Tsumugu always thought that the sea

Tsumugu always thought that the seafolks were pretty. He admired how the ena glowed in their skins like some sort of pearls. So pretty, so was the sea. And to him, the sea was like Chisaki. But Chisaki wasn't just pretty, she was beautiful. Outside and even inside. Even when she was crying she was beautiful too, just like the moment back then, when she tried to defend Hikari.

(What did he think of her that time?)

Tsumugu wondered how someone could be pathetic for others, yet he was doing the same pathetic things, wished for everyone not to wake up because he felt like he would lose Chisaki. But how could he lose someone when that person was actually not his all along?

Chisaki always belonged to the sea, her very existence, her memories, her feelings. He remembered there were many lingering gazes toward the sea of hers that he could catch off guard when they were walking back together from school. The birds were leaving over the day's ending and the orange palettes dominated the clear sky, but Chisaki was what dominated his mind that time. He wondered what she had been thinking about. Probably her family, her friends, her home. It was that until she turned back to face him and with her usual soft and cheerful tone said, "Shall we go?"

There was unsaid home—real home—in that words. Tsumugu knew that. Ever since they were started to live together, he had questioned himself if this had been enough. Enough for Chisaki to be home, despite her friends, her family, and Shioshishio were her true definition of home. Sure, she kept saying that Grandpa and Tsumugu were her family too, so she was okay with things for now. But what about forever? To be with Chisaki, he was ready to give his all, no matter what—

—he wanted to make her home.

Tomorrow he would go back to the university. Chisaki helped him packing all his things again, even though he already told her that he could do it on his own, but the girl was always so persistent and Tsumugu couldn't refuse. Not with the strong will in her beautiful ocean eyes and stubbornness in her tone which he knew all too well, but at the same time he knew they were just what made him love her even more.

Chisaki lectured him again about food, sleeping time, and now she added the extra—saltwater. The way she did it, the gestures, the natural motherly aura were causing him to wonder if only he could stay with her longer. But it's just one month. Just one goddamnmonth. Besides, he promised he would call. He promised he would contact her right away if he found something out. He promised he would come back.

"If there's anything you need, don't hesitate to tell—"

He guided her into his arms, slowly and gently, like holding a porcelain doll. It was kind of sudden act, he could tell that the girl whom he embraced right now was a little bit shocked, but he needed to do this. Slowly, Chisaki started to embrace him as well. Ever since he had asked her permission to hold her, the night before the second Ofunehiki festival, they had learnt that the hesitation hadn't been needed anymore between them.

Now, he wanted to say it more properly. He knew he already said it, but he didn't mind saying it again and again.

"I love you."

It took Chisaki long enough before she finally replied, "Tsu-Tsumugu... that's... that's rather embarassing..."

"Is it?"

"I mean... I'm still not used to you saying such things, so..." From this distance, Tsumugu could see the blush in Chisaki's face as she continued, "but it's not a bad thing, really, it's not like i hate it, i just..."

She didn't say any more word and Tsumugu took a look again at Chisaki's face and realized that the blush in her face grew darker.

He muttered, "So..."

"You are not going to reply?"

A brief moment of silence happened before it was cracked as soft chuckle made its way throughout Chisaki's lips. Tsumugu stayed still until she replied, "I guess that can't be helped."

She smiled, still with her blush in her cheeks, and said,

"I love you too."

Tsumugu smiled a little, he was sure now that he finally could catch the heart that slipped through all this time and held it dearly for him. And of course, with this, he could make her home; where the hearts of her beloved ones were. Now also with Tsumugu, it could last forever.

Tsumugu had seen Chisaki smilling, crying, angry, embarassed, and on top of that, he wanted to see her happy. Since everyone finally gained their own happiness, she deserved to be happy too.

