The Malaysian economy, small and re

The Malaysian economy, small and relatively open, was the 33rd largest economy in the world by purchasing power parity in 2005. The Malay Peninsula and the South-east Asia as a whole has been a center for trade for centuries. An assortment of items such as porcelain and spice were actively traded even before Malacca and Singapore rose to prominence.

Large deposits of tin were found in several Malay states in the 17 th century and with the British taking control over as administrator, rubber and palm oil were also introduced for commercial purposes. Malaysia's economic tempo was well set into the 20 th century through the production of these three commodities and also other raw materials. The economy of Malaysia saw the advent of heavy industries, through Japan and the West, flourishing in a matter of years. Thus Malaysian exports became the country's primary growth engine. It consistently achieved more than 7% GDP growth along with low inflation in the 1980s and the 1990s. Pinang city is the chief port for developing industries.

Malaysia has one of the highest standards of living in South-east Asia, mostly because of its expanding industrial sector propelled the country to an 8%-9% yearly growth rate from 1987 to 1997 . As government expenditure was often used for stimulation, central planning has always been a major factor in the Malaysian economy. With the initiation of the First Malaysian Five Year Plan since 1955, the government used these to intervene in the economy to achieve such goals as redistribution of wealth and investment in, for instance, infrastructure projects.

Malaysia from a middle-income country, transformed itself from 1971 through the late 1990s from a producer of raw materials into an emerging multi-sector economy. Growth was almost exclusively driven by exports of electronics. As a result, Malaysia was hard hit by the global economic depression and the slump in the information technology (IT) sector in 2001 and 2002. The economy grew 4.9% in 2003 , in spite of a difficult first half, when external pressures from Severe Acute Respiratory Syndrome (SARS) and the Iraq War led to caution in the business community.

Still agriculture remains the basis of livelihood for about 20% of Malaysians and it provides about 15% of GDP . Rice is the staple food, while fish supply most of the protein. Industry is largely concentrated in West Malaysia.

