It was another night where the air

It was another night where the air was too cold. Thankfully the humans had invented some sort of heating device for indoors and it kept the small apartment cozy and warm. I couldn’t sleep, I found recently as time has passed and his personalities have become more prominent I couldn'tt. While I love every piece of him, I am seeing less and less of the gentle and sweet boy that originally made my heart swell. I feel I can see glimpses of him again when I watch him sleep. His black hair is down and out of his typical ponytail, but is still kept swept away from his face. Only a few strands that were already there dared to stay on his face while he slept. His tanned skin is sweating slightly, his face has creased in sadness and I frown. He must be having another nightmare again. I want to use my ability to transport him to another world, a world without pain, a world without humans, but I know regardless of where we go his memories will always follow him, his body will still eventually fail. Besides, I know that isn’t what will make him happy. I have sworn to myself to stay beside him, for better or for worse, even if it results in my death. I will do the best I can to make him satisfied, to make him happy.

I shift my body weight to get comfortable again, my gaze never leaving his being. I wonder if he hadn’t seen what he did, if he would let me whisk him away to another world, to a happier place. No, probably not. I smile, thinking of the boy I first met. He was on a holy crusade to rid the world of evil, the evil of demons, and he wouldn’t have settled for anywhere else but here. I would have had to meet him long before I did, to probably have a chance to convince him otherwise. Long before Koenma did, long before he encountered demons trying to kill him. That would have made me a pedophile though, and possibly even a kidnapper if he didn’t agree. I smile again at the thought of what he must have looked like as a child. So cute, I bet, though I’ll never tell him that. I don’t fear him, but I don’t want to upset him, he will surely want to know, or worse, figure out how I came to be thinking of him as a child. I don’t want to let him know
I’m worrying about him, about his condition, about his happiness. There really is no reason to, he is fully capable and quite strong, but this is what you do when you love someone, I’ve realized, you worry. Even if there is no reason to worry, you invent little things to worry about. Even if they’re silly.

