diborane,B2H6, a colorless gas that

diborane,
B2H6, a colorless gas that bursts into flame on contact with air. The problem
is that diborane has only 12 valence electrons (three from each B atom, one from
each H atom); but, for a Lewis structure, it needs at least seven bonds, and therefore
14 electrons, to bind the eight atoms together! Diborane is an example of an
electron-deficient compound, a compound with too few valence electrons to be
assigned a valid Lewis structure. Valence-bond theory can account for the structures
of electron-deficient compounds in terms of resonance, but the explanation is
not straightforward.
The development of molecular orbital theory (MO theory) overcame these
difficulties. It explains why the electron pair is so important for bond formation
and predicts that oxygen is paramagnetic. It accommodates electron-deficient
compounds such as the boranes just as naturally as it deals with methane and
water. Furthermore, molecular orbital theory can be extended to account for the
structures and properties of metals and semiconductors. It can also be used to
account for the electronic spectra of molecules, which arise when an electron
makes a transition from an occupied molecular orbital to a vacant molecular
orbital.
The VB and MO theories are both procedures for constructing approximations
to the wavefunctions of electrons, but they construct these approximations in different
ways. The language of valence-bond theory, in which the focus is on bonds
localized between pairs of atoms, pervades the whole of organic chemistry, where
chemists speak of - and -bonds between particular pairs of atoms, hybridization,
and resonance. However, molecular orbital theory, in which the focus is on electrons
that are delocalized—spread throughout the nuclear framework and binding
the entire collection of atoms together—has been developed far more extensively
than valence-bond theory and is the procedure almost universally used in calculations
of molecular structures, like those described in Major Technique 5 following
Chapter 15.
Unlike Lewis’s theory, molecular orbital theory can account for the
paramagnetism of oxygen and the existence of electron-defi cient compounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

diboraneB2H6 ก๊าซไม่มีสีที่ระเบิดเป็นไฟบนติดต่อกับอากาศ ปัญหาdiborane ที่มีเวเลนซ์อิเล็กตรอน 12 (สามจากแต่ละอะตอม B จากแต่ละ H อะตอม); แต่ สำหรับโครงสร้าง ลูอิสก็พันธบัตรน้อย 7 และ14 อิเล็กตรอน การผูกกับอะตอมแปดกัน Diborane เป็นตัวอย่างของการอิเล็กตรอนไม่ผสม สารประกอบที่ มีอิเล็กตรอนเวเลนซ์น้อยเกินไปจะกำหนดโครงสร้างของลูอิสถูกต้อง ทฤษฎีพันธะเวเลนซ์สามารถบัญชีสำหรับโครงสร้างอิเล็กตรอนไม่สารในรูปแบบของการสั่นพ้อง แต่คำอธิบายเป็นไม่ตรงไปตรงมาการพัฒนาของทฤษฎีโมเลกุลของวงโคจร (ทฤษฎี MO) overcame เหล่านี้ความยากลำบาก อธิบายทำไมคู่อิเล็กตรอนเป็นสำคัญดังนั้นการก่อตัวของตราสารหนี้และทำนายว่า ออกซิเจนเป็น paramagnetic มันรองรับอิเล็กตรอนไม่สารประกอบเช่น boranes เพียงเป็นธรรมชาติ ตามที่มันเกี่ยวข้องกับมีเทน และน้ำ นอกจากนี้ สามารถขยายทฤษฎีโมเลกุลของวงโคจรการบัญชีสำหรับการโครงสร้างและคุณสมบัติของโลหะและอิเล็กทรอนิกส์ สามารถใช้ในการบัญชีสำหรับแรมสเป็คตราอิเล็กทรอนิกส์ของโมเลกุล ซึ่งเกิดขึ้นเมื่ออิเล็กตรอนทำให้ช่วงการเปลี่ยนภาพจากออร์บิทัลโมเลกุลไม่ว่างจะว่างเป็นโมเลกุลออร์บิทัลทฤษฎี VB และ MO มีทั้งขั้นตอนการสร้างเพียงการประมาณการ wavefunctions ของอิเล็กตรอน แต่พวกเขาสร้างเหล่านี้เพียงการประมาณในแตกต่างกันวิธีการ ภาษาของเวเลนซ์บอนด์ทฤษฎี การโฟกัสอยู่ในพันธบัตรภาษาท้องถิ่นระหว่างคู่อะตอม pervades ทั้งเคมีอินทรีย์ ที่นักเคมีพูด- และ - ขายหุ้นกู้ระหว่างคู่อะตอม hybridization เฉพาะและการสั่นพ้อง อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีของวงโคจรระดับโมเลกุล โฟกัสอยู่กับอิเล็กตรอนที่มี delocalized ซึ่งกระจายไปทั่วกรอบนิวเคลียร์และการผูกคอลเลกชันทั้งหมดของอะตอมรวมกันซึ่งได้รับการพัฒนาอย่างกว้างขวางมากขึ้นกว่าเวเลนซ์บอนด์ทฤษฎีและขั้นตอนการ คำนวณที่ใช้กันแพร่หลายเกือบจะในโครงสร้างระดับโมเลกุล เช่นที่อธิบายไว้ใน 5 เทคนิคหลักต่อไปนี้บทที่ 15ซึ่งแตกต่างจากทฤษฎีของเลวิส ทฤษฎีโมเลกุลของวงโคจรสามารถบัญชีสำหรับการพาราแมกเนติกของออกซิเจนและการดำรงอยู่ของอิเล็กตรอน defi cient สารประกอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

diborane,
B2H6 เป็นก๊าซไม่มีสีที่โผล่พรวดเข้าไปในเปลวไฟเมื่อสัมผัสกับอากาศ ปัญหาคือว่า diborane มีเพียง 12 อิเล็กตรอน (สามจากแต่ละอะตอม B หนึ่งจากแต่ละอะตอมH); แต่สำหรับโครงสร้างลูอิสจะต้องไม่น้อยกว่าเจ็ดพันธบัตรและดังนั้น14 อิเล็กตรอนที่จะผูกแปดอะตอมด้วยกัน! diborane เป็นตัวอย่างของการเป็นนักการสารประกอบอิเล็กตรอนขาดสารที่มีอิเล็กตรอนน้อยเกินไปที่จะได้รับมอบหมายลูอิสโครงสร้างที่ถูกต้อง ทฤษฎี Valence พันธบัตรสามารถบัญชีสำหรับโครงสร้างของสารอิเล็กตรอนขาดในแง่ของเสียงสะท้อนแต่คำอธิบายที่ไม่ตรงไปตรงมา. การพัฒนาโมเลกุลทฤษฎีวง (ทฤษฎี MO) เหล่านี้เอาชนะความยากลำบาก มันอธิบายว่าทำไมคู่อิเล็กตรอนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการสร้างความผูกพันและการคาดการณ์ว่าออกซิเจนเป็น paramagnetic มันรองรับอิเล็กตรอนขาดสารเช่น boranes เช่นเดียวกับธรรมชาติที่มันเกี่ยวข้องกับก๊าซมีเทนและน้ำ นอกจากนี้โมเลกุลทฤษฎีวงสามารถขยายไปยังบัญชีสำหรับโครงสร้างและคุณสมบัติของโลหะและเซมิคอนดักเตอร์ นอกจากนี้ยังสามารถใช้ในการบัญชีสำหรับสเปกตรัมอิเล็กทรอนิกส์ของโมเลกุลซึ่งเกิดขึ้นเมื่ออิเล็กตรอนทำให้การเปลี่ยนแปลงจากครอบครองโมเลกุลโคจรไปยังที่ว่างโมเลกุลโคจร. VB และทฤษฎี MO จะขั้นตอนทั้งในการสร้างประมาณเพื่อwavefunctions ของอิเล็กตรอน แต่พวกเขาสร้างใกล้เคียงที่แตกต่างกันเหล่านี้ในวิธีการ ภาษาของทฤษฎีจุพันธบัตรซึ่งให้ความสำคัญกับพันธบัตรที่มีการแปลระหว่างคู่ของอะตอมขจรขจายทั้งอินทรีย์เคมีที่นักเคมีพูด- และ -bonds ระหว่างคู่โดยเฉพาะอย่างยิ่งของอะตอมผสมพันธุ์? และเสียงสะท้อน แต่ทฤษฎีวงโคจรโมเลกุลที่ให้ความสำคัญกับอิเล็กตรอนที่delocalized-แผ่กระจายไปทั่วกรอบนิวเคลียร์และมีผลผูกพันการเก็บรวบรวมทั้งหมดของอะตอมร่วมกันได้รับการพัฒนามากขึ้นอย่างกว้างขวางกว่าทฤษฎีจุพันธบัตรและเป็นขั้นตอนเกือบจะนำมาใช้อย่างกว้างขวางในการคำนวณของโครงสร้างโมเลกุลเช่นเดียวกับที่อธิบายไว้ในเทคนิคที่สำคัญดังต่อไปนี้ 5 บทที่ 15 ซึ่งแตกต่างจากทฤษฎีของลูอิสทฤษฎีวงโคจรโมเลกุลสามารถบัญชีสำหรับพาราออกซิเจนและการดำรงอยู่ของอิเล็กตรอน Defi สารประกอบเพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รู้ทั้งรู้
b2h6 , ไม่มีสี , ก๊าซที่ระเบิดเป็นเปลวไฟ เมื่อสัมผัสกับอากาศ ปัญหาก็คือ รู้ทั้งรู้
มีเพียง 12 อิเล็กตรอน ( สามจาก B แต่ละอะตอม จากอะตอม H
แต่ละ ) ; แต่สำหรับลูอิสโครงสร้างจะต้องมีอย่างน้อย 7 พันธบัตรและดังนั้น
14 อิเล็กตรอน ผูกแปดอะตอมเข้าด้วยกัน รู้ทั้งรู้เป็นตัวอย่างของ
ขาดอิเล็กตรอนสารประกอบเป็นสารที่มีอิเล็กตรอนน้อยเกินไปที่จะ
มอบหมายใช้ได้ลูอิสโครงสร้าง ทฤษฎีพันธะเวเลนซ์สามารถบัญชีสำหรับโครงสร้างของสารประกอบ
ขาดอิเล็กตรอนในแง่ของการสะท้อน แต่อธิบาย

ไม่ตรงไปตรงมา การพัฒนาทฤษฎีออร์บิทัลโมเลกุลทฤษฎีโม ) เอาชนะความยากลำบากเหล่านี้

มันอธิบายว่าทำไมอิเล็กตรอนคู่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการสร้างพันธะ
และคาดการณ์ว่าออกซิเจนพาราแมกเนติก . มันรองรับขาดอิเล็กตรอน
สารประกอบเช่น บอเรนเช่นเดียวกับธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับก๊าซมีเทนและ
น้ำ นอกจากนี้ ทฤษฎีออร์บิทัลโมเลกุลสามารถขยายเพื่อให้บัญชี
โครงสร้างและคุณสมบัติของโลหะและสารกึ่งตัวนำ มันยังสามารถใช้บัญชีนี้

อิเล็กทรอนิกส์ของโมเลกุล ซึ่งเกิดขึ้นเมื่ออิเล็กตรอน
ทำให้ช่วงการเปลี่ยนภาพจากครอบครองโมเลกุลกับโมเลกุลโคจร

ว่างโคจร ทฤษฎี VB และโมเป็นขั้นตอนสำหรับการสร้างการ
กับฟังก์ชันคลื่นของอิเล็กตรอน แต่พวกเขาสร้างการเหล่านี้ในวิธีที่แตกต่างกัน

ภาษาของทฤษฎีพันธะเวเลนซ์ ซึ่งเน้นพันธบัตร
ถิ่นระหว่างคู่ของอะตอม ขจรขจายทั้งของเคมีอินทรีย์ที่พูด 
นักเคมีและ  - พันธบัตรระหว่างโดยเฉพาะคู่ของอะตอม (
, และ , เสียงสะท้อน อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีออร์บิทัลโมเลกุล ซึ่งเน้นอิเล็กตรอน
ที่ถูกเคลื่อนย้ายไปทั่วกรอบนิวเคลียร์และมีผลผูกพัน
คอลเลกชันทั้งหมดของอะตอมเข้าด้วยกันได้รับการพัฒนามากขึ้นอย่างกว้างขวาง
พันธบัตรชนิดมากกว่าทฤษฎีและกระบวนการเกือบทุกแห่งใช้ในการคำนวณ
โครงสร้างโมเลกุล เช่นเดียวกับที่อธิบายไว้ในเทคนิคหลัก 5 ต่อไปนี้
บทที่ 15 .
ซึ่งแตกต่างจากทฤษฎีของ ลิวอิส ทฤษฎีออร์บิทัลโมเลกุลสามารถบัญชีสำหรับ
พาราแมกเนติกออกซิเจนและการดำรงอยู่ของอิเล็กตรอนเดฟี cient สารประกอบ