Our analysiswas based on the 17-yea

Our analysiswas based on the 17-year longitudinal study of Marital Instability
Over the Life Course (Booth, Amato,&Johnson, 1998). The target
population consisted of all married individuals in households in the
contiguous United States with a telephone, both spouses present, and both
spouses 55 years of age or younger. In 1980, telephone interviewers used
random digit dialing to select a sample of households and a second random
procedure to determine whether to interview the husband or wife. Of
the targeted individuals, 17% could not be reached after 20 callbacks. Of
those individuals contacted, 78% gave complete interviews. The final
sample consisted of 2,033 married persons (not couples). When compared
with U.S. Census data, the samplewas representative of married individuals
with respect to age, race, household size, home ownership, presence of
children, and urban residence. The sample was contacted again in 1983,
1988, 1992, and 1997, resulting in subsequent interviews with 78%, 66%,
59%, and 53% of the original sample, respectively. Between 1980 and
1997, 274 individuals reported that their marriage ended in divorce. Of
these individuals, 63 (23%) provided information on marital status when
we contacted them again but declined to provide interviews (and hence,
were classified as nonrespondents). Of those individuals who provided
full interviews, an additional 3 (1%) preferred not to answer the particular
question on why the divorce occurred. The analysis described in this article,
therefore, is based on the 208 individuals for whom we had complete
interview data following divorce. Factors associated with losing data on
the reasons for divorce were identical to the factors associated with attrition
from the panel study more generally. In particular, sample attrition
was more likely to occur among respondents who were male, relatively
young, did not have college degrees, were non-White, and were living in
rented accommodations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Analysiswas ของเราตามการศึกษาระยะยาว 17 ปีของความไม่เสถียรของการสมรสประสบการณ์ชีวิต (บูธ Amato, & Johnson, 1998) เป้าหมายประชากรประกอบด้วยบุคคลที่แต่งงานทั้งหมดในครัวเรือนในการสหรัฐอเมริกาอยู่ติดกันกับคู่สมรสทั้งสอง ปัจจุบัน โทรศัพท์และคู่สมรสอายุ หรืออายุ 55 ปี ในปี 1980 โทรศัพท์ใช้ interviewersเรียกตัวเลขสุ่มเพื่อเลือกตัวอย่างของครัวเรือนและสุ่มสองขั้นตอนการตรวจสัมภาษณ์สามีหรือภรรยา ของบุคคลเป้าหมาย 17% อาจไม่สามารถเข้าถึงหลังจากโปรด 20 ของบุคคลที่ติดต่อ 78% ให้สัมภาษณ์ที่สมบูรณ์ สุดท้ายตัวอย่างประกอบด้วยผู้แต่ง 2,033 (ไม่คู่) เมื่อเปรียบเทียบข้อมูลสำมะโนสหรัฐ samplewas ตัวแทนของบุคคลที่สมรสเกี่ยวกับอายุ แข่งขัน ขนาดในครัวเรือน เป็นเจ้าของบ้าน ของเด็ก และเมืองเรสซิเดนซ์ ตัวอย่างถูกติดต่ออีกครั้งในปี 19831988, 1992 และปี 1997 เกิดภายหลังสัมภาษณ์กับ 78%, 66%59% และ 53% ของต้นฉบับอย่าง ตามลำดับ ระหว่างปี 1980 และปี 1997, 274 บุคคลรายงานว่า การสมรสสิ้นสุดลงหย่าร้าง ของบุคคลเหล่านี้ 63 (23%) ให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานภาพเมื่อเราติดต่ออีก แต่ปฏิเสธให้สัมภาษณ์ (และด้วยเหตุ นี้ถูกจัดประเภทเป็น nonrespondents) บุคคลเหล่านั้นที่ให้การสัมภาษณ์เต็มรูปแบบ 3 เพิ่มเติม (1%) ต้องการตอบเฉพาะถามในเหตุหย่าเกิดขึ้น การวิเคราะห์ที่อธิบายไว้ในบทความนี้ดังนั้น ตามบุคคล 208 ที่มีสมบูรณ์สัมภาษณ์ข้อมูลต่อศาล ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียข้อมูลบนสาเหตุการหย่าก็เหมือนกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับ attritionจากแผงศึกษาเพิ่มเติมโดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อย่าง attritionมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในหมู่ผู้ตอบที่ชาย ค่อนข้างหนุ่ม ไม่มีเพศ ได้ไม่ขาว และได้อาศัยอยู่ในให้เช่าห้องพัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

analysiswas ของเราอยู่บนพื้นฐานของการศึกษาระยะยาว 17
ปีเกิดความไม่เสถียรสถานกว่าหลักสูตรชีวิต(บูธอะมาและจอห์นสัน, 1998) เป้าหมายประชากรประกอบด้วยบุคคลที่แต่งงานในผู้ประกอบการในใกล้ชิดสหรัฐมีโทรศัพท์คู่สมรสทั้งในปัจจุบันและทั้งสองผัวเมียอายุ55 ปีหรืออายุน้อยกว่า ในปี 1980 ให้สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ที่ใช้โทรออกหลักสุ่มเลือกตัวอย่างของผู้ประกอบการและสุ่มสองขั้นตอนเพื่อพิจารณาว่าจะสัมภาษณ์สามีหรือภรรยา ของบุคคลที่มีการกำหนดเป้าหมายที่ 17% ไม่สามารถเข้าถึงได้หลังจาก 20 เรียกกลับ ของบุคคลผู้ติดต่อ, 78% ให้สัมภาษณ์เสร็จสมบูรณ์ สุดท้ายกลุ่มตัวอย่าง 2,033 คนที่แต่งงานแล้ว (ไม่ใช่คู่) เมื่อเทียบกับข้อมูลสำรวจสำมะโนประชากรของสหรัฐตัวแทน samplewas แต่งงานของบุคคลที่เกี่ยวกับอายุเชื้อชาติครัวเรือนขนาด, เจ้าของบ้าน, การปรากฏตัวของเด็กและที่อยู่อาศัยในเมือง กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการติดต่ออีกครั้งในปี 1983 ปี 1988 ปี 1992 และปี 1997 ผลที่ตามมาในการสัมภาษณ์กับ 78%, 66%, 59% และ 53% ของกลุ่มตัวอย่างเดิมตามลำดับ ระหว่างปี 1980 และปี1997 274 บุคคลที่มีรายงานว่าแต่งงานของพวกเขาลงเอยด้วยการหย่า ของบุคคลเหล่านี้ 63 (23%) ให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานภาพสมรสเมื่อเราติดต่อพวกเขาอีกครั้งแต่ปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์ (และด้วยเหตุนี้ถูกจัดให้เป็นnonrespondents) ของบุคคลผู้ที่ให้สัมภาษณ์เต็มเพิ่มอีก 3 (1%) ไม่ชอบที่จะตอบเฉพาะคำถามที่ว่าทำไมการหย่าร้างที่เกิดขึ้น การวิเคราะห์ที่อธิบายไว้ในบทความนี้จึงจะขึ้นอยู่กับ 208 บุคคลผู้ที่เรามีสมบูรณ์ข้อมูลการให้สัมภาษณ์ต่อไปนี้การหย่าร้าง ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียข้อมูลเกี่ยวกับสาเหตุของการหย่าร้างเหมือนกันกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการขัดสีจากการศึกษาแผงมากขึ้นโดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขัดสีตัวอย่างมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในหมู่ผู้ตอบแบบสอบถามที่เป็นเพศชายที่ค่อนข้างหนุ่มไม่ได้มีองศาวิทยาลัยก็ไม่ใช่สีขาวและอาศัยอยู่ในห้องเช่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และของเราขึ้นอยู่กับ 17 ปีระยะยาวการศึกษาสมรสความไม่แน่นอน
กว่าชีวิตแน่นอน ( บูธ Amato & , จอห์นสัน , 1998 ) ประชากรเป้าหมาย
ประกอบด้วยทุกแต่งงานบุคคลในครัวเรือนใน
ติดกับประเทศสหรัฐอเมริกากับโทรศัพท์ ทั้งปัจจุบันและคู่สมรส , คู่สมรสทั้งสอง
อายุ 55 ปีหรือน้อยกว่า ในปี 1980 , โทรศัพท์ผู้สัมภาษณ์ใช้
สุ่มตัวเลขโทรออกเพื่อเลือกตัวอย่างครัวเรือนและกระบวนการสุ่ม
ที่สองเพื่อตรวจสอบว่า จะสัมภาษณ์ สามี หรือภรรยา ของ
เป้าหมายบุคคล 17 % ไม่สามารถเข้าถึงหลังจาก 20 โทร . กลับ ของ
บุคคลผู้ติดต่อ , 78 % ให้สัมภาษณ์เสร็จ ตัวอย่างสุดท้าย
ประกอบด้วย 2576 แต่งงานคน ( คู่ ) เมื่อเทียบกับข้อมูลการสำรวจสำมะโนประชากรของสหรัฐอเมริกา
,ตัวแทน samplewas ของบุคคลที่แต่งงาน
ด้วยความเคารพ อายุ เชื้อชาติ ขนาด ความเป็นเจ้าของบ้านครัวเรือน การปรากฏตัวของ
เด็กและชุมชนที่อยู่อาศัย ตัวอย่างการติดต่ออีกครั้งในปี 1983
1988 , 1992 และปี 1997 ส่งผลให้สัมภาษณ์ภายหลังกับ 78% 66 %
59 % และ 70% ของกลุ่มตัวอย่างเดิม ตามลำดับ ระหว่างปี 1980 และ
1997274 บุคคลทั่วไปรายงานว่า การแต่งงานของพวกเขาสิ้นสุดในการหย่าร้าง ของ
บุคคลเหล่านี้ , 63 ( 23% ) ให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานภาพตอนที่
เราติดต่อพวกเขาอีกครั้ง แต่ปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์ ( และด้วยเหตุนี้
ถูกจัดให้เป็น nonrespondents ) ของบุคคลผู้ให้
สัมภาษณ์เต็ม เพิ่มเติม 3 ( 1% ) ชอบไม่ตอบ โดยเฉพาะคำถามทำไม
การหย่าเกิดขึ้นการวิเคราะห์ที่อธิบายไว้ในบทความนี้
จึงขึ้นอยู่กับ 208 บุคคลที่เราได้มีการสัมภาษณ์ที่สมบูรณ์
ต่อไปนี้การหย่าร้าง ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการสูญหายของข้อมูลบน
เหตุผลสำหรับการหย่าร้างเป็นเหมือนกันกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการล้างผลาญ
จากแผงการศึกษามากขึ้นโดยทั่วไป โดย
ขัดสีตัวอย่างน่าจะเกิดขึ้นในหมู่ผู้ตอบแบบสอบถามที่เป็นเพศชายค่อนข้าง
หนุ่มไม่ได้มีองศาวิทยาลัย ก็ไม่ขาว และอาศัยอยู่ใน
เช่าที่พัก