I lean closer and brush a few short strands of black hair from his forehead with my pale fingers. I look almost like a ghost compared to him with my blue hair and my snow-like skin. I smile again. He’s warm to touch and stirs under my cold fingers. Suddenly, his eyes open and stare at me. “Why are you out of bed, again?” He says as if he’s scolding me, and I can’t help but smile. “Well you know, my favourite television program was on, I couldn’t miss it.” I told him, using a lie similar to the one I used when I originally met him. His face changes, only briefly, it seemed to look like disappointment, or sadness, but maybe I am just seeing things. “Your hands are too cold,” he tells me sternly and pulls me back into bed quite effortlessly. Of course, I don’t resist. My body is smaller than his and I fit comfortably in his arms. As if I was always supposed to be there. He adjusts the covers so that they are covering both of us and closes his eyes. I sigh softly, satisfied. “Next time,” he tells me. “Wake me up. You know it’s my favourite show too.”

I can’t help but let loose a chuckle and agree. “Okay, next time. I’ll wake you too.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นคืนอื่นที่อากาศไม่เย็นเกินไป ขอบคุณมนุษย์ได้คิดค้นบางจัดเรียงของอุปกรณ์ทำความร้อนสำหรับในร่ม และเก็บอพาร์ทเมนท์ขนาดเล็ก และอบอุ่น ฉันไม่สามารถนอนหลับ พบเพิ่งเป็นได้ และบุคลิกของเขาได้กลายเป็นที่โดดเด่นมากผม couldn'tt ขณะรักทุกชิ้นของเขา ฉันเห็นน้อยลง และน้อยของเด็กอ่อนโยน และหวานที่ทำหัวใจบวม รู้สึกว่า สามารถเห็นซึ่งเขาอีกเมื่อฉันดูเขานอน ผมของเขาสีดำจะอัตคัดขัดสนของ ponytail เขาทั่วไป แต่จะยังคงเก็บ swept ห่างจากใบหน้าของเขา เพียงไม่กี่ strands ที่ถูกแล้วมีกว่าอยู่บนใบหน้าของเขาขณะที่เขานอนหลับ ผิวของเขา tanned มีตากระตุกเล็กน้อย ใบหน้าของเขามีผ้าเป็นรอยย่นในความโศกเศร้า และฉันทำหน้างอ เขาต้องมีฝันร้ายอื่นอีก ต้องใช้ความสามารถของฉันเพื่อการขนส่งเขาไปยังโลกอื่น โลก โดยไม่มีอาการปวด โลกไม่ มีมนุษย์ แต่ฉันรู้ว่าที่เราไปเขาความทรงจำเสมอจะติดตามพระองค์ ร่างกายของเขาก็ยังจะล้มเหลว จึง ฉันรู้ว่า ที่ไม่ว่าจะทำให้เขามีความสุข ฉันได้สาบานกับตัวเองอยู่ข้าง ๆ เขา สำหรับดีขึ้น หรือแย่ ลง แม้ว่าจะส่งผลในชีวิตของฉัน ฉันจะทำดีสุดที่ฉันสามารถที่จะทำให้เขาพอใจ เพื่อให้เขามีความสุขฉันกะน้ำหนักของฉันไปพักอีกครั้ง ฉันสายตาที่ไม่เคยออกกำลังของเขา สงสัยว่า ถ้า เขาไม่ได้เห็นสิ่งที่เขาได้ ถ้าเขาจะให้ฉัน whisk เขาไปสู่โลกอื่น ไปที่มีความสุข ไม่ คงไม่ ฉันยิ้ม การคิดของเด็กก่อนไปตามนั้น กำลังในสงครามศักดิ์สิทธิ์เพื่อกำจัดความชั่วร้าย ความชั่วร้ายของปีศาจ โลก และเขาจะไม่ได้ชำระที่ใดบ้าง แต่ที่นี่ ฉันจะได้มีเขายาวก่อนค่ะ มีโอกาสที่จะโน้มน้าวให้เขามิฉะนั้นคง ก่อนได้ Koenma ยาวนานก่อนเขาพบปีศาจพยายามฆ่า ที่จะทำให้ฉันเป็นพวกกามวิตถารแต่ และอาจแม้ kidnapper ที่ถ้าเขาไม่ยอมรับ ฉันยิ้มอีกที่คิดว่าของที่เขาต้องมีเหมือนเป็นเด็ก น่ารักจัง ฉันเดิมพัน แม้ว่าฉันจะไม่บอกที่ ไม่กลัวเขา แต่ฉันไม่ต้องการอารมณ์เสียเขา เขาย่อมต้อง การทราบ เลว คิดออกว่าฉันมากับความคิดของเขาเป็นเด็ก ไม่อยากให้เขารู้ฉันกังวลเกี่ยวกับเขา เกี่ยวกับสภาพของเขา เกี่ยวกับความสุขของเขา จริง ๆ มีเหตุผลไม่ เขาได้อย่างเต็มความสามารถ และแข็งแรงมาก แต่นี้คือสิ่งที่คุณทำเมื่อคุณรักใคร ฉันได้รับรู้ คุณกังวล ถ้ามีเหตุผลที่ต้องกังวล สร้างสิ่งเล็ก ๆ ให้ต้องกังวล แม้ว่าพวกเขาจะโง่เอนชิด และแปรง strands สั้นกี่ของผมสีดำจากหน้าผากของเขา มีนิ้วมือซีด ผมดูเกือบเหมือนผีที่เปรียบเทียบเขากับผมสีฟ้าและผิวของฉันเหมือนหิมะ ผมยิ้มอีกครั้ง เขาด้วยการสัมผัส และ stirs ภายใต้นิ้วมือเย็น ทันใดนั้น ตาเปิด และมองดูฉัน "เหตุใดคุณจาก อีกครั้ง" เขาบอกว่า เขาเป็น scolding ฉัน และฉันไม่สามารถช่วยได้ แต่ยิ้ม "คุณรู้จัก โทรทัศน์ของฉันชื่นชอบบน ไม่คิดถึงมัน" ฉันบอกเขา ใช้ใช้เมื่อตอนที่ผมเจอตอนแรกเขาคล้ายกับนอน เปลี่ยนแปลงใบหน้าของเขา เพียงสั้น ๆ เหมือนให้ดูเหมือนผิดหวัง หรือความโศกเศร้า แต่บางทีฉันเพียงพบสิ่ง "มือเย็นเกินไป, " เขาบอก sternly และดึงฉันกลับเข้ามาในเตียงค่อนข้างได้อย่างง่ายดาย แน่นอน ฉันไม่ต่อต้าน ร่างกายของฉันมีขนาดเล็กกว่าของเขา และฉันพอในอ้อมแขนของเขา เป็นถ้าฉันถูกเสมอควรจะมี เขาปรับที่ครอบคลุมเพื่อให้พวกเขาอยู่ครอบคลุมเราทั้งสอง และปิดตา ฉันถอนใจเบา ๆ มีความสุข "ต่อเวลา เขาบอกฉัน "ฉันตื่นขึ้นมา คุณรู้ว่า มันจะแสดงที่ชื่นชอบของฉันเกินไป"ฉันไม่สามารถช่วย แต่ให้หลวมเป็น chuckle และยอมรับ "เค ครั้งต่อไป ผมจะปลุกคุณเกินไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นคืนที่อากาศหนาวเกินไปอีก โชคดีที่มนุษย์ได้คิดค้นอุปกรณ์การเรียงลำดับของความร้อนในบ้านและก็เก็บไว้พาร์ทเมนท์ขนาดเล็กที่สะดวกสบายและอบอุ่น ผมนอนไม่หลับผมพบเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นเวลาที่ผ่านมาและมีบุคลิกของเขาได้กลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นผม couldn'tt ในขณะที่ฉันรักชิ้นส่วนของเขาทุกครั้งที่ผมเห็นน้อยลงและน้อยของเด็กอ่อนโยนและหวานที่เดิมทำบวมหัวใจของฉัน ผมรู้สึกว่าผมสามารถมองเห็น glimpses ของเขาอีกครั้งเมื่อผมดูเขานอนหลับ ผมสีดำของเขาจะลดลงและออกจากหางม้าทั่วไปของเขา แต่ยังคงถูกเก็บกวาดออกไปจากใบหน้าของเขา เพียงไม่กี่เส้นที่มีอยู่แล้วมีความกล้าที่จะอยู่บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขานอนหลับ ผิวสีแทนของเขาคือการทำงานหนักเล็กน้อยใบหน้าของเขามีรอยพับในความโศกเศร้าและผมขมวดคิ้ว เขาจะต้องมีฝันร้ายอื่นอีกครั้ง ผมต้องการที่จะใช้ความสามารถของฉันที่จะส่งเขาไปทั่วโลกอีกโลกที่ปราศจากความเจ็บปวดโลกที่ปราศจากมนุษย์ แต่ฉันรู้ว่าไม่ว่าที่ที่เราจะไปความทรงจำของเขามักจะทำตามเขาร่างกายของเขาจะยังคงล้มเหลวในที่สุด นอกจากนี้ผมรู้ว่าจะไม่ได้สิ่งที่จะทำให้เขามีความสุข เราได้ปฏิญาณกับตัวเองที่จะอยู่เคียงข้างเขาดีขึ้นหรือแย่ลงถึงแม้ว่ามันจะส่งผลในการตายของฉัน ฉันจะทำดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้เพื่อให้เขาพอใจที่จะทำให้เขามีความสุข. ฉันเปลี่ยนน้ำหนักร่างกายของฉันที่จะได้รับความสะดวกสบายอีกครั้งสายตาของฉันไม่เคยออกจากความเป็นอยู่ของเขา ฉันสงสัยว่าเขาไม่เคยเห็นสิ่งที่เขาทำถ้าเขาจะให้ฉันพาเขาไปยังอีกโลกหนึ่งไปยังสถานที่ที่มีความสุข ไม่อาจจะไม่ ฉันยิ้ม, ความคิดของเด็กผู้ชายที่ฉันพบกันครั้งแรก เขาอยู่ในสงครามครูเสดศักดิ์สิทธิ์เพื่อกำจัดโลกของความชั่วร้ายความชั่วร้ายของปีศาจและเขาจะไม่ได้นั่งที่ใด แต่ที่นี่ ผมจะได้ไปพบกับเขานานก่อนที่จะฉันได้ไปอาจจะมีโอกาสที่จะโน้มน้าวให้เขาเป็นอย่างอื่น นานก่อนที่จะ Koenma ไม่นานก่อนที่เขาจะพบปีศาจพยายามที่จะฆ่าเขา ที่จะได้ทำให้ฉันเฒ่าหัวงูแม้ว่าและอาจเป็นไปได้ลักพาตัวถ้าเขาไม่เห็นด้วย ฉันยิ้มอีกครั้งที่ความคิดของสิ่งที่เขาจะต้องได้ดูเหมือนเป็นเด็ก ดังนั้นน่ารัก, ฉันเดิมพันแม้ว่าฉันจะไม่บอกเขาว่า ผมไม่กลัวเขา แต่ฉันไม่ต้องการที่จะคว่ำเขาเขาก็จะต้องการที่จะรู้หรือเลว, คิดออกว่าฉันมาถึงจะคิดว่าเขาเป็นเด็ก ฉันไม่ต้องการที่จะให้เขารู้ว่าฉันกังวลเกี่ยวกับเขาเกี่ยวกับสภาพของเขาเกี่ยวกับความสุขของเขา จริงๆมีเหตุผลที่จะไม่มีเขาเป็นความสามารถอย่างเต็มที่และแข็งแรงมาก แต่นี่คือสิ่งที่คุณทำเมื่อคุณรักใครสักคนฉันได้ตระหนักถึงคุณกังวล แม้ว่าจะมีเหตุผลที่จะไม่ต้องกังวลคุณคิดค้นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ แม้ว่าพวกเขาจะโง่. ฉันยันใกล้ชิดและแปรงเส้นสั้น ๆ ไม่กี่ของผมสีดำจากหน้าผากของเขาด้วยมืออ่อนของฉัน ผมมองเหมือนผีเมื่อเทียบกับเขาด้วยผมสีฟ้าของฉันและผิวหิมะเหมือนฉัน ฉันยิ้มอีกครั้ง เขาเป็นคนที่อบอุ่นที่จะสัมผัสและขยับภายใต้นิ้วมือเย็นของฉัน ทันใดนั้นสายตาของเขาเปิดและจ้องมองมาที่ฉัน "ทำไมคุณถึงออกจากเตียงอีกครั้งหรือไม่" เขาบอกว่าเป็นถ้าเขาด่าว่าผมและผมก็ไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม "ดีที่คุณรู้ว่ารายการโทรทัศน์ที่ชื่นชอบของฉันคือการที่ฉันไม่สามารถพลาดมัน." ฉันบอกเขาโดยใช้ความเท็จคล้ายกับหนึ่งที่ผมใช้เมื่อฉันเดิมได้พบกับเขา การเปลี่ยนแปลงใบหน้าของเขาเพียงสั้น ๆ ก็ดูเหมือนจะมีลักษณะเช่นความผิดหวังหรือความโศกเศร้า แต่บางทีฉันเพียงแค่สิ่งที่เห็น "มือของคุณจะเย็นเกินไป" เขาบอกฉันอย่างโหดเหี้ยมและดึงฉันกลับเข้าไปในห้องนอนค่อนข้างง่าย แน่นอนผมไม่ได้ต่อต้าน ร่างกายของฉันมีขนาดเล็กกว่าของเขาและฉันพอดีสบายในอ้อมแขนของเขา ถ้าเป็นผมควรเสมอที่จะมี เขาปรับครอบคลุมเพื่อที่พวกเขาจะครอบคลุมทั้งของเราและปิดตาของเขา ผมถอนหายใจเบา ๆ ความพึงพอใจ "ครั้งต่อไป" เขาบอกฉัน "ฉันตื่นขึ้นมา คุณจะรู้ว่ามันเป็นแสดงที่ชื่นชอบของฉันเกินไป. " ฉันไม่สามารถช่วย แต่ปล่อยหัวเราะและตกลง "โอเคในครั้งต่อไป ฉันจะทำให้คุณตื่นขึ้นมากเกินไป. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นอีกคืนที่อากาศมันหนาวเกินไป ขอบคุณมนุษย์ได้ประดิษฐ์บางประเภทของอุปกรณ์ความร้อนในบ้านและเก็บพาร์ทเมนต์ขนาดเล็กที่สะดวกสบายและอบอุ่น ฉันนอนไม่หลับ ฉันได้พบเมื่อเร็ว ๆนี้เมื่อเวลาผ่านไปและบุคลิกภาพของเขาได้กลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้น ผม couldn'tt . ในขณะที่ฉันรักทุกชิ้นของเขาผมเห็นน้อยลงและน้อยของอ่อนโยนและอ่อนหวาน ผู้ชายที่ตอนแรกทำให้บวม หัวใจของฉัน ผมรู้สึกว่าผมสามารถเห็นมองเขาอีกครั้งเมื่อฉันมองเขาตอนหลับ ผมสีดำของเขาลงจากม้า