They looked, thunderstruck, at one

They looked, thunderstruck, at one another. At last Loisel put on his clothes.
"I shall go back on foot," said he, "over the whole route which we have taken, to see if I can't find it."
And he went out. She sat waiting on a chair in her ball dress, without strength to go to bed, overwhelmed, without fire, without a thought.
Her husband came back about seven o'clock. He had found nothing.
He went to Police Headquarters, to the newspaper offices, to offer a reward; he went to the cab companies—everywhere, in fact, whither he was urged by the least suspicion of hope.
She waited all day, in the same condition of mad fear before this terrible calamity.
Loisel returned at night with a hollow, pale face; he had discovered nothing.
"You must write to your friend," said he, "that you have broken the clasp of her necklace and that you are having it mended. That will give us time to turn round."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขามอง thunderstruck ที่อื่น ในที่สุด Loisel ใส่เสื้อผ้าของเขา"ฉันจะกลับไปบนเท้า กล่าวว่า เขา "ผ่านทั้งกระบวนการผลิตซึ่งเราได้ ดูถ้าไม่พบก็ "และเขาออกไป เธอนั่งรอบนเก้าอี้ในชุดลูกของเธอ ไม่มีแรงไปนอน จม ไม่ มีไฟ ไม่มีความคิดสามีกลับมาประมาณเจ็ดโมง เขาได้พบอะไรเขาไปสำนักงานตำรวจ สำนักงานหนังสือพิมพ์ ให้รางวัล เขาได้ไปบริษัทแท็กซี่ — ทุกที่ ในความเป็นจริง whither เขาถูกเรียกร้องให้ ด้วยความสงสัยอย่างน้อยความหวังเธอรอทุกวัน ในเงื่อนไขเดียวกันกลัวบ้าก่อนวิกฤตนี้น่ากลัวLoisel ส่งกลับคืนด้วยใบหน้าซีด กลวง เขาได้ค้นพบอะไร"คุณต้องเขียนให้เพื่อน กล่าวว่า เขา "ที่คุณได้หักเข็มกลัดของสร้อยคอของเธอ และที่คุณมีมัน mended ที่จะให้เราเวลาเปิดรอบ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามองดูตกใจที่อีกคนหนึ่ง ที่สุดท้ายที่ Loisel ใส่เสื้อผ้าของเขา
"ฉันจะกลับไปอยู่บนเท้า" เขากล่าวว่า "กว่าเส้นทางทั้งที่เราได้ดำเนินการเพื่อดูว่าฉันไม่สามารถหาได้."
เขาก็ออกไป เธอนั่งรออยู่บนเก้าอี้ในการแต่งตัวลูกของเธอโดยไม่ต้องมีความแข็งแรงที่จะไปนอนจมโดยไม่ต้องไฟโดยไม่คิด
สามีของเธอกลับมาประมาณ 07:00 เขาได้พบว่าไม่มีอะไร
เขาก็ไปสำนักงานใหญ่ของตำรวจไปยังสำนักงานหนังสือพิมพ์ที่จะให้รางวัล; เขาไปรถแท็กซี่ บริษัท ทุกที่ในความเป็นจริงที่ซึ่งท่านได้รับการกระตุ้นโดยความสงสัยอย่างน้อยความหวัง
เธอรอคอยทุกวันในสภาพเดิมของความกลัวบ้าก่อนที่ภัยพิบัติที่น่ากลัวนี้
Loisel กลับมาในตอนกลางคืนด้วยกลวงใบหน้าขาวซีด ; เขาได้ค้นพบอะไร
"คุณจะต้องเขียนให้เพื่อนของคุณ" เขากล่าวว่า "ที่คุณได้หักเข็มกลัดสร้อยคอของเธอและที่คุณมีมันซ่อม. ที่จะทำให้เรามีเวลาที่จะเปิดรอบ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขามองงงงวย ในอีกทางหนึ่ง ในที่สุด loisel ใส่เสื้อผ้าของเขา .
" ฉันกลับบนเท้า , " เขากล่าว " มากกว่าเส้นทางทั้งหมดที่เราได้รับเพื่อดูว่าผมหาไม่เจอ "
แล้วเขาก็ออกไป เธอนั่งรออยู่บนเก้าอี้ในชุดบอลของเธอ ไม่มีกำลังที่จะไปที่เตียง อย่างแน่นอน ไม่มีไฟ ไม่มีความคิด
สามีของเธอกลับมา ประมาณ 7 โมง เขาไม่พบอะไรเลย .
เขาไปที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เพื่อพิมพ์สำนักงาน เสนอรางวัล ; เขาไปบริษัทแท็กซี่ทุกที่ ในความเป็นจริง ที่ซึ่งเขาถูกกระตุ้นโดยความสงสัยอย่างน้อยหวัง
เธอรอมาทั้งวัน ในเงื่อนไขเดียวกัน กลัวบ้า ก่อนที่มหันตภัยที่น่ากลัวนี้ .
loisel กลับตอนกลางคืนด้วย . ใบหน้าซีด เขาค้นพบอะไร .
" คุณต้องเขียนให้เพื่อนของคุณ " เขาพูด" ที่คุณมีเสียตะขอสร้อยคอของเธอ และที่เธอมีปะ . นั่นจะให้เวลาเราเปิดรอบ "
.