Playgrounds in Amsterdam.‘In the ab

Playgrounds in Amsterdam.

‘In the absence of the play-spirit civilization is impossible’
Huizinga

‘ If cities are not meant for children, they are not meant for citizens either.’
Aldo van Eyck.

Aldo Van Eyck was trained as an architect in Zurich between the two world wars. He was very much a part of the modernist movement signing up to the CIAM manifesto. However he was sceptical about the ways the modernist ideals were being implemented becoming wary of the modernist ‘machine’ approach to urban re-development.
He spoke quite early on in his career about the dangers of sweeping away whole districts to create, in their stead, a mass development of high rise housing built according to strict modernist principles.
With the benefit of hindsight, this seems to us a self evident truth. The idea of the total remodelling of Amsterdam to replace it with a modernist city is appalling to us now. But for a young unknown architect to speak out against the popular school of the day showed great resilience and foresight.

Van Eyck believed that Modernist architectural concepts could start immediately and on a small scale, rather than waiting until whole of a areas of city could be demolished and rebuilt.
He thought of this as ‘Inbetweening’, making seen the overlooked spaces. Giving waste space a use.
He was interested in developments on a human scale focusing on a ‘Play, Work, Life’ approach to communities.
Later in his career he created many large design projects, among them an orphanage building in the centre of Amsterdam. This was based on polygonal units, a much repeated motif in his work. The building was described to me by a woman who spent time there as a visiting social worker as being some-what impractical but feeling gentle and welcoming for children.
However, it was in the small works that Aldo Van Eyck tested and developed his humanist radical theories.
He designed playgrounds.
Then as now, this was a sphere of design largely ignored as being too superfluous and insignificant to be prestigious. ‘He believed play spaces were a legitimate art form’ (Solomon)
Until this time, official playgrounds within the city of Amsterdam had been private and access was restricted by membership. This. despite the work of Huizinga in the writing of ‘Homo-Ludens’ (1938 in the original Dutch) and a integrated history of children at play within the whole community as demonstrated by Simon Schama through his exploration of Dutch ‘Kinderspelen’ painting.

Amsterdam was in process of recovery from the Nazi occupation. The Hungerwinter 1944-45 had compounded the privations of the occupation and marred the joy of the liberation of Amsterdam. Many thousands of children were orphaned and displaced and huge numbers of child and adult refugees in the city placed an intolerable strain upon available resources, especially as the harvests had failed that summer and no food was being imported to the city. Some survived only by eating tulip bulbs some by scavenging for scraps on the street. 20,000 people died of starvation.
In the light of this deprivation it is not surprising that there was a move to look to the needs of children, just as there had been in Copenhagen where the first adventure (junk ) playground had been created during the Nazi occupation in the early 1940s.

Van Eyck was inspired and encouraged by the Head of the Design Section for the Office of Public Works in Amsterdam, his manager, Jakoba Mulder . She had already restored the Beatrixpark following the liberation of the city, reclaiming it from the Nazi functionalist and propagandist re-branding. She suggested the plan of creating a small, open access, public playground in every neighbourhood of Amsterdam.

So it was that In 1947 Aldo van Eyck designed what was to become the first of this network of playgrounds, a small experimental site in the Bertelmanplein. 20×30 meters in size and surrounded by Amsterdam school style housing, the playground was designed as a simple, understated affair with a concrete moulded rectangular sandpit with what was to become the Van Eyck trademark broad topped walls, tumbling bars, ample room for free play and trees and benches for shade shelter and comfort. (The square was added to by Van Eyck in 1975. It was presumably at this stage that stepping stones and a polygonal steel tube climbing frame was added to the site.) The project was a success, as early photographs show.

The City Council were so delighted with the positive responses from the local community that they reserved a million Guilders to build several more of these playgrounds.

Van Eyke went on to design at least 733 other playspaces over the next 30 years in Amsterdam, though it is hard to pin the figures down as many were undocumented.

The majority of the spaces that he designed were on sites requested by small neighbourhood communities who had seen successful playgrounds around the city and who wanted the Department of Works to create for them something similar of their own. This was a scheme supported and funded by the Municipality. I have found no information about the cost of individual sites.

No comprehensive mapping of these spaces was ever undertaken as they ‘were not a part of an a-priori plan.’ Rather, they ‘made use of the holes of the urban fabric’. The only maps that exist are from around 1957 they show fewer than 100 playgrounds. However several of the sites were documented, photographed from high neighbouring attics, before and after the work. These offer a glimpse of the astounding impact of the work of this man which was replicated through out the city and its growing suburbs*******(Aldo Van Eyck. Humanist Rebel. Inbetweening the Postwar years. Lianne Lefaivre, Alexander Tzonis. 1999)

In some ways his work on playgrounds is lost and unknown. Today, the design literate in Mokum ( literally ‘The Place’ the Yiddish name for Amsterdam,) know his name from his large buildings, but are unaware that it is his work which gives them the places in which they still play with their children. In an interview with parents sat in a Van Eyke playground in the Vondelpark, parents were surprised to learn that Van Eyke had designed the space. They all knew his larger works well, and had found then difficult to work in. But they found the playground perfectly suited to purpose.

The sites that were chosen for playgrounds were sometimes grand spaces in parks, (the Vondelpark alone has four Van Eyck play places). More often they were scrap yards, derelict spaces and SLOAPs (Spaces Left Over After Planning,) between roadways and the gaps left by the houses that had ‘belonged to people deported during the war which had been scavenged for fuel’. Here I realise the thinness of the translation that I am working from. Solomon in conversation with Lefaivre, 2003 ‘ Where spaces held tragic meaning, such as the empty lots, where deported Jews had once had their homes, Van Eyck tried to initiate a firm and hopeful sense of beginning.’ In bold terms, families transported to concentration camps by the Nazis were paid tribute through the creation of play spaces for the children that survived them. ‘Rather than calling up the past, he laboured to re-establish the present.’ (Solomon).

Many playgrounds were integrated into the traditional Amsterdam squares in the middle of housing blocks in the older parts of the city, and where suburban communities were being created, Van Eyck designed playgrounds into the courtyards between the medium-high rise blocks mimicking the success of the town house squares.

It was very much in Van Eyck’s mind that this was an offer to all sectors of a neighbourhood. So his playgrounds do not look like ‘deserted amusement parks when the children are gone.’ They ’become places that make sense to adults, places of rest or encounter’. He refers to the matter of taking care of the sites. ‘There is no supervision there. It should not be necessary…..You may see ladies in fur coats letting their dogs roam in the sandpits. However, by contrast the people of the Jordaan*.. have accepted the playground as their collective property and work to keep it clean together.’(* The Jordaan is a district near to the heart of Amsterdam- Van Eyke refers to it at a time when it was a place of low income households, with a strong sense of community.)

He said in 1962.’ In Amsterdam we… have used up ( by building playgrounds,) all the places in the inner city that might have been used for playgrounds. Between the Playgrounds we have created a more finely-meshed network (of play places). It might be said that there is no more to be done. But we want to make the network even denser by combing the city again and this time finding places that are just big enough for a single play apparatus. The opportunity for the child to discover its own movement as an integral part of the city; the city is also a playground.’

What was his design philosophy?

‘Just as one places a bench because one wants to sit, a lamppost because one wants to light the street, a news-stand because one wants to buy newspapers,, I am putting a playdome there because children want to play.’ AvE (1962)**

Aldo Van Eyck used ‘Relativity’ as one of his compositional techniques. Relativity ‘concerns a reality in which connections between elements are determined by their mutual relationships rather than by a central hierarchical ordering principle.’ * He intended no element within a playspace to have supremacy over any other. Sandpits, from the very first experiment on Bertelmanplein were set wildly off centre with tumbling bars on a diagonal line. Each element has space to be used and explored by many children at once and many times over. Watching the spaces used by children it would seem that his awareness of the relativity of the elements within the playground does affect the way that the children use the space. Although their attention is maintained by each element, the spaces in bet

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Playgrounds ในอัมสเตอร์ดัม'ของเล่นวิญญาณ อารยธรรมเป็นไปไม่ได้'Huizinga'ถ้าการเมืองไม่ใช่สำหรับเด็ก พวกเขาจะไม่ใช่สำหรับประชาชนอย่างใดอย่างหนึ่ง'Aldo van EyckAldo Van Eyck ได้รับการฝึกอบรมเป็นสถาปนิกในซูริกระหว่างสงครามโลกทั้งสอง กำลังมากเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหววิธีลงนามเพื่อประกาศ CIAM อย่างไรก็ตาม เขามีความเกี่ยวกับวิธีการอุดมคติวิธีการดำเนินการระมัดระวังวิธีบุกเบิก 'เครื่องจักร' การพัฒนาเมืองใหม่กลายเป็นเขาพูดค่อนข้างเร็วในในอาชีพของเขาเกี่ยวกับอันตรายจากการกวาดไปทั้งอำเภอเพื่อสร้าง ในการนี้ การพัฒนาโดยรวมของหมู่บ้านสูงขึ้นที่ระดับบุกเบิกหลักเคร่งครัดด้วยประโยชน์ของ hindsight นี้ดูเหมือนว่าเราความจริงด้วยตนเองที่เห็นได้ชัด ความคิดของ remodelling รวมอัมสเตอร์ดัมเพื่อแทนที่ ด้วยเมืองบุกเบิกเป็นไฮเราขณะนี้ แต่สำหรับสถาปนิกที่รู้จักหนุ่มพูดกับโรงเรียนยอดนิยมของวันพบความยืดหยุ่นดีและมองอนาคตVan Eyck เชื่อว่า แนวคิดสถาปัตยกรรมวิธีสามารถเริ่มต้นทันที และในมาตราส่วนขนาดเล็ก แทนที่รอจนกว่าทั้งหมดของพื้นที่เมืองสามารถรื้อ และสร้างใหม่เขาคิดว่า นี้เป็น 'Inbetweening' ทำเห็นช่อง overlooked ทำให้เสียเนื้อที่ใช้เขามีความสนใจในการพัฒนาในระดับบุคคลเน้นวิธีการแบบ 'เล่น ทำงาน ชีวิต' เพื่อชุมชนในอาชีพของเขา เขาสร้างโครงการออกใหญ่มาก ในหมู่พวกเขามูลนิธิสงเคราะห์เด็กสร้างของอัมสเตอร์ดัม นี้ถูกตามหน่วย polygonal แปลนมากซ้ำในงานของเขา อาคารถูกอธิบายให้ฉันเป็นผู้หญิงที่ใช้ขณะที่มีผู้ปฏิบัติงานสังคมมาเยี่ยมเป็นกำลังใจมาก แต่ความรู้สึกอะไรบาง และต้อนรับสำหรับเด็กอย่างไรก็ตาม ได้ในงานขนาดเล็กที่ Aldo Van Eyck ทดสอบ และพัฒนาทฤษฎีของเขารุนแรง humanistเขาออกแบบ playgroundsแล้ว ว่าเดี๋ยวนี้ นี้เป็นทรงกลมของการออกแบบส่วนใหญ่ถูกละเว้นเป็นการไม่จำเป็น และสำคัญให้เกียรติเกินไป 'เขาเชื่อว่า พื้นที่เล่นมีรูปแบบศิลปะถูกต้องตามกฎหมาย' (โซโลมอน)จนถึงเวลานี้ playgrounds ทางภายในเมืองอัมสเตอร์ดัมได้ส่วนตัว และการเข้าถึงถูกจำกัด โดยสมาชิก นี้ แม้ มีการทำงานของ Huizinga ในการเขียนของ 'ตุ๊ด-Ludens' (1938 ในดัตช์เดิม) และประวัติรวมเด็กที่เล่นภายในชุมชนเป็นการสาธิตโดย Simon Schama ผ่านเขาสำรวจจิตรกรรมดัตช์ 'Kinderspelen'อัมสเตอร์ดัมมีขั้นตอนการกู้คืนจากการยึดครองของนาซี Hungerwinter 1944-45 มีเพิ่ม privations ของอาชีพ และความสุขของการปลดปล่อยของอัมสเตอร์ดัม marred หลายพันคนของเด็กที่กำพร้า และหน่วย และขนาดใหญ่จำนวนเด็ก และผู้ใหญ่ผู้ลี้ภัยในเมืองอยู่ต้องใช้การนำมารวมตามทรัพยากรที่มีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ harvests ที่ได้ล้มเหลวที่ร้อน และอาหารไม่ถูกนำเข้าไปยังเมือง บางส่วนรอดชีวิต โดยการกินหลอดทิวลิปบาง โดย scavenging สำหรับเศษบนถนนเท่านั้น 20000 คนเสียชีวิตของความอดอยากนี้มานี้ จึงไม่น่าแปลกใจว่า มีการย้ายไปยังการค้นหาความต้องการของเด็ก เหมือนมีได้ในโคเปนเฮเกนซึ่งที่แรก (เมลขยะ) เด็กมีการสร้างในระหว่างการยึดครองของนาซีในต้นทศวรรษ 1940 โดยVan Eyck ได้แรงบันดาลใจ และสนับสนุน โดยหัวหน้าส่วนการออกแบบสำหรับสำนักงานโยธาธิการที่อัมสเตอร์ดัม ผู้จัดการของเขา Jakoba Mulder แล้วเธอก็คืนค่า Beatrixpark ต่อการปลดปล่อยเมือง reclaiming functionalist นาซีและ propagandist ตราสินค้าใหม่ เธอแนะนำแผนการสร้างแบบเล็ก ๆ เปิดเข้า สนามเด็กเล่นสาธารณะในทุกเที่ยวอัมสเตอร์ดัมเพื่อที่ใน Aldo van Eyck ออกแบบสิ่งที่จะเป็น ครั้งแรกของเครือข่ายนี้ของ playgrounds ไซต์ทดลองขนาดเล็กในการ Bertelmanplein ได้ 20 × 30 เมตรขนาด และล้อมรอบ ด้วยอัมสเตอร์ดัมโรงเรียนลักษณะที่อยู่อาศัย สนามเด็กเล่นออกแบบมาเป็นเรื่องที่ง่าย ฟูจิกับกระบะทรายสี่เหลี่ยม moulded คอนกรีตมีสิ่งที่จะกลายเป็น Van Eyck ค้ากว้างราดผนัง ตามบาร์ ห้องพักกว้างขวางฟรีเล่น และต้นไม้ และม้านั่งสำหรับพักอาศัยร่มเงาและความสะดวกสบาย (สี่เหลี่ยมถูกเพิ่ม โดย Van Eyck ใน 1975 ก็สันนิษฐานว่าในขั้นตอนนี้หินที่สเต็ปและท่อเหล็ก polygonal เฟรมปีนเขาถูกเพิ่มลงในไซต์) โครงการประสบความสำเร็จ เป็นต้นดูรูปถ่ายสภาเมืองจึงยินดีกับการตอบรับจากชุมชนท้องถิ่นที่พวกเขาจอง Guilders ล้านสร้างขึ้นหลายของ playgrounds เหล่านี้ได้Eyke รถตู้ก็จะออกน้อย 733 playspaces อื่น ๆ กว่า 30 ปีในอัมสเตอร์ดัม แม้ว่าจะเป็นการยากที่จะตรึงตัวเลขลงเป็นจำนวนมากไม่เกี่ยวกับเอกสารส่วนใหญ่ของพื้นที่ที่เขาออกแบบมาบนไซต์ที่ร้องขอจากชุมชนเล็ก ๆ ไปที่เห็น playgrounds ประสบความสำเร็จที่นี่ และที่ต้องฝ่ายงานสร้างสำหรับพวกเขาที่คล้ายของตนเองได้ นี้มีแผนสนับสนุน และได้รับการสนับสนุน โดยเทศบาล พบไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับต้นทุนของแต่ละไซต์No comprehensive mapping of these spaces was ever undertaken as they ‘were not a part of an a-priori plan.’ Rather, they ‘made use of the holes of the urban fabric’. The only maps that exist are from around 1957 they show fewer than 100 playgrounds. However several of the sites were documented, photographed from high neighbouring attics, before and after the work. These offer a glimpse of the astounding impact of the work of this man which was replicated through out the city and its growing suburbs*******(Aldo Van Eyck. Humanist Rebel. Inbetweening the Postwar years. Lianne Lefaivre, Alexander Tzonis. 1999)In some ways his work on playgrounds is lost and unknown. Today, the design literate in Mokum ( literally ‘The Place’ the Yiddish name for Amsterdam,) know his name from his large buildings, but are unaware that it is his work which gives them the places in which they still play with their children. In an interview with parents sat in a Van Eyke playground in the Vondelpark, parents were surprised to learn that Van Eyke had designed the space. They all knew his larger works well, and had found then difficult to work in. But they found the playground perfectly suited to purpose.The sites that were chosen for playgrounds were sometimes grand spaces in parks, (the Vondelpark alone has four Van Eyck play places). More often they were scrap yards, derelict spaces and SLOAPs (Spaces Left Over After Planning,) between roadways and the gaps left by the houses that had ‘belonged to people deported during the war which had been scavenged for fuel’. Here I realise the thinness of the translation that I am working from. Solomon in conversation with Lefaivre, 2003 ‘ Where spaces held tragic meaning, such as the empty lots, where deported Jews had once had their homes, Van Eyck tried to initiate a firm and hopeful sense of beginning.’ In bold terms, families transported to concentration camps by the Nazis were paid tribute through the creation of play spaces for the children that survived them. ‘Rather than calling up the past, he laboured to re-establish the present.’ (Solomon).Many playgrounds were integrated into the traditional Amsterdam squares in the middle of housing blocks in the older parts of the city, and where suburban communities were being created, Van Eyck designed playgrounds into the courtyards between the medium-high rise blocks mimicking the success of the town house squares.It was very much in Van Eyck’s mind that this was an offer to all sectors of a neighbourhood. So his playgrounds do not look like ‘deserted amusement parks when the children are gone.’ They ’become places that make sense to adults, places of rest or encounter’. He refers to the matter of taking care of the sites. ‘There is no supervision there. It should not be necessary…..You may see ladies in fur coats letting their dogs roam in the sandpits. However, by contrast the people of the Jordaan*.. have accepted the playground as their collective property and work to keep it clean together.’(* The Jordaan is a district near to the heart of Amsterdam- Van Eyke refers to it at a time when it was a place of low income households, with a strong sense of community.)He said in 1962.’ In Amsterdam we… have used up ( by building playgrounds,) all the places in the inner city that might have been used for playgrounds. Between the Playgrounds we have created a more finely-meshed network (of play places). It might be said that there is no more to be done. But we want to make the network even denser by combing the city again and this time finding places that are just big enough for a single play apparatus. The opportunity for the child to discover its own movement as an integral part of the city; the city is also a playground.’What was his design philosophy?‘Just as one places a bench because one wants to sit, a lamppost because one wants to light the street, a news-stand because one wants to buy newspapers,, I am putting a playdome there because children want to play.’ AvE (1962)**
Aldo Van Eyck used ‘Relativity’ as one of his compositional techniques. Relativity ‘concerns a reality in which connections between elements are determined by their mutual relationships rather than by a central hierarchical ordering principle.’ * He intended no element within a playspace to have supremacy over any other. Sandpits, from the very first experiment on Bertelmanplein were set wildly off centre with tumbling bars on a diagonal line. Each element has space to be used and explored by many children at once and many times over. Watching the spaces used by children it would seem that his awareness of the relativity of the elements within the playground does affect the way that the children use the space. Although their attention is maintained by each element, the spaces in bet

