In the world of globalization era,

In the world of globalization era, English has increasingly become the medium in every domain of communication, both in local and global contexts. As a result, the demand for speakers using English effectively is necessary in every country. Teaching and learning English, except for the native language, is thus crucial for communicative purposes to meet the demands of global economics and to cope with the growing local, national and international demands for English skills. In Thailand, English is considered a foreign language, and is used for the purposes of academic advancement, career advancement, and traveling abroad. To cope with the growing local and international demand, a number of efforts from all parties involved have been made to the Thai educational system to help boost Thai learners’ English performance. However, the National survey conducted by the Office of Educational Testing of the Department of Curriculum and Instruction, the Ministry of Education during the years of 1997 and 1998, showed that Thai learners, being assessed against standardized benchmarks of achievement, had unsatisfactory proficiency in the four skills of writing, reading, listening and speaking (Wiriyachitra, 2001). This result was repeatedly substantiated by more recent studies (e.g., Bolton, 2008; Bunnag, 2005a, 2005b), indicating that, based on the scores of two international standardized tests: TOEFL and TOEIC, Thai test takers’ scores were significantly low, compared to those of Southeast Asian countries. Therefore, a focus on the development of literacy skills in English among Thai learners is central to language pedagogy. Of all four key language skills, speaking is deemed to be the most important in learning a second or foreign language. As stated by Ur (1996), speaking included all other skills of knowing that language. In Thailand, the speaking skill is a critical part of language learning and the teaching process. In other words, it is extremely difficult for Thai learners to master the English language in terms of speaking and listening. This is because the medium of instruction in the classroom is mostly Thai, as many teachers teaching English to Thai learners are mainly non-native speakers, leading to the use of unnatural language and creating the failure of genuine interaction in the language classroom. Also, Thai learners in general have few chances to interact with English native speakers. The exposure to English of Thai learners is thus somewhat limited. That is why a lot of popular programs and foreign language teaching methods try to replicate the target language environment through immersion programs, bilingual school curricula, and computer-assisted teaching (Lapkin et al., 1990). However, the fact that many non-native speakers use the rating criteria based on native speakers’ standards to measure learners’ oral proficiency, according to Kim (2005), using this benchmark is not appropriate for the actual use of English in an international context. Therefore, it is important for teachers and educators in general, and test designers in particular, to reconsider the purposes of English speaking tests, and the standards of assessing learners’ speaking skills. Since a number of factors are responsible for limited success to speaking competence, this paper specifically aims to present teaching English speaking in the Thai context, and to explore the roles of speaking test formats and major problems of Thai learners found in speaking tests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในโลกยุคโลกาภิวัฒน์ ภาษาอังกฤษได้มากขึ้นกลายเป็น กลางในทุกโดเมนของการสื่อสาร ทั้งในบริบทท้องถิ่น และสากล เป็นผล ความต้องการลำโพงที่ใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นสิ่งจำเป็นในทุกประเทศ เรียนภาษาอังกฤษ ภาษา ยกเว้นจึงสำคัญสำหรับวัตถุประสงค์ในการสื่อสาร เพื่อตอบสนองความต้องการของเศรษฐกิจโลก และ เพื่อรับมือกับความต้องการเติบโตของท้องถิ่น และนานาชาติ ชาติสำหรับทักษะภาษาอังกฤษ ในประเทศไทย ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ และใช้สำหรับวัตถุประสงค์ในการศึกษาต่อเนื่อง ก้าวหน้าในอาชีพ และการเดินทางต่างประเทศ เพื่อรับมือกับความต้องการท้องถิ่น และนานาชาติเพิ่มขึ้น จำนวนความพยายามจากทุกฝ่ายได้มีการระบบการศึกษาไทยจะช่วยให้ประสิทธิภาพเพิ่มไทยเรียนภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตาม การสำรวจแห่งชาติ โดยสำนักงานของการศึกษาการทดสอบของภาควิชาหลักสูตรและคำสั่ง กระทรวงศึกษาธิการระหว่างปี 1997 และ 1998 แสดงให้เห็นว่า นักเรียนคนไทย มีประเมินเทียบกับเกณฑ์มาตรฐานที่เป็นมาตรฐานของความสำเร็จ มีความสามารถที่น่าพอใจใน 4 ทักษะของการเขียน การอ่าน การฟัง และการพูด (Wiriyachitra, 2001) ผลลัพธ์นี้ซ้ำ ๆ ถูกพิสูจน์ โดยการศึกษาล่าสุด (เช่น โบลตัน 2008 บุนนาค 2005a, 2005b), ระบุที่ ตามคะแนนของการทดสอบตามมาตรฐานสากลสอง: TOEFL และ TOEIC ไทยทดสอบคะแนนของผู้ถูก ต่ำอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดังนั้น เน้นการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษระหว่างนักเรียนไทยเป็นศูนย์กลางการศึกษาภาษา ของทั้งหมด 4 ทักษะภาษาอังกฤษ พูดถือเป็นสิ่งสำคัญสุดในการเรียนภาษาต่างประเทศ หรือสอง ตามของคุณ (1996), พูดรวมทักษะอื่น ๆ ทั้งหมดของการรู้ภาษา ในประเทศไทย ทักษะพูดเป็นส่วนสำคัญของขั้นตอนการสอนและการเรียนรู้ภาษา ในคำอื่น ๆ มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้เรียนไทยต้นแบบภาษาอังกฤษในแง่ของการพูด และการฟัง นี้เป็น เพราะการสอนในห้องเรียนเป็นส่วนใหญ่ไทย เป็นครูหลายคนสอนภาษาอังกฤษให้นักเรียนคนไทย ส่วนใหญ่ภาษา นำไปสู่การใช้ภาษาที่เป็นธรรมชาติ และสร้างความล้มเหลวของการโต้ตอบที่แท้จริงในห้องเรียนภาษา สอนโดยทั่วไปมีโอกาสน้อยในการโต้ตอบกับเจ้าของภาษาด้วย สัมผัสกับภาษาอังกฤษของนักเรียนคนไทยจึงค่อนข้างจำกัด นั่นคือเหตุผลนิยมและวิธีพยายามที่จะจำลองสภาพแวดล้อมภาษาเป้าหมายผ่านโปรแกรมแช่ หลักสูตรโรงเรียนสองภาษา และคอมพิวเตอร์ช่วยสอน (Lapkin et al. 1990) ในการสอนภาษาต่างประเทศจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่า หลายภาษาใช้เกณฑ์การให้คะแนนตามเจ้าของภาษามาตรฐานในการวัดระดับปากของนักเรียน ตามคิม (2005), โดยใช้เกณฑ์มาตรฐานนี้ไม่เหมาะสมสำหรับการใช้งานจริงภาษาอังกฤษในบริบทต่างประเทศ ดังนั้น มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับครูและนักการศึกษาทั่วไป และทดสอบออกแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พิจารณาวัตถุประสงค์ของการทดสอบภาษาอังกฤษ และมาตรฐานของการประเมินทักษะการพูดของนักเรียน เนื่องจากปัจจัยมีหน้าที่จำกัดประสบความสำเร็จในการพูดฝึกทักษะ กระดาษนี้โดยเฉพาะมุ่งนำเสนอการสอนภาษาอังกฤษในบริบทไทย และ การสำรวจบทบาทของการพูดรูปแบบการทดสอบและปัญหาที่สำคัญของนักเรียนคนไทยที่พบในการทดสอบการพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในโลกของยุคโลกาภิวัตน์ภาษาอังกฤษได้กลายเป็นมากขึ้นเรื่อย ๆ ขนาดกลางในโดเมนของการสื่อสารทุกที่ทั้งในบริบทท้องถิ่นและระดับโลก