Management of Bacterial Spot of Pep

Management of Bacterial Spot of Pepper and Tomato
The primary management strategy of bacterial spot begins with use of certified pathogen-free seed and disease-free transplants. The bacteria do not survive well once host material has decayed, so crop rotation is recommended. Once the bacteria are introduced into a field or greenhouse, the disease is very difficult to control.

Pepper plants are routinely sprayed with copper-containing bactericides to maintain a "protective" cover on the foliage and fruit (Figure 17). Strains of the pathogen resistant to copper and/or streptomycin are fairly common and can be detected by plating bacteria on media containing these compounds (Figure 18). Genes encoding resistance to copper and streptomycin can be borne on plasmids (extrachromosomal DNA) contained in the bacterial cells. The presence of these genes on plasmids allows for the rapid spread of resistance to other non-resistant bacteria.
Although resistant cultivars are available and widely planted, there are strains of the pathogen able to overcome all of the currently known major resistance genes (Figure 19). Currently, three independently segregating genes form the basis for resistance to bacterial spot in commercial cultivars of bell peppers. Strains of the pathogen that react differently with the resistance genes of the pepper plant are designated as races. With the report of a fourth resistance gene in 1998, 11 races can be differentiated using peppers. Resistance has not been as easy to find and use in tomato. Formerly, four races were recognized that infect tomato. With the proposed taxonomic changes, these have assumed species status (Jones, et al. 2004).

Biological control options for bacterial spot are limited. However, a biological control method that uses bacterial viruses (bacteriophages) that specifically kill the bacterial pathogens is now available. Treatments with these bacteriophages, marketed as “AgriPhage,” have been successful in reducing disease, especially in greenhouse transplant production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการจุดจากแบคทีเรียของมะเขือเทศและพริกไทยกลยุทธ์การบริหารหลักของแบคทีเรียจุดเริ่มต้น ด้วยการใช้เมล็ดพันธุ์ปราศจากการศึกษารับรองและ transplants ปราศจากโรค แบคทีเรียไม่รอดดีเมื่อวัสดุโฮสต์มีผุ เพื่อแนะนำการปลูกพืชหมุนเวียน เมื่อแบคทีเรียจะนำลงในเรือนกระจก โรคเป็นยากที่จะควบคุมพริกไทยพืชฉีดพ่นเป็นประจำกับทองแดงที่ประกอบด้วย bactericides รักษาหน้าปก "ป้องกัน" ที่ใบและผลไม้ (รูปที่ 17) สายพันธุ์การศึกษาทนทองแดงและ/หรือ streptomycin เป็นธรรมทั่วไป และสามารถตรวจพบ โดยชุบแบคทีเรียบนสื่อที่ประกอบด้วยสารเหล่านี้ (18 รูป) เข้ารหัสความต้านทานต่อทองแดงและ streptomycin ยีนสามารถจะแบกรับบน plasmids (extrachromosomal DNA) ในเซลล์แบคทีเรีย ของยีนเหล่านี้บน plasmids สำหรับการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของความต้านทานต่อเชื้อแบคทีเรียอื่น ๆ ทนไม่ได้ถึงแม้ว่าพันธุ์ทนจะว่าง และปลูกกันอย่างแพร่หลาย มีสายพันธุ์ของศึกษาสามารถเอาชนะทั้งหมดของยีนต้านทานหลักชื่อดังอยู่ในขณะนี้ (19 รูป) ปัจจุบัน ยีนเอ็กซ์ปอร์ตอิสระสามเป็นพื้นฐานสำหรับการต้านทานการจุดเชื้อแบคทีเรียในพันธุ์เชิงพาณิชย์ของพริก สายพันธุ์ของการศึกษาที่ตอบสนองแตกต่างกับยีนต้านทานของพืชพริกไทยถูกกำหนดให้เป็นการแข่งขัน มีรายงานของยีนต้านทานสี่ในปี 1998 แข่งขัน 11 สามารถแยกแยะโดยใช้พริก ต้านทานไม่ได้ให้ค้นหา และใช้ในมะเขือเทศ เดิม แข่งขันสี่ได้รับรู้ที่ติดเชื้อมะเขือเทศ ด้วยการเปลี่ยนแปลงเสนออนุกรมวิธาน เหล่านี้ได้สันนิษฐานชนิดสถานะ (Jones, et al. 2004)ตัวควบคุมสำหรับจุดแบคทีเรียมีจำกัด อย่างไรก็ตาม วิธีการควบคุมที่ใช้ไวรัสแบคทีเรีย (bacteriophages) ที่ฆ่าโรคเชื้อแบคทีเรียโดยเฉพาะ ได้ขณะนี้ รักษา ด้วย bacteriophages เหล่านี้ วางตลาดเป็น "AgriPhage ได้ประสบความสำเร็จในการลดโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรือนกระจกปลูกถ่ายผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การบริหารจัดการของแบคทีเรียสปอตของพริกไทยและมะเขือเทศกลยุทธ์การจัดการหลักของแบคทีเรียจุดเริ่มต้นด้วยการใช้งานที่ได้รับการรับรองเชื้อโรคฟรีเมล็ดพันธุ์และปลอดโรคปลูก
แบคทีเรียไม่รอดดีที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเจ้าภาพวัสดุผุได้ดังนั้นการปลูกพืชหมุนเวียนจะแนะนำ เมื่อเชื้อแบคทีเรียที่จะนำเข้าไปในสนามหรือเรือนกระจกโรคเป็นสิ่งที่ยากมากที่จะควบคุม. พืชพริกไทยมีการฉีดพ่นเป็นประจำกับ bactericides ทองแดงที่มีการรักษา "ป้องกัน" ปกใบไม้และผลไม้ (รูปที่ 17) สายพันธุ์ของเชื้อโรคทนต่อทองแดงและ / หรือ streptomycin เป็นธรรมร่วมกันและสามารถตรวจพบโดยการชุบเชื้อแบคทีเรียที่อยู่ในสื่อที่มีสารเหล่านี้ (รูปที่ 18) ยีนต้านทานการเข้ารหัสเพื่อทองแดงและ streptomycin สามารถพัดพาพลาสมิด (DNA extrachromosomal) ที่มีอยู่ในเซลล์แบคทีเรีย การปรากฏตัวของยีนเหล่านี้บนพลาสมิดช่วยให้การแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของความต้านทานต่อเชื้อแบคทีเรียที่ไม่ทนอื่น ๆ . แม้ว่าพันธุ์ต้านทานที่มีอยู่และการปลูกกันอย่างแพร่หลายมีสายพันธุ์ของเชื้อโรคสามารถที่จะเอาชนะทั้งหมดของยีนต้านทานที่สำคัญรู้จักกันในปัจจุบัน (รูปที่ 19 ) ปัจจุบันยีนสามแยกอิสระเป็นพื้นฐานสำหรับความต้านทานต่อการจุดแบคทีเรียพันธุ์ในเชิงพาณิชย์ของพริก สายพันธุ์ของเชื้อโรคที่ตอบสนองแตกต่างกับยีนต้านทานของพืชพริกไทยได้รับมอบหมายให้เป็นเผ่าพันธุ์ กับรายงานของยีนต้านทานที่สี่ในปี 1998 แข่ง 11 สามารถที่แตกต่างโดยใช้พริก ความต้านทานไม่ได้เป็นเรื่องง่ายในการค้นหาและใช้ในมะเขือเทศ เดิมแข่งสี่ได้รับการยอมรับว่าติดเชื้อมะเขือเทศ กับการเปลี่ยนแปลงที่เสนอการจัดหมวดหมู่เหล่านี้ได้สันนิษฐานสถานะชนิด (โจนส์, et al. 2004). ตัวเลือกการควบคุมทางชีวภาพสำหรับจุดแบคทีเรียจะถูก จำกัด อย่างไรก็ตามวิธีการควบคุมทางชีวภาพที่ใช้ไวรัสแบคทีเรีย (แบคทีเรีย) ที่ฆ่าเชื้อโรคโดยเฉพาะเชื้อแบคทีเรียที่มีอยู่ในขณะนี้ การรักษาด้วยแบคทีเรียเหล่านี้วางตลาดเป็น "AgriPhage" ได้รับความสำเร็จในการลดการเกิดโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตการปลูกเรือนกระจก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการจุดแบคทีเรียของมะเขือเทศและพริกไทย
หลักกลยุทธ์จุดแบคทีเรีย เริ่มต้นด้วยการใช้รับรองปลอดโรคเมล็ดพันธุ์และการปลูกปลอดโรค . แบคทีเรียไม่รอดดีเมื่อวัสดุที่โฮสต์มีผุ ดังนั้นการปลูกพืชหมุนเวียน แนะนํา เมื่อแบคทีเรียเข้าไปในเขตข้อมูลหรือเรือนกระจก โรคนี้เป็นเรื่องยากมากที่จะควบคุม

