6.2. Issues for South Asian governm

6.2. Issues for South Asian governments
Formulating policies for the tourism industry is the usual and conventional role of Southeast Asian
government. This traditional focuses need a change because of changing priorities or the materialization of
niche consumer interests to facilitate international tourism. Therefore, the task of national governments is
to be integrated by not limiting it only by formulating policies for the tourism sector but also providing
deliberate facilities to the local enterprises as well as enforcing policies to develop infrastructure in order
to assist tourism development. All of these efforts are to be taken for the benefit not just for tourism but
for the whole economy. Financing tourism infrastructure through devising feasible and effective options is
the last policy issue needed to be linked for greater interest of tourism. There are also some other aspects
of policy needed to refocus covering length of stay and repeat visit intention of tourists to extending
entrepreneurship development initiatives. Eventually, it is also inevitable to distinguish and devise the
appropriate approaches so that the gains from tourism are spread more uniformly throughout the economy.
Essentially, tourism is now considered as an export-oriented international economic activity. The view of
Ong Keng Yong, the Secretary-General of ASEAN, is instructive this regard. He emphasized that
“Tourism is an important sector of our economies…tourism provides employment, helps to improve the
quality of lives and promotes friendship, to create networking and widening of the perspectives among
nations. This sector is important not only in generating valuable foreign exchange revenues but also in
assisting to showcase the diversity and richness of the various cultures and peoples in Southeast Asia.”
This paper thus identifies and analyses some factors of those strategies that are consistent to achieve the
long-term sustainable tourism development in the context of Southeast Asian economies. Due diligence is
to be paid to these facts due to their importance in organizing, and shaping tourism industry in Southeast
Asia in order to realize a coordinated and supportive tourism development policy in practice.
First, When tourism industry develops, the nature of it becomes complex. Therefore, a framework of
strategic management requires – the absence of which may jeopardize the objective of developing tourism
industry. This strategic management process should be delineated to mitigate and minimize the adverse
impacts to ensure that tourism development is supporting national policy objectives, thus, the aim of
maximizing the benefits is realized. In addition, the tourism development should be backed by marked
influx of foreign financial and personnel resources. But governments need to be conscientious regarding
foreign injections. This is because too much foreign involvement may have an adverse impact on the host
country government’s decision-making sovereignty. This may lead to intimidating the long-term
sustainability and economic viability of the tourism sector. Correspondingly, it is hoped that the function
of government organizations and policymakers may not create any trouble in advancing tourism sector so
that the economic impacts of tourism are to be felt at all levels of the economy.
Secondly, considering the anticipated future of international tourism in Southeast Asia, it is important for
the corresponding government to ensure that the industry is not treated trivially than it warrant while it
should not be delicately kept apart. In spite of the rising concern on the adverse impacts of developing
tourism in a region, there is rising evidence that the positive developmental aspects of tourism have
influenced strongly to Southeast Asian governments to promote this industry as part of their economic
development strategy. Hence, merits of tourism have been included in the national economic development
