THE LAST drops of the thundershower

THE LAST drops of the thundershower had hardly ceased falling when the Pedestrian stuffed his map into his pocket, settled his pack more comfortably on his tired shoulders, and stepped out from the shelter of a large chestnut tree into the middle of the road. A violent yellow sunset was pouring through a rift in the clouds to westward, but straight ahead over the hills the sky was the colour of dark slate. Every tree and blade of grass was dripping, and the road shone like a river. The Pedestrian wasted no time on the landscape but set out at once with the determined stride of a good walker who has lately realized that he will have to walk farther than he intended. That, indeed, was his situation. If he had chosen to look back, which he did not, he could have seen the spire of Much Nadderby, and, seeing it, might have uttered a malediction on the inhospitable little hotel which, though obviously empty, had refused him a bed. The place had changed hands since he last went for a walking tour in these parts. The kindly old landlord on whom he had reckoned had been replaced by someone whom the barmaid referred to as 'the lady,' and the lady was apparently a British innkeeper of that orthodox school who regard guests as a nuisance. His only chance now was Sterk, on the far side of the hills, and a good six miles away. The map marked an inn at Sterk. The Pedestrian was too experienced to build any very sanguine hopes on this, but there seemed nothing else within range.
He walked fairly fast, and doggedly, without looking much about him, like a man trying to shorten the way with some interesting train of thought. He was tall, but a little round- shouldered, about thirty-five to forty years of age, and dressed with that particular kind of shabbiness which marks a member of the intelligentsia on a holiday. He might easily have been mistaken for a doctor or a schoolmaster at first sight, though he had not the man-of-the-world air of the one or the indefinable breeziness of the other. In fact, he was a philologist, and fellow of a Cambridge college. His name was Ransom.
He had hoped when he left Nadderby that he might find a night's lodging at some friendly farm before he had walked as far as Sterk. But the land this side of the hills seemed almost uninhabited. It was a desolate, featureless sort of country mainly devoted to cabbage and turnip, with poor hedges and few trees. It attracted no visitors like the richer country south of Nadderby and it was protected by the hills from the industrial areas beyond Sterk. As the evening drew in and the noise of the birds came to an end it grew more silent than an English landscape usually is. The noise of his own feet on the metalled road became irritating.
