The relationship between death and

The relationship between death and life
As the manifestation of the impermanence of life, death is not a one-time event but occurs at every moment of life. Since the aggregates are in a state of constant flux, birth (seen as arising) and death (seen as passing away) are always present in juxtaposition to each other. These momentary lives and deaths are one phase of the cycle. From another perspective death is nothing but the arising of the new state in place of the preceding one. This may be explained by means of an analogy with a house-gate. To one who is outside the house the gate is an entrance, whereas to the one inside the house it is an exit. But for both of them it is the same gate. Similarly, the preceding state in the cause and effect process is called birth, whereas its following state is viewed as death, although both of them belong to the same single process.
Hence in its analysis of the nature of existence Buddhism also places emphasis on the reality of death. It is through an understanding of death that we gain an understanding of life. Buddhists thus see the attempt made by people to define the meaning of life as an attempt to define the meaning of death. A man who defines death as merely one event in the unbroken cause - and -effect continuum should be able to rid himself of anxiety and then could live life to the fullest conquering the vicissitudes of life. But this is impossible without the full realization that life and death are two inseparable aspects of one entity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างความตายและชีวิตเป็นยามอนิจจังของชีวิต ความตายไม่ได้เหตุการณ์เพียงครั้งเดียว แต่เกิดขึ้นในทุกช่วงเวลาของชีวิต เนื่องจากผลอยู่ในสถานะของไหลคง (เห็นเป็นเกิด) เกิดและตาย (เห็นเป็นตาย) อยู่เสมอใน juxtaposition กัน ชีวิตอับและตายเหล่านี้เป็นระยะหนึ่งของวงจร จากมุมมองอื่น ตายคืออะไรแต่เกิดรัฐใหม่แทนหนึ่งก่อนหน้านี้ นี้อาจจะอธิบาย โดยการเปรียบเทียบกับประตูบ้าน ผู้อยู่นอกบ้าน ประตูเป็นทาง โดยที่หนึ่งภายในบ้าน เป็นการออกจาก แต่ทั้งสองอย่างจึงเป็นประตูเดียวกัน ในทำนองเดียวกัน สถานะก่อนหน้านี้ในกระบวนการของเหตุและผลคือเกิด ขณะอยู่ในสถานะต่อไปนี้ดูเป็นตาย แม้ว่าทั้งสองอย่างเป็นกระบวนการเดียวกันดังนั้น ในการวิเคราะห์ธรรมชาติของการดำรงอยู่ของ พุทธศาสนาเน้นความเป็นจริงของการเสียชีวิต ได้ผ่านความเข้าใจเกี่ยวกับความตายที่เราได้รับความเข้าใจชีวิต พุทธจึงเห็นความพยายามที่ทำเพื่อกำหนดความหมายของชีวิตเป็นความพยายามที่จะกำหนดความหมายของชีวิตคน คนที่กำหนดความตายเป็นเพียงหนึ่งในสาเหตุที่ไม่เสียหาย - และ - ความต่อเนื่องของผลควรจะกำจัดตัวเองวิตกกังวลแล้ว สามารถใช้ชีวิตอย่างเต็มที่เอาชนะ vicissitudes ของชีวิต แต่ไม่ไม่เต็มบริบูรณ์ชีวิตและความตายที่สองด้านต่อเอนทิตีหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างความตายและชีวิตเป็นของไม่เที่ยงสำแดงของชีวิตความตายไม่ได้เป็นเหตุการณ์เพียงครั้งเดียว แต่เกิดขึ้นในช่วงเวลาของทุกชีวิต
เนื่องจากมวลรวมที่อยู่ในสภาพของเหลวคงที่เกิด (มองว่าเป็นที่เกิดขึ้น) และความตาย (เห็นเป็นผ่านไป) มักจะอยู่ในการวางเคียงกันกับแต่ละอื่น ๆ เหล่านี้ชีวิตชั่วขณะและเสียชีวิตเป็นระยะหนึ่งของวงจร จากมุมมองอื่นตายคืออะไร แต่ที่เกิดขึ้นของรัฐใหม่ในสถานที่หนึ่งก่อน นี้อาจจะอธิบายได้โดยใช้วิธีการเปรียบเทียบกับบ้านประตู กับผู้ที่อยู่นอกบ้านเป็นประตูทางเข้าในขณะที่ให้เป็นหนึ่งในบ้านมันเป็นทางออก แต่สำหรับทั้งสองของพวกเขามันเป็นประตูเดียว ในทำนองเดียวกันรัฐก่อนหน้านี้ในสาเหตุและกระบวนการผลที่เรียกว่าเกิดในขณะที่รัฐต่อไปนี้ที่ถูกมองว่าเป็นความตายแม้ว่าทั้งสองของพวกเขาอยู่ในขั้นตอนเดียวเดียวกัน.
