skills, and abstinence self-efficac

skills, and abstinence self-efficacy, were more likely to report high levels of alliance. A stronger sense of therapeutic alliance produced a notable decrease in psychological distress at mid-treatment; however, it was not found to influence commitment to 12-step program, coping skills, abstinence self-efficacy or motivation to complete treatment at discharge.
Nonetheless, therapeutic alliance has been proposed to have the potential to be a universal moderator for both inpatient and outpatient programs in diverse populations [19,59]. Data collected
by the National Treatment Improvement Evaluation Study from 1992-1995, and an analysis of self-reporting interviews of 6,593 participants from multiple substance use treatment programs in
the United States, supported the importance of client-provider relationship in all treatment modalities [19]. Specifically, the strength of the therapeutic alliance was found to have a significant and direct impact on duration of treatment and substance use post-treatment in outpatient programs. Other studies have suggested that the quality of the alliance, as perceived by both client and provider, to be more important than the specific techniques provided by the therapist [19,48,55,58]. However, the characteristics encouraging the formation of an alliance vary greatly and are challenging to pinpoint, so features guiding this process are unclear [48,57]. Thus, currently the potential role of a strong therapeutic alliance on outcomes remains uncertain, as does the best method for achieving this.
Social and human capital: Inpatient care programs may be tailored to individuals with inadequate levels of social and human capital. Human capital is often defined as cumulative skills and competencies that an individual has which may be leveraged in order to achieve abstinence; social capital refers to the ability to form social bonds and affiliate with abstinent peers [17,26,60]. Substance use may begin in young adulthood, which is a vulnerable time during which development of social and human capital often occurs. For this reason, treatments relying on these factors may not be successful if the underlying skills are underdeveloped. A study of 303 inpatients aged 18-24 years found that while individuals may be committed to abstinence upon entering treatment, they may lack the appropriate management tools to attain their goals [8]. Coping skills and the belief in one’s ability to avoid alcohol, or abstinence self-efficacy, were found to be the strongest predictors of treatment success when comparing baseline measures to those at discharge.
Successful outpatient care depends on and appropriate social and environmental situation which will enhance, rather than disrupt, the recovery process. Non-specific support from a social network may mediate a lack of alcohol specific social support in individuals with alcohol use disorders [61]. Environments that are meaningful to the individual can have a positive or negative impact on substance use. A study of 148 outpatients found environmental variables, such as social support, influenced subjective feelings of wellbeing as well as alcohol abuse. Other studies indicate social and environmental stability, as well as abstinence self-efficacy, to be features enabling successful treatment in outpatient settings [26,27,58]. Outpatient programs promoting peer involvement and social support may supplement other forms of treatment allowing the formation of prosocial networks. Interestingly, perhaps, it is possible to consider a 12-step approach to be one such prosocial network.
12-Step approach: Twelve-step programs are based on self-help and mutual support in which individual motivation and commitment to abstinence are the only membership requirements [62]. In a sample from the National Treatment Outcome Research Study, 142 clients from 8 hospital-based inpatient programs were interviewed at intake and again at 1, 2 and 5 years post-treatment to examine the
impact of Alcoholics Anonymous (AA) or Narcotics Anonymous [63]. Frequent Alcoholics Anonymous attendance, at least weekly, predicted consistent abstinence at every follow-up interval in individuals with only alcohol use disorders. Involvement in AA may have long-term benefits for those who are motivated to participate and believe in the tenets of this program. When comparing the effects of non-12-step treatments to AA and no treatment for alcohol use disorders in 466 participants, AA proved to be more effective than non-12-step treatment for problem drinkers at 1-year and 3-year follow up, but outcomes were equivalent at 8-year follow up [45]. Short term studies on formal treatment in combination with AA find this format to be superior to either program alone.
Some inpatient programs are structured around 12-step involvement in which attendance is a mandatory part of the daily program. In a study using 7 inpatient care facilities in 3 metropolitan cities in the U.S. 733 participants were interviewed at 2, 4, and 8 weeks during treatment and again at 6 and 12 months post-treatment to determine the effects of mandatory AA involvement on alcohol use outcomes [31]. Coerced or mandatory involvement in AA did not improve alcohol outcomes in this study. This may be related to personal factors, such as readiness to change, or incongruence between AA principles and personal beliefs.
