allusion, in literature, an implied

allusion, in literature, an implied or indirect reference to a person, event, or thing or to a part of another text. Most allusions are based on the assumption that there is a body of knowledge that is shared by the author and the reader and that therefore the reader will understand the author’s referent. The word allusion comes from the late Latin allusio meaning “a play on words” or “game” and is a derivative of the Latin word alludere, meaning “to play around” or “to refer to mockingly.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอ่ยถึง วรรณคดี การทั้งโดยนัย หรืออ้อมอ้างอิง ไปยังบุคคล เหตุการณ์ สิ่ง หรือบางส่วนของข้อความอื่น Allusions ส่วนใหญ่ตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่า มีองค์ความรู้ที่ใช้ร่วมกัน โดยผู้เขียนและผู้อ่าน และว่า ดังนั้นผู้อ่านจะเข้าใจผู้ใช้ พูดคำที่มาจาก allusio ในภาษาละตินตอนที่หมายถึง "การเล่นคำ" หรือ "เกม" และเป็นอนุพันธ์ของ alludere คำละติน หมายถึง "เล่นรอบ" หรือ "อ้างอิงถึงป่า"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พาดพิงถึงในวรรณกรรมการอ้างอิงโดยนัยหรือทางอ้อมให้กับบุคคลเหตุการณ์หรือสิ่งหนึ่งหรือเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของข้อความอื่น อธิฐานส่วนใหญ่จะอยู่บนสมมติฐานที่ว่ามีองค์ความรู้ที่ใช้ร่วมกันโดยผู้เขียนและผู้อ่านและผู้อ่านจึงจะเข้าใจอ้างอิงของผู้เขียน พาดพิงถึงคำที่มาจากสายละติน allusio ความหมาย "เล่นคำ" หรือ "เกม" และเป็นที่มาของคำภาษาละติน alludere ความหมาย "เล่นรอบ" หรือ "การอ้างถึงเย้ย."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พาดพิงในวรรณคดี มีการรับประกันโดยนัยหรืออ้างอิงทางอ้อมกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสิ่งหรือเป็นส่วนหนึ่งของข้อความอื่น การส่วนใหญ่จะอยู่บนสมมติฐานว่ามีร่างกายของความรู้ที่ใช้ร่วมกันโดยผู้เขียนและผู้อ่าน และว่า ดังนั้น ผู้อ่านจะเข้าใจการวิเคราะห์ของผู้เขียนคำพาดพิงมาจาก allusio สายละตินความหมาย " เล่นคำ " หรือ " เกม " และเป็นอนุพันธ์ของคำภาษาละติน alludere ความหมาย " เล่น " หรือ " อ้างถึงเย้ยหยัน "