She had been good keeping everything behind her smiles, and Tsumugu, even though didn't show it openly, felt very relieved when the smile was also reaching her eyes now.

a/n:

hi everyone, chai's here and this is my first attempt at writing nagiasu fic. i miss nagiasu so much (and also tsusaki) so i decided to write this. i hope the producer and the writer will consider to make an ova ;w; oh the title is taken from tsumugu and chisaki's theme song www

i will be happy if you drop me your comments or constructive criticism. please don't hesitate to tell me if there are any mistakes :)

thank you so much for reading :3

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tsumugu เสมอคิดว่า seafolks จะได้สวย เขาชื่นชมว่าอีนะที่ glowed ในการประกวดเช่นบางจัดเรียงของไข่มุก พริตตี้ ถูกทะเลดังนั้น และเขา ทะเลเป็นเหมือน Chisaki แต่ Chisaki ไม่เพียงสวย เธอสวยงาม ภายในภายนอก และแม้ แม้เธอไม่ร้องไห้ เธอไม่สวยเกินไป เพียงเช่นขณะกลับมาแล้ว เมื่อเธอพยายามที่จะปกป้องฮิคาริ(อะไรไม่ได้เขาคิดว่า เธอนั้น)Tsumugu สงสัยว่า วิธีคนอาจละเมิดผู้อื่น แต่เขาไม่ทำสิ่งน่าสงสารเหมือนกัน ปรารถนาสำหรับทุกคนไม่ต้องตื่น เพราะเขารู้สึกเหมือนเขาจะสูญเสีย Chisaki แต่วิธีอาจเขาสูญเสียคนเมื่อบุคคลนั้นไม่จริงเขาตลอดหรือไม่Chisaki เป็นสมาชิกทะเล เธอดำรง ความทรงจำของเธอ ความรู้สึกของเธอเสมอ เขาจดจำมีหลาย gazes ลิงเกอร์ริงการ์ไปทางทะเลของเธอที่เขาไม่สามารถจับปิดยามเมื่อพวกเขากำลังเดินกลับกันจากโรงเรียน นกออกจากช่วงสิ้นสุดของวัน และจานส้มครอบงำท้องฟ้า แต่ Chisaki ถูกอะไรครอบงำจิตใจของเขานั้น เขาสงสัยว่า อะไรเธอได้คิดเกี่ยวกับ คงครอบครัว เพื่อน ในบ้าน ก็ที่เธอหันกลับไปเผชิญกับเขา และกับเธอปกตินุ่ม และร่าเริงเสียงกล่าวว่า "จะ ไปหรือไม่"มี unsaid หน้าแรก — บ้านจริง — ในคำนั้น Tsumugu รู้ที่ นับตั้งแต่พวกเขาเริ่มอยู่ร่วมกัน เขาได้ไต่สวนเองถ้านี้ได้เพียงพอ พอสำหรับ Chisaki เป็น หน้า แรก แม้ มีเพื่อน ครอบครัว และ Shioshishio ได้นิยามของเธอเป็นจริงของบ้าน แน่นอน เธอพูดอยู่ตลอดว่า ปู่และ Tsumugu ถูกครอบครัวของเธอมากเกินไป เพื่อเธอมีสิ่งที่ตอนนี้ แต่ตลอดไป การที่จะ มี Chisaki เขาพร้อมที่จะให้เรื่องของเขาทั้งหมด ไม่มีอะไรกันคือเขาอยากให้บ้านของเธอพรุ่งนี้เขาจะกลับไปยังมหาวิทยาลัย Chisaki ช่วยเขาบรรจุสิ่งของเขาอีก แม้ว่าเขาบอกเธอว่า เขาสามารถทำได้เอง แต่สาวเสมอดังนั้นแบบถาวร และ Tsumugu ไม่สามารถปฏิเสธ ไม่ มีแรงจะเธอตาแย่และ stubbornness ในเธอเสียงซึ่งเขารู้ ดีทั้งหมดเกินไป แต่ ที่เหมือนกันเวลาเขารู้แต่เพียงว่าทำให้เขารักเธอยิ่งChisaki lectured เขาอีกเกี่ยวกับอาหาร นอนเวลา และตอนนี้ เธอเพิ่มพิเศษ — น้ำเค็ม แบบที่เธอไม่ได้ ท่าทาง อูรา motherly ธรรมชาติที่เป็นสาเหตุของเขาสงสัยว่า ถ้าเพียงแต่เขาสามารถอยู่กับเธออีกต่อไป แต่มันเป็นเพียงแค่หนึ่งเดือน Goddamnmonth เดียว นอกจาก เขาสัญญาว่า เขาจะเรียก เขาสัญญาว่า เขาจะติดต่อเธอทันทีถ้าเขาพบบางสิ่งบางอย่าง เขาสัญญาว่า เขาจะกลับมา"ถ้าไม่มีอะไรที่คุณต้องการ อย่าลังเลที่จะบอกคือ"เขาแนะนำเธอเข้าไปในแขนของเขา อย่างช้า ๆ และ เบา ๆ เช่นจับตุ๊กตาเครื่องเคลือบดินเผา มันเป็นบัญญัติชนิดฉับพลัน เขาสามารถบอกได้ว่า ผู้หญิงที่เขากอดตอนตกใจหน่อย แต่เขาจำเป็นต้อง ช้า Chisaki เริ่มสวมกอดเขาด้วย ตั้งแต่ที่เขามาขอสิทธิ์ของเธอ เธอค้างคืนเทศกาล Ofunehiki สอง พวกเขาได้เรียนรู้ว่า ลังเลที่ไม่ได้ถูกต้องอีกต่อไประหว่างนั้นตอนนี้ จะต้องพูดได้อย่างถูกต้องมากขึ้น เขารู้เขาแล้วบอกว่า มัน แต่เขาไม่ได้คิดว่า มันอีก"ผมรักคุณ"ใช้เวลา Chisaki นานพอก่อนเธอก็ตอบ "ซู-Tsumugu...ที่...เป็น embarassing...""คือมัน"ผมหมายถึง... ยังไม่ชินกับคุณพูดสิ่งนั้น ดังนั้น... " จากระยะนี้ Tsumugu สามารถดูอายหน้าของ Chisaki เป็นเธอยังคง, " แต่มันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย จริง ๆ จึงไม่เหมือนฉันเกลียด ฉันเพียงแค่..."เธอไม่กล่าวคำใด ๆ เพิ่มเติม และ Tsumugu เอาดูที่หน้าของ Chisaki อีกครั้ง และรู้ว่า อายหน้าเธอเติบโตเข้มเขา muttered "ดังนั้น...""คุณจะไม่ไปตอบ"ช่วงเวลาสั้น ๆ ของความเงียบเกิดขึ้นก่อนที่จะถูกแตกเป็น chuckle นุ่มทำทางทั่วริมฝีปากของ Chisaki Tsumugu อยู่จนเธอตอบยังคง "ผมคิด ว่า ที่ไม่สามารถช่วย"เธอ ยิ้ม ยังคง มีเธออายในแก้มของเธอ และ กล่าวว่า"ฉันก็รักคุณ"Tsumugu ยิ้มน้อย เขาได้แน่ที่เขาก็ไม่สามารถจับหัวใจ ที่เล็ดรอดผ่านเวลานี้ขึ้นลองให้เขา และแน่นอน นี้ เขาสามารถทำให้เธอบ้าน ที่หัวใจของคนรักของเธอได้ ตอนนี้ ยัง มี Tsumugu มันอาจสุดท้ายตลอดTsumugu เห็น Chisaki กุมภาพันธ์ ร้องไห้ โกรธ embarassed และบน ที่เขาอยากเห็นเธอมีความสุข เนื่องจากทุกคนในที่สุดได้รับความสุขของตัวเอง เธอสมควรที่จะมีความสุขเกินไปเธอได้ทำทุกสิ่งที่อยู่เบื้องหลังของเธอรอยยิ้ม และ Tsumugu ดี แม้ ไม่ได้แสดงอย่างเปิดเผย รู้สึกว่าเบามากเมื่อยิ้มได้ยังเข้าถึงดวงตาของเธอตอนนี้การ / n:สวัสดี ทุกคน ชัยของที่นี่ และเป็นความพยายามครั้งแรกของฉันที่เขียน nagiasu fic คิดถึง nagiasu มาก (และ tsusaki) ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะเขียนนี้ หวังว่าผู้ผลิตและผู้เขียนจะพิจารณาทำเป็น ova; w โอ้ ชื่อนำมาจาก tsumugu และ www เพลงธีมของ chisakiฉันจะมีความสุขถ้าคุณปล่อยผมของข้อคิดเห็นหรือวิจารณ์สร้างสรรค์ กรุณาอย่าลังเลที่จะบอกว่า มีความผิดพลาด:)ขอบคุณมากสำหรับการอ่าน: 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

