The Host is the major mover and sha

The Host is the major mover and shaker of the frame story of The Canterbury Tales, since it's he who proposes the tale-telling game and directs it on the way to Canterbury. We get the impression that the Host is a jolly fellow – large, with piercing eyes, fit "to been a marchal in a halle" (General Prologue 754), which is in fact what he becomes as the self-styled director of the pilgrims' merriment.

The Host just wants to have a good time, which is why he gets so upset with pilgrims like the Monk or the Physician, who tell stories about tragedy and death, and so delighted with those like the Nun's Priest's, whose stories are comedies. The Host takes all his tales extremely seriously, becoming very emotionally involved in them. So convinced is he of their power that, after hearing the Physician's mournful tale, he declares the only thing that will save his heart from pain is "a draughte of moyste and corny ale / or but I heere anon a myrie tale" (Pardoner's Introduction 29 – 30).

He's also quick to draw lessons from the tales he hears, declaring that the Physician's tale proves that Nature's and Fortune's gifts are death to every creature, or that the Merchant's confirms lots of negative stereotypes about women. The validity of the Host's conclusions is questionable, though, which makes us question his intellect, though not his enthusiasm.

The Host often tries to play the role of peace-keeper among the pilgrims. He's the one who tells the Friar to stop ribbing the Summoner, for "in company we wol have no debaat" (Friar's Prologue 24), or warns the Manciple to stop insulting the Cook lest his insults rebound upon him. Since his goal is to keep all the pilgrims having a good time, it makes sense the Host tries to be the dispeller of conflict among them.

But sometimes, he creates as many problems as he solves. Take that incident with the drunken Cook, for example: the Host is the one who calls him out for drunkenness in the first place! Or look at the moment when the Pardoner tries to foist off his fake relics on the pilgrims: there, the Host responds with outrage and anger, necessitating the Knight's mediation to avoid conflict. At these times it's like the Host's strong emotions and desires get the better of him – he simply can't contain his hilarity at the Cook's drunken state, or his righteous anger at the Pardoner – and prevent him from fulfilling his goal of promoting merriment.

