที่แตกต่างกัน ในคำอื่น ๆนวัตกรรมเครื่องมือนโยบายเป็นสำคัญ ถึงจุดที่พบว่าการเพิ่มขึ้นของเครื่องมือนโยบายใหม่ อาจเป็นตัวบ่งชี้ของใหม่ ' ธรรมาภิบาล ' ในการทํา จริงๆแล้ว บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงจากตลาด ' เก่า ' com - ชายและควบคุม ' ใหม่ ' เครื่องมือนโยบายที่เป็นมิตร แล้วถ้าที่ทั้งหมดทำ ' ใหม่ ' เครื่องมือที่แตกต่างจาก ' เก่า 'และสิ่งที่ขอบเขตจะเอาชนะความขัดแย้งและผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจของแบบดั้งเดิมมากขึ้นเครื่องมือ ?
คลาสสิก , คำถามของชุดอุปกรณ์ - นโยบาย ments ได้ศึกษาเพื่อวิเคราะห์นโยบายและการบริหารการเปลี่ยนแปลง เช่น ในงานของดาห์ลใน Eco - ลินด์บลอมและนโยบาย nomic ( 1953 )มันก็ยังใช้ในการบริหารจัดการงานวิจัยของปี 1980 และในสังคมวิทยาวิทยาศาสตร์ ผลงานของ คริสโตเฟอร์ เครื่องเด่นเป็นอ้างอิงในฟิลด์ ในหนังสือคลาสสิกของเขา เครื่องมือของรัฐบาล ' ' ( 1986 ) , เขียนเป็น เครื่องมือของรัฐบาลในยุคดิจิตอล ' ( กับ มาร์เจิตส์ , 2007 ) ซึ่งถูกมองว่าเป็นการมีส่วนร่วมในนโยบายสาธารณะ implementa tion - วรรณกรรม ,การวิเคราะห์เครื่องดูดควันเป็นหลักเกี่ยวข้องกับการรวบรวมข้อมูลและพฤติกรรมการปรับเปลี่ยนกิจกรรมใหม่ ments . การวิเคราะห์โดยทั่วไป 1 - sification พัฒนาการตลอดเวลา และภาค ในนโยบายสาธารณะ วรรณกรรม การใช้เครื่องมือในการดำเนินนโยบายและการพัฒนา - เปิดท้ายที่จะเข้าใจการเปลี่ยนแปลงในการให้บริการการเพิ่มขึ้นของเครื่องมืออัตโนมัติเพื่อหลีกเลี่ยงโทษ ( วีเวอร์ , 1989 ) เพื่อปรับปรุงนโยบาย ( bertelmans videc ชั่วคราว vedung , และ , 1998 ) หรือเพื่อระบุการเปลี่ยนแปลงนโยบายสาธารณะ การสร้างนโยบายสาธารณะเครื่องมือที่อาจใช้เพื่อแสดงการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งมากขึ้น และนโยบายของรัฐในด้านความหมาย ในทางความคิด และกรอบมาตรฐาน และผลของมันนักเขียนของการจูงใจ neoinstitutionalist ต่างๆได้เปลี่ยนไปเน้นเหตุผลสำหรับสถาบัน cies อุปสรรคในการเปลี่ยนแปลง และ tenden - ต่อแรงเฉื่อย ปีเตอร์ฮอลล์แรกที่ฟื้นขึ้นมาคำถามของการเปลี่ยนแปลงนโยบายสาธารณะเมื่อเขาระบุมิติที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่นี้ ความแตกต่างระหว่างวัตถุประสงค์ของการปฏิรูปเครื่องมือและการใช้หรือพารามิเตอร์ของพวกเขา :นี้ทำให้เขา hierarchize ามคำสั่งของนโยบายการเปลี่ยนแปลง ( Hall , 1993 ) ดังนั้น เขาตั้งอยู่ในที่เป็นหัวใจของการวิเคราะห์ของการเปลี่ยนแปลงนโยบายสาธารณะ แม้ว่าการจัดการที่ดีของวรรณกรรมพิสูจน์และคติคำนึงประโยชน์มาก , ปีเตอร์ ลิน ( 1989 , 1990 ) ย้ายไปสู่การสลายทางการเมืองอานา - ทางเลือกของเครื่องมือและผลกระทบ .