He had walked thus for a matter of two miles when he became aware of a light ahead. He was close under the hills by now and it was nearly dark, so that he still cherished hopes of a substantial farmhouse until he was quite close to the real origin of the light, which proved to be a very small cottage of ugly nineteenth-century brick. A woman darted out of the open doorway as he approached it and almost collided with him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หยดสุดท้ายแต่ยังไม่ได้หยุดลงล้มเมื่อเดินที่ยัดแผนที่ของเขาลงในกระเป๋าของเขา ชำระแพ็คของเขาสบายขึ้นบนไหล่เขาเหนื่อย และก้าวออกมาจากแผงใหญ่เกาลัดลงกลางถนน พระอาทิตย์สีเหลืองรุนแรงถูกเทผ่านริฟท์ในเมฆเพื่อทางตะวันตกของ แต่ตรงไปผ่านภูเขา ท้องฟ้า สีเข้มชนวน ทุกต้นและใบหญ้าถูกขจี และถนน shone เช่นแม่น้ำ ไม่มีเสียเชิญเวลาในภูมิทัศน์ แต่ตั้งออกที่เมื่อตอนค่ำกำหนดของวอล์คเกอร์ดีที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ตระหนักแล้วว่า เขาจะต้องเดินไกลออกไปกว่าเขาไว้ แน่นอน ที่ ถูกสถานการณ์ของเขา ถ้าเขาได้เลือกที่จะดูย้อนกลับไป ซึ่งพระองค์ไม่ เขาอาจได้เห็นสไปร์ Nadderby มาก และ เห็น อาจมีพูด malediction โรงแรมน้อยต้องซึ่ง ว่าว่างอย่างชัดเจน ได้ปฏิเสธเขาเตียง ที่ได้เปลี่ยนมือเนื่องจากล่าสุดครับสำหรับเดินท่องในส่วนเหล่านี้ เจ้าของเก่ากรุณาในที่เขามี reckoned ได้ถูกแทนที่ ด้วยคนที่ barmaid ที่เรียกว่า 'ผู้หญิง' และผู้หญิงเห็นได้ชัด innkeeper อังกฤษที่โรงเรียนดั้งเดิมที่ถือเป็นการรบกวนแขก โอกาสเดียวของเขาตอนนี้มี Sterk ในด้านของเขา และการดีหกไมล์ออกไป แผนที่ทำเครื่องหมายเป็น inn Sterk เดินไม่มีประสบการณ์ในการสร้างความหวังใด ๆ มาก sanguine นี้เกินไป แต่มีดูเหมือนอะไรภายในช่วงเขาเดินค่อนข้างเร็ว และ doggedly โดยไม่ต้องมองมากเกี่ยวกับเขา เช่นคนที่พยายามทำให้สั้นลงตาม ด้วยรถไฟบางน่าสนใจคิด กำลังสูง แต่มีน้อยรอบ ไหล่ อายุ ประมาณสามสิบห้าสี่สิบปี และแต่งตัว มีแบบเฉพาะของ shabbiness ซึ่งเป็นเครื่องของนักการที่ในวันหยุด เขาอาจได้มีถูกดาวตามปกติสำหรับแพทย์หรือ schoolmaster ที่ตา แม้ว่าเขาไม่อากาศมนุษย์โลกที่หนึ่งหรือ breeziness เคร่งเครียดของอื่น ๆ ในความเป็นจริง เขาถูก philologist และเพื่อนที่โรงเรียนแคมบริดจ์ ชื่อของเขาถูกกักเขาก็หวังว่าเมื่อเขา Nadderby ที่เขาจะพบว่า เป็นของพักที่บางฟาร์มดีก่อนเขาก็เดินไกลเป็น Sterk แต่ประจักษ์นี้ด้านของภูเขาแผ่นดินแทบไม่มีใครอยู่ มันเป็นการเรียงลำดับอ้างว้าง แก่การผักผ่อนของประเทศส่วนใหญ่อุทิศให้กับกะหล่ำปลีและหัวผักกาด ประเมินค่าเฮดจ์ที่ยากจนและต้นไม้น้อย มันดึงดูดนักท่องเที่ยวไม่เหมือนประเทศขึ้นจาก Nadderby และได้รับการป้องกัน โดยเนินเขาจากพื้นที่อุตสาหกรรมนอกเหนือจาก Sterk ตอนเย็นดึงใน และเสียงของนกมาเป็น โตเงียบมากขึ้นกว่าปกติจะเป็นแนวภาษาอังกฤษ เสียงของเขาเองเท้าบนถนนทางก็เคืองเขาได้เดินดังนั้นสำหรับเรื่องของไมล์สองเมื่อเขาเริ่มตระหนักถึงของไฟหน้า เขาถูกปิดภายใต้เนินเขาที และก็เกือบมืด เพื่อให้เขายังหวงแหนความหวังของคุณภาพพบจนใกล้กับต้นกำเนิดจริงของแสง ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นกระท่อมเล็ก ๆ ของอิฐศตวรรษปั้นจั่นน่าเกลียด ผู้หญิงพุ่งตัวตามออกมาจากประตูเปิดเขาทาบทามมัน และเกือบฮาล์กับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หยดสุดท้ายของช่วงวันที่แทบหยุดตกเมื่อคนเดินเท้ายัดแผนที่ของเขาลงในกระเป๋า จัดการแพ็คของเขาสบายบนไหล่เหนื่อยของเขาและก้าวออกมาจากที่กำบังของต้นไม้เกาลัดขนาดใหญ่ในช่วงกลางของถนน รุนแรงสีเหลืองพระอาทิตย์ตกเป็นสาดผ่านช่องในเมฆไปทางด้านตะวันตกแต่ตรงไป ผ่านเนิน ท้องฟ้าสีมืด กระดานชนวน ต้นไม้ทุกต้น และใบหญ้าก็แหมะ และถนนส่องแสงเหมือนแม่น้ำ คนเดินเท้าเสียเวลาในแนวนอน แต่ชุดที่ออกมาพร้อมกันด้วยความมุ่งมั่นก้าวเดินที่ดีของที่เพิ่งตระหนักว่าเขาจะต้องเดินไกลออกไปกว่าที่เขาตั้งใจไว้ ว่า จริงๆ แล้ว สถานการณ์ของเขาถ้าเขาเลือกที่จะมองกลับไป ซึ่งเขาไม่ได้ เขาอาจจะเห็นยอดแหลมของ nadderby มาก และ เห็น มัน อาจจะ uttered การสาปแช่งที่โรงแรมเล็ก ๆในสถานที่ที่แม้ว่าว่างเปล่า ก็ปฏิเสธเขาไปที่เตียง สถานที่มีการเปลี่ยนแปลงมือเขาเมื่อไปเดินทัวร์ในชิ้นส่วนเหล่านี้ที่กรุณาแก่เจ้าของบ้านที่เขาคาดคิดได้ถูกแทนที่โดยใครบางคนที่ไม่เรียกว่า ' ผู้หญิง ' และเลดี้ ปรากฏว่าอังกฤษโรงเตี๊ยมของดั้งเดิมโรงเรียนที่ถือว่าแขกเป็นรบกวน โอกาสเดียวของเขาตอนนี้คือ sterk อีกฟากของภูเขา และดีหกไมล์ แผนที่โรงแรมใน sterk เครื่องหมาย .คนเดินเท้าก็มีประสบการณ์ในการสร้างมาก ร่าเริง หวังในเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรอื่นภายในช่วง
เขาเดินค่อนข้างเร็ว และอย่างดื้อรั้น โดยไม่ดูอะไรเกี่ยวกับเขาเลย เหมือนผู้ชายพยายามลดด้วยวิธีที่น่าสนใจบางรถไฟของความคิด เขาสูง แต่น้อย - รอบไหล่ประมาณ 35 ถึง 40 ปีของอายุและแต่งด้วยชนิดเฉพาะของ shabbiness ซึ่งนับเป็นสมาชิกของกลุ่มปัญญาชนในวันหยุด เขาอาจจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นหมอหรือครูตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาก็ไม่ใช่คนของโลกอากาศของหนึ่งหรือ breeziness คลุมเครือของอื่น ๆ ในความเป็นจริงเขาเป็นนักภาษา และเพื่อนของเคมบริดจ์วิทยาลัย ชื่อของเขาถูกเรียกค่าไถ่
เขาหวังว่าเมื่อเขาซ้าย nadderby ที่เขาอาจพบในคืนที่พักที่ฟาร์มที่เป็นมิตรก่อนที่เขาเดินเท่าที่ sterk . แต่ที่ดินนี้ด้านข้างของเนินเขาดูเหมือนว่าเกือบจะไม่สามารถยับยั้งได้ มันเป็นที่รกร้าง ซึ่งไม่น่าสนใจเหมือนประเทศส่วนใหญ่อุทิศให้กับกะหล่ำปลีและผักกาดกับพุ่มไม้ที่น่าสงสารและต้นไม้ไม่กี่มันดึงดูดผู้เข้าชม ไม่เหมือนคนรวย ประเทศทางตอนใต้ของ nadderby และมันได้รับการปกป้องจากเนินเขาจากพื้นที่อุตสาหกรรมเกิน sterk . เมื่อตอนเย็นลอง และเสียงนก มาสิ้นสุดที่เริ่มเงียบมากกว่าภูมิทัศน์ภาษาอังกฤษ มักจะเป็น เสียงเท้าของเขาเอง บนถนนซึ่งทำด้วยโลหะ
กลายเป็นน่ารำคาญเขาเดินมาจึงเป็นเรื่องของ 2 ไมล์ เมื่อเขาเริ่มรับรู้ถึงแสงสว่างข้างหน้า เขาปิดภายใต้ภูเขาโดยขณะนี้ก็เกือบมืดแล้ว เขายังมีความหวังของบ้านไร่มากจนเกือบถึงกำเนิดที่แท้จริงของแสง ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นกระท่อมน้อยมากของน่าเกลียดศตวรรษที่อิฐผู้หญิงเคลื่อนไหวออกจากประตูเปิด เขาก็เกือบจะชนกับเขา