The impact of programs like AA may be due to the establishment of a supportive social network. In a study with 655 participants from 10 alcohol treatment programs, involvement in AA activities and embracing the social network contributed to abstinence at both 1-year and 3-year follow-up [26]. A significant predictor of relapse includes the number of heavy drinkers in one’s social network, and
it is possible that attendance at AA may modify aspects of lifestyle that influence abstinence. Additionally, individuals who seriously engaged in AA activities, such as step-work, finding a sponsor, and studying self-help manuals, doubled their probability of successful long-term recovery from alcohol use. The association between social influences through AA and drinking outcomes was also examined in a study comparing 952 outpatients and 774 patients post-inpatient care [64]. Participants were randomly assigned to one of three conditions: CBT, motivational enhancement therapy or 12-Step treatment. Individuals in the motivational enhancement therapy condition engaged in 4 sessions over 12 weeks while CBT and 12-Step treatment groups experienced 12 sessions over 12 weeks. A significant predictor of treatment outcome, regardless of care modality, was the
social network at treatment intake. Further, one pro-drinker in one’s social network is capable of overriding one pro-abstainer even when involved in AA. In a similar study on alcohol use disorder with over 1,700 participants, comparisons were made between the effects of CBT, motivational enhancement therapy and 12-Step Facilitation on outcomes 12-months post-treatment [43]. The findings of this study indicate the relative similarity in outcomes from all 3 forms of intervention, with minimal statistical significance distinguishing superiority. Additionally, over 60% of participants engaged in formal treatment had near equal post-treatment outcomes as those who were untreated, reinforcing the notion of natural recovery. Taken together, the current findings do not support the efficacy of the 12-step program as something that is better than other approaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทักษะ และละเว้นด้วยตนเองประสิทธิภาพ มีแนวโน้มที่จะรายงานระดับสูงของพันธมิตร ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของพันธมิตรบำบัดผลิตลดลงความทุกข์ทางจิตใจที่รักษากลาง โดด อย่างไรก็ตาม ไม่พบมีผลต่อความมุ่งมั่นขั้นตอน 12 โปรแกรม ทักษะการเผชิญ ละเว้นตนเองประสิทธิภาพ หรือแรงจูงใจการรักษาที่ปล่อย กระนั้น รักษาพันธมิตรมีการเสนอให้มีศักยภาพที่จะดูแลสากลโปรแกรมห้องคลอดและผู้ป่วยนอกในกลุ่มประชากรที่หลากหลาย [19,59] ข้อมูลที่เก็บรวบรวม โดยชาติรักษาปรับปรุงประเมินผลศึกษาจาก 1992-1995 และการวิเคราะห์ที่สัมภาษณ์รายงานตนเองของผู้เรียน 6,593 จากสารหลายใช้โปรแกรมการรักษาใน สหรัฐอเมริกา สนับสนุนความสำคัญของการบริการลูกค้าสัมพันธ์ใน modalities การรักษาทั้งหมด [19] โดยเฉพาะ ความแข็งแกร่งของพันธมิตรบำบัดพบมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ และตรงกับระยะเวลาของการรักษา และสารใช้รักษาหลังรักษาโปรแกรม การศึกษาอื่น ๆ ได้แนะนำว่า คุณภาพของพันธมิตร โดยลูกค้าและผู้ให้บริการ สำคัญกว่าเทคนิคเฉพาะโดยผู้บำบัด [19,48,55,58] อย่างไรก็ตาม ลักษณะที่ส่งเสริมการก่อตัวของขั้วแตกต่างกันมาก และท้าทายเพื่อระบุ เพื่อให้คุณลักษณะที่นำกระบวนการนี้ ไม่ชัดเจน [48,57] ดังนั้น ปัจจุบันบทบาทอาจเป็นพันธมิตรแข็งแกร่งรักษาโรคบนผลยังคงไม่แน่นอน กับวิธีดีที่สุดเพื่อให้บรรลุนี้ทุนทางสังคม และทรัพยากรมนุษย์: โปรแกรมดูแลห้องคลอดที่อาจเหมาะกับบุคคลที่มีไม่เพียงพอระดับของทุนมนุษย์ และสังคมได้ มักจะมีกำหนดบุคลากรสะสมทักษะและความสามารถที่บุคคลได้ซึ่งอาจ leveraged