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สนามเด็กเล่นในอัมสเตอร์ดัม. 'ในกรณีที่ไม่มีอารยธรรมเล่นจิตวิญญาณนั้นเป็นไปไม่ได้' Huizinga ถ้าเมืองนี้ไม่ได้หมายสำหรับเด็กที่พวกเขาจะไม่ได้หมายสำหรับประชาชนทั้งสอง. อัลโดแวนเอค. อัลโดแวนเอคได้รับการฝึกฝนเป็นสถาปนิกในซูริก ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เขาได้รับอย่างมากส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวสมัยลงนามเพื่อประกาศ CIAM แต่เขากังขาเกี่ยวกับวิธีการที่สมัยอุดมคติที่ถูกนำมาใช้กลายระวังสมัยใหม่ 'เครื่อง' วิธีการที่เมืองใหม่พัฒนา. เขาพูดค่อนข้างในช่วงต้นของอาชีพของเขาเกี่ยวกับอันตรายของการกวาดไปทั้งย่านการสร้างของพวกเขาในสถานที่ การพัฒนามวลของที่อยู่อาศัยอาคารสูงที่สร้างขึ้นตามหลักการสมัยใหม่อย่างเข้มงวด. ด้วยประโยชน์ของการเข้าใจถึงปัญหานี้ดูเหมือนว่าเราเป็นตัวจริงที่เห็นได้ชัด ความคิดของการเปลี่ยนแปลงรวมของอัมสเตอร์ดัมที่จะแทนที่ด้วยเมืองสมัยใหม่เป็นที่น่ากลัวให้เราในขณะนี้ แต่สำหรับสถาปนิกที่ไม่รู้จักหนุ่มสาวที่จะพูดออกมาต่อต้านโรงเรียนที่นิยมในวันนี้แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นที่ดีและมองการณ์ไกล. แวนเอคเชื่อว่าแนวคิดสถาปัตยกรรมสมัยใหม่สามารถเริ่มต้นได้ทันทีและในขนาดเล็กแทนที่จะรอจนกว่าทั้งพื้นที่ของเมืองที่อาจจะ รื้อและสร้างใหม่. เขาคิดว่านี้เป็น 'Inbetweening' ทำให้เห็นช่องว่างที่มองข้าม ให้เสียพื้นที่การใช้งาน. เขาเป็นคนที่มีความสนใจในการพัฒนาในระดับที่มนุษย์มุ่งเน้นไปที่ 'เล่นทำงานชีวิต' วิธีการให้กับชุมชน. ต่อมาในอาชีพของเขาที่เขาสร้างขึ้นหลายโครงการออกแบบที่มีขนาดใหญ่ในหมู่พวกเขาเป็นอาคารสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในใจกลางของกรุงอัมสเตอร์ดัม . นี้ขึ้นอยู่กับหน่วยเหลี่ยมบรรทัดฐานซ้ำแล้วซ้ำอีกมากในการทำงานของเขา อาคารได้รับการอธิบายให้ฉันโดยผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้เวลาอยู่ที่นั่นในฐานะเยี่ยมสังคมสงเคราะห์เป็นบางสิ่งที่ทำไม่ได้ แต่ความรู้สึกที่อ่อนโยนและต้อนรับสำหรับเด็ก. แต่มันเป็นผลงานที่มีขนาดเล็กที่อัลโดแวนเอคผ่านการทดสอบและการพัฒนาของเขาเกี่ยวรุนแรง ทฤษฎี. เขาออกแบบสนามเด็กเล่น. จากนั้นเป็นตอนนี้เป็นรูปทรงกลมของการออกแบบส่วนมากไม่สนใจว่าเป็นฟุ่มเฟือยเกินไปและไม่มีนัยสำคัญที่จะเป็นที่มีชื่อเสียง 'เขาเชื่อว่าช่องว่างเล่นเป็นรูปแบบศิลปะที่ถูกต้องตามกฎหมาย (โซโลมอน) จนกว่าจะถึงเวลานี้สนามเด็กเล่นอย่างเป็นทางการในเมืองอัมสเตอร์ดัมที่ได้รับการภาคเอกชนและการเข้าถึงถูก จำกัด โดยสมาชิก นี้. แม้จะมีการทำงานของ Huizinga ในการเขียนของ 'ตุ๊ด Ludens' (1938 ในต้นฉบับดัตช์) และประวัติความเป็นมาบูรณาการของเด็กที่เล่นในชุมชนทั้งที่แสดงให้เห็นโดยไซมอน Schama ผ่านการตรวจสอบข้อเท็จจริงของการวาดภาพดัตช์ 'Kinderspelen. อัมสเตอร์ดัม ในขั้นตอนของการกู้คืนจากการยึดครองของนาซี Hungerwinter 1944-1945 ได้การประกอบอดอยากในการประกอบอาชีพและเฉียดความสุขของการปลดปล่อยของอัมสเตอร์ดัม หลายพันคนของเด็กกำพร้าและผู้พลัดถิ่นและจำนวนมากของเด็กผู้ใหญ่และผู้ลี้ภัยในเมืองวางสายพันธุ์ที่ทนอยู่กับทรัพยากรที่มีอยู่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่ผลผลิตที่ล้มเหลวในช่วงฤดูร้อนและอาหารที่ไม่ถูกนำเข้ามาในเมือง บางคนเท่านั้นที่รอดชีวิตจากการกินหลอดไฟดอกทิวลิปบางส่วนโดยการขับเศษบนถนน 20,000 คนเสียชีวิตจากความอดอยาก. ในแง่ของการกีดกันนี้ไม่น่าแปลกใจว่ามีการย้ายไปมองไปที่ความต้องการของเด็กเช่นเดียวกับที่มีการได้รับในโคเปนเฮเกนที่ผจญภัยครั้งแรก (ขยะ) สนามเด็กเล่นที่ได้รับการสร้างขึ้นในระหว่างนาซี การประกอบอาชีพในช่วงต้นปี 1940. แวนเอคเป็นแรงบันดาลใจและเป็นกำลังใจให้โดยหัวหน้าส่วนการออกแบบสำหรับสำนักงานโยธาธิการในอัมสเตอร์ดัมผู้จัดการของเขา Jakoba Mulder เธอได้รับการบูรณะแล้ว Beatrixpark ต่อไปนี้การปลดปล่อยของเมืองหนุ่มแน่นจาก functionalist นาซีและโฆษณาการสร้างตราสินค้าใหม่ เธอชี้ให้เห็นแผนของการสร้างขนาดเล็กเปิดที่สนามเด็กเล่นของประชาชนในพื้นที่ใกล้เคียงของทุกอัมสเตอร์ดัม. ดังนั้นมันจึงเป็นที่ใน 1947 อัลโดแวนเอคได้รับการออกแบบสิ่งที่กำลังจะกลายเป็นครั้งแรกของเครือข่ายของสนามเด็กเล่นนี้เว็บไซต์ทดลองขนาดเล็กใน Bertelmanplein 20 × 30 เมตรและล้อมรอบด้วยอัมสเตอร์ดัมที่อยู่อาศัยรูปแบบของโรงเรียน, สนามเด็กเล่นถูกออกแบบมาเป็นที่เรียบง่ายเรื่องภาพลักษณ์ด้วยคอนกรีตแม่พิมพ์ทรายสี่เหลี่ยมกับสิ่งที่กำลังจะกลายเป็นเครื่องหมายการค้าแวนเอคผนังกว้างราดบาร์ไม้ลอยห้องเพียงพอสำหรับฟรี การเล่นและต้นไม้และม้านั่งสำหรับที่พักอาศัยร่มเงาและความสะดวกสบาย (ตารางที่ถูกเพิ่มเข้ามาโดยรถตู้เอคในปี 1975 มันเป็นสันนิษฐานว่าในขั้นตอนนี้ที่ก้าวหินและท่อเหล็กเหลี่ยมกรอบการปีนเขาถูกบันทึกอยู่ในเว็บไซต์.) โครงการนี้ประสบความสำเร็จเป็นภาพที่แสดงให้เห็นในช่วงต้น. สภาเทศบาลเมืองได้ ยินดีมากกับการตอบสนองที่ดีจากชุมชนในท้องถิ่นที่พวกเขาสงวนล้านกิลเดอร์ที่จะสร้างอีกหลายสนามเด็กเล่นเหล่านี้. แวน Eyke ไปในการออกแบบอย่างน้อย 733 playspaces อื่น ๆ มากกว่า 30 ปีข้างหน้าในอัมสเตอร์ดัมแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะปัก ตัวเลขที่ลดลงจำนวนมากเช่นเดียวกับที่ไม่มีเอกสาร. ส่วนใหญ่ของพื้นที่ที่เขาได้รับการออกแบบอยู่บนเว็บไซต์การร้องขอจากชุมชนใกล้เคียงขนาดเล็กที่ได้เห็นสนามเด็กเล่นที่ประสบความสำเร็จทั่วเมืองและผู้ที่ต้องการกรมโรงงานเพื่อสร้างสำหรับพวกเขาสิ่งที่คล้ายกันของพวกเขาเอง นี่เป็นโครงการที่ได้รับการสนับสนุนและได้รับการสนับสนุนจากเทศบาล ฉันได้พบข้อมูลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายของแต่ละเว็บไซต์ no. ไม่มีการทำแผนที่ที่ครอบคลุมของพื้นที่เหล่านี้ที่เคยดำเนินการที่พวกเขา 'ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแผน-เบื้องต้น. แต่พวกเขา 'ทำให้การใช้หลุมของผ้าในเมือง' แผนที่เดียวที่มีอยู่จากทั่ว 1957 พวกเขาแสดงน้อยกว่า 100 สนามเด็กเล่น อย่างไรก็ตามหลายเว็บไซต์ที่ได้รับการบันทึกถ่ายภาพจากห้องใต้หลังคาเพื่อนบ้านสูงก่อนและหลังการทำงาน เหล่านี้มีเหลือบของผลกระทบที่น่าประหลาดใจของการทำงานของชายคนหนึ่งซึ่งถูกจำลองแบบทั่วเมืองนี้และชานเมืองเติบโต ******* (อัลโดแวนเอค. มนุษยกบฎ. Inbetweening ปีหลัง. Lianne Lefaivre, อเล็กซานเด Tzonis . 1999) ในบางวิธีการทำงานของเขาในสนามเด็กเล่นที่จะหายไปและไม่รู้จัก วันนี้ความรู้ในการออกแบบ Mokum (ตัวอักษร 'สถานที่' ชื่อยิดดิชสำหรับอัมสเตอร์ดัม) ทราบชื่อของเขาจากอาคารขนาดใหญ่ของเขา แต่ไม่ทราบว่ามันเป็นงานของเขาซึ่งทำให้พวกเขาสถานที่ที่พวกเขายังคงเล่นกับเด็กของพวกเขา ในการให้สัมภาษณ์กับพ่อแม่นั่งอยู่ในรถตู้ Eyke สนามเด็กเล่นใน Vondelpark พ่อแม่ก็ต้องประหลาดใจที่ได้รู้ว่ารถตู้ Eyke ได้ออกแบบพื้นที่ พวกเขาทุกคนรู้ว่าผลงานที่มีขนาดใหญ่ของเขาอย่างดีและได้พบแล้วยากที่จะทำงานใน. แต่พวกเขาพบว่าสนามเด็กเล่นเหมาะกับวัตถุประสงค์. เว็บไซต์ที่ได้รับการแต่งตั้งให้สนามเด็กเล่นบางครั้งพื้นที่ที่ยิ่งใหญ่ในสวนสาธารณะ (คน Vondelpark เพียงอย่างเดียวมีสี่แวนเล่นเอค สถานที่) บ่อยครั้งที่พวกเขาหลาเศษพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างและ SLOAPs (ช่องว่างเหลือหลังจากการวางแผน) ระหว่างถนนและช่องว่างที่เหลือจากบ้านที่มี 'เป็นคนที่ถูกเนรเทศออกในช่วงสงครามซึ่งได้รับพายุเป็นเชื้อเพลิง' นี่ฉันตระหนักถึงความบางของการแปลว่าฉันกำลังทำงานจากที่ ซาโลมอนในการสนทนากับ Lefaivre 2003 'ช่องว่างในกรณีที่จัดขึ้นมีความหมายที่น่าเศร้าเช่นที่ดินเปล่าที่ถูกเนรเทศชาวยิวเคยมีบ้านของพวกเขาแวนเอคพยายามที่จะเริ่มต้นการเป็น บริษัท ที่มีความหวังและความรู้สึกของการเริ่มต้น. ในแง่ที่เป็นตัวหนาครอบครัวย้ายไปยังค่ายกักกันนาซีที่ถูกจ่ายส่วยผ่านการสร้างพื้นที่เล่นสำหรับเด็กที่รอดชีวิตจากพวกเขา 'แทนที่จะเรียกที่ผ่านมาเขาทำงานที่จะสร้างใหม่ในปัจจุบัน. (โซโลมอน). สนามเด็กเล่นหลายคนรวมอยู่ในสี่เหลี่ยมแบบดั้งเดิมอัมสเตอร์ดัมในช่วงกลางของตึกที่อยู่อาศัยในส่วนของเมืองเก่าและที่ชุมชนชานเมืองถูกสร้างขึ้นแวนเอคออกแบบสนามเด็กเล่นเข้าไปในสนามหญ้าระหว่างบล็อกเพิ่มขึ้นกลางสูงลอกเลียนแบบ ความสำเร็จของสแควร์บ้านเมือง. มันเป็นอย่างมากในใจของยานฟานเอคว่านี่เป็นข้อเสนอที่จะทุกภาคส่วนของพื้นที่ใกล้เคียง ดังนั้นสนามเด็กเล่นของเขาดูไม่เหมือน 'สวนสนุกร้างเมื่อเด็กที่หายไป. พวกเขา 'กลายเป็นสถานที่ที่ทำให้รู้สึกถึงผู้ใหญ่, สถานที่ของส่วนที่เหลือหรือการเผชิญหน้า' เขาหมายถึงเรื่องของการดูแลของเว็บไซต์ที่ "มีการกำกับดูแลที่นั่นไม่เป็น มันไม่ควรจะเป็นสิ่งจำเป็น ... ..You อาจจะเห็นผู้หญิงในเสื้อคลุมขนสัตว์ให้สุนัขของพวกเขาเดินเตร่ในหลุมทราย แต่ด้วยความคมชัดของคน Jordaan * .. สนามเด็กเล่นได้รับการยอมรับเป็นทรัพย์สินรวมของพวกเขาและการทำงานเพื่อให้มันทำความสะอาดร่วมกัน. (* The Jordaan เป็นอำเภอที่อยู่ใกล้กับหัวใจของ Amsterdam- แวน Eyke หมายถึงมันใน เวลาเมื่อมันเป็นสถานที่ที่ผู้ประกอบการมีรายได้น้อยที่มีความรู้สึกที่แข็งแกร่งของชุมชน.) เขากล่าวว่าในปี 1962 ' ในอัมสเตอร์ดัม ... เราได้ใช้ขึ้น (โดยการสร้างสนามเด็กเล่น) สถานที่ทั้งหมดที่อยู่ในเมืองชั้นในที่อาจมีการใช้สนามเด็กเล่น ระหว่างสนามเด็กเล่นที่เราได้สร้างเครือข่ายมากขึ้นอย่างประณีตตาข่าย (สถานที่เล่น) มันอาจจะกล่าวได้ว่าไม่มีขึ้นที่จะทำ แต่เราต้องการที่จะทำให้เครือข่ายแม้หนาแน่นโดย combing เมืองอีกครั้งและครั้งนี้การหาสถานที่ที่มีเพียงขนาดใหญ่พอสำหรับอุปกรณ์การเล่นเดี่ยว เปิดโอกาสให้เด็กที่จะค้นพบการเคลื่อนไหวของตัวเองในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของเมือง; เมืองนี้ยังมีสนามเด็กเล่น. อะไรคือปรัชญาการออกแบบของเขา? 'แค่เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ม้านั่งเพราะต้องการที่จะนั่งเป็นเสาตะเกียงเพราะต้องการที่จะสว่างถนนข่าวที่ยืนเพราะต้องการซื้อหนังสือพิมพ์ ,, ผม กำลังวาง playdome มีเพราะเด็กต้องการที่จะเล่น. Ave (1962) ** อัลโดแวนเอคใช้ 'ความสัมพันธ์' เป็นหนึ่งในเทคนิค compositional ของเขา สัมพัทธภาพ 'กังวลเป็นความจริงที่การเชื่อมต่อระหว่างองค์ประกอบจะถูกกำหนดโดยความสัมพันธ์ของพวกเขาร่วมกันมากกว่าโดยหลักการการสั่งซื้อลำดับชั้นกลาง. * เขาตั้งใจไม่มีองค์ประกอบภายใน PlaySpace ที่จะมีอำนาจสูงสุดในช่วงอื่น ๆ หลุมทรายจากการทดสอบครั้งแรกมากใน Bertelmanplein ที่ตั้งอยู่ตรงกลางอย่างดุเดือดกับบาร์ไม้ลอยบนเส้นทแยงมุม แต่ละองค์ประกอบมีพื้นที่ที่จะใช้และการสำรวจโดยเด็กจำนวนมากในครั้งเดียวและหลายต่อหลายครั้ง ดูพื้นที่ที่ใช้โดยเด็กก็จะดูเหมือนว่าการรับรู้ของเขาของความสัมพันธ์ขององค์ประกอบภายในสนามเด็กเล่นที่ไม่ส่งผลกระทบต่อวิธีการที่เด็กใช้พื้นที่ แม้ว่าสนใจของพวกเขาจะดูแลโดยแต่ละองค์ประกอบช่องว่างในการเดิมพัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนามเด็กเล่นในอัมสเตอร์ดัม .

ถ้าขาดเล่นวิญญาณอารยธรรมเป็นไปไม่ได้ '
huizinga

' ถ้าเมืองไม่ได้มีความหมายสำหรับเด็ก พวกเขาจะไม่ได้หมายสำหรับประชาชนทั้ง จอห์น โคลเทรน '
.

จอห์น โคลเทรน ถูกฝึกมาเป็นสถาปนิกในซูริคระหว่างสองโลกที่สงคราม เขามากเป็นส่วนหนึ่งของคนสมัยใหม่การเคลื่อนไหวลงทะเบียนเพื่อ ciam แถลงการณ์แต่เขาสงสัยเกี่ยวกับวิธีสมัยใหม่ถูกใช้เป็นอุดมคติคุมสมัยใหม่ ' เครื่อง ' แนวทางการพัฒนาใหม่เมือง .
เขาพูดค่อนข้างต้นในอาชีพของเขาเกี่ยวกับอันตรายของกวาดไปทั้งอำเภอ สร้างแทนของมวลการพัฒนาที่อยู่อาศัยเพิ่มขึ้นสูงขึ้น จากหลักการสมัยใหม่ที่เข้มงวด .
กับผลประโยชน์ของ hindsight ,นี้ดูเหมือนว่าเราเห็นได้ชัดด้วยตนเองจริง ความคิดทั้งหมดของการปรับปรุงของอัมสเตอร์ดัมเพื่อแทนที่มันด้วยสมัยเป็นเมืองที่น่ากลัวเราตอนนี้ แต่สำหรับสถาปนิกหนุ่มที่ไม่รู้จักที่จะพูดออกมาต่อต้านโรงเรียนเป็นที่นิยมของวันที่มีความยืดหยุ่นมาก และมองการณ์ไกล

ฟานเอคเชื่อว่าสมัยใหม่สถาปัตยกรรมแนวคิดสามารถเริ่มต้นได้ทันทีและมีขนาดเล็กขนาดแทนที่จะรอจนกว่าทั้งหมดของพื้นที่ของเมืองที่อาจจะถูกรื้อและสร้างใหม่ .
เขาคิดว่านี้เป็น ' inbetweening ' ทำให้เห็นมองข้ามช่องว่าง การให้พื้นที่เสียใช้ .
เขาสนใจในการพัฒนาในมนุษย์แบบเน้นเล่น งาน ชีวิต แนวทางของชุมชน .
ต่อมาในอาชีพของเขาเขาสร้างการออกแบบโครงการขนาดใหญ่หลายในหมู่พวกเขาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอาคารในศูนย์กลางของอัมสเตอร์ดัม นี้ขึ้นอยู่กับหน่วยเหลี่ยม , มากซ้ำโมทีฟในงานของเขา อาคารถูกอธิบายให้ฉันโดยผู้หญิงที่ใช้เวลามีเป็นเยี่ยม นักสังคมสงเคราะห์เป็นสิ่งที่ยากมาก แต่ความรู้สึกที่อ่อนโยนและอบอุ่นสำหรับเด็ก
อย่างไรก็ตามมันเป็นในงานขนาดเล็กที่ จอห์น โคลเทรน ทดสอบและพัฒนาทฤษฎีมนุษยนิยมที่รุนแรงของเขา . . . . . .

เขาออกแบบสนามเด็กเล่น แล้วตอนนี้ นี้เป็นทรงกลมของการออกแบบส่วนใหญ่ละเว้นไม่ฟุ่มเฟือยเกินไปและเป็นที่น่าเกรงขาม เขาเชื่อว่าเล่นเป็นเป็นรูปแบบศิลปะที่ถูกต้องตามกฎหมาย ( โซโลมอน )
จนถึงเวลานี้สนามเด็กเล่นอย่างเป็นทางการภายในเมืองอัมสเตอร์ดัมได้รับการเข้าถึงส่วนบุคคลและถูก จำกัด โดยสมาชิก นี้ แม้จะมีการทำงานของ huizinga ในการเขียน ' ' Homo ludens ( 2481 ในต้นฉบับภาษาดัตช์ ) และรวมประวัติของเด็กที่เล่นในชุมชนทั้งหมด ที่แสดงให้เห็นโดยไซมอน schama ผ่านการสำรวจของจิตรกรรมดัตช์ kinderspelen

' 'อัมสเตอร์ดัมในกระบวนการของการกู้คืนจากการยึดครองของนาซี การ hungerwinter 1944-45 ได้ประกอบการ privations ของอาชีพ และทำลายความสุขของการปลดปล่อยของอัมสเตอร์ดัม หลายพันของเด็กที่กำพร้าและผู้พลัดถิ่นจำนวนมากของผู้อพยพและเด็กและผู้ใหญ่ในเมืองวางความเครียดที่มากเกินไปบนทรัพยากรที่พร้อมใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเก็บเกี่ยวได้ล้มเหลวที่ฤดูร้อนและไม่มีอาหารที่ถูกนำเข้ามาในเมือง บางคนรอดเท่านั้น โดยกินหลอดไฟดอกทิวลิปบางส่วนโดยการสำหรับเศษบนถนน 20 , 000 คนเสียชีวิตจากความอดอยาก
ในแง่ของการสูญเสียด้านนี้ก็ไม่น่าแปลกใจว่ามีย้ายมองถึงความต้องการของเด็กเหมือนที่เคยมีในโคเปนเฮเกนที่ผจญภัยครั้งแรก ( ขยะ ) สนามถูกสร้างขึ้นในระหว่างการยึดครองของนาซีในยุคก่อน

รถตู้เอคเป็นแรงบันดาลใจและสนับสนุนโดยหัวของการออกแบบส่วนสำนักงานโยธาธิการในอัมสเตอร์ดัม , ผู้จัดการ , jakoba Mulder เธอได้กลับไป beatrixpark ต่อไปนี้การปลดปล่อยเมือง