ดังนั้นในการวิเคราะห์ลักษณะของการดำรงอยู่ของพระพุทธศาสนานอกจากนี้ยังให้ความสำคัญใน ความเป็นจริงของการตาย มันเป็นความเข้าใจของการเสียชีวิตที่เราได้รับความเข้าใจในชีวิตของนักการ ชาวพุทธจึงเห็นความพยายามที่ทำโดยคนที่จะกำหนดความหมายของชีวิตเป็นความพยายามที่จะกำหนดความหมายของการเสียชีวิตที่ ผู้ชายคนหนึ่งที่กำหนดความตายเป็นเพียงเหตุการณ์หนึ่งในสาเหตุทิว - ความต่อเนื่องและ -effect ควรจะสามารถกำจัดตัวเองของความวิตกกังวลและจากนั้นจะใช้ชีวิตให้เต็มที่ชนะผันผวนของชีวิต แต่นี้เป็นไปไม่ได้โดยไม่ต้องสำนึกเต็มว่าชีวิตและความตายเป็นสองด้านที่แยกออกไม่ได้ของกิจการหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตและความตาย
เป็นเครื่องของความไม่เที่ยงของชีวิต ความตายไม่ได้เป็นเหตุการณ์เพียงครั้งเดียว แต่เกิดขึ้นในทุกช่วงเวลาของชีวิต เนื่องจากมวลอยู่ในสถานะคงที่ฟลักซ์เกิด ( เห็นเป็นที่เกิดขึ้น ) และความตาย ( เห็นเป็นผ่านไป ) อยู่เสมอในการแต่ละอื่น ๆ ชีวิตและความตายเป็นชั่วขณะระยะหนึ่งของวัฏจักรจากอีกมุมมองของความตาย แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นของรัฐใหม่ในสถานที่ก่อนหน้านี้ . นี้อาจอธิบายได้ด้วยวิธีการคล้ายคลึงกับบ้านประตู คนที่อยู่ข้างนอกบ้าน ประตูทางเข้า ส่วนคนที่อยู่ในบ้าน มันเป็นทางออก แต่ทั้งสองของพวกเขาเป็นประตูเดียวกัน ในทํานองเดียวกันก่อนหน้านี้รัฐในกระบวนการที่เรียกว่าการเกิดเหตุ และ ผล ในขณะที่ดังต่อไปนี้รัฐมองว่าความตาย แม้ว่าทั้งสองของพวกเขาอยู่ในขั้นตอนเดียวเดียวกัน ดังนั้นในการวิเคราะห์
ของธรรมชาติของชีวิตพุทธศาสนายังเน้นในความเป็นจริงของความตาย มันผ่านความเข้าใจของความตายที่เราได้รับความเข้าใจในชีวิตพุทธศาสนิกชนจึงเห็นความพยายามที่ทำโดยคนที่จะนิยามความหมายของชีวิตเป็นความพยายามที่จะนิยามความหมายของความตาย ผู้กำหนดความตายเป็นเพียงเหตุการณ์หนึ่งในสาเหตุ - และผลต่อเนื่องไม่ขาดตอน น่าจะพ้นทุกข์แล้ว จะใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ชัย vicissitudes ของชีวิตแต่มันเป็นไปไม่ได้โดยไม่มีความตระหนักเต็มชีวิตและความตายเป็นสองด้านแยกออกไม่ได้ของเอนทิตีหนึ่ง