tsumugu คิดเสมอว่า seafolks สวยมาก เขาชื่นชมว่า ENA เรืองแสงในผิวหนังของพวกเขาต้องการบางประเภทของไข่มุก สวยจังเลย เป็นทะเล และ เขา ทะเล เช่น chisaki . แต่ chisaki ไม่ใช่แค่สวย เธอมีอะไรที่สวยงาม ภายนอกและภายใน แม้แต่เวลาเธอร้องไห้ เธองดงามเหมือนช่วงเวลาตอนที่เธอพยายามปกป้อง

ฮิคาริ( สิ่งที่เขาคิดกับเธอแบบนั้น ? )

tsumugu สงสัยว่าอาจจะมีใครบางคนที่น่าสงสารสำหรับคนอื่น แต่เขาก็ทำเหมือนกัน น่าสงสาร สิ่งที่ปรารถนาทุกคนไม่ตื่น เพราะเขารู้สึกว่า เขาต้องสูญเสีย chisaki . แต่เขาสูญเสียใคร เมื่อคนๆนั้นจริงๆแล้วไม่ใช่ของเขามาตลอด

chisaki มักจะเป็นของทะเลที่เธอมีอยู่ ความทรงจำ ความรู้สึกของเธอเขาจำได้ว่ามีหลายสายการบิน อ้อยอิ่ง สู่ทะเล ของเธอที่เขาสามารถจับ off guard เมื่อพวกเขาเดินกลับมาจากโรงเรียน นกถูกทิ้งมากกว่า ตอนจบของวันและส้มจาน dominated ท้องฟ้าใส แต่ chisaki เป็นสิ่งที่ครอบงำจิตใจของเขาตอนนั้น เขาสงสัยว่าเธอเคยคิดเกี่ยวกับ บางทีครอบครัวของเธอ เพื่อนของเธอ ทำไมบ้านก็จนกว่าเธอจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา และ เธออ่อนโยนและร่าเริงปกติเสียงกล่าวว่า " เราไปกันเถอะ "

มีถอนบ้านจริงบ้านในคำ tsumugu รู้ดี ตั้งแต่พวกเขาเริ่มใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เขาถามตัวเอง ถ้ามันมีไม่พอ พอ chisaki กลับบ้าน แม้เพื่อนของเธอ ครอบครัวของเธอ และ shioshishio เธอนิยามที่แท้จริงของบ้าน แน่นอนเธอเอาแต่บอกว่าคุณตาและ tsumugu เป็นครอบครัวของเธอด้วย เธอโอเคกับมันรึเปล่าครับ แต่สิ่งที่เกี่ยวกับอะไรตลอดไป ทำไมต้องมี chisaki เขาก็พร้อมที่จะให้เขาทั้งหมด ไม่ว่า -

- เขาต้องการทำให้เธอกลับบ้าน

พรุ่งนี้เขาจะกลับไปที่มหาวิทยาลัย chisaki ช่วยเขาเก็บของของเขาอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะบอกกับเธอว่าเขาไม่สามารถทำมันได้ด้วยตัวเองแต่ผู้หญิงมักจะดื้อ และ tsumugu ปฏิเสธไม่ได้ ไม่ มี จะเข้มแข็งในสายตาของเธอที่สวยงามในมหาสมุทรและความดื้อรั้นของเธอ เสียงที่เขารู้จักดี แต่ในเวลาเดียวกัน เขารู้ว่ามันเป็นแค่อะไรที่ทำให้เขารักเธอมากขึ้น

chisaki ต่อว่าเขาอีก เรื่องอาหาร นอนเป็นเวลา และตอนนี้เธอเพิ่มเกลือเสริม วิธีที่เธอทำมัน , ท่าทางราศีแม่ธรรมชาติก็ทำให้เขาสงสัยว่า ถ้าเพียงแต่เขาจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้ แต่มันก็แค่หนึ่งเดือน เพียงหนึ่งรึเปล่า goddamnmonth . นอกจากนี้ เขาสัญญาว่าเขาจะโทรมา เขาสัญญาว่าเขาจะติดต่อเธอทันที ถ้าเขาเจออะไรบางอย่าง เขาสัญญาว่าเขาจะกลับมา

" ถ้าคุณต้องการอะไร อย่าลังเลที่จะบอก "

