intention to use was chosen as the

intention to use was chosen as the main indicator of IS acceptance in
this study, as was the case in other studies that involve mandatory use
[29–32]. User satisfaction, which has been defined as the extent to
which users judge that the attributes of an information system match
their needs and expectations[33], has been found to be a key measure
of success[34].
In the TAM, perceived usefulness and perceived ease of use are the
primary cognitive beliefs that influence user acceptance of a particular IS [32]. Perceived usefulness and perceived ease of use have been
defined as“the extent to which users believe that using a particular
system will enhance their performance” [16] and “the extent to
which an individual believes that using a particular system will be
free of effort”[16], respectively. Previous research has demonstrated
that perceived usefulness and perceived ease of use are strongly related to user satisfaction (see, for example,[35,36]). Thus, we posited
the following hypotheses:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลือกความตั้งใจที่จะใช้เป็นตัวบ่งชี้หลักยอมรับ IS ใน
ศึกษา เป็นได้ในอีกกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการบังคับใช้
[29-32] ผู้ใช้พึงพอใจ ซึ่งมีการกำหนดเป็นขอบเขตเพื่อ
ผู้ใดตัดสินว่า คุณลักษณะของระบบสารสนเทศตรงกับ
ได้พบความต้องการและความคาดหวัง [33], เป็น วัดสำคัญ
ความสำเร็จ [34] .
ในทัม มองเห็นประโยชน์และความง่ายในการรับรู้การใช้งาน
ความเชื่อรับรู้หลักที่มีอิทธิพลต่อการยอมรับผู้ใช้ IS เฉพาะ [32] มองเห็นประโยชน์และความง่ายในการรับรู้การใช้งาน
กำหนดเป็น "ขอบเขตผู้ใดเชื่อว่าที่ใช้เฉพาะ
ระบบจะเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขา" [16] และ "ขอบเขตการ
ที่บุคคลเชื่อว่า ใช้ระบบเฉพาะจะ
ฟรีที่ " [16], ตามลำดับ งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้สาธิต
ที่มองเห็นประโยชน์และความง่ายในการรับรู้การใช้ขอเกี่ยวข้องกับความพึงพอใจของผู้ใช้ (ดู example,[35,36]) ดังนั้น เรา posited
สมมุติฐานต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความตั้งใจที่จะใช้รับเลือกให้เป็นตัวบ่งชี้หลักของการเป็นที่ยอมรับใน
การศึกษาครั้งนี้เป็นกรณีที่เกิดขึ้นในการศึกษาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการใช้บังคับ
[29-32] ความพึงพอใจของผู้ใช้งานซึ่งได้รับการกำหนดให้เป็นขอบเขต
ที่ผู้ใช้ตัดสินว่าคุณลักษณะของระบบสารสนเทศให้ตรงกับ
ความต้องการและความคาดหวังของพวกเขา [33] ได้รับพบว่าเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญ
ของความสำเร็จ [34]
ใน TAM การรับรู้ประโยชน์ และความสะดวกในการรับรู้ของการใช้งานมี
ความเชื่อความคิดหลักที่ยอมรับของผู้ใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งอิทธิพลของ IS [32] ความสะดวกในการรับรู้และการรับรู้ประโยชน์ของการใช้งานที่ได้รับการ
กำหนดให้เป็น "ขอบเขตที่ผู้ใช้เชื่อว่าการใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ระบบจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขา "[16] และ" ขอบเขต
ที่บุคคลเชื่อว่าการใช้ระบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็น
อิสระจากความพยายาม "[16] ตามลำดับ วิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็น
ว่าการรับรู้ประโยชน์และการรับรู้การใช้งานง่ายมีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับความพึงพอใจของผู้ใช้ (ดูตัวอย่างเช่น [35,36]) ดังนั้นเราจึง posited
สมมติฐานดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตั้งใจที่จะใช้เลือกเป็นหลัก คือ การยอมรับในตัวของ
ศึกษานี้ เป็นกรณีที่ในการศึกษาอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการบังคับใช้
[ 29 - 32 ] ความพึงพอใจของผู้ใช้ ซึ่งมีการกำหนดขอบเขต
ซึ่งผู้ใช้ตัดสินว่าคุณลักษณะของระบบสารสนเทศที่ตรงกับความต้องการและความคาดหวัง
[ 33 ] ของพวกเขาถูกพบว่าเป็นวัดที่สำคัญของความสำเร็จ
[ 34 ] .
ใน Tamการรับรู้ประโยชน์และการรับรู้ความง่ายในการใช้งานเป็นหลักความเชื่อที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้
ผู้ใช้ยอมรับเฉพาะ [ 32 ] การรับรู้ประโยชน์และใช้งานง่ายถูก
นิยามว่า " ขอบเขตที่ผู้ใช้เชื่อว่าการใช้ระบบจะเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขาโดยเฉพาะ
" [ 16 ] และ " ขอบเขต
ที่แต่ละคน เชื่อว่าการใช้ระบบโดยเฉพาะจะ
ฟรีของความพยายาม " [ 16 ] ตามลำดับ งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นถึงการรับรู้ประโยชน์และการรับรู้
ที่ใช้ง่ายอย่างยิ่งเกี่ยวกับความพึงพอใจของผู้ใช้ ( ตัวอย่างเช่น [ 35,36 ] ) ดังนั้น เราตั้ง
สมมติฐานดังต่อไปนี้