plans of most of the Southeast Asian nations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6.2. ปัญหาสำหรับรัฐบาลเอเชียใต้กำหนดนโยบายสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีบทบาทปกติ และทั่วไปของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รัฐบาล โฟกัสแบบนี้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงระดับความสำคัญหรือ materialization ของความสนใจผู้บริโภคเฉพาะกลุ่มการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้น เป็นงานของรัฐบาลแห่งชาติการรวม โดยไม่จำกัดเฉพาะโดยกำหนดนโยบายสำหรับภาคการท่องเที่ยว แต่ยัง ให้พิจารณาสิ่งอำนวยความสะดวกองค์กรท้องถิ่นรวมทั้งบังคับใช้นโยบายการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานตามลำดับเพื่อช่วยพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะถูกนำมาเป็นประโยชน์สำหรับการท่องเที่ยวไม่เพียง แต่เศรษฐกิจทั้งนี้ จัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านทำไปได้ และมีประสิทธิภาพคือปัญหานโยบายครั้งสุดท้ายที่ต้องเชื่อมโยงให้สนใจมากขึ้นของการท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังมีบางแง่มุมอื่น ๆนโยบายต้องละแวกครอบคลุมระยะเวลาการ และทำซ้ำไปที่ความตั้งใจของนักท่องเที่ยวที่จะขยายการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุด ก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะแยกการเหมาะสมวิธีดังนั้นกำไรจากการท่องเที่ยวมีแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอตลอดทั้งเศรษฐกิจหลัก ท่องเที่ยวตอนนี้ถือว่าเป็นการส่งออกนานาชาติกิจกรรมทางเศรษฐกิจ มุมมองของอ๋ององ Yong เลขาธิการอาเซียน เป็น instructive เรื่องนี้ เขาเน้นย้ำว่า"การท่องเที่ยวเป็นภาคสำคัญของประเทศของเรา...ท่องเที่ยวให้การจ้างงาน ช่วยในการปรับปรุงการคุณภาพชีวิต และส่งเสริมมิตรภาพ การสร้างเครือข่าย และการขยับมุมมองระหว่างประชาชาติ ภาคนี้มีความสำคัญไม่เพียงแต่ ในการแลกเปลี่ยนคุณค่าสร้างรายได้ แต่ยังในช่วยเพื่อแสดงความหลากหลายและความร่ำรวยของวัฒนธรรมต่าง ๆ และคนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้"กระดาษนี้ดังนั้นระบุ และวิเคราะห์ปัจจัยของกลยุทธ์เหล่านั้นที่สอดคล้องกันเพื่อให้บรรลุการการท่องเที่ยวยั่งยืนพัฒนาในระยะยาวในบริบทของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ครบกำหนดคือความขยันจะมีข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญในการจัดระเบียบ และการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในตะวันออกเฉียงใต้เอเชียเพื่อให้ทราบถึงนโยบายการพัฒนาประสานงาน และสนับสนุนในการปฏิบัติครั้งแรก เมื่อพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ธรรมชาติของมันจะซับซ้อน ดังนั้น กรอบของจัดการเชิงกลยุทธ์ต้อง – การขาดที่อาจเป็นอันตรายต่อวัตถุประสงค์ของการพัฒนาท่องเที่ยวอุตสาหกรรม กระบวนการจัดการเชิงกลยุทธ์นี้ควร delineated บรรเทา และลดความไม่พึงประสงค์ผลกระทบเพื่อให้แน่ใจว่า การพัฒนาการท่องเที่ยวจะสนับสนุนวัตถุประสงค์นโยบายแห่งชาติ ดังนั้น จุดมุ่งหมายของเพิ่มประโยชน์ตระหนัก พัฒนาการท่องเที่ยวควรสำรองไว้โดยทำเครื่องหมายการไหลของทรัพยากรทางการเงินและเจ้าหน้าที่ต่างประเทศ แต่รัฐบาลต้องใช้คุณธรรมเกี่ยวกับต่างประเทศฉีด ทั้งนี้เนื่องจากการมีส่วนร่วมต่างประเทศมากเกินไปอาจมีผลกระทบต่อบนโฮสต์อำนาจอธิปไตยของประเทศรัฐบาลตัดสินใจ ซึ่งอาจจะข่มระยะยาวยั่งยืนและชีวิตทางเศรษฐกิจของภาคการท่องเที่ยว ตามลำดับ หวังที่ฟังก์ชันรัฐบาล องค์กรและผู้กำหนดนโยบายอาจไม่สร้างปัญหาใด ๆ ในภาคท่องเที่ยวที่ก้าวหน้านั้นว่า ผลกระทบต่อเศรษฐกิจการท่องเที่ยวจะสัมผัสได้ในทุกระดับของระบบเศรษฐกิจประการที่สอง พิจารณาอนาคตคาดว่าการท่องเที่ยวระหว่างประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐบาลที่สอดคล้องกันเพื่อให้มั่นใจว่า อุตสาหกรรมไม่ถือว่า trivially กว่าจะรับรองในขณะนั้นควรประณีตไม่สามารถแยก ทั้ง ๆ ที่ มีความกังวลเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ของการพัฒนาท่องเที่ยวในภูมิภาค จะเพิ่มหลักฐานที่มีพัฒนาการด้านบวกของการท่องเที่ยวอิทธิพลอย่างยิ่งกับรัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อส่งเสริมอุตสาหกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจของพวกเขาการพัฒนากลยุทธ์ ดังนั้น ข้อดีของการท่องเที่ยวได้ถูกรวมในการพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติแผนของประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6.2 ปัญหาสำหรับรัฐบาลเอเชียใต้
กำหนดนโยบายสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นบทบาทตามปกติและธรรมดาของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ของรัฐบาล นี้จะเน้นแบบดั้งเดิมจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงลำดับความสำคัญหรือเป็นตัวเป็นตนของ
ผลประโยชน์เฉพาะกลุ่มผู้บริโภคที่จะอำนวยความสะดวกในการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้นการทำงานของรัฐบาลแห่งชาติคือ
จะบูรณาการโดยไม่ จำกัด เพียงโดยการกำหนดนโยบายสำหรับภาคการท่องเที่ยว แต่ยังให้บริการ
สิ่งอำนวยความสะดวกโดยเจตนาที่จะองค์กรท้องถิ่นเช่นเดียวกับการบังคับใช้นโยบายในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานในการสั่งซื้อ
เพื่อช่วยพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะต้องดำเนินการเพื่อประโยชน์ไม่เพียง แต่สำหรับการท่องเที่ยว แต่
สำหรับเศรษฐกิจทั้ง การจัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านการณ์ตัวเลือกที่เป็นไปได้และมีประสิทธิภาพเป็น
ปัญหานโยบายที่ผ่านมาจะต้องมีการเชื่อมโยงที่ให้ความสนใจมากขึ้นของการท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังมีบางแง่มุมอื่น ๆ
ของนโยบายที่จำเป็นในการพุ่งความสนใจไปที่ครอบคลุมระยะเวลาในการเข้าพักและเยี่ยมชมซ้ำตั้งใจของนักท่องเที่ยวที่จะขยาย
การริเริ่มการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุดมันก็ยังเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงที่จะแยกแยะและประดิษฐ์
แนวทางที่เหมาะสมเพื่อให้กำไรจากการท่องเที่ยวที่มีการแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอทั่วเศรษฐกิจ.
เป็นหลัก, การท่องเที่ยวขณะนี้ถือว่าเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เน้นการส่งออกต่างประเทศ มุมมองขององค์ Keng ยงเลขาธิการอาเซียนเป็นคำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาย้ำว่า
"การท่องเที่ยวเป็นภาคที่สำคัญของเศรษฐกิจของเรา ... การท่องเที่ยวให้การจ้างงานจะช่วยในการปรับปรุง
คุณภาพชีวิตและส่งเสริมมิตรภาพเพื่อสร้างเครือข่ายและการขยับขยายของมุมมองในหมู่
ประชาชาติ ภาคนี้เป็นสิ่งสำคัญที่ไม่เพียง แต่ในการสร้างรายได้จากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่มีคุณค่า แต่ยังอยู่ใน
การให้ความช่วยเหลือในการแสดงความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ของวัฒนธรรมที่หลากหลายและประชาชนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. "
บทความนี้จึงระบุและวิเคราะห์ปัจจัยของกลยุทธ์ผู้ที่มีความสอดคล้องกันเพื่อให้บรรลุบาง
การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในระยะยาวในบริบทของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เนื่องจากความขยันเป็น
ที่จะต้องจ่ายให้กับข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญของพวกเขาในการจัดระเบียบและการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในตะวันออกเฉียงใต้
เอเชียเพื่อให้ตระหนักถึงนโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยวการประสานงานและให้การสนับสนุนในการปฏิบัติ.
ครั้งแรกเมื่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวพัฒนาธรรมชาติของมันจะกลายเป็นความซับซ้อน . ดังนั้นกรอบของการจัดการเชิงกลยุทธ์ที่ต้องใช้ - การขาดซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อวัตถุประสงค์ในการพัฒนาท่องเที่ยวอุตสาหกรรม กระบวนการการจัดการเชิงกลยุทธ์นี้ควรจะเบี่ยงเพื่อบรรเทาและลดอาการไม่พึงประสงค์ผลกระทบเพื่อให้มั่นใจว่าการพัฒนาการท่องเที่ยวให้การสนับสนุนวัตถุประสงค์ของนโยบายระดับชาติดังนั้นจุดมุ่งหมายของการเพิ่มผลประโยชน์ที่จะรู้ นอกจากนี้ในการพัฒนาการท่องเที่ยวควรจะได้รับการสนับสนุนโดยการทำเครื่องหมายการไหลเข้าของทรัพยากรทางการเงินและบุคลากรต่างประเทศ แต่รัฐบาลจะต้องมีความขยันขันแข็งเกี่ยวกับการฉีดต่างประเทศ เพราะนี่คือการมีส่วนร่วมจากต่างประเทศมากเกินไปอาจมีผลกระทบในพื้นที่การตัดสินใจของรัฐบาลของประเทศอธิปไตย ซึ่งอาจนำไปสู่การข่มขู่ในระยะยาวการพัฒนาอย่างยั่งยืนและศักยภาพทางเศรษฐกิจของภาคการท่องเที่ยว ตามลําดับก็หวังว่าฟังก์ชั่นขององค์กรภาครัฐและผู้กำหนดนโยบายอาจไม่ได้สร้างปัญหาใด ๆ ในการก้าวภาคการท่องเที่ยวเพื่อว่าผลกระทบทางเศรษฐกิจของการท่องเที่ยวจะได้รับความรู้สึกในทุกระดับของเศรษฐกิจ. ประการที่สองพิจารณาในอนาคตที่คาดการณ์ไว้ของการท่องเที่ยวในต่างประเทศ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐบาลที่สอดคล้องกันเพื่อให้มั่นใจว่าอุตสาหกรรมจะไม่ได้รับนิด ๆ กว่าจะรับประกันในขณะที่มันไม่ควรจะเก็บไว้ประณีตออกจากกัน ทั้งๆที่มีความกังวลที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบของการพัฒนาท่องเที่ยวในภูมิภาคที่มีหลักฐานเพิ่มขึ้นว่าด้านการพัฒนาในเชิงบวกของการท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลอย่างมากให้กับรัฐบาลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในการส่งเสริมอุตสาหกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจของยุทธศาสตร์การพัฒนา ดังนั้นประโยชน์ของการท่องเที่ยวได้รับการรวมอยู่ในระดับชาติในการพัฒนาเศรษฐกิจแผนการของที่สุดของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้