เขานำเธอเข้าไปในแขนของเขาอย่างช้าๆและเบา ๆชอบถือตุ๊กตากระเบื้อง มันกระทันหัน พระราชบัญญัติ เขาสามารถบอกได้ว่าหญิงสาวที่เขาโอบกอดอยู่ก็ตกใจเล็กน้อย แต่เขาจำเป็นต้องทำ ช้าๆ chisaki เริ่มโอบกอดเขาเช่นกัน ตั้งแต่เขาได้ขออนุญาตเธอ กอดเธอ คืนก่อนงาน ofunehiki ที่สอง พวกเขาได้เรียนรู้ว่าลังเลไม่ได้จำเป็นอีกต่อไประหว่างพวกเขา .

ตอนนี้เขาต้องการจะพูดให้รู้เรื่อง เขารู้ว่าที่เขาพูดแล้ว แต่เขาไม่ได้ว่าอะไร พูดมันอีกครั้งและอีกครั้ง

" ฉัน รัก เธอ "

เอา chisaki นานพอ ก่อนที่ในที่สุด เธอก็ตอบว่า " สึ tsumugu . . . . . . . . . . . . มันค่อนข้างน่าอายนะ . . . . . . . "

" มัน " ?

" ผมหมายถึง . . . . . . . ฉันยังไม่ชินกับนายพูดแบบนี้แล้ว . . . . . " จากระยะไกลนี้ tsumugu เห็นหน้าแดงหน้า chisaki ของเธอต่อไป" แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร จริงๆ มันไม่เหมือนที่ฉันเกลียด ฉันแค่ . . . . . . . "

เธอไม่ได้พูดอะไรอีกคำ และ tsumugu ดูอีกที่ chisaki หน้าและตระหนักว่า บลัชในใบหน้าของเธอเริ่มเข้มขึ้น

เขาพึมพำ " ดังนั้น . . . . . . . "

" เธอไม่ตอบ ?

ช่วงเวลาสั้น ๆของความเงียบที่เกิดขึ้นก่อนที่มันจะแตกเป็นอ่อนๆได้มาตลอด chisaki ของริมฝีปากtsumugu อยู่ที่นั่นจนกระทั่งเธอตอบ " ฉันว่าช่วยไม่ได้ "

เธอยิ้ม เธอยังหน้าแดง แก้มของเธอและพูด

" ฉันก็รักคุณ "

tsumugu ยิ้มเล็กน้อย เขาก็แน่ใจว่า ในที่สุดเขาก็สามารถจับหัวใจที่เล็ดรอดผ่าน เวลาอุ้มมันแพงมากสำหรับเขา และแน่นอนกับเรื่องนี้ เขาจะทำให้เธอกลับบ้าน ซึ่งหัวใจของคนรักของเธอตอนนี้ยังมี tsumugu , มันอาจจะสุดท้ายตลอดไป

tsumugu ได้เห็น chisaki ยิ้ม ร้องไห้ โกรธ อับอาย และด้านบนของที่เขาอยากเห็นเธอมีความสุข ในเมื่อทุกคนก็ได้รับความสุขของตัวเอง เธอสมควรจะดีใจ

เธอได้รับการเก็บรักษาอย่างดี ทุกอย่างที่อยู่เบื้องหลังรอยยิ้มของเธอ และ tsumugu แม้ไม่ได้แสดงออกอย่างเปิดเผยรู้สึกโล่งใจเมื่อรอยยิ้มก็มาถึงตาเธอแล้ว

/ N :

สวัสดีทุกคน ชัยมา และนี้เป็นครั้งแรกของฉันที่เขียน nagiasu ฟิค . ฉันคิดถึง nagiasu มาก ( และยัง tsusaki ) ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะเขียนนี้ ฉันหวังว่าผู้ผลิตและนักเขียนจะพิจารณาให้เป็นพหูพจน์ ; w ; โอ้ชื่อมาจาก tsumugu chisaki และเพลงประจำตัวของ www

ฉันจะมีความสุขถ้าคุณทิ้งฉันความคิดเห็นหรือวิจารณ์ที่สร้างสรรค์ของคุณ กรุณาอย่าลังเลที่จะบอกหากมีข้อผิดพลาดใด ๆ : )

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านครั้งที่ 3
: