MGA: Chapter 640 – DepartureWhen ev

MGA: Chapter 640 – Departure

When even Eggy became solemn as if frightened, Chu Feng became more uneasy. He had always known of the principle “There’s a man beyond a man, and a sky beyond a sky”.

But when he truly saw the unbelievable power from beyond the sky, Chu Feng involuntarily felt fear and anxiousness.

If everything in the sky at present was real, then Chu Feng and the people from the Eastern Sea Region—all the Martial Lords, Martial Kings, and even Martial Emperors—were too minuscule. Simply so minuscule that they were less than dust.

Was the road of martial cultivation truly endless and limitless? Beyond the Nine Heavens, was there truly some existence that had the divine power to rend the sky?

Were the so-called martial cultivation masters and peerless experts in the Eastern Sea Region, in their eyes, inferior to even dust, and were even less than fart?

“Yiyayiya! Big Brother!”

But just when Chu Feng was submerged in that shock, a sweet and mellifluous voice rang out unendingly from the distance.

Hearing that voice, Chu Feng’s mood instantly exploded in elation. His worry and uneasiness before all disappeared like a whisper of smoke, and he quickly cast his gaze in the direction that the sound came from.

Indeed, he saw a straight wave explosively shooting towards him from the surface of the sea, and at the end, a cute little person jumped out and appeared before Chu Feng. She immediately leaped into Chu Feng’s embrace, and she was none other than Little Fishy.

“Little Fishy, you’ve finally returned!” Seeing her, Chu Feng’s tense heart finally relaxed. He didn’t blame her at all, and what he had was only happiness and an eased heart.

“Hehe, Big Brother, were you worried about Little Fishy?” Little Fishy asked cleverly and naughtily as she blinked.

“Of course I was worried! Little Fishy is Big Brother’s angel! How could I not be worried when my angel’s gone?” Chu Feng said gigglingly as he rubbed Little Fishy’s jet-black hair. He truly liked that little girl so much he could not release her.

“Heh, Big Brother? Little Fishy’s got to go,” Little Fishy said suddenly.

“Go? Go where?!” Upon hearing those words, Chu Feng couldn’t help but be surprised.

“Go to another place to play! Little Fishy has played enough here,” Little Fishy said smilingly.

“Then when will Little Fishy come back?” Chu Feng asked.

“Come back? I think I won’t come back. Little Fishy won’t come back to play in a place where she has played enough. Little Fishy wants to go to a better place to play,” Little Fishy said.

“Ehh… Then, Little Fishy, when are you prepared to leave?” Chu Feng asked.

“Right now!”

“Right now?”

“Mm.” Little Fishy nodded her head firmly.

For some reason, as he looked at the cute little girl in front of his eyes, he felt his heart ache. He would really miss Little Fishy. Though they were only together for a very short period of time, in his heart, Chu Feng liked that child, and he wanted to protect that child.

However, Chu Feng could only think those thoughts because he also knew that he didn’t have the strength to protect that child. So, that was the reason why he didn’t speak to ask for her to stay behind, and also didn’t say he wanted to accompany her.

Chu Feng actually knew already that Little Fishy was possibly only a passerby in his life. It was impossible for a special girl like her to always stay by his side.

Besides, Chu Feng himself had many things to do. He had a heavy responsibility on him. He could not always bring a girl to experience sufferings with him.

Even though Chu Feng knew they were going to separate eventually, he hadn’t expected it to come so soon.

“Big Brother, Little Fishy has a present for you!” She giggled, then spread open her hands. A necklace appeared on her fair and tender hands.

When Chu Feng focused on it, he discovered that the necklace was truly interesting. It was a normal hemp rope tied around a small black-coloured rock.

Looking carefully, regardless if it was the rope or the rock, there were no special things about them. They were common objects. Not only were they common, the tying of the rope was even very rough.

“This was made by Little Fishy personally! Does it look good?” Little Fishy asked proudly as she put the rock necklace on her cupped hands.

“It does! I didn’t expect my Little Fishy to be so adroit and could even make a necklace on her own!” Although it was poorly made, after all, it was made by a three-year-old child. Naturally, Chu Feng praised ceaselessly as he put on an appearance of extreme fondness.

“Hehe, then Big Brother, you must always wear it! Don’t lose it, or else Little Fishy will be mad!” She stuffed the necklace into Chu Feng’s hands.

