In music, counterpoint is the relat

In music, counterpoint is the relationship between voices that are interdependent harmonically (polyphony) yet independent in rhythm and contour.[1] It has been most commonly identified in classical music, strongly developing during the Renaissance and in much of the common practice period, especially in Baroque music. The term originates from the Latin punctus contra punctum meaning "point against point".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลง counterpoint คือ ความสัมพันธ์ระหว่างเสียงที่จัด harmonically อิสระ (polyphony) ได้ในจังหวะและเส้น [1] จึงมีการมักระบุ ใน ดนตรีคลาสสิก การพัฒนาอย่างยิ่งในช่วงเรเนสซอง และของทั่วไปปฏิบัติระยะเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในดนตรียุคบาโรก คำมีต้นกำเนิดมาจากละติ punctus ข้าม punctum หมาย "จุดต่อจุด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเพลงแตกต่างคือความสัมพันธ์ระหว่างเสียงที่มีการพึ่งพาซึ่งกันและกัน harmonically (พฤกษ์) ยังเป็นอิสระในจังหวะและรูปร่าง. [1] จะได้รับส่วนใหญ่ระบุทั่วไปในดนตรีคลาสสิกอย่างยิ่งการพัฒนาในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและมากในระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในดนตรีบาร็อค คำที่มาจากภาษาละติน punctus contra punctum หมายถึง "จุดกับจุด"