Modern Baptist churches trace their

Modern Baptist churches trace their history to the English Separatist movement in the century after the rise of the original Protestant denominations.[7] This view of Baptist origins has the most historical support and is the most widely accepted.[8] Adherents to this position consider the influence of Anabaptists upon early Baptists to be minimal.[3] It was a time of considerable political and religious turmoil. Both individuals and churches were willing to give up their theological roots if they became convinced that a more biblical "truth" had been discovered.[9][page needed]

During the Protestant Reformation, the Church of England (Anglicans) separated from the Roman Catholic Church. There were some Christians who were not content with the achievements of the mainstream Protestant Reformation.[2][10] There also were Christians who were disappointed that the Church of England had not made corrections of what some considered to be errors and abuses. Of those most critical of the Church's direction, some chose to stay and try to make constructive changes from within the Anglican Church. They became known as "Puritans" and are described by Gourley as cousins of the English Separatists. Others decided they must leave the Church because of their dissatisfaction and became known as the Separatists.[3]

Historians trace the earliest Baptist church back to 1609 in Amsterdam, with John Smyth as its pastor.[3] Even prior to that, in 1606, John Smyth, a Fellow of Christ's College, Cambridge, had broken his ties with the Church of England. Reared in the Church of England, he became "Puritan, English Separatist, and then a Baptist Separatist," and ended his days working with the Mennonites.[11] He began meeting in England with 60–70 English Separatists, in the face of "great danger."[12] The persecution of religious nonconformists in England led Smyth to go into exile in Amsterdam with fellow Separatists from the congregation he had gathered in Lincolnshire, separate from the established church (Anglican). Smyth and his lay supporter, Thomas Helwys, together with those they led, broke with the other English exiles because Smyth and Helwys were convinced they should be baptized as believers. In 1609 Smyth first baptized himself and then baptized the others.[10][13]

In 1609, while still there, Smyth wrote a tract titled "The Character of the Beast," or "The False Constitution of the Church." In it he expressed two propositions: first, infants are not to be baptized; and second, "Antichristians converted are to be admitted into the true Church by baptism."[14] Hence, his conviction was that a scriptural church should consist only of regenerate believers who have been baptized on a personal confession of faith. He rejected the Separatist movement's doctrine of infant baptism (paedobaptism).[15][16] Shortly thereafter, Smyth left the group, and layman Thomas Helwys took over the leadership, leading the church back to England in 1611.[3] Ultimately, Smyth became committed to believers' baptism as the only biblical baptism. He was convinced on the basis of his interpretation of Scripture that infants would not be damned should they die in infancy.[17]


Print from Anglican theologian Daniel Featley's book, "The Dippers Dipt, or, The Anabaptists Duck'd and Plung'd Over Head and Ears, at a Disputation in Southwark", published in 1645.
Smyth, convinced that his self-baptism was invalid, applied with the Mennonites for membership. He died while waiting for membership, and some of his followers became Mennonites. Thomas Helwys and others kept their baptism and their Baptist commitments.[17] The modern Baptist denomination is an outgrowth of Smyth's movement.[10] Baptists rejected the name Anabaptist when they were called that by opponents in derision. McBeth writes that as late as the 18th century, many Baptists referred to themselves as "the Christians commonly—though falsely—called Anabaptists."[18]

Another milestone in the early development of Baptist doctrine was in 1638 with John Spilsbury, a Calvinistic minister who helped recover the practice of believer's baptism by immersion.[8] According to Tom Nettles, professor of historical theology at Southern Baptist Theological Seminary, "Spilsbury's cogent arguments for a gathered, disciplined congregation of believers baptized by immersion as constituting the New Testament church gave expression to and built on insights that had emerged within separatism, advanced in the life of John Smyth and the suffering congregation of Thomas Helwys, and matured in Particular Baptists.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โบสถ์แบพติสท์ทันสมัยสืบค้นประวัติของการเคลื่อนไหวแบ่งแยกภาษาอังกฤษในศตวรรษหลังจากการเพิ่มขึ้นของนิกายฝ่ายโปรเตสแตนต์เดิม[7] ดูนี้ต้นกำเนิดติสต์สนับสนุนประวัติศาสตร์มากที่สุด และเป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลาย[8] ยังตำแหน่งนี้พิจารณาอิทธิพลของ Anabaptists เมื่อ Baptists ต้นให้น้อยที่สุด[3] ได้เวลาของความวุ่นวายทางการเมือง และศาสนาพอสมควร บุคคลและคริสตจักรได้ยินดีให้ค่ารากศาสนศาสตร์ของพวกเขาหากพวกเขากลายเป็นมั่นใจว่า "จริง" ขึ้นคัมภีร์ได้ถูกค้นพบ[9][หน้าจำเป็น]ในระหว่างการปฏิรูปศาสนา Protestant คริสตจักรของอังกฤษ (Anglicans) แยกออกจากคริสตจักรโรมันคาทอลิก มีคริสเตียนบางคนที่ไม่มีเนื้อหาที่ มีความสำเร็จของการปฏิรูป Protestant จอแจ[2][10] นอกจากนี้ยังมีคริสเตียนที่ผิดหวังว่า คริสตจักรของอังกฤษได้ทำการแก้ไขของอะไรบางอย่างถือเป็นข้อผิดพลาดและการละเมิด ที่สำคัญที่สุดของทิศทางของคริสตจักร บางจะอยู่ และพยายามทำการเปลี่ยนแปลงที่สร้างสรรค์จากภายในโบสถ์อังกฤษ พวกเขากลายเป็นที่รู้จักกันเป็น "Puritans" และอธิบาย โดย Gourley เป็นลูกพี่ลูกน้องของ Separatists ภาษาอังกฤษ ผู้ตัดสินใจจะต้องออกจากคริสตจักรเนื่องจากความไม่พอใจของพวกเขา และกลายเป็นที่รู้จักกันเป็น Separatists ที่[3]นักประวัติศาสตร์สืบค้นโบสถ์แบพติสท์เร็วไป 1609 ในอัมสเตอร์ดัม กับ Smyth จอห์นเป็นศิษยาภิบาลของ[3] แม้ก่อนที่ ใน 1606 จอห์น Smyth เป็นคนของวิทยาลัยไครสท์ เคมบริดจ์ ได้เสียความสัมพันธ์ของเขากับคริสตจักรของอังกฤษ ผลิตภัณฑ์ในคริสตจักรของอังกฤษ เขากลายเป็น "Puritan แบ่งแยกภาษาอังกฤษ และการแบ่งแยกแบบติสท์" และสิ้นสุดวันของเขาทำงานกับ Mennonites[11] เขาเริ่มประชุมในอังกฤษมี 60 – 70 ภาษาอังกฤษ Separatists หน้า "อันตรายมาก"[12] การเบียดเบียนศาสนา nonconformists ในอังกฤษนำ Smyth เข้าถูกเนรเทศในอัมสเตอร์ดัมกับเพื่อน Separatists จากชุมนุมชนที่เขารวบรวมในลิงคอล์นเชอร์ แยกออกจากคริสตจักรก่อตั้งขึ้น (อังกฤษ) Smyth และเขาวางผู้สนับสนุน Thomas Helwys พร้อมที่จะนำ ยากจนกับการ exiles ภาษาอังกฤษเนื่องจาก Smyth และ Helwys ไม่เชื่อพวกเขาควรรับบัพติศมาเป็นผู้เชื่อ ใน 1609 Smyth ก่อน รับบัพติศมาเองแล้ว บัพติศมาผู้อื่น[10][13]ใน 1609 ในขณะที่ยังคงมี Smyth เขียนทางเดินที่ชื่อ "เดอะอักขระของเดอะบีสต์" หรือ "ผิดรัฐธรรมนูญของคริสตจักรนั้น" ในเรื่อง เขาแสดงสองขั้น: ครั้งแรก ทารกจะไม่รับบัพติศมา และ สอง, " Antichristians แปลงจะสามารถรับเข้าเป็นคริสตจักรที่แท้จริง โดยการรับบัพติศมา"[14] ดังนั้น ความเชื่อมั่นของเขาว่า คริสตจักรว่าควรประกอบด้วยเฉพาะสร้างผู้เชื่อที่ได้รับบัพติศมาในสารภาพความเชื่อส่วนบุคคล เขาปฏิเสธลัทธิแบ่งแยกการเคลื่อนไหวของของรับบัพติศมาทารก (paedobaptism)[15][16] มิช้ามินาน Smyth ซ้ายกลุ่ม และ layman Thomas Helwys เอามากกว่าภาวะผู้นำ ผู้นำคริสตจักรไปอังกฤษใน 1611[3] สุด Smyth กลายเป็นมุ่งมั่นที่จะรับบัพติศมาของผู้เชื่อเป็นรับบัพติศมาคัมภีร์เท่านั้น เขาถูกเชื่อตามการตีความพระคัมภีร์ว่า ทารกจะไม่เป็นคนพวกเขาควรตายในวัยเด็ก[17]พิมพ์จากหนังสือ Anglican นักบวช Daniel Featley ของ "Dippers Dipt หรือ เป็ด Anabaptists ได้ และ Plung อ่านโดยสะอัดมากกว่าหัวและหู ที่ Disputation ในไฮด์ปาร์ค" เผยแพร่ใน 1645Smyth มั่นใจว่า ตนเองรับไม่ถูกต้อง ใช้กับ Mennonites สมาชิก เขาตายขณะรอสมาชิก และบรรดาลูกศิษย์ของเขาได้กลายเป็น Mennonites Thomas Helwys และอื่น ๆ เก็บไว้การรับบัพติศมาและผูกพันความติสต์[17] หน่วยติสต์ที่ทันสมัยเป็นไปของการเคลื่อนไหวของ Smyth[10] Baptists ปฏิเสธชื่อ Anabaptist เมื่อพวกเขาถูกเรียกว่าที่ โดยฝ่ายตรงข้ามใน derision McBeth เขียนว่า ช้าเป็นฝักบัว Baptists มากเรียกว่าตัวเองเป็น "คริสเตียนโดยทั่วไปแบบว่าแอบ — เรียกว่า Anabaptists "[18]สำคัญอื่นในการพัฒนาต้นแบพติสท์ลัทธิใน 1638 กับจอห์น Spilsbury รัฐมนตรี Calvinistic ที่ช่วยกู้คืนการปฏิบัติของผู้เชื่อรับบัพติศมา โดยแช่ ได้[8] According การต้ม Nettles ศาสตราจารย์ของเทววิทยาประวัติศาสตร์ติสต์สันติศาสนศาสตร์ภาคใต้ "ของ Spilsbury cogent อาร์กิวเมนต์สำหรับการรวบรวม disciplined ชุมนุมชนของผู้เชื่อที่รับบัพติศมา โดยแช่ค่าคริสตจักรพันธสัญญาใหม่ให้นิพจน์การ และสร้างความเข้าใจที่เกิดภายในขบวนการแบ่งแยกดินแดน ขั้นสูงในชีวิตของจอห์น Smyth และชุมนุมชนทุกข์ของ Thomas Helwys และ matured Baptists เฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คริสตจักรแบ๊บติสโมเดิร์นร่องรอยประวัติศาสตร์ของพวกเขาในการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนอังกฤษในศตวรรษที่หลังจากการเพิ่มขึ้นของนิกายโปรเตสแตนต์เดิม. [7] มุมมองของต้นกำเนิดแบ๊บติสนี้มีการสนับสนุนทางประวัติศาสตร์มากที่สุดและเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางมากที่สุด. [8] สมัครพรรคพวกไปยังตำแหน่งนี้ พิจารณาอิทธิพลของ Anabaptists เมื่อต้นแบ็บติสต์ที่จะน้อยที่สุด. [3] มันเป็นช่วงเวลาของความวุ่นวายทางการเมืองและศาสนามาก บุคคลทั้งสองและคริสตจักรมีความเต็มใจที่จะให้ขึ้นรากเทววิทยาของพวกเขาหากพวกเขากลายเป็นความเชื่อว่าพระคัมภีร์มากขึ้น "ความจริง" ได้ถูกค้นพบ. [9] [หน้าจำเป็น] ในช่วงโปรเตสแตนต์ปฏิรูปคริสตจักรแห่งอังกฤษ (นับถือ) แยกออกจากโรมัน คริสตจักรคาทอลิก มีคริสเตียนบางคนที่ไม่พอใจกับความสำเร็จของหลักโปรเตสแตนต์มี. [2] [10] นอกจากนั้นยังมีคริสตชนที่กำลังผิดหวังที่คริสตจักรแห่งอังกฤษไม่ได้ทำให้การแก้ไขในสิ่งที่บางคนคิดว่าจะมีข้อผิดพลาดและการละเมิด ของผู้ที่สำคัญที่สุดของทิศทางของโบสถ์บางคนเลือกที่จะอยู่และพยายามที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สร้างสรรค์จากภายในโบสถ์ของชาวอังกฤษ พวกเขากลายเป็นที่รู้จักในฐานะ "แบ๊ปทิส" และได้รับการอธิบายโดยกูร์เลย์เป็นญาติของ Separatists ภาษาอังกฤษ อื่น ๆ ตัดสินใจที่พวกเขาต้องออกจากคริสตจักรเพราะความไม่พอใจของพวกเขาและกลายเป็นที่รู้จักแบ่งแยกดินแดน. [3] ติดตามประวัติศาสตร์คริสตจักรแบ๊บติสที่เก่าแก่ที่สุดกลับไป 1609 ในอัมสเตอร์ดัมกับจอห์นเบิร์นเป็นบาทหลวงของตน. [3] แม้ก่อนหน้านั้นใน 1606 จอห์นเบิร์นสเพื่อนของวิทยาลัยของพระคริสต์เคมบริดจ์ได้พังทลายความสัมพันธ์ของเขากับคริสตจักรแห่งอังกฤษ ที่เลี้ยงในคริสตจักรแห่งอังกฤษเขาก็กลายเป็น "คนเจ้าระเบียบ, อังกฤษแบ่งแยกดินแดนและจากนั้นดินแดนแบ๊บติส" และสิ้นสุดวันที่เขาทำงานร่วมกับไนทส์. [11] เขาเริ่มการประชุมในอังกฤษกับภาษาอังกฤษ 60-70 แบ่งแยกดินแดนในหน้าของ "อันตรายมาก." [12] การประหัตประหารของ nonconformists ศาสนาในอังกฤษนำเบิร์นที่จะไปสู่การเนรเทศในอัมสเตอร์ดัมกับเพื่อนแบ่งแยกดินแดนจากการชุมนุมที่เขาได้รวมตัวกันในลิงคอล์นที่แยกต่างหากจากคริสตจักรที่จัดตั้งขึ้น (ชาวอังกฤษ) เบิร์นและผู้สนับสนุนของเขาวางโทมัส Helwys ร่วมกับผู้ที่พวกเขานำหักเนรเทศภาษาอังกฤษอื่น ๆ เพราะเบิร์นและ Helwys ถูกเชื่อว่าพวกเขาควรจะได้รับบัพติศมาเป็นผู้ศรัทธา ใน 1609 เบิร์นสแรกบัพติศมาแล้วตัวเองและคนอื่น ๆ ที่รับบัพติศ. [10] [13] ใน 1609 ในขณะที่ยังคงมีเบิร์นเขียนทางเดินหัวข้อ "ตัวละครของสัตว์ร้าย" หรือ "เท็จรัฐธรรมนูญของคริสตจักร." ในนั้นเขาแสดงสองข้อเสนอแรกทารกไม่ได้รับบัพติศ; และครั้งที่สอง "Antichristians แปลงจะได้รับการยอมรับในคริสตจักรที่แท้จริงโดยการบัพติศ." [14] ดังนั้นความเชื่อมั่นของเขาก็คือการที่คริสตจักรพระคัมภีร์ควรประกอบด้วยเพียงของงอกใหม่ศรัทธาที่ได้รับบัพติศมาในคำสารภาพของความเชื่อส่วนบุคคล เขาปฏิเสธลัทธิการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนของทารกล้างบาป (paedobaptism). [15] [16] หลังจากนั้นไม่นานเบิร์นออกจากกลุ่มและคนธรรมดา Helwys โทมัสเข้ามาเป็นผู้นำคริสตจักรที่นำกลับไปยังประเทศอังกฤษใน 1611 [3] ในท้ายที่สุด เบิร์นกลายเป็นที่มุ่งมั่นที่จะล้างบาปเชื่อ 'เป็นเพียงบัพติศมาในพระคัมภีร์ไบเบิล เขาได้รับความเชื่อมั่นอยู่บนพื้นฐานของความหมายของพระคัมภีร์ว่าทารกจะไม่ได้รับเคราะห์ร้ายที่พวกเขาควรจะตายในวัยเด็ก. [17] พิมพ์จากหนังสือนักบวชชาวอังกฤษแดเนียล Featley ของ "กระบวย Dipt หรือ Anabaptists Duck'd และ Plung'd เหนือหัวและหูที่ข้อพิพาทใน Southwark "ตีพิมพ์ในปี 1645. เบิร์นสเชื่อมั่นว่าบัพติศมาด้วยตัวเองของเขาคือการที่ไม่ถูกต้องนำมาประยุกต์ใช้กับไนทส์สำหรับการเป็นสมาชิก เขาเสียชีวิตในขณะที่รอสำหรับการเป็นสมาชิกและบางส่วนของลูกน้องของเขากลายเป็นไนทส์ โทมัส Helwys และอื่น ๆ เก็บไว้ล้างบาปติสม์และภาระผูกพันของพวกเขา. [17] นิกายแบ๊บติสที่ทันสมัยเป็นผลพลอยได้ของการเคลื่อนไหวของเบิร์นส. [10] แบ็บติสต์ปฏิเสธ Anabaptist ชื่อเมื่อพวกเขาถูกเรียกว่าโดยฝ่ายตรงข้ามในการดูถูก McBeth เขียนว่าเป็นปลายศตวรรษที่ 18, แบ็บติสต์หลายคนเรียกตัวเองว่าเป็น "คริสตชนทั่วไปแม้ว่าตู่เรียกว่า Anabaptists." [18] อีกขั้นในการพัฒนาต้นของหลักคำสอนของแบ๊บติสอยู่ใน 1638 กับจอห์น Spilsbury, รัฐมนตรีว่าการกระทรวง Calvinistic