“

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

MGA: บท 640 – ออกเดินทางเมื่อ Eggy แม้กลายเป็นขรึมเช่นถ้ากลัว ฮองชูกลายเป็นไม่สบายใจมากขึ้น ว่าเขาจะรู้จักหลักการ "มีคนเหนือคน และท้องฟ้าเหนือท้องฟ้า"แต่เมื่อเขาเห็นพลังไม่น่าเชื่อจากท้องฟ้าอย่างแท้จริง ฮองชูปรับรู้สึกกลัวและ anxiousnessถ้าทุกสิ่งในท้องฟ้าในปัจจุบัน จริง แล้ว ฮชู และคนจากทะเลภาคตะวันออก — ทั้งหมด ขุนนางต่อสู้ ต่อสู้กษัตริย์ และแม้กระทั่งต่อสู้จักรพรรดิ — ถูกจิ๋วเกินไป เพียงจิ๋วว่า พวกเขามีน้อยกว่าฝุ่นเป็นถนนของการเพาะปลูกการต่อสู้อย่างแท้จริงสิ้นสุด และไร้ขีดจำกัด เกินเก้าสวรรค์ มีบางอย่างแท้จริงดำรงอยู่ที่มีอำนาจศักดิ์สิทธิ์ rend ฟ้าเพาะปลูกการต่อสู้ที่เรียกว่าโทและเพียร์เลสผู้เชี่ยวชาญในทะเลภาคตะวันออก ในตา ด้อยไปแม้แต่ฝุ่น และมีน้อยยิ่งกว่าตด"Yiyayiya พี่ใหญ่"แต่เพียงเมื่อชูฮถูกแช่ในช็อตที่ เสียงหวาน และ mellifluous รังออก unendingly จากระยะเสียงที่ได้ยิน ชูเฟิงอารมณ์ทันทีระเบิดในความอิ่มเอมใจ เขากังวลและไม่สบายใจก่อนทั้งหมดหายไปเช่นเสียงกระซิบของควัน และเขาโยนสายตาของเขาอย่างรวดเร็วในทิศทางที่เสียงมาจากจริง เขาเห็นคลื่นตรงยิงระเบิดเขาจากพื้นผิวของทะเล และปลาย เป็นคนน่ารักตัวเล็กกระโดดออก และปรากฏก่อนชูฮ เธอทันที leaped เข้ากอดชูฮ และเธอก็ไม่ใช่น้อยคาวอื่น“Little Fishy, you’ve finally returned!” Seeing her, Chu Feng’s tense heart finally relaxed. He didn’t blame her at all, and what he had was only happiness and an eased heart.“Hehe, Big Brother, were you worried about Little Fishy?” Little Fishy asked cleverly and naughtily as she blinked.“Of course I was worried! Little Fishy is Big Brother’s angel! How could I not be worried when my angel’s gone?” Chu Feng said gigglingly as he rubbed Little Fishy’s jet-black hair. He truly liked that little girl so much he could not release her.“Heh, Big Brother? Little Fishy’s got to go,” Little Fishy said suddenly.“Go? Go where?!” Upon hearing those words, Chu Feng couldn’t help but be surprised.“Go to another place to play! Little Fishy has played enough here,” Little Fishy said smilingly.“Then when will Little Fishy come back?” Chu Feng asked.“Come back? I think I won’t come back. Little Fishy won’t come back to play in a place where she has played enough. Little Fishy wants to go to a better place to play,” Little Fishy said.“Ehh… Then, Little Fishy, when are you prepared to leave?” Chu Feng asked.“Right now!”“Right now?”“Mm.” Little Fishy nodded her head firmly.For some reason, as he looked at the cute little girl in front of his eyes, he felt his heart ache. He would really miss Little Fishy. Though they were only together for a very short period of time, in his heart, Chu Feng liked that child, and he wanted to protect that child.However, Chu Feng could only think those thoughts because he also knew that he didn’t have the strength to protect that child. So, that was the reason why he didn’t speak to ask for her to stay behind, and also didn’t say he wanted to accompany her.Chu Feng actually knew already that Little Fishy was possibly only a passerby in his life. It was impossible for a special girl like her to always stay by his side.Besides, Chu Feng himself had many things to do. He had a heavy responsibility on him. He could not always bring a girl to experience sufferings with him.Even though Chu Feng knew they were going to separate eventually, he hadn’t expected it to come so soon.“Big Brother, Little Fishy has a present for you!” She giggled, then spread open her hands. A necklace appeared on her fair and tender hands.When Chu Feng focused on it, he discovered that the necklace was truly interesting. It was a normal hemp rope tied around a small black-coloured rock.Looking carefully, regardless if it was the rope or the rock, there were no special things about them. They were common objects. Not only were they common, the tying of the rope was even very rough.“This was made by Little Fishy personally! Does it look good?” Little Fishy asked proudly as she put the rock necklace on her cupped hands.“It does! I didn’t expect my Little Fishy to be so adroit and could even make a necklace on her own!” Although it was poorly made, after all, it was made by a three-year-old child. Naturally, Chu Feng praised ceaselessly as he put on an appearance of extreme fondness.“Hehe, then Big Brother, you must always wear it! Don’t lose it, or else Little Fishy will be mad!” She stuffed the necklace into Chu Feng’s hands.“

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MGA: บทที่ 640 - ออกเมื่อแม้ Eggy กลายเป็นขึงขังราวกับว่ากลัวจือฮกลายเป็นไม่สบายใจมากขึ้น เขาได้รู้จักกันเสมอของหลักการ "มีชายคนหนึ่งที่นอกเหนือจากชายคนหนึ่งและท้องฟ้าเกินท้องฟ้าเป็น". แต่เมื่อเขาอย่างแท้จริงเห็นอำนาจที่ไม่น่าเชื่อจากฟากฟ้าจือฮไม่ได้ตั้งใจรู้สึกกลัวและความวิตกกังวล. หากทุกอย่างในท้องฟ้าที่ ปัจจุบันเป็นเรื่องจริงแล้วจือฮและผู้คนจากทะเลตะวันออกภูมิภาคทุกการต่อสู้ขุนนางต่อสู้กษัตริย์และแม้แต่จักรพรรดิ-ถูกต่อสู้จิ๋วเกินไป เพียงเพื่อให้เอียดว่าพวกเขามีน้อยกว่าฝุ่น. เป็นถนนของการเพาะปลูกการต่อสู้อย่างแท้จริงไม่มีที่สิ้นสุดและไร้ขีด จำกัด ? นอกเหนือจากเก้าสวรรค์ก็อยู่ที่นั่นอย่างแท้จริงการดำรงอยู่ของบางอย่างที่มีอำนาจของพระเจ้าที่จะฉีกท้องฟ้า? เป็นสิ่งที่เรียกว่าโทการเพาะปลูกการต่อสู้และผู้เชี่ยวชาญอดุลในภาคตะวันออกของทะเลภาคในสายตาของพวกเขาด้อยกว่าแม้กระทั่งฝุ่นและแม้แต่น้อย กว่าผายลม? "Yiyayiya! บราเดอร์บิ๊ก! " แต่เพียงเมื่อจือฮจมอยู่ในช็อตที่เสียงหวานและไพเราะดังออกมาเนื่องจากระยะไกล. ได้ยินเสียงว่าอารมณ์จือฮทันทีระเบิดในความอิ่มเอมใจ กังวลและความไม่สบายใจของเขาก่อนที่ทั้งหมดหายไปเหมือนเสียงกระซิบของควันและเขาได้อย่างรวดเร็วโยนเขาจ้องมองไปในทิศทางที่ว่าเสียงมาจาก. อันที่จริงเขาเห็นคลื่นตรงระเบิดยิงต่อเขาจากพื้นผิวของน้ำทะเลและในตอนท้าย คนน้อยน่ารักกระโดดออกมาและปรากฏตัวต่อหน้าจือฮ ทันทีที่เธอกระโดดลงไปในอ้อมกอดจือฮและเธอก็ไม่ใช่ใครอื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ คาว. "ลิตเติ้ลคาวคุณได้กลับมาในที่สุด!" เห็นเธอจือฮหัวใจเครียดผ่อนคลายที่สุด เขาไม่ได้ตำหนิเธอที่ทุกคนและสิ่งที่เขาเป็นเพียงความสุขและหัวใจปลดเปลื้อง. "อิอิบราเดอร์บิ๊กเป็นคุณกังวลเกี่ยวกับลิตเติ้ลคาว?" ลิตเติ้ลคาวถามอย่างชาญฉลาดและสัปดนขณะที่เธอกระพริบตา. "แน่นอนผมเป็น ห่วง! ลิตเติ้ลแองเจิลคาวเป็นพี่ใหญ่ของ! ฉันสามารถวิธีที่จะไม่ต้องกังวลเมื่อแองเจิลของฉันหายไปไหน? "จือฮกล่าวว่า gigglingly ในขณะที่เขาลูบผมดำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคาว เขาอย่างแท้จริงชอบที่สาวน้อยมากที่เขาจะไม่ปล่อยเธอ. "เอ๋พี่ใหญ่? ลิตเติ้ลคาวก็มีที่จะไป "ลิตเติ้ลคาวกล่าวว่าทันใดนั้น. " Go? ไปในที่ที่ ?! "เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นจือฮไม่สามารถช่วย แต่ต้องแปลกใจ. " ไปยังสถานที่ที่จะเล่นอีก! ลิตเติ้ลคาวได้เล่นมากพอที่นี่ "ลิตเติ้ลกล่าวว่าคาวอมยิ้ม. " จากนั้นเมื่อจะเล็ก ๆ น้อย ๆ คาวกลับมา? "จือฮถาม. " กลับมา? ฉันคิดว่าฉันจะไม่กลับมา ลิตเติ้ลคาวจะไม่กลับมาเล่นในสถานที่ที่เธอได้เล่นพอ ลิตเติ้ลคาวอยากจะไปสถานที่ที่ดีที่จะเล่น "ลิตเติ้ลคาวกล่าวว่า. " Ehh ... แล้วเล็ก ๆ น้อย ๆ คาวเมื่อคุณกำลังเตรียมที่จะออก? "จือฮถาม. " ในขณะนี้! " " ตอนนี้? " " อืม "ลิตเติ้ลคาวพยักหน้าอย่างมั่นคง. ด้วยเหตุผลบางอย่างในขณะที่เขามองไปที่สาวน้อยน่ารักในสายตาของเขารู้สึกปวดหัวใจของเขา เขาจริงๆจะพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ คาว แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงร่วมกันในช่วงเวลาสั้น ๆ ของเวลาในหัวใจของเขาชูฮชอบเด็กคนนั้นและเขาก็อยากที่จะปกป้องเด็กคนนั้น. แต่จือฮเท่านั้นที่จะคิดว่าความคิดเหล่านั้นเพราะเขาก็รู้ว่าเขาไม่ได้มี ความแข็งแรงที่จะป้องกันไม่ให้เด็กที่ ดังนั้นที่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาไม่ได้พูดอะไรที่จะขอให้เธออยู่เบื้องหลังและยังไม่ได้บอกว่าเขาอยากไปกับเธอ. ชูฮจริงรู้แล้วว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ คาวอาจจะเป็นเพียงเดินผ่านไปผ่านมาในชีวิตของเขา มันเป็นไปไม่ได้สำหรับสาวพิเศษเช่นเธอเสมออยู่เคียงข้างเขา. นอกจากนี้ชูฮตัวเองมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ เขามีความรับผิดชอบหนักบนเขา เขาไม่สามารถที่มักจะนำหญิงสาวจะได้สัมผัสกับความทุกข์กับเขา. แม้ว่าจือฮรู้ว่าพวกเขากำลังจะแยกในที่สุดเขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะมาเร็ว ๆ นี้. "บิ๊กบราเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ คาวมีของขวัญสำหรับคุณ!" เธอ หัวเราะคิกคักแล้วแพร่กระจายเปิดมือของเธอ สร้อยคอที่ปรากฏบนมือยุติธรรมและอ่อนโยนของเธอ. เมื่อจือฮจดจ่ออยู่กับมันเขาค้นพบว่าสร้อยคอเป็นที่น่าสนใจอย่างแท้จริง มันเป็นเชือกป่านผูกรอบปกติที่มีขนาดเล็กหินสีดำ. มองอย่างระมัดระวังโดยไม่คำนึงถึงว่ามันเป็นเชือกหรือหินไม่มีสิ่งพิเศษเกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาเป็นวัตถุทั่วไป ไม่เพียง แต่พวกเขาร่วมกันผูกเชือกก็ยิ่งหยาบมาก. "นี้ถูกทำขึ้นทีละน้อยคาวเอง! มันดูดี? "ลิตเติ้ลคาวถามความภาคภูมิใจเป็นเธอใส่สร้อยคอหินในมือป้องเธอ. " มันไม่! ผมไม่ได้คาดหวังคาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันจะชำนาญมากและยังสามารถทำให้สร้อยคอของเธอเอง! "ถึงแม้มันจะทำไม่ดีหลังจากทั้งหมดมันถูกสร้างขึ้นโดยเด็กสามขวบ ธรรมชาติจือฮยกย่องอย่างไม่หยุดยั้งในขณะที่เขาใส่ในลักษณะของความชื่นชอบมาก. "อิอิแล้วพี่ใหญ่คุณต้องเสมอสวมใส่มัน! อย่าสูญเสียมันหรืออื่น ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ คาวจะบ้า! "เธอยัดเข้าไปในมือสร้อยคอจือฮของ. "