With the Host, The Canterbury Tales have a built-in audience. What do we mean by that? Well, the Host is the pilgrim we most often see responding to the tales, which makes him kind of a mirror image of us, the reader, who are responding to them, too. It's doubtful that the Host is an ideal responder, since his interpretations of the tales are often so off-base. But those very wrong interpretations make us, the readers, think more about what the tales really do mean. And if they do that, then the Host has served his most important purpose.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โฮสต์เป็นเชคเกอร์และดี mover สำคัญเรื่องเฟรมของเดอะแคนเตอร์บรี เนื่องจากเป็นผู้เสนอบอกเรื่องเกม และชักจูงให้แคนเทอบิวรี่ เราได้รับความประทับใจว่าโฮสต์คนร่าเริงกว้าง เจาะตา พอดี "รับกับ marchal ใน halle" (754 ช่วงทั่วไป), ซึ่งเป็นในความเป็นจริงเขาจะเป็นกรรมการของนักแสวงบุญ merriment ออกกำลังกายด้วยตนเองโฮสต์เพียงแค่ต้องการมีความสุข ซึ่งเป็นทำไมเขาได้รับนั้นเสียกับพิลกริมส์เช่นพระสงฆ์หรือแพทย์ ที่บอกเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมและความตาย และดังนั้นยินดีกับเช่นบาทหลวงของเด็ก เรื่องราวมี comedies โฮสต์ใช้นิทานของเขามากอย่างจริงจัง กลายเป็นอารมณ์มากเกี่ยวข้องกับพวกเขา มั่นใจดังนั้นเป็นอำนาจของพวกเขาว่า หลังจากได้ยินเรื่อง mournful ของแพทย์ เขาประกาศเป็นสิ่งเดียวที่จะบันทึกหัวใจจากอาการปวด " draughte moyste และเบียร์ corny / หรือแต่ heere อานนท์เรื่อง myrie " ของ Pardoner บท 29 – 30)เขายังเป็นความรวดเร็วในการวาดเรียนจากนิทานที่เขาได้ยิน ประกาศว่า เรื่องของแพทย์พิสูจน์ว่า ของขวัญของธรรมชาติและของฟอร์จูนที่ตายกับสิ่งมีชีวิตทุก หรือว่า ผู้ขายยืนยันลบมักเกี่ยวกับผู้หญิงมากมาย ถูกต้องของข้อสรุปของโฮสต์ได้แก้แค้นคืน แต่ ซึ่งทำให้เราถามสติปัญญาของเขา แต่เราไม่เจ้ามักจะพยายามที่จะเล่นบทบาทของผู้รักษาสันติภาพในหมู่นักแสวงบุญ เขาเป็นคนบอกไฟรอาร์หยุด ribbing Summoner สำหรับ "ในบริษัทเรา wol debaat ไม่ได้" (ของไฟรอาร์ช่วง 24), หรือเตือน Manciple หยุดดูหมิ่นคนครัวเกรงว่าสามหาวของเขาฟื้นตัวเขา เนื่องจากเป้าหมายของเขาคือการ ให้นักแสวงบุญทั้งหมดที่มีความสุข มันทำให้รู้สึกที่โฮสต์พยายามที่จะ dispeller ของความขัดแย้งระหว่างกันแต่บางครั้ง เขาสร้างปัญหามากที่สุดเท่าที่เขาแก้ นำที่เหตุการณ์คุกขี้เมา ตัวอย่าง: เจ้าเป็นคนเรียกเขาออกสำหรับฟเครื่องแรก หรือค้นหาในขณะที่เมื่อพยายาม foist ปิดพระธาตุปลอมบนนักแสวงบุญที่ Pardoner: โฮสต์ตอบสนอง ด้วยการข่มขืนและโกรธ necessitating กาชาดของอัศวินเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง เวลานี้เหมือนอารมณ์แรงของโฮสต์ และปรารถนาได้ดีกว่าของเขา – เขาเพียงแค่ไม่ประกอบด้วยเขา hilarity ที่รัฐขี้เมาของอาหาร ความโกรธของเขาชอบธรรมที่ Pardoner – และป้องกันไม่ให้เขาตอบสนองเป้าหมายของเขาส่งเสริม merrimentโฮสต์ แคนเตอร์บรีมีผู้ชมภายใน เราหมายความว่า ใช้อะไรทำ โดยที่ ดี โฮสต์เป็นกริมที่เรามักเห็นตอบนิทาน ซึ่งทำให้เขาของภาพกลับของเรา ผู้อ่าน ผู้จะตอบสนองพวกเขา เกินไป หนี้สงสัยสูญที่โฮสต์เป็นผู้ตอบสนองการเชิญ เพราะเขาตีความของนิทานมักให้ปิดฐานได้ แต่ตีความผิด ๆ เหล่านั้นทำให้เรา ผู้อ่าน คิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับนิทานจริง ๆ หมายถึงอะไร และถ้าพวกเขาทำเช่นนั้น แล้วโฮสต์มีวัตถุประสงค์สำคัญที่สุดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฮสต์มีผู้เสนอญัตติที่สำคัญและการปั่นของเรื่องกรอบของอังกฤษนิทานเนื่องจากเป็นผู้ที่เสนอเกมเรื่องเล่าและนำมันในทางที่จะ Canterbury เราได้รับความประทับใจที่โฮสต์เป็นเพื่อนครึกครื้น - ขนาดใหญ่ที่มีตาเจาะพอดี "เพื่อรับ Marchal ใน Halle" (บททั่วไป 754) ซึ่งในความเป็นจริงสิ่งที่เขาจะกลายเป็นผู้อำนวยการเรียกขานตัวเองของผู้แสวงบุญ 'ความสนุกสนาน. โฮสต์เพียงแค่ต้องการที่จะมีช่วงเวลาที่ดีซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาได้รับไม่พอใจให้กับผู้แสวงบุญเช่นพระภิกษุสงฆ์หรือแพทย์ที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมและความตายและความยินดีให้กับคนที่เป็นเหมือนแม่ชีนักบวชที่มีเรื่องราว คอเมดี้ โฮสต์จะใช้เวลาของเขาเรื่องราวทั้งหมดอย่างจริงจังมากกลายเป็นส่วนร่วมอย่างมากในพวกเขาอารมณ์ เชื่อดังนั้นเขาของการใช้พลังงานของพวกเขาที่หลังจากได้ยินเรื่องเศร้าแพทย์เขาบอกสิ่งเดียวที่จะช่วยให้หัวใจของเขาจากความเจ็บปวดคือ "draughte ของ moyste และเบียร์ซ้ำซาก / หรือ แต่ผม heere อานนท์เรื่อง Myrie" (บทนำ Pardoner ของ 29 -. 30) เขายังเป็นที่รวดเร็วในการวาดบทเรียนจากนิทานที่เขาได้ยินประกาศว่าเรื่องแพทย์พิสูจน์ให้เห็นว่าของขวัญของธรรมชาติและโชคลาภเป็นความตายเพื่อสิ่งมีชีวิตทุกคนหรือว่าร้านค้าจำนวนมากยืนยันของแบบแผนเชิงลบเกี่ยวกับผู้หญิง ความถูกต้องของข้อสรุปโฮสต์ที่เป็นที่น่าสงสัย แต่ที่ทำให้เราตั้งคำถามกับสติปัญญาของเขาแม้ว่าจะไม่กระตือรือร้นของเขา. โฮสต์มักจะพยายามที่จะมีบทบาทในการรักษาสันติภาพในหมู่ผู้แสวงบุญ เขาเป็นหนึ่งในคริสตศาสนาที่บอกให้หยุดซี่โครงเรียกร้องสำหรับ "ใน บริษัท เรา Wol ไม่มี debaat" (คริสตศาสนาของบทที่ 24) หรือเตือน Manciple ที่จะหยุดการดูถูกดูหมิ่นคุกเกรงว่าของเขาดีดตัวขึ้นแก่เขา เนื่องจากเป้าหมายของเขาคือการให้ผู้แสวงบุญทั้งหมดที่มีช่วงเวลาที่ดีก็จะทำให้ความรู้สึกโฮสต์พยายามที่จะ dispeller ของความขัดแย้งในหมู่พวกเขา. แต่บางครั้งเขาสร้างปัญหามากที่สุดเท่าที่เขาแก้ ใช้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุกขี้เมาตัวอย่างเช่น: โฮสต์คือคนที่เรียกเขาออกมาเมาในสถานที่แรก! หรือดูที่ช่วงเวลาที่ Pardoner พยายามที่จะเอามาใส่ให้ออกพระธาตุปลอมของเขาเกี่ยวกับผู้แสวงบุญ: มีโฮสต์ตอบสนองกับความชั่วร้ายและความโกรธทั้งนี้การไกล่เกลี่ยของอัศวินที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ช่วงเวลาเหล่านี้มันก็เหมือนอารมณ์ที่แข็งแกร่งโฮสต์และความต้องการรับที่ดีของเขา - เขาก็ไม่สามารถมีความฮือฮาของเขาที่รัฐเมาคุกหรือความโกรธชอบธรรมของเขาที่ Pardoner - และป้องกันไม่ให้เขาจากการตอบสนองเป้าหมายของเขาในการส่งเสริมความสนุกสนานด้วย Host, อังกฤษนิทานมีผู้ชมในตัว เราหมายถึงอะไรโดยที่? ดีโฮสต์เป็นผู้แสวงบุญที่เราส่วนใหญ่มักจะเห็นการตอบสนองต่อเรื่องซึ่งทำให้เขาชนิดของภาพสะท้อนในกระจกของเราผู้อ่านที่จะตอบสนองต่อพวกเขามากเกินไป มันเป็นที่น่าสงสัยว่าเป็นโฮสต์ตอบที่เหมาะตั้งแต่การตีความของเขานิทานมักจะออกเพื่อให้ฐาน แต่ผู้ที่ตีความผิดมากทำให้เราผู้อ่านคิดเกี่ยวกับสิ่งที่นิทานจริงๆไม่ได้หมายความว่า และถ้าพวกเขาทำอย่างนั้นแล้วโฮสต์ได้ทำหน้าที่จุดประสงค์สำคัญที่สุดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮสต์ที่เป็นผู้เสนอญัตติสำคัญและเครื่องปั่นของเฟรม เรื่องราวของ ตำนานเก็นจิ เนื่องจากเป็นผู้ที่เสนอเรื่องราวบอกเกม และชี้นำในทางอังกฤษ . เราได้รับความประทับใจที่โฮสต์เป็น Jolly เพื่อน–ขนาดใหญ่ เจาะตา พอดี " เป็นมาฉัลในฮอลล์ " ( บทนำทั่วไป 754 )ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเขาจะเป็นผู้กำกับด้วยสไตล์ของผู้แสวงบุญ ' ความสนุกสนาน

