The shift of her expression the mom

The shift of her expression the moment he steps through the gates to their camp is almost amusing to see; it goes from a bright smile to a horrified stare in a matter of seconds. The blood probably gave it away.

"Is that— Park Chanyeol, are you hurt!?“ she rushes to his side, smudging away the splatters of blood that cover his cheeks and worriedly searching for a gaping wound, whilst he simply stands there, biting back his laughter.

"You think I’d be here if all this blood was mine, miss nurse?” Chanyeol responds with a soft laugh, followed by a hand that reaches for her head and ruffles her hair. He’s amused, but relieved to finally be able to see her again. He pulls her into his arms and sighs, mumbling against her hair. “Of course not, dumbo.”

Jinri’s expression softens and she quickly looks down, hiding her embarrassment. She knows for a fact her cheeks are flaring pink by now, even though there’s no way he can see it. But most importantly, she’s really just relieved that the one her heart desires is safe and sound.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กะของนิพจน์ของเธอในขณะที่เขาก้าวผ่านประตูไปค่ายของพวกเขาจะสนุกเกือบจะเห็น มันต่อจากรอยยิ้มที่สดใสไปจ้อง horrified ในไม่กี่วินาที เลือดคงให้มันไป "คือ — Chanyeol พาร์ค คุณเจ็บ? " เธอวิ่งไปด้านข้างของเขา smudging ไป splatters เลือดที่แก้มของเขาครอบคลุม และ worriedly หาแผล gaping ในขณะที่เขาก็ยืน เสียดสีกลับเขาหัวเราะ "คุณคิดว่า ฉันจะนี่ถ้าเลือดนี้มีเหมือง นางพยาบาลหรือไม่" Chanyeol ตอบสนอง ด้วยการหัวเราะนุ่ม ตามมือที่ถึงศีรษะของเธอ และผมเธอรัฟเฟิล เขามี amused แต่ปลดปล่อยในที่สุด สามารถมองเห็นเธออีกครั้ง เขาดึงเธอเข้าไปในแขนของเขาและ sighs, mumbling กับผมของเธอ "แน่นอนไม่ dumbo" นิพจน์ของ Jinri นุ่ม และเธออย่างรวดเร็วดูลง ซ่อนความลำบากใจของเธอ เธอรู้จริงที่แก้มของเธอมีชุดบานท่อทองสีชมพู โดยขณะนี้ แม้ว่าไม่มีทางเป็นเขาสามารถดูได้ แต่สำคัญที่สุด เธอเป็นแค่เบาที่ต้องการหัวใจของเธอที่ปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของเธอขณะที่เขาก้าวผ่านประตูไปที่ค่ายของพวกเขาเกือบจะสนุกที่จะเห็น; มันจะไปจากรอยยิ้มที่สดใสที่จะจ้องมองหวาดกลัวในเรื่องของการวินาที เลือดอาจจะให้มันออกไป. "เป็น that- ปาร์คชานยอล, คุณเจ็บ !?" เธอรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของเขา smudging ไป splatters เลือดที่ครอบคลุมแก้มของเขาและห่วงหาแผลเหวอะขณะที่เขาก็ยืนอยู่ที่นั่น กัดกลับเสียงหัวเราะของเขา. "คุณคิดว่าผมจะที่นี่ถ้าเลือดทั้งหมดนี้คือเหมืองพลาดพยาบาล?" ชานยอลตอบสนองกับหัวเราะนุ่มตามด้วยมือที่เอื้อมมือไปหาศีรษะและ ruffles ผมของเธอเธอ เขาขบขัน แต่โล่งใจที่ในที่สุดก็สามารถที่จะเห็นเธออีกครั้ง เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและถอนหายใจ, พึมพำกับผมของเธอ "ไม่แน่นอนดัมโบ." การแสดงออกของ Jinri นุ่มและเธอได้อย่างรวดเร็วมองลงไปซ่อนตัวความลำบากใจของเธอ เธอรู้สำหรับข้อเท็จจริงที่แก้มของเธอจะวูบวาบสีชมพูโดยขณะนี้แม้ว่าจะมีวิธีที่เขาสามารถมองเห็นมัน แต่ที่สำคัญที่สุดเธอโล่งใจจริงๆเพียงว่าหนึ่งในความปรารถนาที่หัวใจของเธอมีความปลอดภัยและเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปลี่ยนสีหน้าของเธอทันทีที่เขาก้าวผ่านประตูค่ายของพวกเขาเกือบจะสนุกที่จะดู มันเริ่มจากยิ้มสดใสให้หวาดกลัว มองในเรื่องของการวินาที เลือดอาจจะให้มันออกไป

" คือ ปาร์ค ชานยอล เธอเจ็บ ! ? " เธอวิ่งด้านข้างของเขา smudging ไปกระเด็นของเลือดที่ปิดแก้ม worriedly ค้นหาแผลเหวอะ ,ขณะที่เขาก็ยืนอยู่ตรงนั้น กัดกลับ เสียงหัวเราะของเขา . . . . . .

" แล้วคุณคิดว่าผมจะอยู่ที่นี่ ถ้าทั้งหมดนี้เป็นเลือดฉัน คุณพยาบาล " ชานยอลตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ตามมือนั้นถึงหัวของเธอและ ruffles , ผมของเธอ เขาขบขัน แต่โล่งใจที่จะได้เจอเธออีกครั้ง เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและถอนหายใจ บ่นพึมพำ กับผมของเธอ " แน่นอนว่าไม่ "

การแสดงออกของ jinri นุ่มและเธอรีบมองลงไปที่ ซ่อนความอับอายของเธอ เธอทราบความจริงแก้มของเธอเป็นสีชมพูบานแล้ว แม้ว่ามันไม่มีทางที่เขาจะได้เห็นมัน แต่ที่สำคัญที่สุด เธอเพิ่งจะโล่งใจที่คนที่หัวใจเธอต้องการ ปลอดภัยและเสียง