ที่ช่วยกู้คืนการปฏิบัติของการล้างบาปด้วยใจจดจ่อศรัทธา. [8] อ้างอิงจากทอมหมามุ่ยศาสตราจารย์เทววิทยาประวัติศาสตร์ที่ภาคใต้ของแบ๊บติสวิทยาลัยศาสนศาสตร์ "ข้อโต้แย้งประเด็น Spilsbury สำหรับรวบรวมการชุมนุมที่มีระเบียบวินัยของผู้ศรัทธาบัพติศมาด้วยใจจดจ่อว่าเป็นการคริสตจักรพันธสัญญาใหม่ ให้การแสดงออกและสร้างขึ้นบนข้อมูลเชิงลึกที่ได้โผล่ออกมาภายในแบ่งแยกขั้นสูงในชีวิตของจอห์นเบิร์นและการชุมนุมความทุกข์ทรมานของโทมัส Helwys และครบกำหนดในเฉพาะแบ็บติสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โบสถ์แบบติสม์สมัยใหม่ติดตามประวัติศาสตร์ของขบวนการแบ่งแยกดินแดนภาษาอังกฤษในศตวรรษหลังจากการเพิ่มขึ้นของนิกายโปรเตสแตนต์เดิม [ 7 ] วิวกำเนิดผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสแตนต์ได้สนับสนุนทางประวัติศาสตร์มากที่สุดและเป็นที่ยอมรับกันมากที่สุด [ 8 ] สมัครพรรคพวกไปพิจารณาอิทธิพลของอนาแบปทิสต์เมื่อช่วงต้นแบ๊บติสต์ได้น้อยที่สุด[ 3 ] มันคือเวลาแห่งความวุ่นวายมากทางการเมืองและศาสนา ทั้งบุคคลและโบสถ์เต็มใจที่จะสละเทววิทยารากถ้าพวกเขามั่นใจว่าเป็นพระคัมภีร์ " ความจริง " ได้ถูกค้นพบ [ 9 ] [ เป็น ]

หน้าในการปฏิรูปโปรเตสแตนต์ , คริสตจักรแห่งอังกฤษ ( นับถือ ) แยกจากคริสตจักรโรมันคาทอลิกมีคริสเตียนที่ไม่ได้เนื้อหาที่มีความสําเร็จของกระแสการปฏิรูปโปรเตสแตนต์ . [ 2 ] [ 10 ] มีใครเคยผิดหวังที่คริสเตียนคริสตจักรแห่งอังกฤษไม่บังคับให้แก้ไขบ้าง ถือว่าเป็นข้อผิดพลาดและการละเมิดสิทธิมนุษยชน ที่สำคัญที่สุดของทิศทางของโบสถ์บางคนเลือกที่จะอยู่และพยายามที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงที่สร้างสรรค์จากภายในโบสถ์ . เขากลายเป็นที่รู้จักในฐานะ " เพียวริตัน " และมีการอธิบายโดยกอร์ลี่ย์เป็นลูกพี่ลูกน้องของแบ่งแยกภาษาอังกฤษ คนอื่น ๆตัดสินใจที่พวกเขาต้องออกจากโบสถ์เพราะความไม่พอใจของพวกเขาและกลายเป็นที่รู้จักในฐานะแบ่งแยก [ 3 ]

ประวัติศาสตร์ร่องรอยเก่าในโบสถ์แบบติสม์กลับไปในอัมสเตอร์ดัมกับจอห์นสมิทเป็นบาทหลวง [ 3 ] แม้ก่อนหน้านั้น , ใน 1606 , จอห์น สมิท เพื่อนของพระคริสต์วิทยาลัยเคมบริดจ์ ได้ทำลายความสัมพันธ์ของเขากับคริสตจักรแห่งอังกฤษ ที่เลี้ยงในโบสถ์แห่งอังกฤษ เขากลายเป็น " ในภาษาอังกฤษ แบ่งแยก แล้วทำพิธีแบ่งแยก " และสิ้นสุดวันของเขาทำงานกับไนทส์ . [ 11 ] เขาเริ่มการประชุมในอังกฤษกับ 60 – 70 ภาษาอังกฤษแบ่งแยกในหน้าของ " อันตราย " [ 12 ] การประหัตประหารของ nonconformists ทางศาสนาในอังกฤษนำสมิทไปเป็นเชลยในอัมสเตอร์ดัมกับเพื่อนแบ่งแยกจากที่ชุมนุมเขาได้รวบรวมใน Lincolnshire , แยกจากคริสตจักรที่จัดตั้งขึ้น ( ชาวอังกฤษ ) สมิทและเขาวางค้ำ โทมัส helwys ร่วมกับพวก LED ,หักด้วยภาษาอังกฤษอื่น ๆและเนรเทศเพราะสมิท helwys เชื่อว่าพวกเขาควรจะได้รับบัพติศมาเป็นผู้ศรัทธา ในในตัวเองแล้วล้างบาปล้างบาปสมิทแรกๆ [ 10 ] [ 13 ]

