Once there was a royal couple who g

Once there was a royal couple who grieved excessively because they had no children. When at last, after long waiting, the queen presented her husband with a little daughter, his majesty showed his joy by giving a christening feast, so grand that the like of it was never known. He invited all the fairies in the land—there were seven altogether—to stand godmothers to the little princess; hoping that each might bestow on her some good gift, as was the custom of good fairies in those days.

After the ceremony, all the guests returned to the palace, where there was set before each fairy-godmother a magnificent covered dish, with an embroidered table-napkin, and a knife and fork of pure gold, studded with diamonds and rubies. But alas! as they placed themselves at table, there entered an old fairy who had never been invited, because more than fifty years since she had left the king’s dominion on a tour of pleasure, and had not been heard of until this day. His majesty, much troubled, desired a cover to be placed for her, but it was of common delf, for he had ordered from his jeweller only seven gold dishes for the seven fairies aforesaid. The elderly fairy thought herself neglected, and muttered angry menaces, which were overheard by one of the younger fairies, who chanced to sit beside her. This good godmother, afraid of harm to the pretty baby, hastened to hide herself behind the tapestry in the hall. She did this, because she wished all the others to speak first—so that if any ill gift were bestowed on the child, she might be able to counteract it.

The six now offered their good wishes—which, unlike most wishes, were sure to come true. The fortunate little princess was to grow up the fairest woman in the world; to have a temper sweet as an angel; to be perfectly graceful and gracious; to sing like a nightingale; to dance like a leaf on a tree; and to possess every accomplishment under the sun. Then the old fairy’s turn came. Shaking her head spitefully, she uttered the wish that when the baby grew up into a young lady, and learned to spin, she might prick her finger with the spindle and die of the wound.

At this terrible prophecy all the guests shuddered; and some of the more tender-hearted began to weep. The lately happy parents were almost out of their wits with grief. Upon which the wise young fairy appeared from behind the tapestry, saying cheerfully “Your majesties may comfort yourselves; the princess shall not die. I have no power to alter the ill-fortune just wished her by my ancient sister—her finger must be pierced; and she shall then sink, not into the sleep of death, but into a sleep that will last a hundred years. After that time is ended, the son of a king will find her, awaken her, and marry her.”

Immediately all the fairies vanished.

The king, in the hope of avoiding his daughter’s doom, issued an edict, forbidding all persons to spin, and even to have spinning-wheels in their houses, on pain of instant death. But it was in vain. One day, when she was just fifteen years of age, the king and queen left their daughter alone in one of their castles, when, wandering about at her will, she came to an ancient donjon tower, climbed to the top of it, and there found a very old woman—so old and deaf that she had never heard of the king’s edict—busy with her wheel.

“What are you doing, good old woman?” said the princess.

“I’m spinning, my pretty child.”

“Ah, how charming! Let me try if I can spin also.”