บทนี้ไม่ได้มุ่งหวังที่จะให้ทบทวนนโยบายที่มีความซับซ้อนของเครื่องมือ
กฎ และการเจรจาด้วยการเพิ่มจำนวนของนักแสดง นโยบายสาธารณะ คือ ตัวละคร - ized โดยเฉพาะกิจหรือเตรียมการฉุกเฉินและสื่อกลางเครือข่าย สุ่มโดยการงอกของนักแสดง หลาย วัตถุประสงค์ อื่น geneity โมเลกุลของปัญหา , และการเปลี่ยนแปลงในระดับของดินแดนที่อ้างอิง ความจุสำหรับทิศทางของรัฐอยู่ภายใต้ความท้าทาย ;ดูเหมือนว่าจะสูญเสียของการผูกขาดและเป็นศูนย์กลางของกระบวนการทางการเมืองหรือการควบคุมความขัดแย้งน้อยลง ในเวลาเดียวกัน นักวิชาการระบุเหตุผลของการขยายตัวของรัฐและ recentralization ( เล่นการพนัน , 1993 ; เจคอบและกษัตริย์ , 2009 ) .
เข้าใจพลวัตของธรรมาภิบาลในบริบทที่ชัดเจนในปีนี้lascoumes และ Le เกล̀ S ( 2007 ) ควรเน้นแม่นยำเครื่องมือนโยบายและชุดอุปกรณ์ - mentation เพื่อเอกสารการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ในอดีต เครื่องมือนโยบายไม่รวมโดเมนที่น่าสนใจสำหรับนักวิชาการด้านธรรมาภิบาลและแทบจะมากขึ้นดังนั้นสำหรับผู้ทำงาน - ing ในข้อบังคับเครื่องมือนโยบายวิเคราะห์ในคติคำนึงประโยชน์มากกว่าวิธีที่จะเข้าใจกระบวนการย่อยของการเปลี่ยนแปลงนโยบาย . ในทางกลับกัน เมื่อ 2 ธ.ค. - เอดึสคำถามของเครื่องมือนโยบายมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการพัฒนาของโหมดของการบริหารจัดการ . พูดง่ายๆคือ คำถามของ ' เครื่องมือ ' นโยบายใหม่ มีความสัมพันธ์กับการสร้างใหม่ ' ธรรมาภิบาล 'ถ้าเป็นไปได้ในการสร้าง ' สหัสวรรษใหม่ " การวิจัยเชิงประจักษ์ในโดเมนนโยบายต่าง ๆมีการระบุการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการเลือกเครื่องมือในการดำเนินนโยบายทั้งในสหรัฐอเมริกาและยุโรปในภาคนโยบายที่แตกต่างกัน ในคำอื่น ๆนวัตกรรมเครื่องมือนโยบายเป็นสำคัญ ถึงจุดที่พบว่าการเพิ่มขึ้นของเครื่องมือนโยบายใหม่ อาจเป็นตัวบ่งชี้ของใหม่ ' ธรรมาภิบาล ' ในการทํา จริงๆแล้ว บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงจากตลาด ' เก่า ' com - ชายและควบคุม ' ใหม่ ' เครื่องมือนโยบายที่เป็นมิตร แล้วถ้าที่ทั้งหมดทำ ' ใหม่ ' เครื่องมือที่แตกต่างจาก ' เก่า 'และสิ่งที่ขอบเขตจะเอาชนะความขัดแย้งและผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจของแบบดั้งเดิมมากขึ้นเครื่องมือ ?
