The terms Hinayana (Theg-dman) and

The terms Hinayana (Theg-dman) and Mahayana (Theg-chen), meaning modest or
“lesser” vehicle and vast or “greater” vehicle, first appeared in The Sutras on Far-reaching
Discriminating Awareness (Sher-phyin-gyimdo, Skt. Prajnaparamita Sutras; The Perfection of
Wisdom Sutras), as a way of expressing the superiority of Mahayana. Historically, there were
eighteen schools that predated Mahayana, each with its own slightly different version of the
monastic rules of discipline (‘ dul-ba, Skt. vinaya). Although some have suggested alternative
names to refer to the eighteen as a whole, we shall use the more commonly known term
Hinayana for them, but without intending any pejorative connotation.
Initially, Buddhism remained one of the many small sects in India. The main
breakthrough came when King Asoka (ca. 270-232 BCE) converted to Buddhism. He did not
make it a state religion, but supported all ethical religions. He organised the spreading of
Buddhism throughout India, but also beyond; most importantly to Shri Lanka. This occurred
after the Third Council.
According to another version (Skilton), the Second Council may have had two parts:
initially in Vaisali, some 60 years after the Buddha, and 40 years after that, a meeting in
Pataliputra, where Mahadeva maintained five theses on the Arhat. The actual split may have
occurred at Pataliputra, not Vaisali over details of the Vinaya. In the non-Theravadin version of events, the Mahasangha followed the original vinaya and the Sthaviravada (the Elders) wanted
changes. What exactly happened is unlikely to be ever revealed, but the first split in the Sangha was a fact.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงื่อนไข (Theg-dman) นิกายหินยานและมหายาน (Theg-เฉิน), หมายความเจียมเนื้อเจียมตัว หรือรถและยานพาหนะมากมาย หรือ "มากกว่า" "น้อยกว่า" ปรากฏตัวครั้งแรกในเดอะ Sutras ในผับรับรู้รับการจำแนก (Sher-phyin-gyimdo, Skt. Prajnaparamita Sutras ความสมบูรณ์ของภูมิปัญญา Sutras), เป็นรูปแบบของปมของมหายาน อดีต มีเอททีนโรงเรียนที่มหายาน predated แต่ละรุ่นของตนเองแตกต่างกันเล็กน้อยกฎวินัยสงฆ์ (' dul บา พระวินัยปิฎก Skt.) แม้ว่าบางคนได้แนะนำทางเลือกชื่อที่อ้างอิงถึงเอททีนทั้งหมด เราจะใช้คำรู้จักกันมากกว่าปกตินิกายหินยานพวกเขา แต่ ไม่ตั้งใจใด ๆ นัย pejorativeตอนแรก พระพุทธศาสนายังคงหนึ่ง sects ขนาดเล็กมากในอินเดีย หลักความก้าวหน้ามาเมื่อพระอโศกมหาราช (ca. 270-232 ปีก่อนคริสต์ศักราช) แปลงเป็นพระพุทธศาสนา เขาไม่ทำให้ศาสนารัฐ แต่ได้รับการสนับสนุนทุกศาสนาจริยธรรม เขาแหล่งแพร่กระจายของพระพุทธศาสนา ทั่วอินเดีย แต่ยัง เกิน สำคัญกับ Shri ศรีลังกา นี้เกิดขึ้นหลังจากสภา 3ตามรุ่นอื่น (Skilton), สภาที่สองอาจจะมีสองส่วน:ใน Vaisali, 60 ปีหลังจากพระพุทธเจ้า และบางปี 40 หลังจากนั้น การประชุมในครั้งแรกPataliputra ที่มาฮาดีว่ารักษาพระอรหันต์ 5 บรรณานุกรม แยกจริงอาจเกิดที่ Pataliputra, Vaisali ไม่ผ่านรายละเอียดของพระวินัย ในรุ่น Theravadin ไม่ใช่เหตุการณ์ Mahasangha ที่ตามพระวินัยเดิม และต้อง Sthaviravada (ผู้ใหญ่)การเปลี่ยนแปลง ว่าเกิดขึ้นไม่น่าจะเคยถูกเปิดเผย แต่แยกแรกใน Sangha ความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เงื่อนไขหินยาน (THEG-DMAN) และมหายาน (THEG-chen) ความหมายเจียมเนื้อเจียมตัวหรือ
"น้อย" ยานพาหนะและใหญ่หรือ "มากขึ้น" รถปรากฏตัวครั้งแรกในพระสูตรในไกลถึง
การให้ความรู้จำแนก (เชอร์ phyin-gyimdo, คีต . Prajnaparamita พระสูตร; ความสมบูรณ์แบบของ
ภูมิปัญญาพระสูตร) ​​เป็นวิธีการแสดงความเหนือกว่าของมหายาน ในอดีตมี
สิบแปดโรงเรียนที่ฟิกมหายานแต่ละคนมีรุ่นของตัวเองที่แตกต่างกันเล็กน้อยจาก
กฎระเบียบวินัยสงฆ์ ('Dul-BA, คีต. วินัย) แม้ว่าบางคนมีข้อเสนอแนะทางเลือกที่
ชื่อเพื่ออ้างถึงสิบแปดเป็นทั้งที่เราจะใช้คำว่ารู้จักกันในอีก
หินยานสำหรับพวกเขา แต่ไม่มีความหมายใด ๆ ตั้งใจดูถูก.
ในขั้นต้นพุทธศาสนายังคงเป็นหนึ่งในนิกายขนาดเล็กจำนวนมากในประเทศอินเดีย หลัก
ความก้าวหน้ามาเมื่อกษัตริย์อโศก (แคลิฟอร์เนียได้ 270-232 คริสตศักราช) เปลี่ยนศาสนา เขาไม่ได้
ทำให้มันเป็นรัฐศาสนา แต่สนับสนุนศาสนาจริยธรรมทั้งหมด เขาจัดการแพร่กระจายของ
พุทธศาสนาทั่วประเทศอินเดีย แต่ยังเกิน; ที่สำคัญที่สุดคือการศรีลังกา เรื่องนี้เกิดขึ้น
หลังจากที่สามสภา.
ตามที่รุ่นอื่น ๆ (Skilton) สองสภาอาจจะมีสองส่วนคือ
ครั้งแรกใน Vaisali บาง 60 ปีหลังจากที่พระพุทธเจ้าและ 40 ปีหลังจากนั้นการประชุมใน
Pataliputra ที่ Mahadeva บำรุงรักษาห้า วิทยานิพนธ์ในอรหันต์ แยกที่เกิดขึ้นจริงอาจจะ
เกิดขึ้นใน Pataliputra ไม่ Vaisali กว่ารายละเอียดของพระวินัย ในรุ่นที่ไม่ใช่ Theravadin ของเหตุการณ์สังฆราชประมุขตามพระวินัยเดิมและ Sthaviravada (ผู้สูงอายุ) ต้องการ
การเปลี่ยนแปลง สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะได้รับการเปิดเผยเคย แต่แยกแรกในสังฆะก็คือความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เงื่อนไข หินยาน ( theg dman ) และมหายาน ( theg เฉิน ) ความหมายเจียมเนื้อเจียมตัวหรือ
" น้อยกว่า " และ " มากกว่า " รถใหญ่หรือรถครั้งแรกปรากฏในพระสูตรในไกลถึง
จำแนกการรับรู้ ( เชอร์ phyin gyimdo skt , . พระนางปรัชญาปารมิตาพระสูตร ; ความสมบูรณ์ของ
พระสูตรภูมิปัญญา ) , เป็นวิธีการของการแสดงความเหนือกว่าของนิกายมหายาน ในอดีต มีโรงเรียนที่มีอายุมากกว่ามหายาน
18 ,แต่ละรุ่นแตกต่างกันเล็กน้อยของตัวเองของ
กฎสงฆ์วินัย ( ' ในบา skt . พระวินัยปิฎก ) แม้ว่าบางคนได้แนะนำทางเลือก
ชื่ออ้างถึงสิบแปดเป็นทั้งหมด เราก็จะใช้ที่รู้จักกันมากกว่าปกติในระยะ
หินยานสำหรับพวกเขา แต่ไม่มีเจตนาใด ๆคำหยาบนัย .
ตอนแรก พุทธศาสนายังคงหนึ่งของนิกายขนาดเล็กมากในอินเดีย หลัก
การพัฒนามาเมื่อพระเจ้าอโศก ( ประมาณ 270-232 BCE ) แปลงเป็นพุทธศาสนา เขาไม่ได้
ให้รัฐสนับสนุนศาสนา แต่ศาสนาจริยธรรมทั้งหมด เขาจัดกระจายของ
พุทธศาสนาทั่วอินเดีย แต่ยังเกิน ; ที่สำคัญที่สุดที่จะชรีลังกา . นี้เกิดขึ้นหลังจากการประชุมที่ 3
.
ตามรุ่นอื่น ( เดแลด์ ) , สภาที่สอง อาจจะมี 2 ส่วน คือ ใน vaisali
ตอนแรก ,บาง 60 ปีหลังจากพระพุทธเจ้า และ 40 ปี หลังจาก นั้น ในการประชุม
ปาฏะลีบุตรที่ mahadeva รักษาห้าวิทยานิพนธ์ในพระอรหันต์ . แยกที่เกิดขึ้นจริงอาจมี
เกิดขึ้นที่ปาฏะลีบุตร ไม่ vaisali มากกว่ารายละเอียดของพระพุทธเจ้า . ในไม่ theravadin รุ่นต่างๆ ที่ mahasangha ตามพระธรรมวินัยเดิมและ sthaviravada ( ผู้ใหญ่ ) ต้องการ
เปลี่ยนแปลงเกิดอะไรขึ้นก็ไม่น่าที่จะมาเปิดเผย แต่แยกแรกในพระสงฆ์ คือ ความจริง