เพื่อละเว้น ทุนทางสังคมหมายถึงความสามารถในการผูกพันทางสังคม และเชื่อมโยงกับเพื่อน abstinent [17,26,60] ใช้สารอาจเริ่มในวุฒิหนุ่ม ซึ่งเป็นเวลาเสี่ยงในระหว่างการพัฒนาของสังคม และทุนมนุษย์มักจะเกิดขึ้น ด้วยเหตุนี้ บำบัดพึ่งพาปัจจัยเหล่านี้ไม่ได้ประสบความสำเร็จถ้าทักษะเน้นธรรมชาติ การศึกษาของ 303 inpatients อายุ 18-24 ปีพบว่าในขณะที่แต่ละบุคคลอาจให้ละเว้นเมื่อมารักษา พวกเขาอาจขาดเครื่องมือการจัดการที่เหมาะสมที่จะบรรลุเป้าหมายของพวกเขา [8] เผชิญกับทักษะและความเชื่อในของความสามารถในการหลีกเลี่ยงแอลกอฮอล์ หรือละเว้นด้วยตนเองประสิทธิภาพ พบจะ predictors แข็งแกร่งความสำเร็จการรักษาเมื่อเปรียบเทียบมาตรการพื้นฐานผู้ที่จำหน่าย Successful outpatient care depends on and appropriate social and environmental situation which will enhance, rather than disrupt, the recovery process. Non-specific support from a social network may mediate a lack of alcohol specific social support in individuals with alcohol use disorders [61]. Environments that are meaningful to the individual can have a positive or negative impact on substance use. A study of 148 outpatients found environmental variables, such as social support, influenced subjective feelings of wellbeing as well as alcohol abuse. Other studies indicate social and environmental stability, as well as abstinence self-efficacy, to be features enabling successful treatment in outpatient settings [26,27,58]. Outpatient programs promoting peer involvement and social support may supplement other forms of treatment allowing the formation of prosocial networks. Interestingly, perhaps, it is possible to consider a 12-step approach to be one such prosocial network.12-Step approach: Twelve-step programs are based on self-help and mutual support in which individual motivation and commitment to abstinence are the only membership requirements [62]. In a sample from the National Treatment Outcome Research Study, 142 clients from 8 hospital-based inpatient programs were interviewed at intake and again at 1, 2 and 5 years post-treatment to examine the impact of Alcoholics Anonymous (AA) or Narcotics Anonymous [63]. Frequent Alcoholics Anonymous attendance, at least weekly, predicted consistent abstinence at every follow-up interval in individuals with only alcohol use disorders. Involvement in AA may have long-term benefits for those who are motivated to participate and believe in the tenets of this program. When comparing the effects of non-12-step treatments to AA and no treatment for alcohol use disorders in 466 participants, AA proved to be more effective than non-12-step treatment for problem drinkers at 1-year and 3-year follow up, but outcomes were equivalent at 8-year follow up [45]. Short term studies on formal treatment in combination with AA find this format to be superior to either program alone.Some inpatient programs are structured around 12-step involvement in which attendance is a mandatory part of the daily program. In a study using 7 inpatient care facilities in 3 metropolitan cities in the U.S. 733 participants were interviewed at 2, 4, and 8 weeks during treatment and again at 6 and 12 months post-treatment to determine the effects of mandatory AA involvement on alcohol use outcomes [31]. Coerced or mandatory involvement in AA did not improve alcohol outcomes in this study. This may be related to personal factors, such as readiness to change, or incongruence between AA principles and personal beliefs. The impact of programs like AA may be due to the establishment of a supportive social network. In a study with 655 participants from 10 alcohol treatment programs, involvement in AA activities and embracing the social network contributed to abstinence at both 1-year and 3-year follow-up [26]. A significant predictor of relapse includes the number of heavy drinkers in one’s social network, and it is possible that attendance at AA may modify aspects of lifestyle that influence abstinence. Additionally, individuals who seriously engaged in AA activities, such as step-work, finding a sponsor, and studying self-help manuals, doubled their probability of successful long-term recovery from alcohol use. The association between social influences through AA and drinking outcomes was also examined in a study comparing 952 outpatients and 774 patients post-inpatient care [64]. Participants were randomly assigned to one of three conditions: CBT, motivational enhancement therapy or 12-Step treatment. Individuals in the motivational enhancement therapy condition engaged in 4 sessions over 12 weeks while CBT and 12-Step treatment groups experienced 12 sessions over 12 weeks. A significant predictor of treatment outcome, regardless of care modality, was the social network at treatment intake. Further, one pro-drinker in one’s social network is capable of overriding one pro-abstainer even when involved in AA. In a similar study on alcohol use disorder with over 1,700 participants, comparisons were made between the effects of CBT, motivational enhancement therapy and 12-Step Facilitation on outcomes 12-months post-treatment [43]. The findings of this study indicate the relative similarity in outcomes from all 3 forms of intervention, with minimal statistical significance distinguishing superiority. Additionally, over 60% of participants engaged in formal treatment had near equal post-treatment outcomes as those who were untreated, reinforcing the notion of natural recovery. Taken together, the current findings do not support the efficacy of the 12-step program as something that is better than other approaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทักษะและความรู้ความสามารถของการเลิกบุหรี่ด้วยตนเองมีแนวโน้มที่จะรายงานระดับสูงของพันธมิตร ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของพันธมิตรการรักษาที่ผลิตลดลงโดดเด่นในความทุกข์ทางจิตใจที่กลางการรักษา แต่ก็ไม่พบที่มีอิทธิพลต่อความมุ่งมั่นในการเขียนโปรแกรมขั้นตอนที่ 12, ทักษะ, การละเว้นการรับรู้ความสามารถของตนเองหรือแรงจูงใจที่จะเสร็จสิ้นการรักษาที่ปล่อย.
อย่างไรก็ตามพันธมิตรการรักษาได้รับการเสนอให้มีศักยภาพที่จะเป็นผู้ดูแลสากลสำหรับผู้ป่วยทั้งในและ โปรแกรมผู้ป่วยนอกในประชากรที่มีความหลากหลาย [19,59] ข้อมูลที่เก็บรวบรวม
โดยการรักษาปรับปรุงการประเมินผลการศึกษาแห่งชาติ 1992-1995 และการวิเคราะห์ของการสัมภาษณ์ด้วยตนเองรายงานของ 6593 ผู้เข้าร่วมจากสารหลายการใช้โปรแกรมการรักษาใน
ประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับการสนับสนุนความสำคัญของความสัมพันธ์กับลูกค้าของผู้ให้บริการในทุกรังสีรักษา [19 ] โดยเฉพาะความแข็งแกร่งของพันธมิตรการรักษาพบว่ามีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญและตรงกับระยะเวลาของการรักษาและการใช้สารเสพติดหลังการรักษาผู้ป่วยนอกในโปรแกรม การศึกษาอื่น ๆ ได้ชี้ให้เห็นว่าคุณภาพของพันธมิตรที่เป็นที่รับรู้โดยทั้งลูกค้าและผู้ให้บริการจะมีความสำคัญมากกว่าเทคนิคเฉพาะที่ได้รับจากการบำบัดโรค [19,48,55,58] แต่ลักษณะการส่งเสริมการก่อตัวของพันธมิตรแตกต่างกันมากและมีความท้าทายที่จะระบุดังนั้นคุณสมบัติแนวทางขั้นตอนนี้มีความชัดเจน [48,57] ดังนั้นในปัจจุบันบทบาทศักยภาพของการเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งในการรักษาผลยังคงไม่แน่นอนเช่นเดียวกับวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุนี้.
