The fair breeze blew, the white foa

The fair breeze blew, the white foam flew,
The furrow follow'd free;
We were the first that ever burst 105
Into that silent sea.

The ship hath been suddenly becalmed. Down dropt the breeze, the sails dropt down,
'Twas sad as sad could be;
And we did speak only to break
The silence of the sea! 110

All in a hot and copper sky,
The bloody Sun, at noon,
Right up above the mast did stand,
No bigger than the Moon.

Day after day, day after day, 115
We stuck, nor breath nor motion;
As idle as a painted ship
Upon a painted ocean.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัดลมยุติธรรม โฟมขาว บิน ติดตามตีนกาจะฟรี เราเป็นคนแรกที่เคยระเบิด 105 ลงทะเลที่เงียบ เรือกรรณรับ becalmed ทันที ลง dropt บรี dropt เซลส์ลง ' อาจจะเศร้าเป็นเศร้า Twas และเราได้พูดเท่านั้นจะทำลาย ความเงียบของทะเล 110 ทั้งหมดในท้องฟ้าร้อน และทองแดง ดวงอาทิตย์เลือด เที่ยง ขวาขึ้นเหนือเสาไม่เด่น ไม่ใหญ่กว่าดวงจันทร์ ทุก ๆ วัน วันหลังจากวันที่ 115 เราติดอยู่ หรือการหายใจหรือการเคลื่อนไหว เป็นการใช้งานเป็นเรือทาสี เมื่อมหาสมุทรทาสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายลมพัดยุติธรรม, โฟมสีขาวบิน
ร่อง follow'd ฟรี;
เราเป็นคนแรกที่เคยออกมา 105
ลงในทะเลเงียบ. เรือได้ถูก becalmed อย่างกระทันหัน ลง Dropt สายลมใบเรือ Dropt ลง ของคนที่เศร้าเศร้าอาจจะ; และเราไม่พูดเฉพาะที่จะทำลาย ความเงียบของทะเล! 110 ทั้งหมดในท้องฟ้าร้อนและทองแดง เลือดดวงอาทิตย์ตอนเที่ยง ขวาขึ้นไปข้างบนเสาไม่ยืน ไม่ใหญ่กว่าดวงจันทร์. วันหลังจากวันวันหลังจากวันที่ 115 เราติดอยู่หรือลมหายใจมิได้เคลื่อนไหว ในขณะที่ไม่ได้ใช้งานเป็น เรือทาสี เมื่อมหาสมุทรทาสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สายลมที่ยุติธรรม พัด โฟมสีขาวบิน ,ร่องตามต้องการฟรีเราเป็นคนแรกที่เคยระเบิด 105ที่เงียบในทะเลเรือก็แล่นไม่ได้เพราะไม่มีลมทันที ลง dropt สายลม ใบเรือ dropt ลงโครงการ " เศร้าเสียใจอาจจะ ;เราได้พูดคุยเพื่อแบ่งเท่านั้นความเงียบของทะเล ! 110ทั้งหมดในที่ร้อน และทองแดง ท้องฟ้าอาทิตย์นองเลือด ตอนเที่ยงขวาขึ้นเหนือเสาแล้วยืนไม่ใหญ่กว่าดวงจันทร์วันแล้ววันเล่า วันแล้ววันเล่า 115เราติด หรือลมหายใจและการเคลื่อนไหว ;ว่างงานเป็นทาสีเรือเมื่อทาสีมหาสมุทร