คลาสสิก , คำถามของชุดอุปกรณ์ - นโยบาย ments ได้ศึกษาเพื่อวิเคราะห์นโยบายและการบริหารการเปลี่ยนแปลง เช่น ในงานของดาห์ลใน Eco - ลินด์บลอมและนโยบาย nomic ( 1953 )มันก็ยังใช้ในการบริหารจัดการงานวิจัยของปี 1980 และในสังคมวิทยาวิทยาศาสตร์ ผลงานของ คริสโตเฟอร์ เครื่องเด่นเป็นอ้างอิงในฟิลด์ ในหนังสือคลาสสิกของเขา เครื่องมือของรัฐบาล ' ' ( 1986 ) , เขียนเป็น เครื่องมือของรัฐบาลในยุคดิจิตอล ' ( กับ มาร์เจิตส์ , 2007 ) ซึ่งถูกมองว่าเป็นการมีส่วนร่วมในนโยบายสาธารณะ implementa tion - วรรณกรรม ,การวิเคราะห์เครื่องดูดควันเป็นหลักเกี่ยวข้องกับการรวบรวมข้อมูลและพฤติกรรมการปรับเปลี่ยนกิจกรรมใหม่ ments . การวิเคราะห์โดยทั่วไป 1 - sification พัฒนาการตลอดเวลา และภาค ในนโยบายสาธารณะ วรรณกรรม การใช้เครื่องมือในการดำเนินนโยบายและการพัฒนา - เปิดท้ายที่จะเข้าใจการเปลี่ยนแปลงในการให้บริการการเพิ่มขึ้นของเครื่องมืออัตโนมัติเพื่อหลีกเลี่ยงโทษ ( วีเวอร์ , 1989 ) เพื่อปรับปรุงนโยบาย ( bertelmans videc ชั่วคราว vedung , และ , 1998 ) หรือเพื่อระบุการเปลี่ยนแปลงนโยบายสาธารณะ การสร้างนโยบายสาธารณะเครื่องมือที่อาจใช้เพื่อแสดงการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งมากขึ้น และนโยบายของรัฐในด้านความหมาย ในทางความคิด และกรอบมาตรฐาน และผลของมันนักเขียนของการจูงใจ neoinstitutionalist ต่างๆได้เปลี่ยนไปเน้นเหตุผลสำหรับสถาบัน cies อุปสรรคในการเปลี่ยนแปลง และ tenden - ต่อแรงเฉื่อย ปีเตอร์ฮอลล์แรกที่ฟื้นขึ้นมาคำถามของการเปลี่ยนแปลงนโยบายสาธารณะเมื่อเขาระบุมิติที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่นี้ ความแตกต่างระหว่างวัตถุประสงค์ของการปฏิรูปเครื่องมือและการใช้หรือพารามิเตอร์ของพวกเขา :นี้ทำให้เขา hierarchize ามคำสั่งของนโยบายการเปลี่ยนแปลง ( Hall , 1993 ) ดังนั้น เขาตั้งอยู่ในที่เป็นหัวใจของการวิเคราะห์ของการเปลี่ยนแปลงนโยบายสาธารณะ แม้ว่าการจัดการที่ดีของวรรณกรรมพิสูจน์และคติคำนึงประโยชน์มาก , ปีเตอร์ ลิน ( 1989 , 1990 ) ย้ายไปสู่การสลายทางการเมืองอานา - ทางเลือกของเครื่องมือและผลกระทบ .
บทนี้ไม่ได้มุ่งหวังที่จะให้ทบทวนนโยบายที่มีความซับซ้อนของเครื่องมือ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- attended
- มันดูราวกับว่าเธอกำลังเสียใจ
- therefore
- ได้ไปเจอผู้หญิงคนนั้นมาหรือยัง
- customer shall be responsible for select
- planning
- หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบสองจุดห้าหนึ่ง
- That is good to know and i do like child
- Being
- point to themep
- continuous
- We introduce a constraint for one-dimens
- มันจะทำให้ดีขึ้น
- มีแรง
- เมื่อไหร่ที่ฉันจะเห็น
- What cat is bad and good luck?
- can be aotomatic
- A space Odyssey
- อรุณสวัสดิ์เช้าที่สดใส วันแรกของสัปดาห์ท
- point to themep
- ฉันรู้สึกสดชื่น และจำได้ดี
- Should be able to understand you by my s
- without you
- Corridor