The economy of Malaysia still remains dependent on constant growth in the US, China, and Japan, the top export destinations and key sources of foreign investment. The government presented its five-year national development plan in April 2006 through the Ninth Malaysia Plan , a widespread blueprint for the allocation of the national budget from 2006-10. The plan targets the expansion of higher value-added manufacturing and an expansion of the services sector industry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐกิจมาเลเซีย ขนาดเล็ก และค่อนข้าง เปิด ถูกเศรษฐกิจ 33 ที่ใหญ่ที่สุดในโลกด้วยความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อในปี 2005 คาบสมุทรมลายูและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดแล้วศูนย์การค้ามานานหลายศตวรรษ การจัดประเภทของสินค้าเช่นเครื่องเคลือบดินเผาและเครื่องเทศอย่างโยนกก่อนที่สิงคโปร์และมะละกากุหลาบเพื่อความโดดเด่นเงินฝากใหญ่ดีบุกพบในหลายรัฐมลายูในศตวรรษครั้ง 17 และ มีอังกฤษการควบคุมผู้ดูแลระบบ ยางและน้ำมันปาล์มก็ยังแนะนำพาณิชย์ จังหวะเศรษฐกิจของมาเลเซียได้ดีได้เป็น th ศตวรรษ 20 ผ่านการผลิตของสินค้าโภคภัณฑ์เหล่านี้สาม และวัตถุดิบอื่น ๆ เศรษฐกิจของมาเลเซียเห็นมายอุตสาหกรรมหนัก ญี่ปุ่นและตะวันตก มั่นใจในเรื่องของปี ดังนั้น ส่งออกมาเลเซียกลายเป็น เครื่องยนต์หลักเจริญเติบโตของประเทศ มันทำได้อย่างสม่ำเสมอมากกว่า 7% การเติบโตเศรษฐกิจรวมทั้งอัตราเงินเฟ้อต่ำในแถบเอเชีย เมืองปีนังเป็นท่าเรือสำคัญสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมมาเลเซียมีหนึ่งชีวิตของมาตรฐานสูงสุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนใหญ่เนื่องจากภาคอุตสาหกรรมขยายตัวจากประเทศที่จะเป็น 8-9% ต่อปีอัตราการเติบโตจากปี 1987 ถึงปี 1997 เป็นรายจ่ายของรัฐบาลมักจะใช้สำหรับกระตุ้น วางแผนส่วนกลางเสมอแล้วปัจจัยสำคัญในระบบเศรษฐกิจมาเลเซีย ด้วยการเริ่มต้นของแรกมาเลเซีย 5 ปีแผนการตั้งแต่ 1955 รัฐบาลการเหล่านี้จะแทรกแซงในระบบเศรษฐกิจเพื่อให้บรรลุเป้าหมายดังกล่าวเป็นซอร์สของความมั่งคั่งและการลงทุนใน ตัวอย่าง โครงสร้างพื้นฐานมาเลเซียจากประเทศคอร์รัปชั่น เปลี่ยนตัวเองจาก 1971 ถึงปลายทศวรรษที่ 1990 จากการผลิตของวัตถุดิบในหลายภาคเศรษฐกิจเกิดใหม่ เจริญเติบโตถูกขับเคลื่อน โดยการส่งออกของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์โดยเฉพาะ ดัง มาเลเซียถูกตีหนักจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลกและตกต่ำในภาคเทคโนโลยี (IT) ข้อมูลในปี 2001 และ 2002 เศรษฐกิจเติบโต 4.9% ใน 2003 แม้ครึ่งแรกยาก เมื่อความดันภายนอกจากรุนแรงเฉียบพลันทางเดินหายใจกลุ่มอาการ (SARS) และสงครามที่นำไปสู่ข้อควรระวังในชุมชนธุรกิจพื้นฐานของการดำรงชีวิตประมาณ 20% ของมาเลเซียยังคงเกษตร และให้ประมาณ 15% ของ GDP ข้าวเป็นอาหารหลัก ในขณะที่ปลาใส่มากที่สุดของโปรตีน อุตสาหกรรมส่วนใหญ่ได้รับการเข้มข้นในมาเลเซียตะวันตกเศรษฐกิจของมาเลเซียยังคงขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตคงที่ ในสหรัฐอเมริกา จีน ญี่ปุ่น สถานที่ท่องเที่ยวในด้านการส่งออกและแหล่งสำคัญของการลงทุนต่างประเทศ รัฐบาลนำเสนอแผนพัฒนาแห่งชาติห้าปีในเดือน 2006 เมษายนผ่านแผนไนน์มาเลเซีย พิมพ์เขียวอย่างแพร่หลายสำหรับการปันส่วนงบประมาณ 2006-10 แผนเป้าหมายการขยายตัวของการผลิตมูลค่าเพิ่มสูงขึ้นและการขยายตัวของภาคอุตสาหกรรมบริการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจมาเลเซียมีขนาดเล็กและเปิดค่อนข้างเป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่ 33 โดยการซื้อเท่าเทียมกันของอำนาจในปี 2005 คาบสมุทรมลายูและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยรวมได้รับการเป็นศูนย์กลางการค้ามานานหลายศตวรรษ การแบ่งประเภทของรายการเช่นเครื่องลายครามและเครื่องเทศที่มีการซื้อขายอย่างแข็งขันแม้กระทั่งก่อนที่มะละกาและสิงคโปร์มีชื่อเสียงขึ้นมา. เงินฝากขนาดใหญ่ของดีบุกที่พบในรัฐมลายูในหลายศตวรรษที่ 17 และมีการควบคุมของอังกฤษมาเป็นผู้ดูแลยางพาราและปาล์มน้ำมัน ยังแนะนำเพื่อการค้า จังหวะที่เศรษฐกิจของมาเลเซียถูกตั้งดีในศตวรรษที่ 20 ผ่านการผลิตของทั้งสามสินค้าโภคภัณฑ์และวัตถุดิบอื่น ๆ เศรษฐกิจของมาเลเซียเห็นการถือกำเนิดของอุตสาหกรรมหนักผ่านญี่ปุ่นและตะวันตกเฟื่องฟูในเรื่องของปีที่ผ่านมา ดังนั้นการส่งออกของมาเลเซียกลายเป็นเครื่องมือการเจริญเติบโตหลักของประเทศ มันประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องมากขึ้นกว่า 7% การเติบโตของ GDP พร้อมกับอัตราเงินเฟ้อต่ำในปี 1980 และปี 1990 เมืองปีนังเป็นพอร์ตหัวหน้าในการพัฒนาอุตสาหกรรม. มาเลเซียมีหนึ่งในมาตรฐานสูงสุดของการมีชีวิตอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่เป็นเพราะการขยายตัวของภาคอุตสาหกรรมที่ขับเคลื่อนประเทศไป 8% -9% อัตราการเติบโตประจำปี 1987-1997 ขณะที่ค่าใช้จ่ายของรัฐบาลมักจะถูกนำมาใช้สำหรับการกระตุ้น, การวางแผนจากส่วนกลางได้เสมอเป็นปัจจัยสำคัญในระบบเศรษฐกิจของมาเลเซีย ด้วยการเริ่มต้นของแผนปีห้ามาเลเซียเป็นครั้งแรกตั้งแต่ปี 1955 ที่รัฐบาลนำมาใช้เหล่านี้ที่จะเข้าไปแทรกแซงในทางเศรษฐกิจเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเช่นการกระจายของความมั่งคั่งและการลงทุนในการเช่นโครงการสาธารณูปโภค. มาเลเซียเป็นประเทศที่มีรายได้ปานกลาง, เปลี่ยนแปลงตัวเอง จาก 1971 ผ่านปลายปี 1990 จากผู้ผลิตของวัตถุดิบเป็นเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นใหม่หลายภาค การเจริญเติบโตเกือบจะขับเคลื่อนโดยเฉพาะการส่งออกของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เป็นผลให้ประเทศมาเลเซียได้รับผลกระทบอย่างหนักจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลกและตกต่ำในด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ (IT) ภาคในปี 2001 และปี 2002 เศรษฐกิจขยายตัว 4.9% ในปี 2003 ทั้งๆที่ครึ่งปีแรกที่ยากลำบากเมื่อแรงกดดันจากภายนอกอย่างรุนแรง เฉียบพลันโรคทางเดินหายใจ (โรคซาร์ส) และสงครามอิรักนำไปสู่การเตือนในชุมชนธุรกิจ. ยังคงการเกษตรยังคงเป็นพื้นฐานของการดำรงชีวิตประมาณ 20% ของชาวมาเลเซียและให้ประมาณ 15% ของ GDP ข้าวเป็นอาหารหลักในขณะที่อุปทานปลามากที่สุดของโปรตีน อุตสาหกรรมมีความเข้มข้นส่วนใหญ่ในภาคตะวันตกของประเทศมาเลเซีย. เศรษฐกิจของมาเลเซียยังคงขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องในสหรัฐอเมริกาจีนและญี่ปุ่นในจุดหมายปลายทางการส่งออกชั้นนำและแหล่งที่มาที่สำคัญของการลงทุนในต่างประเทศ รัฐบาลนำเสนอแผนพัฒนาแห่งชาติของตนห้าปีในเดือนเมษายน 2006 ถึงเก้ามาเลเซียแผนพิมพ์เขียวอย่างกว้างขวางสำหรับการจัดสรรงบประมาณของชาติ 2006-10 แผนเป้าหมายการขยายตัวของการผลิตที่มีมูลค่าเพิ่มสูงขึ้นและการขยายตัวของอุตสาหกรรมภาคบริการที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐกิจมาเลเซีย , ขนาดเล็กและค่อนข้างเปิด เป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลก ครั้งที่ 33 โดยความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อใน 2005 คาบสมุทรมลายูและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เป็นทั้งมีศูนย์การค้ามานานหลายศตวรรษ การแบ่งประเภทของสินค้าเช่นเครื่องลายครามและเครื่องเทศถูกซื้อขายก่อนมะละกาและสิงคโปร์เพิ่มขึ้น

