For almost the whole decade ending

For almost the whole decade ending in 1995, the Thai economy had been the fastest growing in the world which was seen as one of the most dramatic economic booms experienced anywhere in the post-war world, however, the economic growth was followed by a collapse at the end of the decade (Warr, 2000). Thus, SMEs development in Thailand is perceived to be essential if the country want to progress from its present status of an emerging economy to the level of a recently industrialized economy and then join the ranks of the industrial nations (Régnier, 2000). On the other hand, the growth of SMEs in developing countries is observed to be lower than in industrialized economies (Sleuwaegen and Goedhuys, 2002). Furthermore, SMEs in developing economies have a tendency to contribute more to the total employment at an average of 70%. In contrast, SMEs in industrialized economies make on average a contribution to employment of around 50% (Harvie and Lee, 2005). In other words, SMEs contribution to employment tends to decrease as economies become more industrialized (Harvie and Lee, 2005). Additionally, Harvie and Lee (2005) state that starts-up have a tendency to create more jobs in developing economies, while in industrialized countries jobs seems to be created more by high-growth SMEs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเวลาเกือบทศวรรษที่ผ่านมาทั้งสิ้นสุดในปี 1995 เศรษฐกิจไทยได้รับที่เติบโตเร็วที่สุดในโลกซึ่งถูกมองว่าเป็นหนึ่งในบอมส์ทางเศรษฐกิจที่น่าทึ่งที่สุดประสบการณ์ที่ใดก็ได้ในโลกหลังสงคราม แต่การเติบโตทางเศรษฐกิจตามมาด้วยการล่มสลาย ในตอนท้ายของทศวรรษที่ผ่านมา (Warr 2000) ดังนั้นการพัฒนา SMEs ในประเทศไทยเป็นที่รับรู้เป็นสิ่งสำคัญหากประเทศต้องการความคืบหน้าจากสถานะปัจจุบันของเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นใหม่ถึงระดับของเศรษฐกิจอุตสาหกรรมเมื่อเร็ว ๆ นี้และจากนั้นร่วมจัดอันดับของประเทศอุตสาหกรรม (อRégnier 2000) บนมืออื่น ๆ ที่เจริญเติบโตของ SMEs ในประเทศกำลังพัฒนาเป็นที่สังเกตจะต่ำกว่าในประเทศที่พัฒนาแล้ว (sleuwaegen และ goedhuys,2002) นอกจากนี้ SMEs ในประเทศกำลังพัฒนามีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมมากขึ้นในการจ้างงานโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 70% ในทางตรงกันข้ามการ SMEs ในประเทศที่พัฒนาแล้วให้กับผลงานเฉลี่ยกับการจ้างงานประมาณ 50% (Harvie และ Lee, 2005) ในคำอื่น ๆ ผลงานของ SMEs ในการจ้างงานมีแนวโน้มที่จะลดลงในขณะที่เศรษฐกิจของประเทศกลายเป็นอุตสาหกรรมมากขึ้น (Harvie และ Lee, 2005)นอกจากนี้รัฐ Harvie และ Lee (2005) ที่เริ่มต้นขึ้นมีแนวโน้มที่จะสร้างงานมากขึ้นในประเทศกำลังพัฒนาในขณะที่งานในประเทศอุตสาหกรรมที่ดูเหมือนว่าจะถูกสร้างขึ้นโดยการ SMEs เติบโตสูง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกือบทั้งทศวรรษสิ้นสุดในปี 1995 เศรษฐกิจไทยได้เจริญเติบโตเร็วที่สุดในโลกซึ่งถูกเห็นเป็นหนึ่งในสุดเศรษฐกิจบอมส์ที่ใดก็ได้ในโลก post-war อย่างไรก็ตาม การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจถูกตาม ด้วยยุบท้ายของทศวรรษ (Warr, 2000) ดังนั้น พัฒนา Sme ในประเทศไทยถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นถ้าประเทศต้องการก้าวสู่ระดับเศรษฐกิจอุตสาหกรรมล่าสุดจากสถานะปัจจุบันของเศรษฐกิจเกิดใหม่ และจากนั้น เข้าร่วมจัดอันดับของประเทศอุตสาหกรรม (Régnier, 2000) บนมืออื่น ๆ สังเกตการเจริญเติบโตของ SMEs ในประเทศกำลังพัฒนาต่ำกว่าในประเทศอุตสาหกรรม (Sleuwaegen และ Goedhuys 2002) . Furthermore, SMEs ในประเทศกำลังพัฒนามีแนวโน้มที่จะมากกว่าการจ้างงานรวมในค่าเฉลี่ย 70% ในทางตรงกันข้าม SMEs ในอุตสาหกรรมได้โดยเฉลี่ยสัดส่วนการจ้างงานประมาณ 50% (Harvie และ Lee, 2005) ในคำอื่น ๆ SMEs ส่วนการจ้างงานมีแนวโน้มลดลง ตามเศรษฐกิจเป็นอุตสาหกรรมมากขึ้น (Harvie Lee, 2005) นอกจากนี้ Harvie และลี (2005) สถานะที่เริ่มต้นขึ้นมีแนวโน้มที่จะสร้างงานเพิ่มเติมในการพัฒนาเศรษฐกิจ ในขณะที่ประเทศอุตสาหกรรม งานดูเหมือนว่าจะสร้างเพิ่มเติม โดย SMEs เติบโตสูงขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับเกือบจะสิบปีทั้งหมดสิ้นสุดลงในปี 1995 เศรษฐกิจไทยที่มีการเติบโตเร็วที่สุดในโลกซึ่งได้รับการมองว่าเป็นหนึ่งในทางเศรษฐกิจเฟื่องฟูมากที่สุดที่งดงามที่มีประสบการณ์ได้ทุกที่ในโลกหลังสงครามแต่ถึงอย่างไรก็ตามการขยายตัวทางเศรษฐกิจตามมาด้วยการพังทลายที่ปลายทศวรรษ( warr 2000 ) ดังนั้นการพัฒนาธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในประเทศไทยเป็นการรับรู้ในการมีความสำคัญหากประเทศที่ต้องการความคืบหน้าจากสถานะปัจจุบันของระบบเศรษฐกิจใหม่ที่เป็นระดับของเศรษฐกิจเมื่อไม่นานมานี้อุตสาหกรรมและจากนั้นจึงเข้าร่วมเป็นบรรดาประเทศอุตสาหกรรม( régnier 2000 ) อีกด้านหนึ่งที่การขยายตัวของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในประเทศที่กำลังพัฒนาพบว่ามีจะต่ำกว่าในประเทศอุตสาหกรรม( sleuwaegen goedhuys และ2002 ) ยิ่งไปกว่านั้นเอสเอ็มอีในการพัฒนาเศรษฐกิจมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมมากขึ้นในการจ้างงานทั้งหมดที่โดยเฉลี่ยที่ 70% ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมหรือ SMEs ในความเปรียบต่างประเทศอุตสาหกรรมทำให้โดยเฉลี่ยแล้วสนับสนุนให้การจ้างงานประมาณ 50% ( harvie และ Lee 2005 ) ในคำอื่นๆสนับสนุนธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมหรือ SMEs ในการจ้างงานมีแนวโน้มที่จะลดลงเมื่อเศรษฐกิจมากขึ้นอุตสาหกรรม( harvie และ Lee 2005 )นอกจากนี้ harvie และ Lee ( 2005 )ที่จะเริ่มมีแนวโน้มที่จะสร้างงานมากขึ้นในประเทศกำลังพัฒนาในขณะที่อยู่ในกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมงานดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นโดยอัตราการเติบโตสูงธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม.