“Would you like me to show you arou

“Would you like me to show you around?” he asks.
“I’m sure you’re far too busy, Mr. Grey, and I do have a long drive.”
“You’re driving back to WSU in Vancouver?” He sounds surprised, anxious even. He glances out of the window. It’s begun to rain. “Well, you’d better drive carefully.” His tone is stern, authoritative. Why should he care? “Did you get everything you need?” he adds.
“Yes sir,” I reply, packing the recorder into my satchel. His eyes narrow, speculatively.
“Thank you for the interview, Mr. Grey.”
“The pleasure’s been all mine,” he says, polite as ever.
As I rise, he stands and holds out his hand.
“Until we meet again, Miss Steele.” And it sounds like a challenge, or a threat, I’m not sure which. I frown. When will we ever meet again? I shake his hand once more, astounded that that odd current between us is still there. It must be my nerves.
“Mr. Grey.” I nod at him. Moving with lithe athletic grace to the door, he opens it wide.
“Just ensuring you make it through the door, Miss Steele.” He gives me a small smile. Obviously, he’s referring to my earlier less-than-elegant entry into his office. I flush.
“That’s very considerate, Mr. Grey,” I snap, and his smile widens. I’m glad you find me entertaining, I glower inwardly, walking into the foyer. I’m surprised when he follows me out. Andrea and Olivia both look up, equally surprised.
“Did you have a coat?” Grey asks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณต้องการให้ฉันไปแสดงรอบ?" เขาถาม.
"ฉันแน่ใจว่าคุณจะอยู่ไกลเกินไปไม่ว่างนายสีเทาและฉันจะมีไดรฟ์ยาว."
"คุณกำลังขับรถกลับไปที่ WSU ในแวนคูเวอร์? "เขาเสียงประหลาดใจกังวลแม้ เขาสายตาออกไปนอกหน้าต่าง ก็เริ่มที่จะมีฝนตก "ดีคุณควรที่จะขับรถอย่างระมัดระวัง." น้ำเสียงของเขาคือท้ายเผด็จการ ทำไมเขาควรจะดูแล? "คุณได้รับทุกอย่างที่คุณต้องการ?" เขากล่าวเสริม.
"ใช่ครับ" ผมตอบบรรจุบันทึกลงในกระเป๋าของฉัน ดวงตาของเขาแคบคร่าว.
"ขอบคุณสำหรับการสัมภาษณ์นายสีเทา."
"ความสุขที่ได้รับการเหมืองทั้งหมด" เขากล่าวสุภาพเช่นเคย.
ขณะที่ผมขึ้นเขายืนอยู่และถือมือของเขาออก.
"จนกว่าเราจะพบกันอีกครั้ง มิสสตีล. "และดูเหมือนท้าทายหรือภัยคุกคามที่ผมไม่แน่ใจว่า ผมขมวดคิ้ว เมื่อเราจะไม่เคยพบกันอีกครั้ง? ผมจับมือของเขาอีกครั้งประหลาดใจที่ปัจจุบันคี่ระหว่างเรายังคงมี มันจะต้องเป็นเส้นประสาทของฉัน.
"นาย สีเทา. "ผมพยักหน้าไปที่เขา ย้ายด้วยความสง่างามแข็งแรงอ่อนไปที่ประตูเขาเปิดมันกว้าง.
"เพียงเพื่อให้มั่นใจว่าคุณทำให้มันผ่านประตูมิสสตีล." เขาทำให้ผมมีรอยยิ้มเล็ก ๆ เห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงก่อนหน้านี้ของฉันเข้าน้อยกว่าที่สง่างามเข้ามาในสำนักงานของเขา ฉันล้าง.
"นั่นคือน้ำใจมากนายสีเทา" ฉันแน็ปและกว้างรอยยิ้มของเขา ฉันดีใจที่คุณหาฉันสนุกสนานผมถมึงตาใจเดินเข้ามาในห้องโถง ฉันประหลาดใจเมื่อเขาตามฉันออก เอนเดรียและโอลิเวียทั้งสองมองขึ้นประหลาดใจอย่างเท่าเทียมกัน.
"คุณมีเสื้อ?" สีเทาถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณจะให้ฉันแสดงให้คุณรอบ ? " เขาถาม .
" ฉันแน่ใจว่า คุณกำลังยุ่งมากๆ คุณเกรย์ และผมต้องขับรถนาน "
" คุณขับรถกลับไป wsu ในแวนคูเวอร์ ? " เขาทำเสียงแปลกใจ กังวล แม้ เขาเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง มันเริ่มตก " อืม คุณควรจะขับรถอย่างระมัดระวัง น้ำเสียงของเขาเคร่งเครียด เผด็จการ . ทำไมเขาต้องแคร์ ? " คุณจะได้รับทุกสิ่งที่คุณต้องการ
" เขาเพิ่ม" ครับ " ผมตอบ บรรจุ บันทึกลงในย่ามของผม ตาแคบ เดา .
" ขอบคุณสำหรับการสัมภาษณ์ คุณเกรย์ "
" ความสุขของฉัน " เขากล่าวอย่างสุภาพเช่นเคย
ฉันลุกขึ้น เขายืนถือมือของเขาออก .
" จนกว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง คุณสตีล " ฟังดูเหมือน ความท้าทายหรือคุกคาม ฉันไม่แน่ใจ ฉันหน้างอ เมื่อเราได้พบกันอีกครั้งฉันจับมือเขาอีก งง ที่ว่าแปลก ปัจจุบันระหว่างเรายังคงมี มันต้องประสาทของฉัน .
" คุณเกรย์ ผมพยักหน้าให้เขา ย้ายกับร่างแข็งแรงเกรซไปที่ประตู เขาเปิดมันกว้าง .
" เพื่อให้มั่นใจว่าคุณจะให้มันผ่านประตูที่คุณสตีล” เขายิ้มให้ฉันเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่า เขาหมายถึงเร็วน้อยกว่าฉลาดเข้าไปในสำนักงานของเขา
ผมล้าง" มันเรื่องมาก คุณเกรย์ ฉันตั้งสติ และรอยยิ้มของเขากว้าง . ฉันดีใจที่คุณพบฉันนั่ง ฉันถลึงตาใส่เข้ามาเดินเข้ามาที่ห้องโถง ฉันประหลาดใจเมื่อเขาตามฉันออกมา แอนเดรีย และ โอลิเวีย ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมองอย่างประหลาดใจ
" คุณมีเสื้อ ? " เกรย์ถาม