The migration of frying oil into th

The migration of frying oil into the chicken nuggets was observed by frying the nuggets in oil dyed with lipid soluble, heat
stable and water insoluble Sudan red dye. The migration of oil and Sudan Red were similar into the food. So, it can be used as a marker that is identical to localized oil in fried foods (Keller et al.,1986). The nuggets were fried in oil for 0.5,1, 2, 4 and 8 min durations at 175
C and 190
C temperatures. The Fig. 15 shows the localization of the dyed oil in the control and MC chicken nuggets. The primary aim of these experiments was to determine, whether the oil uptake was a surface phenomenon. The observation of the figure shows that the oil deposition in the chicken nuggets was mainly around the crust region, and interface between the crust and core. The oil did not reach up to the center of the nuggets. The dyed oil content in the outermost layer of core corresponds to greater average fat uptake in crust and lower fat uptake into the core region of the nuggets as mentioned in the fat analysis section. The oil penetrated up to a depth of 2 mm in all the treatments. Slightly higher oil penetration was observed in control nuggets when compared to the MC nuggets. This might be due to higher magnitude of negative pressure in the control nuggets. Similar observation on oil penetration limiting to the crust less than 1 mm depth was made for French fries by Farkas and Singh (1991) and Keller et al. (1986). The moisture loss, and dye penetration into the nuggets increased with the increase in frying temperature, and time. The thin layer of crust appeared to act as a barrier to mass transfer during DFF. Thus, the oil was mostly localized around the corners and edges of the crust and broken slots (Pinthus & Saguy, 1994). Most of the cooking oil will be located in the outer two layers of the food (Aguilera & Gloria, 1997). The results from various frying experiments for DFF potato products showed that the location of the oil was mainly on the crust as well as in the regions around the middle layer of cells just beneath the crust, and the core was virtually oil free.