Course work was still a struggle, b

Course work was still a struggle, but it was manageable. Classes were smaller and more social. Discussion was more common than lecture. Often the whole group worked together to complete a project such as making a film, building something for the campus, putting on radio programs, or writing a paper. On any project, there was always the option of working with someone else.

In this way, my social skills developed as an integral part of my academic work. Social skills and class material were thought about in the same analytic way. For example, I remember talking to someone when we were both standing on the library steps. At one point in the conversation, she stepped down one step and leaned slightly away from me. “That means she wants to end the conversation,” I thought and drew my comments to a close.

I watched people, analyzed what they were doing, imitated their behavior, and watched how people reacted to me. I learned how to time my comments in a group so that I didn’t interrupt. Joining conversations became easier. I discovered the importance of making eye contact before beginning a conversation. I practiced “leader” and “follower” body language. My academic success and problem solving skills helped me. I became more confident and accepted rejections more philosophically.

My social development was enhanced by the work-study program. Students studied for three months, worked for three months, studied for six months, worked for six months, studied for three months and repeated the cycle. Jobs could be found anywhere. The constant variation in peer groups helped me. I never established an eccentric reputation, and I could consistently improve.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ทำงานยังคงมีการดิ้นรนต่อสู้ แต่ก็สามารถจัดการได้ เรียนมีขนาดเล็ก และสังคมมากขึ้น สนทนาทั่วไปกว่าบรรยายได้ บ่อยครั้งทั้งกลุ่มช่วยกันทำโครงการเช่นการถ่ายทำ อาคารสำหรับวิทยาเขต วางลงบนโปรแกรมวิทยุ หรือการเขียนเอกสาร ในโครงการใด ๆ มีเสมอตัวเลือกในการทำงานกับผู้อื่นด้วยวิธีนี้ พัฒนาทักษะทางสังคมของฉันเป็นเป็นส่วนหนึ่งของงานวิชาการ วัสดุชั้นทางสังคมและมีความคิดเกี่ยวกับคู่เดียว ตัวอย่าง ผมจำได้ว่า พูดกับใครบางคนเมื่อเราก็ทั้งสองยืนอยู่บนขั้นตอนการไลบรารี จุดหนึ่งในการสนทนา เธอก้าวลงหนึ่งขั้น และก็เอนเล็กน้อยจากฉัน "หมายความ ว่า เธอต้องการจบการสนทนา ฉันคิด และดึงข้อคิดเห็นของฉันใกล้ชิดกันฉันดูคน วิเคราะห์สิ่งทำ การเลียนแบบพฤติกรรมของพวกเขา และดูว่าคนปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับฉัน ฉันเรียนรู้ว่าเวลาของฉันเห็นในกลุ่มเพื่อให้ผมไม่หยุด เข้าร่วมสนทนาได้ง่ายขึ้น พบความสำคัญของการทำตาก่อนที่จะเริ่มการสนทนา ฉันฝึกฝนภาษากาย "ผู้นำ" และ "หล่อ" ความสำเร็จทางวิชาการและทักษะการแก้ปัญหาของฉันช่วยให้ฉัน เป็นความมั่นใจมากขึ้น และปฏิเสธการยอมรับมากขึ้น philosophicallyสังคมของฉันถูกเพิ่ม โดยโปรแกรม work-study นักเรียนศึกษาสามเดือน ทำงานสามเดือน เรียนหกเดือน ทำงาน 6 เดือน เรียนสามเดือน และซ้ำรอบ งานพบที่ใดก็ได้ ความแปรปรวนคงที่ในกลุ่มเพื่อนช่วยเหลือฉัน ไม่เคยสร้างชื่อเสียงที่หลุดโลก และฉันไม่สามารถปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักสูตรการทำงานก็ยังคงต่อสู้ แต่มันก็สามารถจัดการได้ ชั้นเรียนมีขนาดเล็กและสังคมมากขึ้น การอภิปรายเป็นเรื่องธรรมดามากกว่าการบรรยาย บ่อยครั้งที่ทั้งกลุ่มที่ทำงานร่วมกันเพื่อให้โครงการเช่นการทำภาพยนตร์ที่สร้างบางสิ่งบางอย่างสำหรับมหาวิทยาลัยวางบนรายการวิทยุหรือเขียนกระดาษ ในโครงการใด ๆ ที่มีอยู่เสมอตัวเลือกในการทำงานร่วมกับคนอื่น. ด้วยวิธีนี้ทักษะทางสังคมของฉันการพัฒนาเป็นส่วนหนึ่งของผลงานทางวิชาการของฉัน ทักษะทางสังคมและวัสดุชั้นมีความคิดเกี่ยวกับการวิเคราะห์ในทางเดียวกัน ยกตัวอย่างเช่นผมจำได้ว่าพูดคุยกับคนเมื่อเราทั้งสองยืนอยู่บนห้องสมุดขั้นตอน เมื่อถึงจุดหนึ่งในการสนทนาที่เธอก้าวลงไปในขั้นตอนเดียวและโน้มตัวออกไปเล็กน้อยจากฉัน "นั่นหมายความว่าเธออยากจะจบการสนทนา" ฉันคิดและความคิดเห็นของฉันเข้ามาใกล้. ผมดูคนวิเคราะห์สิ่งที่พวกเขากำลังทำเลียนแบบพฤติกรรมของพวกเขาและดูว่าคนที่มีปฏิกิริยาตอบสนองกับผม ผมได้เรียนรู้วิธีการที่จะใช้เวลาความคิดเห็นของฉันในกลุ่มเพื่อที่ฉันไม่ได้ขัดขวาง เข้าร่วมการสนทนากลายเป็นเรื่องง่าย ผมค้นพบความสำคัญของการติดต่อตาก่อนที่จะเริ่มการสนทนา ฉันฝึก "ผู้นำ" และ "ผู้ติดตาม" ภาษากาย ความสำเร็จทางวิชาการของฉันและทักษะการแก้ปัญหาช่วยให้ฉัน ฉันกลายเป็นความมั่นใจมากขึ้นและเป็นที่ยอมรับมากขึ้นปฏิเสธปรัชญา. การพัฒนาสังคมของฉันถูกเพิ่มขึ้นโดยโปรแกรมการศึกษาการทำงาน นักเรียนศึกษาเป็นเวลาสามเดือนทำงานเป็นเวลาสามเดือนการศึกษาเป็นเวลาหกเดือนทำงานเป็นเวลาหกเดือน, การศึกษาเป็นเวลาสามเดือนและทำซ้ำวงจร งานอาจจะพบได้ทุกที่ การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในกลุ่มเพื่อนช่วยฉัน ฉันไม่เคยสร้างชื่อเสียงประหลาดและฉันจะปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานรายวิชายังคงดิ้นรน แต่ก็ง่ายต่อการจัดการ ชั้นเรียนมีขนาดเล็ก และสังคมมากขึ้น อภิปรายทั่วไปมากกว่าการบรรยาย บ่อยครั้งที่ทั้งกลุ่ม ทำงานร่วมกันเพื่อให้โครงการ เช่น การสร้างหนัง สร้างบางสิ่งบางอย่างสำหรับมหาวิทยาลัย , วางในรายการวิทยุ หรือเขียนกระดาษ ในโครงการใด ๆมีเสมอทางเลือกของการทำงานกับคนอื่น

ในวิธีนี้ทักษะทางสังคม การพัฒนาเป็นส่วนหนึ่งของผลงานทางวิชาการของผม ทักษะทางสังคมและวัสดุการเรียนคิดในลักษณะแบบเดียวกัน ตัวอย่างเช่นผมจำได้ว่าพูดกับใคร เมื่อเราทั้งคู่ยืนอยู่บนห้องสมุดขั้นตอน ที่จุดหนึ่งในการสนทนา เธอก้าวลงมาหนึ่งก้าวและพิงอยู่ห่างจากฉัน " หมายความว่า เธออยากจบบทสนทนา" ฉันว่าและดึงความคิดเห็นของฉันจะปิด

ผมดูคน วิเคราะห์ สิ่งที่พวกเขาทำ เลียนแบบพฤติกรรมของพวกเขาและดูว่าคนอื่นทำเพื่อผม ฉันได้เรียนรู้ว่าเวลาความคิดเห็นของฉันในกลุ่ม ผมไม่ขัด เข้าร่วมการสนทนาได้ง่ายขึ้น ฉันได้ค้นพบความสำคัญของการสบตาก่อนที่จะเริ่มต้นการสนทนาผมฝึก " ผู้นำ " และ " ผู้ตาม " ภาษากาย ของฉันและความสำเร็จทางวิชาการ ทักษะการแก้ปัญหา ช่วยฉัน ฉันเริ่มมั่นใจมากขึ้น และยอมรับการปฏิเสธมากขึ้นอย่างใจเย็น

พัฒนาสังคมของฉันถูกเพิ่มโดยโปรแกรมการศึกษางาน เรียน 3 เดือน ทำงาน 3 เดือน เรียน 6 เดือน ทำงาน 6 เดือนเรียน 3 เดือน ซ้ำอีกรอบ งานอาจจะพบที่ใดก็ได้ การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในกลุ่มเพื่อนที่ช่วยฉัน ฉันไม่เคยสร้างชื่อเสียงประหลาดและฉันอย่างต่อเนื่องปรับปรุง