Personal language is usually avoide

Personal language is usually avoided in academic writing because it is subjective and therefore may decrease the authority of the argument; for example:

bullet the use of personal pronouns "I, we, our" makes the reader aware of the writer's presence in the text.

bullet The use of judgmental words, "I believe", "I disagree", exacerbates the issue of the writer's presence in the text because the reader becomes aware of the writer's personal feelings about the argument.

bullet The use of emotive words, "repulsive", "undignified", creates text that is persuasive, increasing the subjective and personal nature of the text.

Academic writing is all about expressing opinion, yet this opinion needs to be presented as an objective, educated position based on sound evidence. Your text should provide and reference this supporting evidence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาส่วนตัวมักจะได้หลีกเลี่ยงในการเขียนเชิงวิชาการเนื่องจากตามอัตวิสัย และดังนั้น อาจลดอำนาจของอาร์กิวเมนต์ ตัวอย่าง:

กระสุนใช้สรรพนามบุคคล "ฉัน เรา ของเรา" ทำให้ผู้อ่านตระหนักถึงสถานะของผู้เขียนในข้อความ

ใช้คำ judgmental กระสุน "เชื่อ" "ฉันไม่เห็นด้วย" exacerbates ปัญหาของผู้เขียนอยู่ในข้อความเนื่องจากผู้อ่านจะทราบถึงความรู้สึกส่วนตัวของผู้เขียนเกี่ยวกับอาร์กิวเมนต์

สัญลักษณ์ใช้คำมาก "repulsive" "บัด" สร้างข้อความที่ persuasive เพิ่มลักษณะของข้อความตามอัตวิสัย และส่วนบุคคล

การเขียนเชิงวิชาการคือการแสดงความคิดเห็น แต่ ความคิดนี้ต้องการแสดงเป็นตำแหน่งที่ประสงค์ ศึกษาที่ยึดหลักฐานเสียง ข้อความของคุณควรให้ และอ้างอิงนี้สนับสนุนหลักฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาส่วนบุคคลมักจะหลีกเลี่ยงในการเขียนเชิงวิชาการเพราะมันเป็นอัตนัยและดังนั้นจึงอาจลดอำนาจของการโต้แย้ง; ตัวอย่างเช่นกระสุนใช้สรรพนาม "ผมเราของเรา" ที่ทำให้ผู้อ่านได้ตระหนักถึงการปรากฏตัวของนักเขียนในข้อความกระสุนใช้คำตัดสิน "ผมเชื่อว่า" "ฉันไม่เห็นด้วย" exacerbates ปัญหาของ การแสดงตนของนักเขียนในข้อความเพราะผู้อ่านจะกลายเป็นตระหนักถึงความรู้สึกส่วนตัวของผู้เขียนเกี่ยวกับเรื่องกระสุนใช้คำอารมณ์ "รังเกียจ", "สง่า" สร้างข้อความที่โน้มน้าวใจเพิ่มขึ้นลักษณะวิสัยและส่วนบุคคลของข้อความการเขียนเชิงวิชาการเป็นข้อมูลเกี่ยวกับการแสดงความคิดเห็น แต่ความเห็นนี้จะต้องมีการแสดงเป็นวัตถุประสงค์ตำแหน่งการศึกษาบนพื้นฐานของหลักฐานเสียง ข้อความของคุณควรจะให้และการอ้างอิงหลักฐานประกอบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาส่วนบุคคลมักจะหลีกเลี่ยง ในการเขียนเชิงวิชาการ เพราะมันเป็นอัตนัย และดังนั้นจึง อาจลดอำนาจของการโต้แย้ง ; ตัวอย่างเช่น :

กระสุนใช้บุรุษสรรพนาม " เรา " ทำให้ผู้อ่านตระหนักถึงของนักเขียนที่ปรากฏอยู่ในข้อความ

กระสุนที่ใช้ตัดสินว่า " ฉัน เชื่อ " , " ผมไม่เห็นด้วย "exacerbates ปัญหาของนักเขียนที่ปรากฏอยู่ในข้อความ เพราะผู้อ่านจะรับรู้ความรู้สึกส่วนตัวของผู้เขียนเกี่ยวกับอาร์กิวเมนต์

กระสุนใช้อารมณ์และคำพูด " น่ารังเกียจ " " ศักดิ์ศรี " สร้างข้อความที่ประทับ เพิ่มอัตนัยและลักษณะของข้อความส่วนตัว

การเขียนเชิงวิชาการคือ ทั้งหมดเกี่ยวกับการแสดงความเห็นแต่ความคิดนี้ต้องแสดงวัตถุประสงค์ การศึกษา ตำแหน่งตามหลักฐานเสียง ข้อความของคุณควรจะให้และนี้อ้างอิงหลักฐานที่พิสูจน์ได้