She had no sooner taken up the spindle than, being lively and obstinate, she handled it so awkwardly and carelessly that the point pierced her finger. Though it was so small a wound, she fainted away at once, and dropped silently down on the floor. The poor frightened old woman called for help; shortly came the ladies in waiting, who tried every means to restore their young mistress, but all their care was useless. She lay, beautiful as an angel, the colour still lingering in her lips and cheeks; her fair bosom softly stirred with her breath: only her eyes were fast closed. When the king her father and the queen her mother beheld her thus, they knew regret was idle—all had happened as the cruel fairy meant. But they also knew that their daughter would not sleep for ever, though after one hundred years it was not likely they would either of them behold her awakening. Until that happy hour should arrive, they determined to leave her in repose. They sent away all the physicians and attendants, and themselves sorrowfully laid her upon a bed of embroidery, in the most elegant apartment of the palace. There she slept and looked like a sleeping angel still.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคู่รักรอยัลที่ grieved มากเกินไป เพราะจะมีเด็กไม่ได้ เมื่อในที่สุด หลังจากรอนาน ราชินีแสดงสามีบุตรสาวน้อย พระแสดงให้เห็นความสุขของเขาให้ christening งานฉลอง แกรนด์ดังว่า เหมือนของไม่เคยรู้จัก เขาเชิญนางฟ้าทั้งหมดในแผ่นดินซึ่งมีกันเจ็ดตัวยืน godmothers เจ้าหญิงน้อย หวังว่าที่แต่ละอาจอำนวยกับเธอของขวัญบางอย่างดี เป็นที่กำหนดเองของนางฟ้าที่ดีในวันนั้นหลังพิธี วัง กลับพักมีที่ตั้งก่อนละ fairy godmother จานปกคลุมสวยงาม การปักตารางผ้าเช็ด ปาก และมีด และส้อมทองคำบริสุทธิ์ studded ด้วยเพชรและทับทิม แต่อนิจจา ขณะที่พวกเขาวางไว้เองในตาราง มีป้อนมีแฟรี่เก่าที่ได้เคยรับเชิญ เพราะกว่าห้าสิบปีนับตั้งแต่เธอได้ทิ้งพระเองของความสุข และก็ไม่ได้ได้ยินจนกระทั่งวันนี้ พระ ปัญหามาก ต้องครอบคลุมการวางสำหรับเธอ แต่มันเป็นของทั่วไป delf สำหรับเขาสั่งจาก jeweller ของเขาเพียงเจ็ดนางฟ้าเจ็ด aforesaid ทองอาหาร นางฟ้าผู้สูงอายุคิดว่า ตัวเองที่ถูกละเลย และ muttered โกรธ menaces ซึ่งถูก overheard หนึ่งอายุน้อยกว่านางฟ้า ที่ประจวบเหมาะกับไปนั่งข้างเธอ Hastened นี้ดี godmother กลัวอันตรายเด็กสวย ซ่อนตัวเองอยู่เบื้องหลังพรมแขวนผนังในห้องโถง เธอทำอย่างนี้ เพราะเธอปรารถนาอื่น ๆ พูดก่อน — นั้นถ้าขวัญใดป่วยถูกประทานในเด็ก เธออาจจะต้องถอนก็6 ขณะนี้เสนอความปรารถนาดีของพวกเขา — ซึ่งแตกต่างจากความต้องการมากที่สุด ถูกต้องเป็นจริง เจ้าหญิงน้อยที่โชคดีได้เติบโตเป็นผู้หญิงในโลก มีอารมณ์หวานเป็นเทวดา สง่างามอย่างสมบูรณ์แบบ และ เมตตา การร้องเพลงเช่นไนติงเกล การเต้นรำเช่นใบไม้บนต้นไม้ และมีความสำเร็จทุกภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ แล้ว นางฟ้าของเก่าเปิดมา เธอพูดว่า เมื่อทารกเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาว และเรียนรู้วิธีการหมุน เธออาจ prick นิ้วของเธอกับสปินเดิลและตายของบาดแผลต้องสั่นศีรษะของเธอ spitefullyคำทำนายนี้น่ากลัวที่ พัก shuddered และบางมีวิธีการชำระเงินต้อนรับของคนเริ่มร้อง พ่อแม่มีความสุขเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้เกือบหมดปัญญาของพวกเขาด้วยความเศร้าโศก ตามที่ นางฟ้าที่หนุ่มฉลาดปรากฏพอพรมแขวนผนัง พูด cheerfully "วโรกาสฉลิมพระชนมพรรษาของคุณอาจสบายเอง เจ้าหญิงจะไม่อยู่ ฉันไม่มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงโชคร้ายที่เพียงปรารถนาเธอ โดยน้องโบราณ — นิ้วเธอต้องทะลุ และเธอจะแล้ว จม ไม่ เข้านอนหลับตาย แต่นอนที่จะร้อยปี หลังจากสิ้นสุดเวลาที่ บุตรของกษัตริย์จะพบเธอ ปลุกเธอ และแต่งงานกับเธอ"ทันทีที่นางฟ้าทั้งหมดศาสดาพระมหากษัตริย์ ในหวังของการหลีกเลี่ยงการลงโทษลูกสาวของเขา ออกมีพระบรมราชโองการ ห้ามปรามทำทุกคนปั่น และแม้แต่มีล้อปั่นในบ้านของพวกเขา on pain of ตายทันที แต่ก็สู้ วันหนึ่ง เมื่อเธอเพียงสิบห้าปีของอายุ คิง และควีนซ้ายของลูกสาวคนเดียวในปราสาทของพวกเขา เมื่อ หลงเกี่ยวกับที่เธอจะ เธอมาเป็นหอโบราณ donjon ปีนขึ้นไปด้านบนของมัน และมีพบหญิงชรามาก — ดังนั้นเก่า และหูหนวกว่า เธอก็ไม่เคยได้ยินพระพระบรมราชโองการ — ว่างกับล้อของเธอ"จะทำอะไร หญิงชราดี" กล่าวว่า เจ้าหญิง"ฉันกำลังปั่น เด็กสวย""อา วิธีเสน่ห์ ผมลองถ้าฉันสามารถหมุนยัง"เธอได้ไม่เร็วมาค่าแกนมากกว่า มีชีวิตชีวา และแหละ เธอจัดการมันจึงเก้ ๆ และลวก ๆ ว่า จุด pierced นิ้วของเธอ แม้ว่ามันเป็นแผลขนาดเล็ก เธอดิฉันไปในครั้งเดียว และทิ้งอยู่เบื้องหลังลงบนพื้น หญิงชราที่เรียกว่าความช่วยเหลือ กลัวคนจน เร็ว ๆ มาผู้หญิงในรอ ที่พยายามทุกวิธีการคืนค่าเล็กน้อยของพวกเขา แต่ดูแลตนไม่ เธอวาง ทูตสวรรค์ สียังคง ลิ้มรสริมฝีปากและแก้ม เธอสวยงาม ทรวงยุติธรรมเธอกวนเบา ๆ กับลมหายใจของเธอ: ปิดเฉพาะดวงตาของเธอได้อย่างรวดเร็ว เมื่อกษัตริย์พ่อและสมเด็จแม่ของเธอ beheld เธอดังนั้น พวกเขารู้ว่า ริเกร็ตถูกใช้งานซึ่งทั้งหมดเกิดเป็นนางฟ้าโหดร้ายขึ้น แต่พวกเขายังรู้ว่า ลูกสาวของพวกเขาจะนอนเคย แต่หลังจากที่เธอตื่นเถิดไม่มีแนวโน้มที่จะทำอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขาหนึ่งร้อยปี จนมากนั้นควรมาถึง พวกเขากำหนดให้ปล่อยเธอในโปรแกรมต่าง ๆ พวกเขาส่งแพทย์และพนักงานต้อนรับบน และตัวเองด้วยวางเธอขึ้นเตียงของเย็บปักถักร้อย อพาร์ทเมนต์ที่หรูหราที่สุดของพระราชวัง มีเธอไปไหน และดูเหมือนเทวดานอนนิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมีพระราชคู่ที่เสียใจมากเกินไปเพราะพวกเขาไม่มีลูก เมื่อในที่สุดหลังจากที่รอนานสมเด็จพระราชินีที่นำเสนอสามีของเธอกับลูกสาวตัวน้อย, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแสดงให้เห็นความสุขของเขาโดยการให้งานฉลองพิธีดังนั้นแกรนด์ที่ชอบมันก็ไม่เคยรู้จักกัน เขาได้รับเชิญนางฟ้าทั้งหมดที่อยู่ในที่ดินที่มีเจ็ดทั้งหมดไปยืน godmothers กับเจ้าหญิงน้อย; หวังว่าแต่ละคนอาจจะมอบให้กับเธอบางส่วนของขวัญที่ดีเช่นเดียวกับที่กำหนดเองของนางฟ้าที่ดีในวันนั้น. หลังจากพิธีแขกทุกคนกลับไปยังพระราชวังที่มีการกำหนดไว้ก่อนที่แต่ละนางฟ้าแม่ทูนหัวจานงดงามปกคลุมด้วย ปักโต๊ะผ้าเช็ดปากและมีดและส้อมของทองคำบริสุทธิ์เรียงรายด้วยเพชรและทับทิม แต่อนิจจา! ขณะที่พวกเขาวางไว้ที่โต๊ะตัวเองมีเข้านางฟ้าเก่าที่ไม่เคยได้รับเชิญเพราะกว่าห้าสิบปีนับตั้งแต่ที่เธอได้ออกจากการปกครองของกษัตริย์ในการเดินทางของความสุขและไม่ได้รับการได้ยินจนถึงวันนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเขามีความสุขมากที่ต้องการปกจะวางไว้สำหรับเธอ แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของ DELF สำหรับเขาได้รับคำสั่งจากเพชรพลอยของเขาเพียงเจ็ดจานทองเจ็ดนางฟ้าดังกล่าว นางฟ้าผู้สูงอายุคิดว่าตัวเองถูกทอดทิ้งและพึมพำ menaces โกรธที่ถูกได้ยินโดยหนึ่งในนางฟ้าน้องที่บังเอิญไปนั่งข้างๆเธอ นี้แม่ทูนหัวดีกลัวอันตรายต่อทารกสวยรีบเร่งที่จะซ่อนตัวเองอยู่เบื้องหลังพรมในห้องโถง เธอทำอย่างนี้เพราะเธออยากให้คนอื่น ๆ ทั้งหมดที่จะพูดเป็นครั้งแรกเพื่อที่ว่าถ้าของขวัญที่ไม่ดีใด ๆ ที่ถูกมอบให้กับเด็กที่เธออาจจะสามารถที่จะรับมือกับมัน. หกในขณะนี้นำเสนอความปรารถนาซึ่งดีของพวกเขาแตกต่างจากความปรารถนามากที่สุดมั่นใจว่า ที่จะเป็นจริงขึ้นมา เจ้าหญิงน้อยที่โชคดีก็จะเติบโตขึ้นหญิงโสภาในโลก; ที่จะมีอารมณ์หวานเป็นทูตสวรรค์; จะเป็นที่ดีที่สุดที่สง่างามและสง่างาม; ที่จะร้องเพลงเช่นไนติงเกล; การเต้นเหมือนใบไม้บนต้นไม้; และจะมีความสำเร็จที่ทุกคนภายใต้ดวงอาทิตย์ จากนั้นเลี้ยวนางฟ้าเก่ามา เขย่าหัวของเธออย่างอาฆาตแค้นเธอพูดความประสงค์ว่าเมื่อเด็กเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวและเรียนรู้ที่จะหมุนเธออาจทิ่มนิ้วของเธอที่มีแกนหมุนและเสียชีวิตจากแผล. ที่นี้คำทำนายที่น่ากลัวในการเข้าพักสั่น; และบางส่วนของอื่น ๆ จิตใจอ่อนโยนเริ่มร้องไห้ พ่อแม่มีความสุขเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็เกือบจะออกจากปัญญากับความเศร้าโศกของพวกเขา ตามที่นางฟ้าสาวฉลาดปรากฏตัวขึ้นมาจากด้านหลังพรมพูดอย่างมีความสุข "สมเด็จของคุณอาจปลอบใจตัวเอง; เจ้าหญิงจะไม่ตาย ผมไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงโชคไม่ดีเพียงแค่อยากให้เธอโดยนิ้วมือน้องสาวของเธอโบราณของฉันจะต้องเจาะ; และเธอก็จะจมลงไม่ได้เข้ามาในการนอนหลับของการเสียชีวิต แต่เข้ามาในการนอนหลับที่จะมีอายุเป็นร้อยปี หลังจากที่เวลาที่สิ้นสุดวันที่บุตรชายของกษัตริย์จะได้พบกับเธอตื่นขึ้นมาเธอและแต่งงานกับเธอ. " ทันทีนางฟ้าทั้งหมดที่หายไป. กษัตริย์ในความหวังในการหลีกเลี่ยงการลงโทษลูกสาวของเขาที่ออกคำสั่งห้ามทุกคนในการหมุน และแม้จะมีการปั่นล้อในบ้านของพวกเขาเกี่ยวกับความเจ็บปวดของการเสียชีวิตทันที แต่มันก็เป็นในไร้สาระ วันหนึ่งเมื่อเธออายุเพียงสิบห้าปีบริบูรณ์กษัตริย์และพระราชินีที่เหลือลูกสาวของพวกเขาอยู่คนเดียวในหนึ่งในปราสาทของพวกเขาเมื่อหลงเกี่ยวกับที่จะเธอมาถึงหอคอยหอคอยโบราณปีนขึ้นไปด้านบนของมันและ พบมีผู้หญิงให้เก่าเก่ามากและหูหนวกว่าเธอไม่เคยได้ยินคำสั่งของกษัตริย์ยุ่งกับล้อของเธอ. "คุณกำลังทำอะไรดีหญิงชรา" เจ้าหญิงกล่าว. "ฉันหมุนเด็กสวยของฉัน . " "อาว่ามีเสน่ห์! ผมขอลองถ้าผมยังสามารถหมุน. " เธอได้ไม่เร็วขึ้นกว่าแกนเป็นที่มีชีวิตชีวาและดื้อรั้นเธอจัดการมันจึงเชื่องช้าและลวกที่จุดเจาะนิ้วของเธอ แม้ว่ามันจะเป็นแผลขนาดเล็กเพื่อให้เธอเป็นลมไปในครั้งเดียวและลดลงอย่างเงียบ ๆ ลงบนพื้น กลัวหญิงชรายากจนเรียกเพื่อขอความช่วยเหลือ ไม่นานมาผู้หญิงในการรอคอยที่พยายามทุกวิถีทางที่จะเรียกคืนเป็นที่รักของพวกเขาเล็ก แต่ทั้งหมดดูแลของพวกเขาก็ไม่มีประโยชน์ เธอวางที่สวยงามเป็นเทวดาสียังคงอ้อยอิ่งริมฝีปากและแก้มของเธอ อกของเธอยุติธรรมกวนเบา ๆ กับลมหายใจของเธอเพียงดวงตาของเธอถูกปิดอย่างรวดเร็ว เมื่อพระมหากษัตริย์และพระราชินีพ่อแม่ของเธอเธอเธอเห็นทำให้พวกเขารู้ว่าเสียใจก็ไม่ได้ใช้งานทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นนางฟ้าหมายถึงโหดร้าย แต่พวกเขาก็รู้ว่าลูกสาวของพวกเขาจะได้นอนหลับไปตลอดกาล แต่หลังจากที่หนึ่งร้อยปีมันก็ไม่ได้มีแนวโน้มที่พวกเขาทั้งสองของพวกเขาจะตื่นดูเถิดเธอ จนถึงที่ชั่วโมงแห่งความสุขควรจะมาถึงพวกเขามุ่งมั่นที่จะปล่อยให้เธออยู่ในความสงบ พวกเขาส่งออกไปแพทย์ทั้งหมดและผู้เข้าร่วมประชุมและตัวเองเศร้าของเธอวางอยู่บนที่นอนของเย็บปักถักร้อยในอพาร์ทเม้นที่หรูหราที่สุดของพระราชวัง ที่นั่นเธอได้นอนหลับและมองเหมือนทูตสวรรค์ยังคงนอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมีพระราชคู่ที่เศร้ามากเกินไป เพราะพวกเขาไม่มีบุตร เมื่อในที่สุด หลังจากที่ยาวรอราชินีเสนอสามีกับลูกสาวคนเล็ก ฝ่าบาททรงแสดงความสุขของเขา โดยให้ขนานนามเทศกาล ดังนั้น แกรนด์ ที่เหมือนมันไม่เคยที่รู้จักกัน เขาเชิญนางฟ้าทั้งหมดในแผ่นดินมีอยู่เจ็ดทั้งหมดยืน godmothers กับองค์หญิงน้อยหวังว่าแต่ละอาจจะมอบให้เธอบางดีของขวัญ เพราะธรรมเนียมของนางฟ้าที่ดีในวันนั้น

หลังจากพิธี แขกทั้งหมดเดินทางกลับวัง ที่ถูกตั้งไว้ก่อนที่แต่ละนางฟ้างดงามปกคลุมจาน กับ ปัก ผ้าเช็ดปากและมีดและส้อมของทองคำบริสุทธิ์ ประดับเพชรและทับทิม แต่อนิจจา ! ตามที่พวกเขาวางเองที่โต๊ะมีป้อนแก่นางฟ้าที่ไม่เคยได้รับเชิญเพราะกว่าห้าสิบปีนับตั้งแต่เธอออกจากการปกครองของกษัตริย์ในทัวร์ของความสุข และไม่เคยได้ยิน จนทุกวันนี้ ฝ่าบาท , มากปัญหา ฝาครอบถูกวางไว้ที่เธอต้องการ แต่มันเป็น ทั่วไป เดล์ฟ เขาสั่งจากเพชรพลอยของเขาเพียงเจ็ดทองอาหารสำหรับเจ็ดนางฟ้าดังกล่าวข้างต้นนางฟ้าผู้สูงอายุคิดว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง และพึมพำ menaces โกรธที่ถูกได้ยินโดยหนึ่งในนางฟ้าสาว ที่ได้นั่งข้างเธอ อุปถัมภ์ดี กลัวอันตรายกับเด็กน่ารัก รีบซ่อนตัวเองอยู่หลังม่านในห้องโถง เธอทำแบบนี้เพราะ อยากให้คนอื่นพูดก่อนแล้วว่า ถ้าไม่ดี ของขวัญถูกมอบให้กับเด็กเธออาจจะสามารถแก้ได้

