“Those are my Thunderclap Leaves. I

“Those are my Thunderclap Leaves. It’s a Lightning type medicinal plant that’s even rare in the Southern Domain!” Patriarch Reliance once again howled fiercely. Completely ignoring him, Meng Hao lifted the bag of the Cosmos up to the hole in the restrictive spell. The trees began to shake back and forth. Then, the three leaves ripped off of the trees, transforming into three arcs of black lightning which shot into the bag of the Cosmos.

Even more infuriating to Patriarch Reliance was that after the leaves entered his bag, Meng Hao didn’t stop. The trees continued to sway back and forth until suddenly they flew up from the ground, roots and all, and were sucked into the bag of the Cosmos. Next to the trees was a little purple flag stuck into the ground, which was also sucked into the bag.

“You even… you ripped the Thunderclap Trees up by the roots and took them too! You’re really pissing me off!! Meng Hao, you little bastard, you took the Lightning Flag as well? It’s not very strong; it can only defend against a Foundation Establishment attack. But it can absorb lightning bolts! You need it to grow the Thunderclap Leaves!! Patriarch Reliance’s heart dripped with blood as he howled and cursed in his subterranean chamber.

“I’ve always had a good temper,” snorted Meng Hao, throwing more of Patriarch Reliance’s words back in his face. “You’re Patriarch of the Reliance Sect. At the moment, we’re the only people in the whole Sect! I of the junior generation am not going to get angry at you. Actually, a lot of people have cursed me over the years. It doesn’t really matter.” Once again, he looked around.

This caused Patriarch Reliance’s heart to seize. When he saw Meng Hao’s gaze slide past another area with medicinal plants, he let out a small sigh of relief. His meditation zone contained his life’s accumulation of treasures, but even still, the treasures could be categorized into high and low quality items.

“Just don’t touch my baby,” thought Patriarch Reliance. “Everything else… they’re just trifling worldly possessions. I can gather more together later if I want.” Patriarch Reliance’s teeth were clenched, but his heart still continued to drip blood. In actuality, the word “trifling” had been a bit forced.

Within moments, Meng Hao had cleared out a few more courtyards of medicinal plants. Then he moved on to another area. Patriarch Reliance could only clench his jaw. He could do nothing more than let loose a torrent of abuse upon Meng Hao. He cursed and cursed, never repeating himself for more than half a sentence.

As he cursed, Meng Hao started to hum a little tune. It was a happy little tune, and just so happened to be the one Patriarch Reliance had been humming earlier. When Patriarch Reliance heard it, it made him so mad that he almost coughed up blood. The feeling he experienced was impossible to describe, but suffice to say, he was now experiencing the full repercussions of incurring Meng Hao’s wrath.

Patriarch Reliance watched as Meng Hao looked around. When his gaze came to fall on a stretch of short wall, Patriarch Reliance’s heart began to race, and he furiously said, “You little bastard, you’re too cruel! I didn’t dispel your poison, that’s all. I even gave you a reward. A low-grade Spirit Stone is still a Spirit Stone.”

