Human beings do not live in the obj

Human beings do not live in the objective world alone, nor alone in the world of social activity as ordinarily understood, but are very much at the mercy of the particular language which has become the medium of expression for their society. It is quite an illusion to imagine that one adjusts to reality essentially without the use of language and that language is merely an incidental means of solving specific problems of communication or reflection. The fact of the matter is the ‘real world’ is to a large extent unconsciously built up on the language habits of the group. No two languages are ever sufficiently similar to be considered as representing the same social reality. The worlds in which different societies lie are distinct worlds, not merely the same world with different labels attached.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มนุษย์ไม่ได้อยู่ในโลกวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียว หรือคนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคมเป็นปกติเข้าใจ แต่มีมากที่ความเมตตาของภาษาโดยเฉพาะซึ่งได้กลายเป็นสื่อของนิพจน์สำหรับสังคมของตน มันเป็นภาพลวงตาเป็นภาพที่หนึ่งปรับกับความเป็นจริงโดยไม่ใช้ภาษาหลัก และว่า ภาษาเป็นเพียงการเช็คเอาต์วิธีแก้ปัญหาการสื่อสารหรือสะท้อน ความจริงของเรื่องคือ 'โลกจริง' จะเป็นขอบเขตขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวในนิสัยภาษาของกลุ่ม สองภาษาไม่เหมือนเคยพอจะถือว่าเป็นการแสดงถึงความเป็นจริงทางสังคมเดียวกันได้ โลกสังคมอื่นนอนหมดโลก ไม่เพียงโลกเดียวกันกับป้ายชื่อต่าง ๆ ที่แนบได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มนุษย์ไม่ได้อาศัยอยู่ในโลกวัตถ​​ุประสงค์เพียงอย่างเดียวไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคมเป็นที่เข้าใจกันตามปกติ แต่มีมากที่ความเมตตาของภาษาใดภาษาหนึ่งซึ่งได้กลายเป็นสื่อกลางในการแสดงออกทางสังคมของพวกเขา มันค่อนข้างภาพลวงตาที่จะจินตนาการว่าหนึ่งปรับกับความเป็นจริงเป็นหลักโดยไม่ต้องใช้ภาษาและภาษาที่เป็นเพียงวิธีการที่เกิดขึ้นในการแก้ปัญหาเฉพาะของการสื่อสารหรือการสะท้อน ข้อเท็จจริงของเรื่องคือ 'จริง' คือการขอบเขตขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวขึ้นอยู่กับนิสัยภาษาของกลุ่ม ไม่มีภาษาที่สองที่เคยเพียงพอคล้ายกับได้รับการพิจารณาเป็นคิดเป็นความเป็นจริงทางสังคมเช่นเดียวกัน ในโลกซึ่งสังคมที่แตกต่างกันอยู่เป็นโลกที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่โลกเดียวกันที่มีป้ายชื่อที่แตกต่างกันที่แนบมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์ไม่ได้อยู่ในวัตถุประสงค์ของโลกเพียงอย่างเดียว หรืออยู่คนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคม เช่น โดยปกติ เข้าใจ แต่ มีมากในความเมตตาของเฉพาะภาษา ซึ่งเป็นสื่อในการแสดงออกในสังคมของพวกเขามันเป็นภาพลวงตาที่จะจินตนาการว่าปรับเพื่อความจริงเป็นหลักโดยไม่ต้องใช้ภาษา และภาษานั้นเป็นแค่วิธีการแก้ปัญหาโดยเฉพาะของการสื่อสารหรือการสะท้อน ข้อเท็จจริงของเรื่องคือ ' โลก ' ที่แท้จริงคือการขอบเขตขนาดใหญ่ โดยไม่รู้ตัว สร้างขึ้นในภาษานิสัยของกลุ่มไม่มีสองภาษาได้พอสมควรเหมือนกันจะถือว่าเป็นตัวแทนของความเป็นจริงในสังคมเดียวกัน โลกที่แตกต่างในสังคมโกหกเป็นโลกที่แตกต่างกัน ไม่เพียงโลกใบเดียวกันกับที่แตกต่างกันฉลากที่แนบมา