[To think that I have a chance of r

[To think that I have a chance of realizing this fantasy with my own hands!]

He continued to fantasize wildly by himself, before realizing the person in front of him moved a little. Freya then opened her eyes and saw Brendel putting his finger on her forehead. She was puzzled for a moment before it disappeared quickly. She quickly woke up from her stupor and retreated backwards, blushing and looking at him.

Even if she did not say anything, Brendel was able to read the words on her face:

“S-shameless lout, what are you doing!”

He shook his head and wanted to explain, but Freya abruptly reacted like she had recalled something. Her blush deepened another shade: “Sorry, I……”

“It’s fine, alright, quickly give Romaine an alarm clock, and tell her to wake up.” He pretended to ease things over.

“Alarm clock?”

He coughed as he realized he had forgotten to explain. He explained the origin of ‘Faith’ and its uses in a hurry. Freya’s expressions became tense when she finished listening to the explanation that he thought was simple.

“W-why didn’t you let Romaine use it first?” She asked and stood up anxiously.

He was momentarily stunned.

[Hm? No matter how I slice it, you have a weaker mind, Miss Goddess of War–]

But before he finished his thoughts, Freya had already rushed over to Romaine’s side and picked her up.

She still had a peaceful expression, but Brendel discovered two streams of tears from Romaine’s face when Freya picked her up. His mouth went wide with shock.

“What’s going on!” He could not imagine that Romaine actually cried.

“I’ll tell you later.” Freya took a deep breath and put her hand on her forehead, but there was no reaction. She was taken aback for a moment and immediately said: “Turn your head away!”

“What for?”

“Turn away, hurry up, and no peeking!”

Brendel’s left eyebrow went up but he immediately nodded. Unfortunately, his curiosity was actually no less than Romaine, and after a while, he spied behind his back. He saw Freya hugging Romaine with their foreheads touching each other, and Freya muttered fretfully: “Little Romaine, hurry up and wake up. Have you forgotten our promise?”

He froze for just a little while. He did not expect the merchant girl who spoke whatever was on her mind to have her own secret, even though he knew they had a very good relationship. But he found Freya’s eyes glaring furiously at him before his surprise was over.

“Apologies, someone else inside me insisted on looking.” Brendel tried to blame someone else.

“Y-you devious, outrageous scumbag!” Freya lambasted him with crimson cheeks.

