2.3. DiscussionIn Study 1, we inves

2.3. Discussion
In Study 1, we investigated to what extent the availability of the
digital museum guide M3 influenced visitors' behavior in the nexus
exhibition. First of all, we found that while M3 is an integral part of
nexus, only about a third of the visitors used it for accessing information
about the presented books and manuscripts. Additionally,
even those visitors who used the M3 made more than half of their
stops in front of a showcase without accessing information from the
digital guide. Thus, although visitors accessed the M3 in the gallery
a substantial number of times, an even higher proportion of stops in
front of a showcase were taken without making use of M3.
The most important difference between M3 users and non-users
concerned their length of stay. More specifically, on average M3
users spent about 60% (16 min) more time in the exhibition than
non-users. This, together with the finding that M3 users stopped at
significantly fewer different showcases than non-users, indicates
that M3 users pursued a visiting strategy that was more selective,
along with scrutinizing individual exhibits more extensively. Thus,
in line with previous research findings (Kuflik et al., 2011; Lanir
et al., 2013), the digital museum guide resulted in the visitors
focusing their attention on fewer showcases but with prolonged
examination time. This was most probably because the digital
guide offered additional information about each exhibit within the
showcase.
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
Besides these differences, users and non-users of M3 were
largely similar in their behavior. M3 use was not systematically
related to social context and also had no influence on number of
verbal interactions with other visitors or museum attendants.
Further, in line with previous studies (e.g. Bitgood, 2006), both
showed a strong tendency to follow the exhibit along its linear
path, stopping at roughly the same number of showcases. Path
linearity was slightly more pronounced for non-users than for M3
users on a descriptive level. This was most probably due to M3's
integrated recommendation system which suggested for every
exhibit to view several related objects in the exhibition. However,
this difference did not reach statistical significance, p ผ .10. Also,
the pattern of showcase attraction across nexus was largely similar,
as indicated by the significant correlation between the popularity
ranks of the showcases. Finally, in line with previous research
(Bitgood, 2009; Davey, 2005), both M3 users and non-users showed
signs of museum fatigue, this becoming apparent because their
stopping frequency decreased with increasing position number of
the showcase.
While Study 1 allowed us to determine the visitors' general
behavior patterns as well as to estimate differences and commonalities
between users and non-users of the digital museum guide,
its analytical resolution was restricted to the level of just the
showcases themselves; that is, the attraction power of the 39
different showcases, but not of the various objects within each
showcase, could be determined. Assuming that visitors' selection
heuristics primarily operate on an object level, we conducted a
second study in which we analyzed the visitors' frequencies of
accessing information about objects in nexus via the digital guide
M3.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3. สนทนาในการศึกษา 1 เราตรวจสอบขอบเขตพร้อมแนะนำพิพิธภัณฑ์ดิจิตอล M3 อิทธิพลพฤติกรรมผู้ชมใน nexusนิทรรศการ ครั้งแรก เราพบว่าในขณะที่ M3 เป็นส่วนหนึ่งของเน็กซัส เพียงประมาณหนึ่งในสามของผู้เข้าชมใช้ในการเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับการนำเสนอหนังสือและต้นฉบับ นอกจากนี้แม้แต่ผู้เข้าชมที่ใช้ M3 ทำมากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขาหยุดอยู่หน้าตู้ไม่มีการเข้าถึงข้อมูลจากการแนะนำดิจิตอล ดังนั้น แม้ว่านักท่องเที่ยวเข้า M3 ในแกลเลอรี่จำนวนครั้ง การหยุดในสัดส่วนสูงขึ้นด้านหน้าของกล่องแสดงผลงานถูกถ่ายโดยไม่ใช้ของ M3ความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง M3 ผู้ใช้และผู้ที่ไม่ใช้ความยาวของที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใน M3 เฉลี่ยเพิ่มเวลาในการจัดนิทรรศการมากกว่าผู้ใช้ประมาณ 60% (16 นาที)ผู้ที่ไม่ใช้ นี้ พร้อมกับพบว่า M3 ผู้ใช้หยุดที่โชว์ต่าง ๆ น้อยกว่าผู้ที่ไม่ใช้ บอกถึงว่า M3 ผู้ใช้ติดตามชมกลยุทธ์ที่ถูกเลือกเพิ่มเติมพร้อมกับอย่างละจัดแสดงมากขึ้นอย่างกว้างขวาง ดังนั้นสอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้า (Kuflik et al. 2011 Laniret al. 2013), การแนะนำพิพิธภัณฑ์ดิจิตอลส่งผลให้ผู้เข้าชมมุ่งเน้นความสนใจของพวกเขา ในโชว์น้อยลง แต่ ด้วยเป็นเวลานานเวลาสอบ นี้ได้มากที่สุดอาจเนื่องจากดิจิตอลคู่มือการนำเสนอข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการแสดงแต่ละตัวตู้โชว์“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””นอกจากความแตกต่างเหล่านี้ ผู้ใช้และผู้ที่ไม่ใช้ของ M3 ถูกส่วนใหญ่คล้ายคลึงกันในการทำงานของพวกเขา ใช้ M3 ไม่เป็นระบบเกี่ยวข้องกับบริบททางสังคม และยัง มีอิทธิพลไม่มีจำนวนปฏิสัมพันธ์ทางวาจากับผู้เข้าชมหรือเข้าร่วมพิพิธภัณฑ์อื่น ๆต่อไป ในบรรทัด ด้วยการศึกษาก่อนหน้านี้ (เช่น Bitgood, 2006), ทั้งสองแสดงให้เห็นแนวโน้มที่แข็งแกร่งตามการจัดแสดงตามแนวของเส้นตรงเส้นทาง การหยุดที่ประมาณจำนวนเดียวกันโชว์ เส้นทางเส้นตรงได้มากขึ้นเล็กน้อยเด่นชัดสำหรับผู้ที่ไม่ใช้กว่าสำหรับ M3ผู้ใช้ในระดับอธิบาย นี่คืออาจเนื่องจากของ M3รวมคำแนะนำระบบที่แนะนำสำหรับทุกแสดงการดูหลายวัตถุที่เกี่ยวข้องในการจัดนิทรรศการ อย่างไรก็ตามความแตกต่างนี้ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ p ผ.10 ยังรูปแบบของสถานที่แสดงข้าม nexus เป็นส่วนใหญ่คล้ายตามที่ระบุ โดยความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างความนิยมการจัดอันดับของการโชว์ ในที่สุด สอดคล้องกับผลงานวิจัย(Bitgood, 2009 ซีโร่ดาเวย์ 2005) M3 ผู้ใช้และผู้ใช้ไม่พบสัญญาณของพิพิธภัณฑ์ความเมื่อยล้า นี้กลายเป็นที่ชัดเจนเนื่องจากพวกเขาหยุดความถี่ลดลง ด้วยการเพิ่มจำนวนตำแหน่งตู้โชว์ในขณะที่การศึกษา 1 ให้เราสามารถกำหนดผู้ชมทั่วไปลักษณะการทำงานรูปแบบเช่นเป็นประเมินความแตกต่างและ commonalitiesระหว่างผู้ใช้และผู้ที่ไม่ใช้คู่มือพิพิธภัณฑ์ดิจิตอลความละเอียดวิเคราะห์ถูกจำกัดระดับของเพียงโชว์ผลงานตัวเอง นั่นคือ เที่ยวพลัง 39โชว์ต่าง ๆ แต่ไม่ ของวัตถุต่าง ๆ ในแต่ละแสดง สามารถกำหนด สมมติว่าตัวเลือกของผู้เยี่ยมชมรุกเป็นหลักดำเนินการในระดับวัตถุ เราทำการการศึกษาที่สองที่เราวิเคราะห์ความถี่ของผู้เยี่ยมชมการเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับวัตถุใน nexus ผ่านคู่มือดิจิตอลM3

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 การอภิปราย
ในการศึกษาครั้งที่ 1 เราตรวจสอบสิ่งที่ขอบเขตความพร้อมของ
คู่มือพิพิธภัณฑ์ดิจิตอล M3 อิทธิพลพฤติกรรมของผู้เข้าชมในที่ Nexus
นิทรรศการ ครั้งแรกของทั้งหมดที่เราพบว่าในขณะที่ M3 เป็นส่วนหนึ่งของ
Nexus เพียงประมาณหนึ่งในสามของผู้เข้าชมใช้มันสำหรับการเข้าถึงข้อมูล
เกี่ยวกับหนังสือที่นำเสนอและต้นฉบับ นอกจากนี้
แม้ผู้เข้าชมที่ใช้ M3 ทำมากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขา
หยุดในด้านหน้าของตู้โชว์โดยไม่มีการเข้าถึงข้อมูลจาก
คู่มือดิจิตอล ดังนั้นแม้ว่าผู้เข้าชมเข้าถึง M3 ในแกลเลอรี่
จำนวนมากครั้งสัดส่วนที่สูงขึ้นของการหยุดใน
ด้านหน้าของตู้โชว์ถูกถ่ายโดยไม่ทำให้การใช้งานของ M3.
ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างผู้ใช้ M3 และผู้ใช้ที่ไม่ได้
กังวลความยาวของพวกเขา พักอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน M3 เฉลี่ย
ผู้ใช้ใช้เวลาประมาณ 60% (16 นาที) เวลามากขึ้นในการจัดนิทรรศการกว่า
ผู้ใช้ที่ไม่ใช่ พร้อมกับการค้นพบว่าผู้ใช้ M3 หยุดที่
โชว์ผลงานที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าคนไม่ได้แสดงให้เห็น
ว่าผู้ใช้ M3 ไล่ตามกลยุทธ์การเยี่ยมชมที่ได้รับเลือกมากขึ้น
พร้อมกับการวิเคราะห์การจัดแสดงนิทรรศการของแต่ละบุคคลอย่างกว้างขวางมากขึ้น ดังนั้นจึง
สอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้า (Kuflik et al, 2011;. Lanir
. et al, 2013) คู่มือพิพิธภัณฑ์ดิจิตอลส่งผลให้ผู้เข้าชม
มุ่งเน้นความสนใจของพวกเขาในการโชว์ผลงานน้อยลง แต่มีเวลานาน
เวลาการตรวจสอบ นี่คือส่วนใหญ่อาจจะเป็นเพราะดิจิตอล
คู่มือที่นำเสนอข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการจัดแสดงภายในแต่ละ ความแตกต่างเหล่านี้ผู้ใช้และไม่ใช้ของ M3 เป็นส่วนใหญ่ที่คล้ายกันในพฤติกรรมของพวกเขา M3 การใช้งานก็ไม่ได้เป็นระบบที่เกี่ยวข้องกับบริบททางสังคมและยังมีอิทธิพลอยู่กับจำนวนของไม่มีปฏิสัมพันธ์ทางวาจากับผู้เข้าชมอื่น ๆ หรือผู้เข้าร่วมประชุมพิพิธภัณฑ์. นอกจากนี้สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ (เช่น Bitgood 2006) ทั้งสองพบว่ามีแนวโน้มที่แข็งแกร่งที่จะปฏิบัติตามการจัดแสดงพร้อม แบบเส้นตรงเส้นทางหยุดที่ประมาณจำนวนเดียวกันของโชว์ผลงาน เส้นทางเชิงเส้นเล็กน้อยเด่นชัดมากขึ้นสำหรับผู้ใช้ที่ไม่ใช่กว่า M3 ผู้ใช้ในระดับพรรณนา นี่คือส่วนใหญ่อาจเป็นเพราะ M3 ของระบบแนะนำแบบบูรณาการที่แนะนำให้ทุกคนที่จัดแสดงเพื่อดูวัตถุที่เกี่ยวข้องหลายในการจัดนิทรรศการ อย่างไรก็ตามความแตกต่างนี้ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ P ผ. 10 นอกจากนี้รูปแบบของสถานที่การแสดงทั่ว Nexus ก็คล้ายคลึงส่วนใหญ่ตามที่ระบุโดยความสัมพันธ์ระหว่างความนิยมอันดับของโชว์ผลงาน สุดท้ายในสอดคล้องกับงานวิจัยก่อนหน้า(Bitgood 2009; ดาวี่, 2005) ทั้ง M3 ผู้ใช้และผู้ใช้ที่ไม่ใช่แสดงให้เห็นสัญญาณของพิพิธภัณฑ์อ่อนเพลียนี้กลายเป็นชัดเจนเพราะพวกเขาความถี่หยุดลดลงด้วยการเพิ่มจำนวนตำแหน่ง. ตู้โชว์ขณะที่การศึกษา 1 ได้รับอนุญาต เราสามารถตรวจสอบผู้เข้าชม 'ทั่วไปรูปแบบพฤติกรรมเช่นเดียวกับการประเมินความแตกต่างและ commonalities ระหว่างผู้ใช้และผู้ใช้ที่ไม่ใช่ของคู่มือพิพิธภัณฑ์ดิจิตอลความละเอียดการวิเคราะห์ถูก จำกัด ให้อยู่ในระดับเพียงที่โชว์ผลงานตัวเอง นั่นคือพลังที่ดึงดูดความสนใจของ 39 โชว์ผลงานที่แตกต่างกัน แต่ไม่ได้ของวัตถุต่าง ๆ ในแต่ละโชว์จะได้รับการพิจารณา สมมติว่าผู้เข้าชมเลือกการวิเคราะห์พฤติกรรมเน้นการทำงานในระดับวัตถุที่เราดำเนินการศึกษาที่สองที่เราวิเคราะห์ผู้เข้าชม 'ความถี่ของการเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับวัตถุใน Nexus ผ่านคู่มือดิจิตอลM3