เจ้าบ้านแค่อยากมีเวลาที่ดี ซึ่งมันทำให้เขาหงุดหงิดกับผู้แสวงบุญ เช่นพระหรือหมอที่บอกเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมและความตาย และยินดีกับผู้ที่ชอบของแม่ชี พระสงฆ์ ของที่มีเรื่องราว มีคณะตลก โฮสต์ที่ใช้นิทานของเขามากจริงๆเป็นคนอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ดังนั้น เชื่อว่าเขาเป็นพลังของพวกเขานั้น หลังจากได้ฟังเรื่องราวของแพทย์ที่เศร้าโศก เขาประกาศสิ่งเดียวที่จะรักษาหัวใจของเขาเจ็บปวด " draughte ของ moyste และฟูมฟายเอล / หรือแต่ผม Heere อานนท์เป็น myrie นิทาน " ( อภัย ) เปิดตัว 29 )

เขาด่วน วาดบทเรียนจากนิทานที่เขาได้ยินประกาศว่า เรื่องเล่าของหมอพิสูจน์ได้ว่าธรรมชาติและมรดกของของขวัญจะตายเพื่อมนุษย์ทุกคน หรือของพ่อค้ายืนยันมากมายทัศนคติเชิงลบเกี่ยวกับผู้หญิง ความถูกต้องของโฮสต์ของข้อสรุปที่เป็นที่น่าสงสัย แต่ที่ทำให้เราตั้งคำถามภูมิปัญญาของเขา แต่ความกระตือรือร้นของเขา

โฮสต์มักจะพยายามที่จะเล่นบทบาทของผู้รักษาสันติภาพในหมู่ผู้แสวงบุญเขาเป็นคนที่บอกหลวงพ่อให้หยุดการหยอกล้อที่เรียกร้องสำหรับ " ในบริษัทเราวอลไม่มี debaat " ( หลวงพ่อก็เปิดฉาก 24 ) หรือเตือน manciple หยุดดูถูกพ่อครัวเกรงว่าเขาด่าสะท้อนอยู่บนเขา เพราะเป้าหมายของเขาคือการทำให้ผู้แสวงบุญทั้งหมดมีเวลาดี มันทำให้รู้สึก เจ้าบ้านพยายามที่จะ dispeller ความขัดแย้งในหมู่พวกเขา .

แต่บางครั้งเขาสร้างเป็นปัญหามากมายที่ต้องแก้ ใช้กับเหตุการณ์ที่คุกขี้เมาตัวอย่างเช่น : โฮสต์ที่เป็นคนเรียกเขาออกมาสำหรับคนเมาในสถานที่แรก ! หรือดูในขณะนี้เมื่ออภัยพยายามไม่สนใจพระธาตุปลอมของเขาที่ผู้แสวงบุญ : มีโฮสต์ที่ตอบสนองกับความรุนแรงและความโกรธ , necessitating ไกล่เกลี่ยของอัศวิน เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งในช่วงเวลาเหล่านี้ มันเหมือนเป็นโฮสแรงอารมณ์และความปรารถนา เข้าใจเขา และเขาก็ไม่สามารถยับยั้งฮามากของเขาที่ทำรัฐขี้เมา หรือชอบธรรมความโกรธที่อภัย ) และป้องกันไม่ให้เขาจากการตอบสนองเป้าหมายของเขาเพื่อความสนุกสนาน

กับโฮสต์ , Canterbury Tales มีผู้ชม ในตัว อะไรที่เราหมายถึงอะไร อืมโฮสต์ที่เป็นนักเดินทาง เรามักเห็นการตอบสนองต่อนิทาน ซึ่งทำให้เขาเป็นกระจกเรา อ่าน ที่ตอบสนองต่อพวกเขาด้วย มันน่าสงสัยว่า โฮสต์เป็น responder เหมาะ เพราะเขาแปลความหมายของนิทานมักดังนั้นปิดฐาน แต่การตีความผิดมากให้เรา ผู้อ่านลองคิดดูว่านิทานจริงๆหมายถึง และถ้าพวกเขาทำอย่างนั้น