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การย้ายของทอดน้ำมันเป็นนักเก็ตไก่ถูกตรวจสอบ โดยทอดนักเก็ตในน้ำมันที่ย้อมสี ด้วยความร้อน ละลายไขมันมั่นคง และน้ำย้อมสีแดงซูดานขึ้น การโยกย้ายของน้ำมันและซูดานแดงคล้ายเป็นอาหารได้ ดังนั้น จึงสามารถใช้เป็นเครื่องหมายที่เหมือนกับน้ำมันทอดอาหาร (เคลเลอร์ et al., 1986) เป็นภาษาท้องถิ่น นักเก็ตถูกทอดในน้ำมันสำหรับ 0.5,1, 2, 4 และ 8 ช่วงเวลานาทีที่อุณหภูมิ 175 C และ 190 C Fig. 15 แสดงแปลน้ำมันอมในตัวควบคุมและนักเก็ตไก่ MC จุดมุ่งหมายหลักของการทดลองเหล่านี้ถูกกำหนด ว่าดูดซับน้ำมันได้เป็นปรากฏการณ์ที่ผิว สังเกตดูอาการของรูปแสดงว่า สะสมน้ำมันในนักเก็ตไก่เป็นส่วนใหญ่รอบภูมิภาคเปลือก และอินเทอร์เฟซระหว่างเปลือกโลกและแกน น้ำมันไม่ถึงถึงศูนย์กลางของนักเก็ต ปริมาณน้ำมันที่อมในชั้นนอกสุดของแกนตรงดูดซับไขมันเฉลี่ยมากในเปลือกและดูดซับไขมันต่ำในภูมิภาคหลักของนักเก็ตดังกล่าวในส่วนวิเคราะห์ไขมัน น้ำมันเจาะถึงความลึก 2 มม.ในการรักษา เจาะน้ำมันสูงขึ้นเล็กน้อยที่พบในนักเก็ตควบคุมเมื่อเทียบกับนักเก็ต MC นี้อาจเป็น เพราะขนาดที่สูงขึ้นของความดันลบในนักเก็ตควบคุม สังเกตคล้ายกับน้ำมันเจาะจำกัดกับเปลือกน้อยกว่า 1 มม.ลึกทำในฝรั่งเศสฟรายส์ Farkas และสิงห์ (1991) และ al. et เคลเลอร์ (1986) สูญเสียความชื้น การเจาะย้อมเป็นนักเก็ตเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิทอด และเวลา เปลือกบางชั้นปรากฏทำหน้าที่เป็นอุปสรรคการถ่ายโอนมวลระหว่าง DFF ดังนั้น น้ำมันมีภาษาท้องถิ่นส่วนใหญ่รอบมุมและขอบของเปลือกโลกและช่องใช้งานไม่ได้ (Pinthus & Saguy, 1994) น้ำมันพืชส่วนใหญ่จะอยู่ในสองชั้นภายนอกของอาหาร (สตินาและกลอเรีย 1997) ผลจากการทดลองทอดต่าง ๆ สำหรับผลิตภัณฑ์มันฝรั่ง DFF พบว่า ตำแหน่งของน้ำมันส่วนใหญ่บนเปลือกโลกเช่นในภูมิภาครอบเซลล์ใต้เปลือกชั้นกลาง และหลักถูกจริงฟรีน้ำมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การย้ายถิ่นของทอดน้ำมันลงนักเก็ตไก่ที่ถูกตรวจสอบโดยทอดนักเก็ตในน้ำมันที่มีไขมันย้อมที่ละลายน้ำร้อนที่มีเสถียรภาพและไม่ละลายน้ำย้อมสีแดงซูดาน การย้ายถิ่นของน้ำมันและซูดานสีแดงมีความคล้ายคลึงกันลงไปในอาหาร ดังนั้นจึงสามารถนำมาใช้เป็นเครื่องหมายที่เหมือนกับน้ำมันที่มีการแปลในอาหารทอด (เคลเลอร์ et al., 1986) นักเก็ตถูกทอดในน้ำมันสำหรับ 0.5,1, 2, 4 และ 8 ระยะเวลานาทีที่ 175 องศาเซลเซียสและ 190? C อุณหภูมิ มะเดื่อ 15 แสดงให้เห็นว่าการแปลของน้ำมันย้อมในการควบคุมและพิธีกรนักเก็ตไก่ จุดมุ่งหมายหลักของการทดลองนี้คือการตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นการดูดซึมน้ำมันเป็นปรากฏการณ์พื้นผิว การสังเกตของตัวเลขแสดงให้เห็นว่าการสะสมน้ำมันในนักเก็ตไก่ส่วนใหญ่ทั่วภูมิภาคเปลือกโลกและเชื่อมต่อระหว่างเปลือกโลกและแกน น้ำมันไม่ได้ขึ้นไปถึงศูนย์กลางของนักเก็ตที่ เนื้อหาน้ำมันย้อมในชั้นนอกสุดของแกนสอดคล้องกับการดูดซึมไขมันเฉลี่ยมากขึ้นในการดูดซึมแป้งและไขมันต่ำเข้ามาในภูมิภาคหลักของนักเก็ตดังกล่าวในส่วนของการวิเคราะห์ไขมัน น้ำมันเจาะได้ลึกถึง 2 มิลลิเมตรในการรักษาทั้งหมด เล็กน้อยเจาะน้ำมันที่สูงขึ้นพบว่าในการควบคุมนักเก็ตเมื่อเปรียบเทียบกับนักเก็ต MC นี้อาจจะเป็นเพราะขนาดที่สูงขึ้นของแรงดันลบในนักเก็ตควบคุม