Meng Hao had inspected almost all of the restrictive spells for cracks. In this area, many of the restrictive spells were completely recovered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผู้ที่มีฝ่าออกของฉัน ก็มีฟ้าผ่าชนิดพืชสมุนไพรที่หายากแม้ในโดเมนใต้" พึ่งพระอีกเห่าหอนแวว สมบูรณ์ละเว้นเขา เมงเฮายกกระเป๋าของจักรวาลจนถึงหลุมในการสะกดจำกัด ต้นไม้เริ่มสั่นไปมา แล้ว สามใบฉีกออกจากต้น เปลี่ยนส่วนโค้งสามสายฟ้าสีดำที่ถ่ายลงในถุงของจักรวาลInfuriating เพิ่มการพึ่งพาพระถูกว่า หลังใบใส่กระเป๋าของเขา เมงเห่าไม่หยุด ต้นไม้ยังคงโยกจนก็จะบินขึ้นจากพื้นดิน ราก และทั้งหมด และถูกดูดเข้าไปในถุงของจักรวาล ถัดจากต้นไม้มีค่าสถานะสีม่วงเล็กน้อยติดอยู่ลงในดิน ซึ่งยังถูกดูดเข้าไปในถุง"แม้แต่คุณ...คุณฉีกฝ่าต้นไม้ขึ้น โดยราก และเอาเกินไป จริง ๆ คุณกำลังฉี่ฉันปิด!! เฮา เมง คุณ bastard เล็กน้อย คุณเอาธงฟ้าด้วย ไม่แรงมาก มันสามารถป้องกันการโจมตีก่อตั้งมูลนิธิเท่านั้น แต่มันสามารถดูดซับสลักเกลียวฟ้าผ่า คุณต้องการเติบโตฝ่าออก!! หัวใจพระพึ่งหยด ด้วยเลือดเขาเห่าหอน และสาปแช่งในห้องใต้ดินของเขา"ฉันมักจะมีอารมณ์ดี snorted เมงเฮา ขว้างพระพึ่งคำเพิ่มเติมในใบหน้าของเขา "คุณพระของการพึ่งพา ในขณะที่ เราอยู่ผู้เดียวในนิกายทั้งหมด ผมรุ่นจูเนียร์ไม่จะโกรธที่คุณ จริง ผู้คนจำนวนมากมีสาปฉันปีที่ผ่านมา มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ ด้วย" อีกครั้ง เขามองไปรอบ ๆนี้เกิดจากหัวใจพระพึ่งจะยึด เมื่อเขาเห็นภาพนิ่งจ้องมองเมงเฮาผ่านพื้นที่มีพืชสมุนไพร เขาให้ออกมาอย่างโล่งอกเล็ก โซนเขานั่งสมาธิอยู่สะสมสมบัติของชีวิตของเขา แต่แม้ยังคง สมบัติอาจถูกจัดประเภทเป็นสินค้าคุณภาพสูง และต่ำ"แค่ไม่สัมผัสทารกของฉัน คิดพึ่งพระ "ทุกอย่าง...พวกเขากำลังเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ทรัพย์สินทางโลก ฉันสามารถรวบรวมเพิ่มเติมกันภายหลังถ้าต้องการ" พระพึ่งฟันถูกกัด แต่หัวใจของเขายังคงดำเนินต่อหยดเลือด ใน คำ "เล็ก ๆ น้อยๆ" ถูกแบบบังคับภายในช่วงเวลา เมงเฮาได้ถูกล้างออกกี่ลานพืชสมุนไพร จากนั้น เขาย้ายไปพื้นที่อื่น พึ่งพระสามารถเฉพาะกขาขากรรไกรของเขา เขาสามารถทำอะไรมากกว่าให้หลวมฝนตกหนักที่ผิดเมื่อเฮาเมง เขาซวย และ ซวย ไม่เคยทำซ้ำตัวเองสำหรับประโยคมากกว่าครึ่งAs he cursed, Meng Hao started to hum a little tune. It was a happy little tune, and just so happened to be the one Patriarch Reliance had been humming earlier. When Patriarch Reliance heard it, it made him so mad that he almost coughed up blood. The feeling he experienced was impossible to describe, but suffice to say, he was now experiencing the full repercussions of incurring Meng Hao’s wrath.Patriarch Reliance watched as Meng Hao looked around. When his gaze came to fall on a stretch of short wall, Patriarch Reliance’s heart began to race, and he furiously said, “You little bastard, you’re too cruel! I didn’t dispel your poison, that’s all. I even gave you a reward. A low-grade Spirit Stone is still a Spirit Stone.”Meng Hao had inspected almost all of the restrictive spells for cracks. In this area, many of the restrictive spells were completely recovered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผู้ที่มีใบฟ้าผ่าของฉัน มันเป็นชนิดสายฟ้าพืชสมุนไพรที่หายากแม้จะอยู่ในภาคใต้โดเมน! "พระสังฆราชพึ่งอีกครั้ง howled อย่างรุนแรง สมบูรณ์ละเว้นเขาเม้งเฮายกกระเป๋าของจักรวาลถึงหลุมในคาถาที่เข้มงวด ต้นไม้เริ่มสั่นไปมา จากนั้นทั้งสามใบฉีกออกของต้นไม้เปลี่ยนเป็นสามส่วนโค้งของฟ้าผ่าสีดำที่ยิงลงในถุงของจักรวาล. แม้จะโกรธมากขึ้นในการพึ่งพระสังฆราชเป็นว่าหลังจากที่ใบป้อนกระเป๋าของเขาเม้งเฮาก็ไม่ได้หยุด ต้นไม้ยังคงแกว่งไปมาจนกว่าพวกเขาก็บินขึ้นจากพื้นดินและรากทั้งหมดและถูกดูดเข้าไปในกระเป๋าของจักรวาล ถัดไปไปที่ต้นไม้เป็นธงสีม่วงเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดอยู่ในพื้นดินซึ่งยังถูกดูดเข้าไปในถุง. "คุณ ... คุณฉีกฟ้าผ่าต้นไม้รากและเอาพวกเขามากเกินไป! คุณจริงๆ pissing ฉันออก !! เม้งเฮาคุณไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณเอาสายฟ้าธงเช่นกัน? มันไม่ได้แข็งแกร่งมาก; ก็สามารถป้องกันการโจมตีมูลนิธิจัดตั้ง แต่มันสามารถดูดซับสายฟ้า! คุณต้องการที่จะเติบโตฟ้าผ่าใบ !! หัวใจพระสังฆราชพึ่งของหยดด้วยเลือดในขณะที่เขา howled และสาปแช่งในห้องใต้ดินของเขา. "ฉันเคยมีอารมณ์ดี" snorted เม้งเฮาขว้างมากขึ้นของคำสังฆราชพึ่งกลับมาบนใบหน้าของเขา "คุณพระสังฆราชของ Reliance นิกาย ในขณะที่เราอยู่คนเดียวทั้งในนิกาย! ผมของคนรุ่นจูเนียร์กำลังจะไม่ได้รับโกรธที่คุณ ที่จริงคนจำนวนมากได้สาปแช่งฉันมากกว่าปีที่ผ่านมา มันไม่ได้เรื่องจริงๆ. "อีกครั้งหนึ่งที่เขามองไปรอบ ๆ . นี้ทำให้เกิดหัวใจพระสังฆราชพึ่งจะยึด เมื่อเขาเห็นภาพนิ่งจ้องมองเม้งเฮาส์ที่ผ่านมาในพื้นที่อื่นที่มีพืชสมุนไพรที่เขาให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่มีขนาดเล็ก โซนการทำสมาธิของเขาที่มีการสะสมของชีวิตของเขาของสมบัติ แต่แม้ยังคงสมบัติอาจจะแบ่งออกเป็นรายการที่มีคุณภาพสูงและต่ำ. "เพียงแค่ไม่ได้สัมผัสลูกของฉัน" คิดว่าพระสังฆราชพึ่ง "ทุกอย่างอื่น ... พวกเขากำลังเพียงแค่จิ๊บจ๊อยสมบัติ ฉันสามารถรวบรวมเข้าด้วยกันมากขึ้นในภายหลังหากฉันต้องการ. "ฟันสังฆราชพึ่งถูก clenched แต่หัวใจของเขายังคงมีอย่างต่อเนื่องที่จะหยดเลือด ในความเป็นจริงคำว่า "จิ๊บจ๊อย" ได้รับการบิตบังคับ. ภายในช่วงเวลาเม้งเฮาได้ล้างออกลานอีกไม่กี่ของพืชสมุนไพร จากนั้นเขาก็ย้ายไปยังพื้นที่อื่น พระสังฆราชพึ่งจะสามารถย้ำขากรรไกรของเขา เขาจะทำอะไรมากไปกว่าปล่อยฝนตกหนักผิดเมื่อเม้งเฮา เขาได้ด่าและสาปแช่งไม่เคยซ้ำตัวเองมากกว่าครึ่งหนึ่งประโยค. ในขณะที่เขาสาปแช่งเม้งเฮาเริ่มที่จะฮัมเพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเป็นปรับแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขและเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่จะเป็นหนึ่งในพระสังฆราชพึ่งได้รับการฮัมเพลงก่อนหน้านี้ เมื่อพระสังฆราชพึ่งได้ยินมันก็ทำให้เขาบ้าเพื่อที่เขาเกือบไอเป็นเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย แต่พอที่จะบอกว่าตอนนี้เขากำลังประสบกับผลกระทบที่เกิดขึ้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของเม้งเฮา. พระสังฆราชพึ่งดูเป็นเม้งเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขาก็มาตกอยู่ในการยืดของผนังระยะสั้น, หัวใจพระสังฆราชพึ่งเริ่มแข่งและเขาคึกกล่าวว่า "คุณไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ คุณก็โหดร้ายเกินไป! ผมไม่ได้ปัดเป่าพิษของคุณที่ทั้งหมด ฉันยังให้คุณได้รับรางวัล เกรดต่ำหินวิญญาณยังคงเป็นหินวิญญาณ. " เม้งเฮาได้รับการตรวจสอบเกือบทั้งหมดของสกิลที่เข้มงวดสำหรับรอยแตก ในบริเวณนี้หลายคาถาเข้มงวดหายสมบูรณ์