wastewater treatment, showed variab

wastewater treatment, showed variable degrees of uptake and accumulation of Pb. As CW is a bioremediation mechanism based system, its metal removal efficiency depending on phytoaccumu- lation, sedimentation, microbial accumulation, and the nature of the plant species (Kadlec and Knight, 1996). Plants (Echornia cras- sipes) are helping to prevent precipitation to the bottom and metals are sorbed by macrophytes (Maine et al., 2009). Furthermore, emergent plants contribute to reclamation of wastewater through a variety of physical, chemical and biochemical processes which enhance metal retention by the sediment (Brix, 1997; Kadlec et al., 2000). Plant uptake and accumulation of Pb varied from species to species and metal concentration in plant tissue was higher in roots than in aerial parts (Table 5). Concentrations of Pb ranged from 3.8 to 7.2 mg/kg in the root tissues, while varied from 1.5 to 3.2 mg/kg in the aerial tissues. These results are generally comparable with those previously reported in the literature (Vymazal et al., 2007). The highest Pb concentration (root þ aerial tissues) was found in the Pistia stratiotes species with RCF and ACF of 4.8 and 2.2, respectively (Table 6). This plant species is assumed to be hyper- accumulator for Pb, therefore, can be use for removal of Pb from
wastewater. The trends of Pb uptake and accumulation in different plant species were in the order of P. stratiotes > Ceratophyllum demersum > Lemna gibba L. > Carex aquatitis > Typha lat- ifolia > Juncus articulatus > E. cressipes > Scirpus cypernius > Alisma
plantago-aquatica > Polygonum glabrum > Phragmites australis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การบำบัดน้ำเสียพบว่าตัวแปรองศาของการดูดซึมและการสะสมตะกั่ว เป็น CW เป็นกลไกที่ใช้ระบบชีวภาพของ EF ประสิทธิภาพการกำจัดโลหะจึงขึ้นอยู่กับ phytoaccumu - lation การตกตะกอน การสะสมของจุลินทรีย์ และธรรมชาติของพืช ( kadlec และอัศวิน , 1996 )พืช ( ผักตบชวา cras - ไซป์ส ) จะช่วยป้องกันการตกตะกอนไปด้านล่างและโลหะที่ดูดซับโดยพืช ( Maine et al . , 2009 ) นอกจากนี้พืชซึ่งสนับสนุนการฟื้นฟูน้ำทิ้งผ่านความหลากหลายของกระบวนการทางกายภาพ เคมี และชีวเคมี ซึ่งช่วยเพิ่มความคงทนโลหะโดยตะกอน ( Brix , 1997 ; kadlec et al . , 2000 )การสะสมตะกั่วและพืชหลากหลายจากสายพันธุ์ชนิดและความเข้มข้นของปริมาณโลหะในเนื้อเยื่อพืชสูงกว่าในส่วนรากมากกว่าอากาศ ( ตารางที่ 5 ) ความเข้มข้นของตะกั่วอยู่ในช่วง 3.8 7.2 มิลลิกรัม / กิโลกรัมในรากเนื้อเยื่อ ในขณะที่แตกต่างกัน ตั้งแต่ 1.5 ถึง 3.2 มก. / กก. ในเนื้อเยื่อทางอากาศ ผลลัพธ์เหล่านี้โดยทั่วไปจะเทียบเคียงกับที่ก่อนหน้านี้รายงานในวรรณคดี ( vymazal et al . ,2007 ) ความเข้มข้นตะกั่วสูงสุด ( þรากจากเนื้อเยื่อ ) พบในจอกชนิดและความเข้มข้น rcf ACF 4.8 และ 2.2 ตามลำดับ ( ตารางที่ 6 ) พืชชนิดนี้ถือว่าเป็น Hyper - สะสมสำหรับตะกั่วจึงสามารถใช้ในการกำจัดตะกั่วจากน้ำเสีย
. แนวโน้มของการใช้ตะกั่ว และสะสมในพืชชนิดต่าง ๆในลำดับของหน้า> > บริการ demersum จอก ceratophyllum gibba ล. > > carex aquatitis ดีลาด - ifolia > juncus articulatus > E cressipes > scirpus cypernius > alisma
แพลนตาโกผักบุ้ง > > ก่อน glabrum Polygonum Australis .