The term financial crisis is applie

The term financial crisis is applied broadly to a variety of situations in which some financial assets suddenly lose a large part of their nominal value. In the 19th and early 20th centuries, many financial crises were associated with banking panics, and many recessions coincided with these panics. Other situations that are often called financial crises include stock market crashes and the bursting of other financial bubbles, currency crises, and sovereign defaults.[1][2] Financial crises directly result in a loss of paper wealth but do not necessarily result in changes in the real economy.

Many economists have offered theories about how financial crises develop and how they could be prevented. There is no consensus, however, and financial crises continue to occur from time to time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิกฤตการเงินระยะใช้อย่างกว้างขวางกับสภาพแวดล้อมที่สินทรัพย์บางอย่างเงินก็สูญเสียส่วนใหญ่ของมูลค่าการ ใน 19 และต้นศตวรรษที่ 20 วิกฤติหลายได้เกี่ยวข้องกับธนาคาร panics และ recessions จำนวนมากร่วมกับ panics เหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆ ที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินรวมถึงตลาดหุ้นล้มเหลวและการระเบิดของฟองอื่น ๆ เงิน สกุลเงินวิกฤต และเริ่มต้นโซเวอเรน [1] [2] วิกฤติโดยตรงทำให้กระดาษให้ แต่ยังไม่เป็นผลในการเปลี่ยนแปลงในเศรษฐกิจแท้จริงนักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับวิกฤติการพัฒนาและวิธีจะสามารถป้องกันได้ อย่างไรก็ตาม มีมติไม่ และวิกฤตทางการเงินยังคงเกิดขึ้นตลอดเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิกฤตการณ์ทางการเงินในระยะถูกนำไปใช้ในวงกว้างกับความหลากหลายของสถานการณ์ที่สินทรัพย์ทางการเงินบางส่วนก็สูญเสียเป็นส่วนใหญ่ของค่าเล็กน้อยของพวกเขา ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ในช่วงต้นวิกฤตการณ์ทางการเงินหลายคนที่เกี่ยวข้องกับการตื่นตกใจธนาคารและถดถอยหลายประจวบเหมาะกับการตื่นตกใจเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆ ที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงินรวมถึงตลาดหุ้นตกและระเบิดของฟองสบู่ทางการเงินอื่น ๆ วิกฤตการณ์สกุลเงินและค่าเริ่มต้นอธิปไตย. [1] [2] วิกฤตการณ์ทางการเงินส่งผลโดยตรงในการสูญเสียของความมั่งคั่งกระดาษ แต่ไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ในเศรษฐกิจที่แท้จริง. นักเศรษฐศาสตร์หลายคนได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับวิธีวิกฤตการณ์ทางการเงินในการพัฒนาและวิธีที่พวกเขาสามารถป้องกันได้ ไม่มีฉันทามติเป็นอย่างไรและวิกฤตการณ์ทางการเงินยังคงเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระยะวิกฤตทางการเงินที่ใช้ในวงกว้างในหลากหลายสถานการณ์ ซึ่งมีสินทรัพย์ทางการเงินก็สูญเสียส่วนใหญ่ของค่าปกติของพวกเขา ในศตวรรษที่ 20 ที่ 19 และต้น , วิกฤตการณ์ทางการเงินจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับตกใจธนาคารหลายราย และสอดคล้องกับความตื่นตกใจเหล่านี้ สถานการณ์อื่น ๆที่มักจะเรียกว่าวิกฤตการณ์ทางการเงิน ได้แก่ ตลาดหุ้นตก และการระเบิดของฟองการเงินวิกฤตการณ์สกุลเงินและอธิปไตยเริ่มต้น . [ 1 ] [ 2 ] วิกฤตการณ์ทางการเงินโดยตรง ส่งผลในการสูญเสียทรัพย์สมบัติกระดาษ แต่ไม่ได้ส่งผลในการเปลี่ยนแปลงในเศรษฐกิจที่แท้จริงนักเศรษฐศาสตร์หลายคนได้เสนอทฤษฎีเกี่ยวกับวิกฤตการณ์ทางการเงินพัฒนาและวิธีที่พวกเขาอาจจะป้องกันได้ ไม่มีฉันทามติ , อย่างไรก็ตาม , และวิกฤตการณ์ทางการเงินเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา