What makes a breach of law an act o

What makes a breach of law an act of civil disobedience? When is civil disobedience morally justified? How should the law respond to people who engage in civil disobedience? Discussions of civil disobedience have tended to focus on the first two of these questions. On the most widely accepted account of civil disobedience, famously defended by John Rawls (1971), civil disobedience is a public, non-violent and conscientious breach of law undertaken with the aim of bringing about a change in laws or government policies. On this account, people who engage in civil disobedience are willing to accept the legal consequences of their actions, as this shows their fidelity to the rule of law. Civil disobedience, given its place at the boundary of fidelity to law, is said to fall between legal protest, on the one hand, and conscientious refusal, revolutionary action, militant protest and organised forcible resistance, on the other hand.

This picture of civil disobedience raises many questions. Why must civil disobedience be non-violent? Why must it be public, in the sense of forewarning authorities of the intended action, since publicity gives authorities an opportunity to interfere with the action? Why must people who engage in civil disobedience be willing to accept punishment? A general challenge to Rawls's conception of civil disobedience is that it is overly narrow, and as such it predetermines the conclusion that most acts of civil disobedience are morally justifiable. A further challenge is that Rawls applies his theory of civil disobedience only to the context of a nearly just society, leaving unclear whether a credible conception of either the nature or the justification of civil disobedience could follow the same lines in the context of less just societies. Some broader accounts of civil disobedience offered in response to Rawls's view (Raz, 1979; Greenawalt, 1987) will be examined in the first section of this entry.

This entry has four main sections. The first considers some definitional issues and contrasts civil disobedience with both ordinary offences and other types of dissent. The second analyses two sets of factors relevant to the justification of civil disobedience; one set concerns the disobedient's particular choice of action, the other concerns her motivation for so acting. The third section examines whether people have a right to engage in civil disobedience. The fourth considers what kind of legal response to civil disobedience is appropriate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่ทำให้การละเมิดกฎหมายของอารยะขัดขืนหรือไม่ เมื่อเป็นอารยะคุณธรรมธรรม วิธีกฎหมายควรตอบผู้ที่ต่อสู้ในอารยะขัดขืน สนทนาอารยะได้มีแนวโน้มให้ ความสำคัญกับสองคนแรกของคำถามเหล่านี้ ในบัญชียอมรับกันอย่างแพร่หลายของอารยะขัดขืน ซึ่งปกป้อง โดยจอห์น Rawls (1971), อารยะขัดขืนคือ การละเมิดสาธารณะ สันติ และคุณธรรมของกฎหมายดำเนินการกับจุดมุ่งหมายของการนำกฎหมายหรือนโยบายของรัฐบาลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง ในบัญชีนี้ คนในอารยะจะยินดียอมรับผลทางกฎหมายของการกระทำของพวกเขา เป็นนี้แสดงความจงรักภักดีของพวกเขากับกฎของกฎหมาย อารยะขัดขืน กำหนดสถานที่ในขอบเขตของความจงรักภักดีกับกฎหมาย กล่าวอยู่ระหว่างประท้วง คง และปฏิเสธคุณธรรม ปฏิวัติคดี ประท้วงหัวรุนแรง และต้าน ทาน forcible ผลัด ในทางกลับกันภาพนี้ของอารยะขัดขืนตั้งคำถามมากมาย ทำไมต้องอารยะขัดขืนจะไม่ใช้ความรุนแรง ทำไมมันต้องสาธารณะ ในความรู้สึกของเจ้าหน้าที่ forewarning ของการดำเนินการตาม เนื่องจากการประชาสัมพันธ์ให้หน่วยงานมีโอกาสรบกวนดำเนินการ ต้องคนในอารยะยินดียอมรับโทษทำไม ท้าทายความคิดของ Rawls อารยะทั่วไปคือ มันจะแคบเกินไป และดังนั้น predetermines สรุปว่า กิจการส่วนใหญ่ของอารยะขัดขืนที่แข่งขัน ความท้าทายต่อไปมีว่า Rawls ใช้ทฤษฎีของเขาของอารยะขัดขืนกับบริบทของสังคมเพียงเกือบ ออกชัดเจนว่าความคิดที่น่าเชื่อถือของทั้งธรรมชาติหรือเหตุผลของอารยะขัดขืนสามารถทำตามในบริบทของสังคมน้อยเพียงบรรทัดเดียวเท่านั้น บัญชีบางกว้างอารยะที่นำเสนอในมุมมองของ Rawls (เวลา 1979 Greenawalt, 1987) จะถูกตรวจสอบในส่วนแรกของรายการนี้รายการนี้มีสี่ส่วนหลัก ก่อนพิจารณาบางประเด็น definitional และอารยะขัดขืน มีความผิดปกติและ dissent ชนิดอื่น ๆ ความแตกต่าง ที่สองวิเคราะห์ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลของอารยะ สองชุด หนึ่งตั้งข้อสงสัยหลากหลายเฉพาะการ disobedient ของการกระทำ อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจของเธอสำหรับการทำหน้าที่ดังนั้น ส่วนที่สามตรวจสอบว่าผู้มีสิทธิในอารยะขัดขืน วันที่สี่พิจารณาชนิดของอารยะขัดขืนกฎหมายตอบเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรทำให้การละเมิดของกฎหมายการกระทำของอารยะขัดขืน ? เมื่อมีอารยะขัดขืนศีลธรรมธรรม ? แล้วกฎหมายที่ตอบสนองต่อผู้ร่วมในขบวน ? การอภิปรายของอารยะขัดขืนมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นในสองครั้งแรกของคำถามเหล่านี้ ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมากที่สุดบัญชีของอารยะขัดขืนได้ป้องกันโดย John Rawls , ( 1971 ) , อารยะขัดขืนเป็นสาธารณะไม่ใช่ความรุนแรงและการละเมิดยุติธรรมของกฎหมายดำเนินการกับเป้าหมายของนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในกฎหมายหรือนโยบายของรัฐบาล . ในบัญชีนี้ ผู้ร่วมในขบวนเต็มใจที่จะยอมรับผลทางกฎหมายของการกระทำของพวกเขา นี้จะแสดงความจงรักภักดีของพวกเขากับกฎของกฎหมาย อารยะขัดขืน , ระบุสถานที่ที่เขตแดนของความจงรักภักดีต่อกฎหมายกล่าวว่า กฎหมายอยู่ระหว่างการประท้วง ในมือข้างหนึ่งและยุติธรรมในการปฏิเสธ , การต่อสู้และการปฏิวัติ การประท้วงจัดโฟซิเบอะต้านทาน บนมืออื่น ๆ

ภาพนี้ของอารยะขัดขืนตั้งคําถามมากมาย ทำไมต้องอารยะขัดขืนจะไม่ใช้ความรุนแรง ทำไมต้องเป็นสาธารณะ ในแง่ของการเตือนล่วงหน้า เจ้าหน้าที่ของวัตถุประสงค์การกระทำตั้งแต่ประชาสัมพันธ์ให้เจ้าหน้าที่มีโอกาสที่จะแทรกแซงกับการกระทำ ? ทำไมคนที่เข้าร่วมในขบวนจะเต็มใจที่จะยอมรับการลงโทษ ? ความท้าทายทั่วไปจะนิยมของความคิดของอารยะขัดขืนมันแคบเกินไป และเป็นเช่นนั้น predetermines สรุปว่าการกระทำส่วนใหญ่ของอารยะขัดขืนเป็นศีลธรรมที่สมเหตุสมผลความท้าทายต่อไปคือที่นิยมใช้ทฤษฎีของเขาของอารยะขัดขืนกับบริบทของสังคมที่เกือบจะออกชัดเจนว่า คิด น่าเชื่อถือ ทั้งธรรมชาติหรือเหตุผลของอารยะขัดขืนตามสายเดียวกันในบริบทของน้อยแค่สังคม บางบัญชีที่กว้างขึ้นของอารยะขัดขืนที่เสนอในการตอบสนองของ Rawls วิว ( ราซ , 1979 ;greenawalt , 1987 ) จะถูกตรวจสอบในส่วนแรกของรายการนี้

รายการนี้มี 4 ส่วนคือ ครั้งแรกพิจารณาคำนิยามบางปัญหาและความแตกต่างอารยะขัดขืนกับความผิดธรรมดาและประเภทอื่น ๆของความขัดแย้ง . 2 การวิเคราะห์สองชุดของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลของอารยะขัดขืน ; ชุดหนึ่งเกี่ยวกับทางเลือกโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ไม่เชื่อฟังของการกระทําอื่น ๆเกี่ยวกับแรงจูงใจของเธอเพื่อการแสดง ส่วนที่ 3 การตรวจสอบว่า บุคคลมีสิทธิที่จะเข้าร่วมในขบวน . 4 พิจารณาสิ่งที่ชนิดของการตอบสนองตาม กฎหมาย อารยะขัดขืนได้เหมาะสม