The Quartier Léopold was not an imm

The Quartier Léopold was not an immediate success. Its development really only took off when the area was incorporated into Brussels in 1853 and the Conseil communal decided to extend the Rue de la Loi, the main link between the town and the suburb. But the original plan was much simplified, and the monumental centre was never realized. More attention was paid to architectural design when a new district—the Quartier NordEst—was added to the Quartier Léopold according to plans produced by the architect Gédéon Bordiau and approved by the Conseil communal in 1875, i.e. during the administration of Jules Anspach. Square Marie-Louise and Square Ambiorix, together with Avenue Palmerston linking them together, formed a grand complex of parks and squares—possibly slightly too large in relation to the urban structure surrounding it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Léopold ท่องไม่ใช่ความสำเร็จในทันที การพัฒนาเท่านั้นจริง ๆ เอาออกเมื่อพื้นที่ถูกรวมอยู่ในบรัสเซลส์ใน 1853 และ Conseil ชุมชนตัดสินใจที่จะขยาย Rue Loi de la เชื่อมโยงระหว่างเมืองและย่านชานเมืองหลัก แต่แผนเดิมได้ง่ายมาก และศูนย์อนุสาวรีย์ไม่เคยรับรู้ ความสนใจมากขึ้นและจ่ายออกแบบสถาปัตยกรรมเมื่อเขตใหม่ — NordEst ท่อง — ถูก Léopold ท่องตามแผนผลิต โดยสถาปนิก Gédéon Bordiau และอนุมัติ โดย Conseil ชุมชนในปี 1875 เช่นในระหว่างการบริหารงานของชูลส์ Anspach ตารางมารีหลุยส์และ Ambiorix สแควร์ พร้อมกับเชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกัน พาลเมอร์สตันถนนเกิดขึ้นมีความซับซ้อนแกรนด์ของสวนสาธารณะและสี่เหลี่ยม — อาจจะเล็กน้อยมากเกินไปเกี่ยวกับโครงสร้างการเมืองรอบมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Quartier Léopoldก็ไม่ได้เป็นความสำเร็จในทันที การพัฒนาของตนจริงๆเท่านั้นเอาออกเมื่อพื้นที่ที่ถูกรวมอยู่ในกรุงบรัสเซลส์ใน 1,853 และ Conseil ชุมชนตัดสินใจที่จะขยายถนน Rue de la Loi, การเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างเมืองและชานเมือง แต่แผนเดิมที่ง่ายมากและศูนย์อนุสาวรีย์ก็ไม่เคยตระหนัก ความสนใจมากขึ้นได้จ่ายให้แก่การออกแบบสถาปัตยกรรมใหม่เมื่ออำเภอ-the-Quartier NORDEST ถูกเพิ่มลงใน Quartier Léopoldตามแผนการผลิตโดยสถาปนิกเมริเดียน Bordiau และอนุมัติโดย Conseil ชุมชนในปี 1875 คือในช่วงการปกครองของจูลส์ Anspach สแควร์มารีหลุยส์และจัตุรัส Ambiorix ร่วมกับอเวนิวปาล์มเมอร์เชื่อมโยงเข้าด้วยกันรูปแบบที่มีความซับซ้อนยิ่งใหญ่ของสวนสาธารณะและสี่เหลี่ยม-อาจจะเล็กน้อยขนาดใหญ่เกินไปในความสัมพันธ์กับโครงสร้างของเมืองรอบมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ quartier L é opold ไม่ได้สำเร็จทันที การพัฒนาของตน แค่ถอดเมื่อพื้นที่ถูกรวมเข้าไปในกรุงบรัสเซลส์ใน 1853 และ 15 ชุมชนตัดสินใจที่จะขยาย rue de la loi , การเชื่อมโยงหลักระหว่างเมืองและชานเมือง แต่แผนเดิมคือ มาก ง่ายและ ศูนย์อนุสาวรีย์ไม่เคยตระหนัก ความสนใจมากขึ้นได้รับการออกแบบสถาปัตยกรรมเมือง quartier nordest เมื่อใหม่ถูกเพิ่มเข้าไป quartier L é opold ตามแผนการผลิต โดยสถาปนิก G é d éใน bordiau และอนุมัติโดย 15 ชุมชน ใน แต่ คือ ในช่วงการปกครองของจูลี่แอนสปาก . จัตุรัสมารีหลุยส์และตาราง ambiorix ด้วยกันกับถนน Palmerston ที่เชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกัน รูปแบบที่ซับซ้อนทั้งหมดของสวนสาธารณะจัตุรัสอาจจะเล็กน้อยมีขนาดใหญ่เกินไปในความสัมพันธ์กับโครงสร้างเมืองที่อยู่โดยรอบ