ทุนทางสังคมและมนุษย์: โปรแกรมการดูแลผู้ป่วยอาจได้รับการปรับให้เหมาะสมกับบุคคลที่มีระดับความเพียงพอของเงินทุนทางสังคมและมนุษย์ ทุนมนุษย์ถูกกำหนดมักจะเป็นทักษะที่สะสมและความสามารถของแต่ละบุคคลที่มีซึ่งอาจจะยกระดับเพื่อให้บรรลุการเลิกบุหรี่; ทุนทางสังคมหมายถึงความสามารถในการสร้างพันธะทางสังคมและพันธมิตรกับเพื่อนดื่มสุรา [17,26,60] ใช้สารเสพติดอาจจะเริ่มต้นในวัยหนุ่มสาวซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มีความเสี่ยงในระหว่างที่มีการพัฒนาทุนทางสังคมและมนุษย์มักจะเกิดขึ้น ด้วยเหตุนี้การรักษาอาศัยปัจจัยเหล่านี้อาจจะไม่ประสบความสำเร็จถ้าทักษะพื้นฐานที่มีความด้อยพัฒนา การศึกษาผู้ป่วย 303 อายุ 18-24 ปีพบว่าในขณะที่บุคคลที่อาจจะมุ่งมั่นที่จะเลิกบุหรี่เมื่อเข้ารักษาที่พวกเขาอาจจะขาดเครื่องมือในการจัดการที่เหมาะสมเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา [8] รับมือทักษะและความเชื่อในความสามารถของคนที่จะหลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือการละเว้นการรับรู้ความสามารถของตนเองพบว่ามีการพยากรณ์ที่แข็งแกร่งของความสำเร็จของการรักษาเมื่อเปรียบเทียบมาตรการพื้นฐานให้กับผู้ที่ปล่อย.
ประสบความสำเร็จในการดูแลผู้ป่วยนอกขึ้นอยู่กับและมีความเหมาะสมกับสถานการณ์ทางสังคมและสิ่งแวดล้อมซึ่งจะ เพิ่มมากกว่าทำลายกระบวนการกู้คืน การสนับสนุนไม่ใช่เฉพาะจากเครือข่ายทางสังคมที่อาจเป็นสื่อกลางในการขาดการสนับสนุนทางสังคมโดยเฉพาะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในบุคคลที่มีความผิดปกติของการดื่มสุรา [61] สภาพแวดล้อมที่มีความหมายกับบุคคลอาจมีผลกระทบในเชิงบวกหรือเชิงลบเกี่ยวกับการใช้สารเสพติด การศึกษาของผู้ป่วยนอก 148 พบตัวแปรสิ่งแวดล้อมเช่นการสนับสนุนทางสังคมความรู้สึกส่วนตัวที่ได้รับอิทธิพลของสุขภาพที่ดีเช่นเดียวกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ การศึกษาอื่น ๆ บ่งบอกถึงความมั่นคงทางสังคมและสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับการเลิกบุหรี่ด้วยตนเองประสิทธิภาพที่จะช่วยให้การรักษาคุณสมบัติที่ประสบความสำเร็จในการตั้งค่าผู้ป่วยนอก [26,27,58] โปรแกรมการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของผู้ป่วยนอก peer และการสนับสนุนทางสังคมอาจเสริมรูปแบบอื่น ๆ ของการรักษาที่ช่วยให้การก่อตัวของเครือข่าย prosocial ที่น่าสนใจอาจจะเป็นไปได้ที่จะต้องพิจารณาวิธีการขั้นตอนที่ 12 จะเป็นหนึ่งในเครือข่ายดังกล่าว prosocial.