“Sorry, sorry.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[ถึงคิดว่า ผมได้มีโอกาสตระหนักแฟนตาซีนี้ ด้วยมือของฉันเอง]เขายังคงเพ้อฝันอย่างดุเดือด ด้วยตัวเอง ก่อนตระหนักถึงบุคคลที่เขาย้ายไปเล็กน้อย อย่างไร Freya แล้วเปิดดวงตาของเธอ และเห็น Brendel วางนิ้วลงบนหน้าผากของเธอ เธองงช่วงก่อนนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว เธอตื่นขึ้นมาจากสิ้นพระชนม์ของเธอ และสภาพระส่ำย้อนหลัง แดง และมองว่าเขาสามารถแม้ว่าเธอไม่พูดอะไร Brendel ก็สามารถที่จะอ่านคำบนใบหน้าของเธอ:"S ไร้ยางอาย lout กำลังทำอะไรอยู่"เขาส่ายหัวของเขา และอยากอธิบาย แต่อย่างไร Freya ทันทีปฏิกิริยาเหมือนเธอได้เรียกสิ่งที่ เธออายกราวสีอื่น: "ขออภัย ฉันนี้... ""ก็ ไร ได้อย่างรวดเร็วให้คลุกนาฬิกาปลุก และบอกให้เธอตื่นขึ้นมา" เขาหลอกลวงว่าจะบรรเทาสิ่งเหนือ"นาฬิกาปลุก"เขาไอเขาตระหนักว่า เขาได้ลืมอธิบาย เขาอธิบายมาของ 'ความเชื่อ' และการใช้รีบ นิพจน์ของอย่างไร Freya กลายเป็น เครียดเมื่อเธอเสร็จแล้วฟังคำอธิบายที่เขาคิดว่า ง่าย" W-ทำไมคุณไม่ให้คลุกใช้ก่อน? " เธอถาม และลุกขึ้นยืนเฝ้าเขาตกใจชั่วขณะ[Hm ว่าวิธีผมเชือดมัน คุณมีใจอ่อน นางสาวเทพีแห่งสงคราม –]แต่ก่อนจบความคิดของเขา อย่างไร Freya แล้ววิ่งผ่านไปด้านข้างของคลุก และรับเธอเธอยังคงมีนิพจน์ที่เงียบสงบ แต่ Brendel พบลำธารสองน้ำตาจากใบหน้าของอาหารเมื่ออย่างไร Freya เธอหยิบขึ้นมา ปากของเขาก็กว้างกับช็อก“What’s going on!” He could not imagine that Romaine actually cried.“I’ll tell you later.” Freya took a deep breath and put her hand on her forehead, but there was no reaction. She was taken aback for a moment and immediately said: “Turn your head away!”“What for?”“Turn away, hurry up, and no peeking!”Brendel’s left eyebrow went up but he immediately nodded. Unfortunately, his curiosity was actually no less than Romaine, and after a while, he spied behind his back. He saw Freya hugging Romaine with their foreheads touching each other, and Freya muttered fretfully: “Little Romaine, hurry up and wake up. Have you forgotten our promise?”He froze for just a little while. He did not expect the merchant girl who spoke whatever was on her mind to have her own secret, even though he knew they had a very good relationship. But he found Freya’s eyes glaring furiously at him before his surprise was over.“Apologies, someone else inside me insisted on looking.” Brendel tried to blame someone else.“Y-you devious, outrageous scumbag!” Freya lambasted him with crimson cheeks.“Sorry, sorry.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ คิดว่าฉันมีโอกาสที่จะตระหนักถึงนี้จินตนาการด้วยมือของฉันเอง ! ]เขายังคงจินตนาการหลุดโลก ด้วยตัวเอง ก่อนที่จะรู้ตัวคนที่อยู่ตรงหน้าเขาขยับเล็กน้อย เฟรย่า แล้วลืมตาขึ้นและเห็นเบรนเดลใส่มือของเขาบนหน้าผากเธอ เธองงครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะหายไปอย่างรวดเร็ว เธอรีบตื่นจากอาการมึนงงและถอยหลัง , หน้าแดงและมองไปที่เขาแม้ว่าเธอจะไม่พูด เบรนเดลก็สามารถอ่านคำบนหน้าของเธอ" s-shameless ตัวยก คุณทำอะไร "เขาส่ายหัวและอยากอธิบาย แต่เฟรย่าชะงัก ทำเหมือนเค้าจำอะไร เธอหน้าแดงมากขึ้น สีอื่น : " ขอโทษ ฉัน . . . . . . . "" ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร รีบเอาผักกาดหอม นาฬิกาปลุก และบอกให้เธอตื่น เขาแกล้งง่ายๆ" นาฬิกาปลุก ? "เขาไอในขณะที่เขาตระหนักว่าเขาได้ลืมที่จะอธิบาย เขาอธิบายที่มาของ " ศรัทธา " และใช้รีบ เฟรย่าเป็นสำนวนก็ตื่นเต้นเมื่อเธอเสร็จฟัง อธิบายว่า เขาคิดว่าเป็นเรื่องง่าย" ทะ . . . ทำไมไม่ปล่อยให้ผักกาดหอมชนิดหนึ่งใช้มันก่อน " เธอถามและลุกขึ้นยืนอย่างกระวนกระวายเขาตะลึงไปชั่วขณะ .[ หืม ? ไม่ว่าผมจะหั่นมัน คุณมีจิตใจที่แข็งแกร่ง คุณเทพธิดาแห่งสงคราม– ]แต่ ก่อนที่เขาจะเสร็จความคิดของเขา เฟรย่าก็วิ่งผ่านไปด้านผักกาดหอมและไปรับเธอเธอยังคงมีสีหน้าสงบ แต่เบรนเดลค้นพบสองธารน้ำตาจากใบหน้าของผักกาดหอมเมื่อเฟรย่าไปรับเธอ ปากของเขาก็กว้างด้วยความตกใจ" เกิดอะไรขึ้น ! " เขาไม่อาจจินตนาการว่าผักกาดหอมร้องไห้" ฉันจะบอกเธอทีหลัง " เฟรย่าเอาลมหายใจลึกและวางมือของเธอบนหน้าผากของเธอ แต่ไม่มีปฏิกิริยา เธออึ้งไปสักครู่และทันทีว่า " หันหัวไป "" อะไร ? "" หันไปรีบห้ามแอบดู ! "เบรนเดลเหลือคิ้วขึ้นไปแต่เขาก็พยักหน้า แต่น่าเสียดายที่ความอยากรู้ของเขาก็ไม่ได้น้อยไปกว่าผักกาดหอม และหลังจากนั้นไม่นาน เขาเห็นด้านหลังของเขา เขาเห็นเฟรย่ากอดผักกาดหอมด้วยหน้าผากชนกัน และเฟรย่าพึมพำอย่างหงุดหงิด " เล็ก ๆน้อย ๆผักกาดหอม รีบตื่น เธอลืมสัญญาของเรา "เขาชะงักเพียงเล็กน้อยในขณะที่ เขาไม่คิดว่าพ่อค้าสาวที่พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาให้มีความลับของเธอเอง แม้ว่าเขาจะรู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่เขาพบว่า เฟรย่า ตาจ้องมองคึกที่เขาก่อนที่เขาแปลกใจมากกว่า" ขอโทษคนอื่นภายในฉันยืนกรานที่จะมองหา " เบรนเดลพยายามที่จะโทษคนอื่น" นายเจ้าเล่ห์ร้ายกาจเลว " เฟรย่าโจมตีเขาด้วยแก้มสีแดงเข้ม" ขอโทษ ขอโทษ "