6 ตอนนี้เสนอความปรารถนาดีของพวกเขา ซึ่งแตกต่างจากความปรารถนาที่สุดแน่ใจว่าเป็นจริง องค์หญิงน้อยโชคดีได้เติบโตขึ้นเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุด ในโลก ได้อารมณ์หวาน เป็นเทวดา เป็นอย่างสมบูรณ์สง่างามและสง่างาม ; ร้องเหมือนนกไนติงเกล ; เต้นเหมือนใบไม้บนต้นไม้ และครอบครองทุกความสำเร็จภายใต้ดวงอาทิตย์แล้วเปิดเก่านางฟ้ามา spitefully สั่นศีรษะ เธอพึมพำว่าเมื่อทารกเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาว และได้เรียนรู้ที่จะหมุน เธออาจจะทิ่มนิ้วของเธอกับแกนหมุน และตายจากบาดแผล

ที่คำทำนายอันเลวร้ายนี้ บรรดาแขกตัวสั่น และบางที่มีจิตใจอ่อนโยนเริ่มร้องไห้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีความสุข พ่อแม่เกือบขาดสติกับความโศกเศร้าซึ่งเมื่อนางฟ้าเด็กปัญญาปรากฏจากหลังผ้าม่าน พูดอย่างร่าเริง " ฝ่าบาทอาจปลอบใจตัวเอง ; เจ้าหญิงจะไม่ตาย ผมไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนโชคชะตาของเธอป่วย ขอให้พี่สาวของฉันโบราณที่นิ้วเธอต้องแทง เธอจะจมไม่ลง นอนเสียชีวิต แต่เข้าไปนอน จะอยู่เป็นร้อยปี หลังจากเวลาที่สิ้นสุดโอรสของกษัตริย์จะพบของเธอปลุกเธอ และจะแต่งงานกับเธอ "

หมดทันที นางฟ้าหายไป

กษัตริย์ในความหวังของการหลีกเลี่ยงการลงโทษของลูกสาว ออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามทุกคนปั่น และแม้ให้มีล้อปั่นในบ้าน บนความเจ็บปวดของความตาย ทันที แต่มันก็ไร้ประโยชน์ วันนึงเมื่อเธออายุสิบห้าปีกษัตริย์และราชินีทิ้งลูกสาวคนเดียวในหนึ่งของปราสาท เมื่อเดินตามเธอ เธอมาถึงหอคอยป้อมปราการชั้นในโบราณ ปีนขึ้นไปบนนั้น แล้วเจอผู้หญิงแก่มาก แก่และหูหนวก ที่เธอเคยได้ยินจากพระราชโองการยุ่ง
ล้อเธอ
" คุณจะทำอะไร ผู้หญิงเก่าดี ? " เจ้าหญิงพูด

" ผมปั่นลูกที่น่ารักของฉัน "

" อ๊ะเสน่ห์อย่างไร ! ให้ฉันลองถ้าผมปั่นยัง "

เธอไม่เร็วขึ้นแกนมากกว่าการมีชีวิตชีวาและดื้อดึง เธอจัดการมันเก้ๆกังๆและลวกที่จุดแทงที่นิ้วเธอ แม้ว่ามันช่างเล็ก บาดแผล เธอหมดสติไปทันที และทำอย่างเงียบ ๆ ลงบนพื้น คนจน กลัวหญิงชราเรียกช่วย ไม่นานมาสุภาพสตรีในรอที่พยายามทุกวิถีทางที่จะเรียกคืนนายหญิงของพวกเขา แต่การดูแลของพวกเขาไร้ประโยชน์ เธอนอนที่สวยงามเป็นนางฟ้า สีที่ยังค้างคาอยู่ในริมฝีปากและแก้มเธอเบา ๆที่อกยุติธรรม ; กวนกับลมหายใจของเธอเท่านั้น เธอหลับตาอย่างรวดเร็วปิด เมื่อพระราชาและราชินีแม่ของเธอเห็นเธอจึงรู้ว่าเสียใจคือไม่ได้ใช้งานทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างโหดร้าย นางฟ้า หมายถึงแต่พวกเขาก็รู้ว่าลูกสาวของพวกเขาจะไม่นอนเป็นนิตย์ แม้หลังจาก 100 ปี มันไม่อาจจะให้พวกเขาเห็นกระตุ้นเธอ จนช่วงเวลาแห่งความสุขจะมาถึง พวกเขาตัดสินใจที่จะปล่อยให้เธออยู่ในอารมณ์สงบ พวกเขาส่งทั้งหมดแพทย์และพนักงานและตัวเองเศร้าโศกวางเธอบนเตียงของเย็บปักถักร้อย , อพาร์ทเม้นที่หรูหราที่สุดของพระราชวังเธอนอนเหมือนนางฟ้าที่หลับไหลอยู่