One day she said to her, “Here are

One day she said to her, “Here are twelve pounds of feathers which thou must pick, and if they are not done this evening, thou mayst expect a good beating. Dost thou imagine thou art to idle away the whole day?” The poor girl sat down to the work, but tears ran down her cheeks as she did so, for she saw plainly enough that it was quite impossible to finish the work in one day. Whenever she had a little heap of feathers lying before her, and she sighed or smote her hands together in her anguish, they flew away, and she had to pick them out again, and begin her work anew. Then she put her elbows on the table, laid her face in her two hands, and cried, “Is there no one, then, on God’s earth to have pity on me?” Then she heard a low voice which said, “Be comforted, my child, I have come to help thee.” The maiden looked up, and an old woman was by her side. She took the girl kindly by the hand, and said, “Only tell me what is troubling thee.” As she spoke so kindly, the girl told her of her miserable life, and how one burden after another was laid upon her, and she never could get to the end of the work which was given to her. “If I have not done these feathers by this evening, my step — mother will beat me; she has threatened she will, and I know she keeps her word.” Her tears began to flow again, but the good old woman said, “Do not be afraid, my child; rest a while, and in the meantime I will look to thy work.” The girl lay down on her bed, and soon fell asleep. The old woman seated herself at the table with the feathers, and how they did fly off the quills, which she scarcely touched with her withered hands! The twelve pounds were soon finished, and when the girl awoke, great snow-white heaps were lying, piled up, and everything in the room was neatly cleared away, but the old woman had vanished. The maiden thanked God, and sat still till evening came, when the step — mother came in and marvelled to see the work completed. “Just look, you awkward creature,” said she, “what can be done when people are industrious; and why couldst thou not set about something else? There thou sittest with thy hands crossed.” When she went out she said, “The creature is worth more than her salt. I must give her some work that is still harder.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันหนึ่งเธอบอกกับเธอว่า "นี่เป็น£ 12 ของขนที่ท่านต้องเลือกและถ้าพวกเขาไม่ได้ทำในคืนนี้เจ้า mayst คาดหวังว่าการเต้นที่ดี เจ้าคิดเจ้าจะไม่ได้ใช้งานออกไปทั้งวัน "สาวยากจนนั่งลงไปทำงาน แต่น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอขณะที่เธอทำเช่นนั้นเพราะเธอเห็นชัดถ้อยชัดคำมากพอที่ว่ามันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้เสร็จสิ้นการทำงานในหนึ่งวัน .เมื่อใดก็ตามที่เธอได้กลายเป็นกองเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะขนโกหกเธอและเธอก็ถอนหายใจหรือตีมือของเธอร่วมกันในความเจ็บปวดของเธอพวกเขาบินอยู่ห่างออกไปและเธอต้องเลือกพวกเขาออกมาอีกครั้งและเริ่มต้นการทำงานของเธออีกครั้ง แล้วเธอวางข้อศอกของเธอบนโต๊ะวางใบหน้าของเธอในมือทั้งสองของเธอและร้อง "มีไม่มีใครแล้วในโลกที่จะมีสงสารฉันพระเจ้า?" จากนั้นเธอได้ยินเสียงต่ำซึ่งกล่าวว่า "ได้รับการปลอบโยน ,เด็กของฉันฉันได้มาช่วยเจ้า. "หญิงสาวเงยหน้าขึ้นและเป็นหญิงชราคนหนึ่งอยู่เคียงข้างเธอ เธอเอาสาวกรุณาด้วยมือและกล่าวว่า "เพียง แต่บอกฉันว่าหนักใจเจ้า." ขณะที่เธอพูดดังนั้นกรุณาสาวบอกเธอของชีวิตมีความสุขของเธอและวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งหลังจากที่อื่นภาระถูกวางไว้บนของเธอและเธอ ไม่เคยได้รับการสิ้นสุดของงานที่ได้รับให้กับเธอ"ถ้าผมไม่ได้ทำขนเหล่านี้โดยเย็นนี้ขั้นตอนของฉัน - แม่จะชนะฉัน; เธอได้ขู่ว่าเธอจะและฉันรู้ว่าเธอเก็บคำของเธอ." น้ำตาของเธอเริ่มไหลอีกครั้ง แต่หญิงชราที่ดีกล่าวว่า " ไม่ต้องกลัวที่ลูกของฉัน. ในขณะที่ส่วนที่เหลือและในขณะที่ฉันจะมองไปที่การทำงานของเจ้า "หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงของเธอและในไม่ช้าก็ผล็อยหลับไปหญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองมีขนและวิธีการที่พวกเขาบินออกปากกาซึ่งเธอแทบจะไม่ได้สัมผัสด้วยมือเหี่ยวของเธอ £ 12 เสร็จเร็ว ๆ นี้และเมื่อหญิงสาวตื่นขึ้นมากองหิมะสีขาวที่ดีถูกโกหกซ้อนขึ้นและทุกอย่างในห้องได้รับการล้างอย่างเรียบร้อยออกไป แต่หญิงชราคนหนึ่งได้หายไป หญิงสาวกล่าวขอบคุณพระเจ้าและนั่งยังคงจนถึงตอนเย็นมาเมื่อขั้นตอน - แม่เดินเข้ามาและประหลาดใจที่จะเห็นผลงานที่เสร็จสมบูรณ์ "เพียงแค่มองคุณเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าอึดอัดใจ" บอกว่าเธอ "สิ่งที่สามารถทำได้เมื่อผู้คนมีความขยันและทำไม couldst ท่านไม่ตั้งค่าเกี่ยวกับสิ่งอื่นใด มีท่านนั่งด้วยมือของเจ้าข้าม. "เมื่อเธอเดินออกไปเธอกล่าวว่า" สิ่งมีชีวิตที่มีค่ามากกว่าเกลือของเธอ ฉันต้องให้เธอทำงานบางอย่างที่ยังคงยาก. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหนึ่งเธอบอกว่า เธอ "ที่นี่มี 12 ปอนด์ ของขนซึ่งพระองค์ต้องรับ และถ้าไม่ทำเย็นนี้ พระองค์ mayst คาดว่าจังหวะ ทูลพระองค์พระองค์คิดพระองค์ชนให้ปล่อยไปทั้งวันหรือไม่? " สาวดีนั่งลงเพื่อการทำงาน แต่น้ำตาวิ่งลงแก้มของเธอเธอไม่ได้ สำหรับเธอเห็นเถิดพอว่า มันมากไปทำงานในหนึ่งวัน เมื่อเธอมีกองน้อยของขนที่นอนก่อนเธอ เธอถอนหายใจ หรือก็ตบมือของเธอเข้าด้วยกันในความปวดร้าวของเธอ พวกเขาบินไป และเธอได้รับ นั้นออกอีกครั้ง และเริ่มการทำงานของเธอนั้นใหม่ เธอใส่แต่งของเธอบนโต๊ะ วางใบหน้าของเธอในสองมือของเธอ แล้ว ร้อง "มีไม่มีหนึ่ง แล้ว บนแผ่นดินของพระเจ้าให้สงสารฉัน" แล้ว เธอได้ยินเสียงต่ำที่กล่าวว่า "มี comforted ลูกของฉัน ฉันมาช่วยทั้งหลาย" หญิงสาวที่มองขึ้น และหญิงที่เคียงข้างเธอ เธอเอาสาวกรุณา ด้วยมือ และ ว่า "เพียงบอกว่า เป็นปัญหาทั้งหลาย" เป็นเธอ พูดกรุณาดังนั้น เธอบอกเธอชีวิตของเธอเอง และภาระการหลังจากที่อื่นถูกวางเธอ และเธอไม่เคยสามารถรับการสิ้นสุดของงานที่ให้เธอ "ถ้าผมไม่ทำขนนกเหล่านี้ โดยเย็นนี้ ขั้นตอนของฉัน — แม่จะชนะฉัน เธอได้ขู่ที่จะเธอ และฉันรู้ว่า เธอเก็บคำของเธอ" น้ำตาเธอเริ่มไหลอีกครั้ง แต่หญิงชราดีกล่าว ว่า, "ไม่ต้องกลัว ลูกของฉัน พัก และในระหว่างนี้ ฉันจะดูงานพระองค์" หญิงสาวนอนลงบนเตียงของเธอ และเร็ว ๆ นี้ ทารกหลับ หญิงชราที่นั่งตัวเองที่ตารางที่มีชั้นผิว และวิธีที่พวกเขาได้บินปิด quills ซึ่งเธอแทบสัมผัส ด้วยมือของเธอเหี่ยว สิบสองปอนด์ได้เสร็จเร็ว และเมื่อเธอตื่นขึ้นมา เซฟดี snow-white นอน ชั้น และทุกอย่างในห้องได้อย่างถูกล้างออกไป แต่หญิงชรามีศาสดา หญิงสาวที่ขอบคุณพระเจ้า และเสาร์ยังจนเย็นมา เมื่อขั้นตอนตัวแม่มา และ marvelled เพื่อดูงานที่เสร็จสมบูรณ์ "แค่ดู คุณตกใจสัตว์ กล่าวว่า เธอ "ทำอย่างไรเมื่อคนขยันหมั่นเพียร และทำไม couldst พระองค์ไม่ได้ตั้งค่าเกี่ยวกับอย่างอื่น มีพระองค์ sittest มือพระองค์ข้าม" เมื่อเธอออก ไป เธอบอกว่า "สิ่งมีชีวิตได้มูลค่าเกลือของเธอมากกว่า ฉันต้องให้เธอบางงานที่ยังยากจะ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันหนึ่งเธอกล่าวกับเธอว่า"ที่นี่มีสิบสองปอนด์ของขนที่ท่านจะต้องรับบริการรับและถ้าเขาไม่ได้ทำได้ในเย็นวันนี้ mayst ทรงได้รับการตีที่ดี ลองจินตนาการถึงพระองค์ท่านจะไม่ใช้งานทั้งวันอยู่ห่างออกไปในที่หรือไม่?"หญิงสาวผู้น่าสงสารคนที่นั่งอยู่ข้างๆในงานได้แต่น้ำตาก็วิ่งลงมาอาบแก้มของเธอและเธอก็เพราะเธอเห็นอย่างชัดเจนว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียวเลยที่จะทำงานในหนึ่งวันเมื่อเธอมีกองเล็กๆของขนนอนอยู่ก่อนและเธอถอนใจหรือตีมือทั้งสองข้างของเธอด้วยกันในความเจ็บปวดของเธอก็บินออกไปและเธอก็ไปรับออกมาอีกครั้งและเริ่มเธอทำงานใหม่อีกครั้ง จากนั้นเธอก็ใส่ข้อศอกของเธอบนโต๊ะที่วางไว้บนใบหน้าของเธออยู่ในมือทั้งสองของเธอและร้องว่า"ไม่มีใครแล้วในโลกของพระเจ้าให้มีความสงสารที่ผมหรือไม่?"จากนั้นก็ได้ยินเสียงต่ำที่ว่า"จะปลอบลูกของฉันฉันได้มาเพื่อช่วยให้ท่านได้"หญิงสาวที่มาและหญิงชราคนหนึ่งได้โดยทางด้านของเธอ เธอได้เธอด้วยมือและกล่าวว่า"บอกแค่ว่าเป็นท่านสร้างความเดือดร้อน"เธอพูดดังนั้นกรุณาหญิงสาวที่บอกว่าเธอมีชีวิตอันน่าสังเวชของเธอได้อย่างไรและทำให้ ภาระ หนึ่งหลังจากอีกคนหนึ่งถูกวางไว้บนของเธอและเธอไม่เคยไม่สามารถได้รับการสิ้นสุดของงานที่ได้รับกับเธอ"ถ้าเราไม่ได้ทำอะไรขนนกเหล่านี้โดยในเย็นวันนี้ขั้นตอน - แม่ของผมจะเอาชนะฉันเธอมีเธอถูกคุกคามและผมจะรู้ว่าเธอทำให้คำว่า"น้ำตาเริ่มไหลอีกครั้งแต่หญิงชราที่ดีว่า"ไม่ต้องกลัวลูกของผมส่วนที่เหลือในขณะที่และอยู่ในระหว่างที่ผมจะทำงานของพระองค์"หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงของเธอและก็หลับไปหญิงชราที่นั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมด้วยขนนกและว่าพวกเขาก็บินไป quills ซึ่งเธอแทบจะไม่ได้สัมผัสด้วยมือเหี่ยวย่นของเธอ! สิบสองปอนด์ก็เสร็จเรียบร้อยแล้วและเมื่อเด็กตื่นขึ้นมาเป็นกองหิมะสีขาวที่ดีเยี่ยมวางอยู่กองและทุกสิ่งทุกอย่างในห้องพักที่ได้เป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นเช็คเรียกเก็บไปได้แต่คนเก่าที่หายไป หญิงสาวที่กล่าวขอบคุณพระเจ้าและยังนั่งนิ่งไปจนถึงช่วงเย็นก็มาเมื่อขั้นตอนที่ - แม่มาในและพากันประหลาดใจท่านเป็นทุกข์เพื่อดูงานที่เสร็จสมบูรณ์ "สัตว์ประหม่าคุณ"กล่าวว่าเธอ"สิ่งที่สามารถทำได้เมื่อมีคนขยันและทำไมท่านใช้กับ thou เหมือน could ไม่ได้ตั้งค่าเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างอื่น มีนายพร้อมด้วยมือของท่านมีเครื่องหมายกากบาทขีดทับ"เมื่อเธอก็ออกไปเธอกล่าวว่า"สัตว์ที่มีมูลค่ามากกว่าเกลือของเธอ ฉันจะต้องทำให้เธอทำงานบางอย่างที่เป็นอยู่ให้หนักขึ้น"