สังเกตที่คล้ายกันในการเจาะน้ำมันที่จะ จำกัด เปลือกน้อยกว่า 1 มิลลิเมตรความลึกที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับมันฝรั่งทอดโดยฟาร์คัสและซิงห์ (1991) และเคลเลอร์และอัล (1986) การสูญเสียความชุ่มชื้นและการรุกเข้ามาในสีย้อมนักเก็ตเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นในการทอดที่อุณหภูมิและเวลาที่ ชั้นบางของเปลือกโลกที่ดูเหมือนจะทำหน้าที่เป็นอุปสรรคต่อการถ่ายโอนมวลในช่วง DFF ดังนั้นน้ำมันที่ถูกแปลเป็นภาษาท้องถิ่นส่วนใหญ่รอบ ๆ มุมและขอบของเปลือกโลกและช่องหัก (Pinthus และ Saguy, 1994) ส่วนใหญ่ของน้ำมันปรุงอาหารจะอยู่ในนอกสองชั้นของอาหาร (Aguilera และกลอเรีย 1997) ผลจากการทดลองทอดต่างๆสำหรับ DFF ผลิตภัณฑ์มันฝรั่งแสดงให้เห็นว่าสถานที่ตั้งของน้ำมันเป็นส่วนใหญ่ในเปลือกโลกเช่นเดียวกับในภูมิภาครอบชั้นกลางของเซลล์ใต้เปลือกโลกและแกนแทบน้ำมันฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การย้ายถิ่นของน้ำมันทอดเป็นนักเก็ตไก่ทอดนักเก็ต สังเกตได้จากการย้อมด้วยไขมันที่ละลายได้ในน้ำมันร้อน
มั่นคงและไม่ละลายน้ำ ซูดาน สีแดงย้อม การย้ายถิ่นของน้ำมันและซูดาน เรดมีความคล้ายคลึงกันในอาหาร มันสามารถใช้เป็นเครื่องหมายที่เป็นเหมือนน้ำมันทอดอาหารถิ่น ( เคลเลอร์ et al . , 1986 ) พวกนักเก็ตถูกทอดในน้ำมันให้ 0.5,1 , 2 ,4 และ 8 นาทีระยะเวลาที่ 175
C 190
C อุณหภูมิ รูปที่ 15 แสดงการจำกัดอมน้ำมันในการควบคุม และแมคนักเก็ตไก่ จุดประสงค์หลักของการทดลองนี้เพื่อตรวจสอบว่าปริมาณน้ำมัน คือ พื้นผิว ปรากฏการณ์ สังเกตจากรูปที่แสดงน้ำมันสะสมในนักเก็ตไก่ส่วนใหญ่รอบเปลือกภูมิภาคและการติดต่อระหว่างเปลือกและแกน น้ำมันที่ไม่ได้เข้าถึงศูนย์กลางของนักเก็ต อมน้ำมันในชั้นนอกสุดของแกนสอดคล้องกับการดูดไขมันโดยเฉลี่ยมากกว่าและลดการดูดซึมไขมันในเปลือกเป็นแก่น เขตของนักเก็ตที่กล่าวถึงในส่วนวิเคราะห์ไขมัน น้ำมันเจาะถึงความลึก 2 มม. ในการรักษาทั้งหมดสูงขึ้นเล็กน้อยน้ำมันเจาะพบในนักเก็ตควบคุมเมื่อเทียบกับแมคนักเก็ต นี้อาจจะเนื่องมาจากขนาดสูงกว่าความดันที่เป็นลบในนักควบคุม สังเกตที่คล้ายกันในการเจาะน้ำมันจำกัดเพื่อความลึกของเปลือกน้อยกว่า 1 มม. ทำมันฝรั่งทอดและโดยรัฐ ซิงห์ ( 1991 ) และเคลเลอร์ et al . ( 1986 ) ความชื้นที่สูญเสียและย้อมสอดใส่เข้าไปในนักเก็ตเพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มอุณหภูมิในการทอด และเวลา ชั้นบางของเปลือกที่ปรากฏ แสดงเป็น อุปสรรคต่อการถ่ายเทมวลสารระหว่าง dff . ดังนั้นน้ำมันส่วนใหญ่เป็นรอบมุมและขอบของเปลือกโลกและสล็อตเสีย ( pinthus & saguy , 1994 ) ที่สุดของน้ำมันจะอยู่ด้านนอก 2 ชั้นอาหาร ( Aguilera &กลอเรีย1997 ) จากผลการทดลองต่าง ๆทอดผลิตภัณฑ์มันฝรั่ง dff พบว่าสถานที่ตั้งของน้ำมันส่วนใหญ่ในเปลือกเช่นเดียวกับในภูมิภาคต่าง ๆ ชั้นกลางของเซลล์ภายใต้เปลือกโลก และหลักความจริงน้ำมันฟรี