พืชพริกไทยตรวจพ่นด้วยทองแดงที่มี bactericides รักษา " ปลดทุกข์ " บนใบไม้และผลไม้ ( รูปที่ 17 ) สายพันธุ์ของเชื้อโรคที่ทนต่อทองแดงและ / หรือยารักษาค่อนข้างทั่วไปและสามารถตรวจพบโดยชุบเชื้อแบคทีเรียในสื่อที่มีสารเหล่านี้ ( รูปที่ 18 )ยีนต้านทานทองแดงและ streptomycin เข้ารหัสสามารถแบกบนพลาสมิด ( ตัดทอน ) ที่มีอยู่ในเซลล์แบคทีเรีย การปรากฏตัวของยีนเหล่านี้บนพลาสมิด ช่วยให้การแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของความต้านทานของแบคทีเรียทนไม่อื่น ๆ .
ถึงแม้ว่าพันธุ์ต้านทานมีแพร่หลายและปลูกมีสายพันธุ์ของเชื้อโรคที่สามารถเอาชนะทั้งหมดของขณะนี้รู้จักยีนต้านทานหลัก ( รูปที่ 19 ) ขณะนี้สามอิสระแยกยีนรูปแบบพื้นฐานสำหรับการต้านทานแบคทีเรียจุดในเชิงพาณิชย์พันธุ์พริก . สายพันธุ์ของเชื้อโรคที่ตอบสนองแตกต่างกันกับยีนต้านทานของพืชพริกไทย เป็นเขตการแข่งขันกับรายงานของยีนต้านทานที่สี่ในปี 1998 11 การแข่งขันสามารถที่แตกต่าง โดยใช้พริก ต้านทานไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะค้นหาและใช้ในมะเขือเทศ เดิม แข่งสี่ได้รับการยอมรับว่าติด มะเขือเทศ กับการเปลี่ยนแปลงที่เสนอทาง เหล่านี้ถือว่าสถานะสปีชีส์ ( Jones , et al . 2004 ) .

ทางชีวภาพควบคุมตัวเลือกสำหรับแบคทีเรียจุดจำกัด อย่างไรก็ตามการควบคุมทางชีวภาพวิธีที่ใช้แบคทีเรียไวรัส ( แบคทีริโอฟาดจ์ ) โดยเฉพาะฆ่าเชื้อโรคแบคทีเรียอยู่ในขณะนี้ การรักษาด้วยแบคทีริโอฟาดจ์เหล่านี้วางตลาดเป็น " agriphage " ประสบความสำเร็จในการลดโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิต การเปลี่ยนกระถาง