วิธีการขั้นตอนที่ 12: โปรแกรมสิบสองขั้นตอนจะขึ้นอยู่กับการช่วยเหลือตนเองและการสนับสนุนซึ่งกันและกันในการที่แรงจูงใจของแต่ละบุคคลและความมุ่งมั่นในการเลิกบุหรี่เป็นเพียง ข้อกำหนดการเป็นสมาชิก [62] ในตัวอย่างจากผลการรักษาการศึกษาวิจัยแห่งชาติ 142 ลูกค้าจาก 8 โรงพยาบาลตามโปรแกรมที่ผู้ป่วยถูกสัมภาษณ์ที่การบริโภคและอีกครั้งที่ 1, 2 และ 5 ปีหลังการรักษาเพื่อตรวจสอบ
ผลกระทบของการไม่ประสงค์ออกนาม (AA) หรือยาเสพติดนิรนาม [ 63] บ่อยเข้าร่วมประชุมไม่ประสงค์ออกนามอย่างน้อยสัปดาห์คาดการณ์การเลิกบุหรี่ที่สอดคล้องกันในทุกช่วงเวลาติดตามในบุคคลที่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เพียง แต่ใช้ความผิดปกติ การมีส่วนร่วมใน AA อาจมีประโยชน์ในระยะยาวสำหรับผู้ที่มีแรงจูงใจที่จะมีส่วนร่วมและเชื่อมั่นในหลักคำสอนของโปรแกรมนี้ เมื่อเปรียบเทียบผลของการรักษาที่ไม่ 12 ขั้นตอนที่จะ AA และการรักษาไม่มีความผิดปกติของการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ใน 466 เข้าร่วม AA พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพมากกว่าการรักษาที่ไม่ 12 ขั้นตอนสำหรับนักดื่มปัญหาที่ 1 ปีและ 3 ปีติดตาม แต่ผลลัพธ์ที่ได้เทียบเท่าที่ 8 ปีติดตาม [45] การศึกษาระยะสั้นเกี่ยวกับการรักษาอย่างเป็นทางการร่วมกับ AA หารูปแบบนี้จะดีกว่าโปรแกรมเพียงอย่างเดียว.
บางโปรแกรมมีโครงสร้างผู้ป่วยในรอบ 12 การมีส่วนร่วมในขั้นตอนการเข้าร่วมประชุมซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ได้รับคำสั่งของโปรแกรมประจำวัน ในการศึกษาโดยใช้ 7 สิ่งอำนวยความสะดวกในการดูแลผู้ป่วยใน 3 เทศบาลเมืองในสหรัฐอเมริกา 733 ผู้เข้าร่วมถูกสัมภาษณ์ที่ 2, 4 และ 8 สัปดาห์ในระหว่างการรักษาและอีกครั้งที่ 6 และ 12 เดือนหลังการรักษาเพื่อตรวจสอบผลกระทบของการมีส่วนร่วมในการบังคับ AA ใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ผล [31] ข่มขู่หรือบังคับใช้ในการมีส่วนร่วม AA ไม่ได้ปรับปรุงผลการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในการศึกษานี้ นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับปัจจัยส่วนบุคคลเช่นการเตรียมความพร้อมที่จะเปลี่ยนหรือ incongruence ระหว่างหลักการ AA และความเชื่อส่วนบุคคล.
ผลกระทบของโปรแกรมเช่น AA อาจจะเป็นเพราะสถานประกอบการของเครือข่ายทางสังคมที่สนับสนุน ในการศึกษาที่มีผู้เข้าร่วม 655 ตั้งแต่วันที่ 10 โปรแกรมการรักษาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มีส่วนร่วมในกิจกรรมกอด AA และเครือข่ายทางสังคมมีส่วนทำให้เลิกบุหรี่ทั้งใน 1 ปีและ 3 ปีติดตาม [26] ทำนายอย่างมีนัยสำคัญของการกำเริบของโรครวมถึงจำนวนของการดื่มหนักในเครือข่ายทางสังคมของคนและ
เป็นไปได้ว่าการเข้าร่วมประชุมที่ AA อาจปรับเปลี่ยนแง่มุมของการดำเนินชีวิตที่มีอิทธิพลต่อการเลิกบุหรี่ นอกจากนี้บุคคลที่มีส่วนร่วมอย่างจริงจังในกิจกรรม AA เช่นขั้นตอนการทำงานในการหาสปอนเซอร์และการศึกษาคู่มือช่วยตัวเองของพวกเขาน่าจะเป็นสองเท่าของการฟื้นตัวในระยะยาวที่ประสบความสำเร็จจากการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ความสัมพันธ์ระหว่างการมีอิทธิพลต่อสังคมผ่าน AA ดื่มและผลการตรวจสอบยังอยู่ในการศึกษาเปรียบเทียบผู้ป่วยนอก 