โดด .ขนาดใหญ่เงินฝากดีบุกพบในรัฐมาเลย์หลายในศตวรรษที่ 17 และอังกฤษจะควบคุมเป็นผู้ดูแลระบบ ยางพารา และปาล์มน้ำมัน นอกจากนี้ยังใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการค้า จังหวะเศรษฐกิจของมาเลเซียก็ตั้งในศตวรรษที่ 20 ที่ผ่านการผลิตของทั้งสินค้า และวัตถุดิบอื่น ๆเศรษฐกิจของมาเลเซียเห็นการมาถึงของอุตสาหกรรมหนัก ผ่านญี่ปุ่น และตะวันตก เจริญรุ่งเรืองในเรื่องของปี ดังนั้นการส่งออกมาเลเซียเป็นเครื่องมือการเจริญเติบโตหลักของประเทศ มันอย่างต่อเนื่องได้มากกว่า 7% ของ GDP เติบโตพร้อมกับต่ำ อัตราเงินเฟ้อในช่วงปี 1980 และ 1990 ปีนังเป็นเมืองพอร์ตหัวหน้าเพื่อพัฒนาอุตสาหกรรม .

มาเลเซียเป็นหนึ่งในมาตรฐานสูงสุดของชีวิตในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่เนื่องจากการขยายภาคอุตสาหกรรมขับเคลื่อนประเทศไป 8 - 9 % ต่อปี อัตราการเติบโตจากปี 2530 ถึง 2540 ขณะที่รายจ่ายรัฐบาลมักจะถูกใช้เพื่อกระตุ้น การวางแผนส่วนกลางได้เสมอเป็นปัจจัยสำคัญในเศรษฐกิจของมาเลเซีย กับการเริ่มต้นของมาเลเซียก่อนแผนห้าปีตั้งแต่ 1955รัฐบาลใช้เหล่านี้ที่จะเข้าไปแทรกแซงในระบบเศรษฐกิจ เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เช่น การกระจายของความมั่งคั่งและการลงทุน เช่น โครงการโครงสร้างพื้นฐาน

มาเลเซียจากรายได้ของประเทศ แปลงตัวเองจาก 2514 ถึงปลายปี 1990 จากผู้ผลิตวัตถุดิบเข้าไปใหม่หลายภาคเศรษฐกิจ การเจริญเติบโตเป็นเกือบเฉพาะแรงผลักดันจากการส่งออกอิเล็กทรอนิกส์เป็นผลให้มาเลเซียถูกกระทบจากภาวะเศรษฐกิจโลกตกต่ำในภาวะซึมเศร้าและ เทคโนโลยีสารสนเทศ ( IT ) ภาคในปี 2001 และ 2002 เศรษฐกิจขยายตัว 4.9% ในปี 2003 ทั้งๆที่ครึ่งแรกยาก เมื่อแรงกดดันภายนอกจากโรคทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง ( SARS ) และสงครามอิรักทำให้ความระมัดระวังในธุรกิจชุมชน

ยังการเกษตรยังคงพื้นฐานของการดำรงชีวิต ประมาณ 20 % ของชาวมาเลเซียและมันมีประมาณ 15% ของ GDP ข้าวเป็นอาหารหลัก ในขณะที่อุปทานปลาส่วนใหญ่ของโปรตีน อุตสาหกรรมส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ในมาเลเซียตะวันตก .

เศรษฐกิจของมาเลเซียยังคงขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตคงที่ในสหรัฐฯ จีน และญี่ปุ่น จุดหมายปลายทางการส่งออกและแหล่งสำคัญของการลงทุนต่างประเทศรัฐบาลเสนอแผนพัฒนาห้าปีแห่งชาติในเดือนเมษายน 2006 ผ่านแผนมาเลเซีย 9 ฉาวพิมพ์เขียวสำหรับการจัดสรรงบประมาณแผ่นดินจาก 2006-10 . แผนเป้าหมายการขยายตัวของการผลิตที่มีมูลค่าเพิ่มสูงขึ้น และการขยายตัวของอุตสาหกรรมภาคบริการ