ตามแบบฉบับของเขา แต่ยังเก็บกวาดไปจากใบหน้าของเขา เพียงไม่กี่เส้นนั้น แล้วกล้าที่จะอยู่บนใบหน้าของเขา ตอนที่เขาหลับ ผิวแทนของเขามีเหงื่อเล็กน้อยใบหน้าของเขามีรอยพับในความเศร้าและฉันหน้าบึ้ง เขาคงกำลังฝันร้ายอีก ฉันต้องการใช้ความสามารถของฉันที่จะพาเขาไปสู่อีกโลกหนึ่ง เป็นโลกที่ปราศจากความเจ็บปวด เป็นโลกที่ปราศจากมนุษย์ แต่ฉันรู้ว่าเราไป ความทรงจำของเขาจะตามเขาไป ร่างกายของเขาในที่สุดก็ล้มเหลว อีกอย่าง ผมก็รู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เขามีความสุขฉันสาบานกับตัวเองที่จะอยู่ข้างๆเขา จะดีขึ้นหรือแย่ลง แม้ว่าผลในความตาย ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เขาพอใจ เพื่อให้เขามีความสุข

ผมกะน้ำหนักตัวของฉันที่จะได้รับความสะดวกสบายอีกครั้ง สายตาของฉันไม่เคยออกจากการของเขา ผมสงสัยว่า ถ้า เขา ยัง ไม่ เห็น สิ่งที่เขาทำ ถ้าเขาจะให้ผมพาเขาออกไปอยู่อีกโลกจะน่าอยู่ขึ้นเยอะ ไม่ เป็นไปไม่ได้ ฉันยิ้มคิดถึงเด็กชายที่ผมเจอกันครั้งแรก เขาอยู่ในสงครามศักดิ์สิทธิ์ เพื่อกำจัดโลกของปีศาจ ปีศาจ ปีศาจ และเขาไม่ได้อยู่ที่อื่น แต่ที่นี่ ผมต้องพบเขาก่อนฉันอาจจะมีโอกาส ไม่อย่างนั้น นานก่อนที่ koenma ได้นาน ก่อนที่เขาจะพบปีศาจพยายามที่จะฆ่าเขา นั่นทำให้ฉันชอบเด็กนะและอาจจะแม้แต่การลักพาตัว ถ้าเขาไม่เห็นด้วย ผมยิ้มอีกครั้ง เมื่อคิดว่าสิ่งที่เขาต้องมองเหมือนเป็นเด็ก น่ารัก , ฉันเดิมพัน แม้ว่าผมจะเคยบอกเค้าว่า ผมไม่กลัวเขา แต่ผมไม่อยากทำให้เขาเสียใจ เขาย่อมจะอยากรู้ หรือแย่ลง , คิดออกว่าผมมาคิดว่าเขาเป็นเด็ก ฉันไม่อยากให้เขารู้
ผมเป็นห่วงเขา เกี่ยวกับอาการของเขาเกี่ยวกับความสุขของเขา มีจริงๆไม่มีเหตุผล เขามีความสามารถเต็มที่ และค่อนข้างแรง แต่นี้คือสิ่งที่คุณทำเมื่อคุณรักใครสักคน ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วง ถ้าไม่มีเหตุผลที่ต้องกังวลคุณประดิษฐ์น้อย สิ่งที่ต้องกังวลเกี่ยวกับ แม้ว่าพวกเขาจะโง่

ผมชะโงกเข้ามาใกล้และปัดเส้นผมสีดำสั้นเพียงไม่กี่จากหน้าผากของเขาด้วยนิ้วซีดๆของฉันผมดูเกือบเหมือนผี เมื่อเทียบกับเขาผมสีฟ้าของฉันและหิมะของฉันเหมือนผิว ฉันยิ้มได้อีกครั้ง เขาเป็นคนที่อบอุ่น การสัมผัส และคุกรุ่นอยู่ภายใต้นิ้วมือเย็นของฉัน ทันใดนั้น ลืมตามองฉัน " ทำไมคุณถึงออกจากเตียงอีกครั้ง " เขาบอกว่า ถ้าเขาด่าฉัน และฉันไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม " ดีคุณรู้ว่ารายการโทรทัศน์ที่ชื่นชอบของฉันคือ ฉันคงไม่พลาดหรอก " ฉันบอกเขาการใช้คำโกหกเหมือนที่ฉันใช้เมื่อฉันพบเขามาก่อน ใบหน้าที่เปลี่ยนแปลงเพียงสั้นๆ ดูเหมือนจะดูเหมือน ความผิดหวัง หรือความเศร้า แต่ผมอาจจะเห็นบางอย่าง " มือนายเย็นเกินไป " เขาบอกฉันอย่างโหดเหี้ยม และดึงฉันกลับไปที่เตียงค่อนข้างง่าย แน่นอน ผมไม่ขัดขืน ร่างกายของฉันมีขนาดเล็กกว่าเขา และพอดีกับความสะดวกสบายในอ้อมแขนของเขาถ้าเป็นผมก็ควรจะมี เขาปรับครอบคลุมดังนั้นพวกเขาจะครอบคลุมทั้งเราและหลับตา ฉันถอนหายใจเบาๆ พอใจ " ครั้งหน้า " เขาบอกฉัน " ปลุกฉันตื่น คุณรู้ว่ามันแสดงที่ชื่นชอบของฉันด้วย "

ผมไม่สามารถช่วย แต่ให้หลวมๆ และเห็นด้วย " โอเค คราวหน้า ผมจะปลุกคุณด้วย "