952 และ 774 การดูแลผู้ป่วยผู้ป่วยในการโพสต์ [64] ผู้เข้าร่วมถูกสุ่มให้หนึ่งในสามของเงื่อนไข: CBT, การรักษาด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพการสร้างแรงบันดาลใจหรือการรักษาขั้นตอนที่ 12 บุคคลที่อยู่ในสภาพที่การเพิ่มประสิทธิภาพของการรักษาด้วยการสร้างแรงบันดาลใจมีส่วนร่วมในการประชุม 4 กว่า 12 สัปดาห์ในขณะที่ CBT และกลุ่มการรักษา 12 ขั้นตอนที่มีประสบการณ์มากกว่า 12 ครั้ง 12 สัปดาห์ ทำนายอย่างมีนัยสำคัญของผลการรักษาโดยไม่คำนึงถึงกิริยาการดูแลเป็น
เครือข่ายทางสังคมที่การบริโภคการรักษา อีกหนึ่งโปรดื่มในเครือข่ายทางสังคมของคนมีความสามารถในการเอาชนะหนึ่งโปรอดแม้ในขณะที่มีส่วนร่วมใน AA ในการศึกษาที่คล้ายกันในความผิดปกติของการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่มีมากกว่า 1,700 ผู้เข้าร่วมการเปรียบเทียบที่ถูกสร้างขึ้นระหว่างผลกระทบของ CBT, การรักษาด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพของแรงบันดาลใจและการอำนวยความสะดวก 12 ขั้นตอนต่อผลลัพธ์ 12 เดือนหลังการรักษา [43] ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นความคล้ายคลึงกันเมื่อเทียบกับในผลลัพธ์จากทั้งหมด 3 รูปแบบของการแทรกแซงที่มีนัยสำคัญทางสถิติที่น้อยที่สุดความแตกต่างที่เหนือกว่า นอกจากนี้กว่า 60% ของผู้เข้าร่วมการมีส่วนร่วมในการรักษาอย่างเป็นทางการมีผลใกล้หลังการรักษาที่เท่าเทียมกันกับผู้ที่ได้รับการรักษาเสริมความคิดของการกู้คืนธรรมชาติ ที่ร่วมกันค้นพบในปัจจุบันไม่สนับสนุนการรับรู้ความสามารถของโปรแกรม 12 ขั้นตอนเป็นสิ่งที่ดีกว่าวิธีการอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทักษะ และการรับรู้ความสามารถของตนเอง มีแนวโน้มที่จะรายงานระดับสูงของพันธมิตร ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของพันธมิตรผู้ผลิตเด่นลดความทุกข์ทางจิตใจที่กลางการรักษา แต่ก็ไม่พบว่ามีอิทธิพลต่อจำนวน 12 โปรแกรมขั้นตอนการทักษะการรับรู้ความสามารถตน หรือ แรงจูงใจที่จะเสร็จสมบูรณ์การรักษาที่ปล่อย
กระนั้นพันธมิตรผู้ได้รับการเสนอให้มีศักยภาพในการเป็นผู้ดูแลทั้งผู้ป่วยในและผู้ป่วยนอกสากลสำหรับโปรแกรมที่มีความหลากหลายในประชากร [ 19,59 ] เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการรักษาแห่งชาติ
การปรับปรุงการประเมินผลจาก 2535-2538 และการวิเคราะห์ตนเองรายงานการสัมภาษณ์ 6593 ผู้เข้าร่วมจากหลายโปรแกรมการรักษายาเสพติดใน
สหรัฐอเมริกาสนับสนุนความสำคัญของความสัมพันธ์ของผู้ให้บริการลูกค้าทั้งหมด 19 ] [ modalities การรักษา โดยเฉพาะความแข็งแกร่งของพันธมิตรผู้พบว่ามีผลกระทบที่สำคัญและตรงต่อระยะเวลาของการรักษาและสารที่ใช้ในการโปรแกรมผู้ป่วยนอก การศึกษาอื่น ๆพบว่า มีคุณภาพของพันธมิตร ตามการรับรู้ของทั้งลูกค้าและผู้ให้บริการมีความสำคัญมากกว่า โดยเฉพาะเทคนิคบำบัด [ 19,48,55,58 ] อย่างไรก็ตาม ลักษณะการส่งเสริมการก่อตัวของพันธมิตรที่แตกต่างกันอย่างมาก และมีความท้าทายที่จะหา ดังนั้นลักษณะชี้นำกระบวนการนี้ชัดเจน [ 48,57 ] ดังนั้น ในปัจจุบันบทบาทศักยภาพแข็งแรงการรักษาพันธมิตรต่อผลลัพธ์ยังคงไม่แน่นอนจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุนี้ .