ในใน ในขณะที่ยังคง มี สมิทเขียนทางเดินที่มีชื่อว่า " ตัวละครของสัตว์ " หรือ " รัฐธรรมนูญที่ผิดพลาดของคริสตจักร . " ในนั้นเขาได้แสดงสองข้อเสนอแรก ทารกจะไม่ได้เป็น บัพติศมา ;และครั้งที่สอง " antichristians แปลงที่จะยอมรับในคริสตจักรที่แท้จริงโดยการบัพติศมา " [ 14 ] ดังนั้น ความเชื่อมั่นของเขาว่า โบสถ์พระคัมภีร์ควรมีแต่สร้างผู้เชื่อที่ได้รับศีลล้างบาปในคำสารภาพของความเชื่อส่วนบุคคล . เขาปฏิเสธขบวนการแบ่งแยกดินแดน เป็นลัทธิของทารกบัพติศมา ( paedobaptism ) [ 15 ] [ 16 ] หลังจากนั้นไม่นานสมิทออกจากกลุ่มและคฤหัสถ์ โทมัส helwys ยึดภาวะผู้นำ ผู้นำคริสตจักรกลับอังกฤษใน 1611 . [ 3 ] ในที่สุด สมิทก็กลายเป็นความมุ่งมั่นที่จะเชื่อบัพติศมาเป็นเพียงบัพติศมาพระคัมภีร์ไบเบิล เขาเชื่อว่า บนพื้นฐานของการตีความหมายของพระคัมภีร์ว่าทารกจะไม่โดนพวกเขาควรจะตายในวัยทารก [ 17 ]


พิมพ์จากนักเทววิทยาชาวอังกฤษ แดเนียล featley หนังสือ " dipt dippers หรือส่วนอนาแบปทิสต์และเป็ดจะ plung จะเหนือหัวและหู ที่โต้เถียง Southwark " ตีพิมพ์ในปี 1645 .
สมิท , มั่นใจว่าบัพติศมาตนเองของเขาไม่ถูกต้อง ใช้กับเมนโนไนต์สำหรับสมาชิก เขาเสียชีวิตขณะรอสมาชิก และบางส่วนของผู้ติดตามของเขากลายเป็นไนทส์ . โทมัส helwys และอื่น ๆเก็บบัพติศมาและภาระผูกพันผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสแตนต์ของพวกเขา[ 17 ] นิกาย Baptist สมัยใหม่เป็นผลพลอยได้ของสมิทการเคลื่อนไหว [ 10 ] แบ๊บติสต์ปฏิเสธชื่อแอนาแบ็พทิสต์เมื่อพวกเขาถูกเรียกโดยฝ่ายตรงข้ามเยาะเย้ยด้วย mcbeth เขียนว่าเป็นปลายศตวรรษที่ 18 หลายแบ็บติสต์เรียกว่าตัวเองเป็น " ชาวคริสต์ทั่วไปแม้ว่าเท็จที่เรียกว่าอนาแบปทิสต์ [ 18 ]

"ก้าวใหม่ในการพัฒนาต้นของผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสแตนต์หลักอยู่ที่ 1-6 กับจอห์น spilsbury , calvinistic รัฐมนตรีที่ช่วยกู้คืนการเชื่อพิธีบัพติศมา โดยการแช่ . [ 8 ] ตามทอม ตำแย ศาสตราจารย์วิชาเทววิทยาประวัติศาสตร์ในภาคใต้ผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสแตนต์ศาสนศาสตร์ " spilsbury เป็น COGENT สำหรับการรวบรวมวินัยของผู้ชุมนุมล้างบาปโดยการแช่เป็นประกอบคริสตจักรพันธสัญญาใหม่ให้แสดงออกและสร้างขึ้นในข้อมูลเชิงลึกที่ได้เกิดในดินแดน ขั้นสูงในชีวิตของจอห์น สมิท และทุกข์ที่ชุมนุมของ โทมัส helwys และเติบโตโดยเฉพาะอย่างยิ่งแบ๊บติสต์ .