เป็นผลให้ความต้องการสำหรับลำโพงใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นสิ่งที่จำเป็นในทุกประเทศ การเรียนการสอนและการเรียนรู้ภาษาอังกฤษยกเว้นภาษาพื้นเมืองจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเพื่อการสื่อสารที่จะตอบสนองความต้องการของเศรษฐกิจโลกและการรับมือกับการเจริญเติบโตของความต้องการของท้องถิ่นระดับชาติและนานาชาติสำหรับทักษะภาษาอังกฤษ ในประเทศไทย, อังกฤษถือเป็นภาษาต่างประเทศและใช้สำหรับวัตถุประสงค์ของความก้าวหน้าทางวิชาการความก้าวหน้าในอาชีพและเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อรับมือกับความต้องการของประเทศและต่างประเทศที่เพิ่มมากขึ้นเป็นจำนวนมากของความพยายามจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องได้รับการทำกับระบบการศึกษาของไทยที่จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของผู้เรียนภาษาอังกฤษไทย อย่างไรก็ตามจากการสำรวจแห่งชาติดำเนินการโดยสำนักงานทดสอบทางการศึกษาของภาควิชาหลักสูตรและการเรียนการสอนของกระทรวงศึกษาธิการในช่วงปี 1997 และปี 1998 แสดงให้เห็นว่าผู้เรียนไทยถูกประเมินเทียบกับเกณฑ์มาตรฐานที่เป็นมาตรฐานของความสำเร็จมีความสามารถที่น่าพอใจใน สี่ทักษะการเขียนการอ่านการฟังและการพูด (วิริยะจิตรา, 2001) ผลที่ได้นี้พิสูจน์ซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ (เช่นโบลตัน 2008; บุนนาค 2005A, 2005b) แสดงให้เห็นว่าขึ้นอยู่กับคะแนนของทั้งสองการทดสอบมาตรฐานระหว่างประเทศ: การสอบ TOEFL และ TOEIC, คะแนนผู้สอบไทยอยู่ในระดับต่ำอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบ กับบรรดาประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดังนั้นการให้ความสำคัญในการพัฒนาทักษะความรู้ภาษาอังกฤษของผู้เรียนภาษาไทยเป็นศูนย์กลางในการเรียนการสอนภาษา ทั้งสี่ทักษะการใช้ภาษาที่สำคัญการพูดจะถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการเรียนรู้ภาษาที่สองหรือต่างประเทศ ดังกล่าวโดยนาย (1996) พูดรวมถึงทักษะอื่น ๆ ทั้งหมดของการรู้ภาษานั้น ในประเทศไทยทักษะการพูดเป็นส่วนสำคัญของการเรียนรู้ภาษาและกระบวนการเรียนการสอน ในคำอื่น ๆ มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้เรียนภาษาไทยที่จะโทภาษาอังกฤษในแง่ของการพูดและการฟัง นี้เป็นเพราะสื่อการสอนในห้องเรียนเป็นส่วนใหญ่ไทยเป็นจำนวนมากครูสอนภาษาอังกฤษให้ผู้เรียนไทยเป็นลำโพงส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาที่นำไปสู่​​การใช้ภาษาที่ผิดปกติและการสร้างความล้มเหลวของการปฏิสัมพันธ์ของแท้ในห้องเรียนภาษา นอกจากนี้ยังเรียนชาวไทยโดยทั่วไปมีโอกาสน้อยที่จะโต้ตอบกับเจ้าของภาษาภาษาอังกฤษ การสัมผัสที่เป็นภาษาอังกฤษของผู้เรียนไทยจึงค่อนข้าง จำกัด นั่นคือเหตุผลที่จำนวนมากของโปรแกรมที่นิยมและวิธีการสอนภาษาต่างประเทศพยายามที่จะทำซ้ำสภาพแวดล้อมภาษาเป้าหมายผ่านโปรแกรมแช่หลักสูตรของโรงเรียนภาษาและการเรียนการสอนโดยใช้คอมพิวเตอร์ช่วย (lapkin et al., 1990) แต่ความจริงที่ว่าไม่ใช่เจ้าของจำนวนมากใช้เก​​ณฑ์การจัดอันดับอยู่บนพื้นฐานของมาตรฐานการวัดเรียนเจ้าของภาษาความสามารถในช่องปากตามที่คิม (2005) โดยใช้มาตรฐานนี้ไม่เหมาะสมสำหรับการใช้งานจริงของภาษาอังกฤษในบริบทระหว่างประเทศ . ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับครูและนักการศึกษาทั่วไปและนักออกแบบการทดสอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะพิจารณาวัตถุประสงค์ของการทดสอบภาษาอังกฤษพูดและมาตรฐานของการประเมินทักษะการพูดเรียนตาม เนื่องจากจำนวนของปัจจัยที่มีความรับผิดชอบสำหรับความสำเร็จที่ จำกัด เพื่อความสามารถในการพูด, กระดาษนี้โดยเฉพาะมีจุดมุ่งหมายที่จะนำเสนอการเรียนการสอนการพูดภาษาอังกฤษในบริบทของสังคมไทยและการสำรวจบทบาทของการพูดรูปแบบการทดสอบและปัญหาที่สำคัญของผู้เรียนภาษาไทยที่พบในการทดสอบการพูด