ทุนสังคมและมนุษย์ : โปรแกรมดูแลผู้ป่วยอาจจะเหมาะกับบุคคลที่มีไม่เพียงพอ ระดับของสังคม และทุนมนุษย์ ทุนมนุษย์ คือ มักจะกำหนดเป็นทักษะที่สะสมและความสามารถที่แต่ละคนได้ซึ่งอาจจะใช้เพื่อให้บรรลุการ ;ทุนสังคม หมายถึง ความสามารถในการสร้างพันธะทางสังคมและพันธมิตรกับครองตัวเพื่อน [ 17,26,60 ] การใช้สารเคมีอาจเริ่มต้นในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น ซึ่งมีความเสี่ยงในช่วงที่พัฒนาทุนทางสังคมและมนุษย์มักจะเกิดขึ้น ด้วยเหตุผลนี้ การรักษาขึ้นอยู่กับปัจจัยเหล่านี้อาจไม่ประสบความสำเร็จ ถ้า พื้นฐานทักษะการด้อยพัฒนาการศึกษาอายุ 18-24 ปี พบว่ามีผู้ป่วยในขณะที่บุคคลอาจจะมุ่งมั่นที่จะละเว้นเมื่อเข้าสู่การรักษา , พวกเขาอาจจะขาดเครื่องมือในการจัดการที่เหมาะสมเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา [ 8 ] ทักษะการเผชิญปัญหา และความเชื่อในความสามารถของ เพื่อหลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ หรือการรับรู้ความสามารถของตนเองพบว่ามีตัวแปรที่แข็งแกร่งของความสำเร็จการรักษาเมื่อเปรียบเทียบมาตรการพื้นฐานที่ปล่อย
ดูแลผู้ป่วยนอกที่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับความเหมาะสมและสถานการณ์สังคมและสิ่งแวดล้อม ซึ่งจะช่วยเพิ่ม แทนที่จะทำลาย กระบวนการกู้คืนไม่สนับสนุนเฉพาะจากเครือข่ายทางสังคมอาจไกล่เกลี่ยขาดแอลกอฮอล์เฉพาะการสนับสนุนทางสังคมกับบุคคลในความผิดปกติของการดื่มสุรา [ 61 ] สภาพแวดล้อมที่มีความหมายให้กับบุคคลที่สามารถมีผลกระทบในเชิงบวกหรือเชิงลบเกี่ยวกับการใช้สาร การศึกษา ( 148 พบตัวแปรทางด้านสิ่งแวดล้อม เช่น การสนับสนุนทางสังคมมีอิทธิพลต่อความรู้สึกส่วนตัวของความเป็นอยู่ ตลอดจนการละเมิดแอลกอฮอล์ . การศึกษาอื่น ๆแสดงความมั่นคง สังคม และ สิ่งแวดล้อม ตลอดจนการรับรู้ความสามารถตน จะมีคุณสมบัติช่วยรักษาความสําเร็จในการตั้งค่าผู้ป่วยนอก [ 26,27,58 ] โปรแกรมการส่งเสริมการมีส่วนร่วมระหว่างเพื่อน และการสนับสนุนทางสังคม อาจเสริมรูปแบบอื่น ๆของการรักษา ให้สร้างเครือข่ายเสริมสร้างสังคม .