In the sky, Eggy’s unique black-col

In the sky, Eggy’s unique black-coloured flames were still squirming, but they were akin to defeated soldiers who lost their general, to a physical body that lacked a soul. The horrifying aura from before was no more, and what remained was only dispiritedness and helplessness that faded away in the air.

However, even after the black flames vanished completely, Chu Feng was unable to see Eggy. It was as if she had completely disappeared.

Standing in the air were only Murong Xun, Ya Fei, Murong Wan, and the two rank seven Martial Lord World Spirits.

At that instant, Chu Feng felt his mind go blank; his heart too felt as if it had stopped. In his entire life, it was the first time he felt all hope disintegrating into dust.

He, who had made a contract with Eggy, was currently unable to feel her existence; there was not even a trace of connection. He realized something from such a result.

Pain, Indescribable pain in his heart. So painful it was unbearable. Even his body was trembling, and he had no force that propelled him to continue escaping, as if, at that instant, he too had died.

“Tsktsktsk, what an admirable move of the servant saving the master. Sadly, however, the servant’s powerful, but the master’s a bit too trash.”

Murong Xun had a very wide smile on his face. It was a very happy smile, because at that moment, his depression and fury were all relieved. But, even so, it was insufficient to satisfy him.

“Fei’er, Wan’er, go cripple him to avenge Zhan Feng,” Murong Xun ordered.

“Mm.” Murong Wan didn’t have a trace of hesitation as she walked over in the air towards Chu Feng. Without the powerful World Spirit, Eggy, she didn’t fear Chu Feng in the slightest.

Especially so when Chu Feng, at present, seemed to have lost all his will to fight. Like a rotten fish, he stood there, allowing himself to be cut by anyone.

“Do you not feel disgust? I’ve told you many times already, don’t call me Fei’er.” However, surprisingly, Ya Fei expressed annoyance at Murong Xun’s intimate addressing.

“Fei’er, you are mine, sooner or later. Why must you be like this?” Murong Xun furrowed his brows slightly, but he was not angry. Instead, a bit of grievance was within his eyes.

“The future is not certain yet. Even if I will marry you, that is in the future. At least, right now, I am not yours,” said Ya Fei, annoyed. Then, she looked at Chu Feng. Only then did a smirk rise, and she said, “But torturing this Wuqing… I am quite willing to do that.”

After speaking, Ya Fei leaped forward, arriving before Chu Feng. As she stood there, she mocked Murong Wan, who held a sharp dagger, saying, “What? You can’t bear doing it?”

“No matter who, I will not show mercy to those who dare to become an enemy to the Immortal Execution Archipelago.” Murong Wan coldly snorted, and as she spoke, the dagger in her hand abruptly dropped down. With a puchi, it entered Chu Feng’s chest. Large amounts of blood then gushed out.

“You…” However, at that instant, Murong Wan, who stabbed Chu Feng, paled, as if scared. She couldn’t help backing away.

When she stabbed down with her dagger, not to mention crying out loud, Chu Feng didn’t even react to it. Nothing on his body showed any change due to pain, and he was only using his dull, lifeless eyes to look in the direction that Eggy had been in.

“Gogogo, step aside. You call this torturing?” Ya Fei looked at Murong Xun with her disdainful gaze, then made a wicked smile, and said, “Wuqing, I’m sure you didn’t think you would land into my hands again, right? Do you remember how I tortured you last time?”

As if he didn’t hear them, Chu Feng didn’t show the slightest bit of reaction to Ya Fei’s words.

Seeing that, Ya Fei’s brows immediately slanted inwards. She was enraged as she coldly shouted, “You wouldn’t think I’m afraid of that illusion, and don’t dare to do anything to you, right? I don’t mind telling you this: I fear absolutely nothing. No matter who, so long as that person offends me, I will have them dead.”

After speaking, Ya Fei’s wrist twisted slightly, then an Incomplete Royal Armament appeared in her hand. Afterwards, she waved it abruptly, and with a kacha, Chu Feng’s left arm was forcibly sliced off by Ya Fei.

However, even so, Chu Feng did not even twitch his brows, as if he weren’t able to feel pain anymore.

“You are quite able to endure, but let me see how long you can do so.” Ya Fei was infuriated by Chu Feng’s lack of expression. Holding the Incomplete Royal Armament, she started jabbing it into Chu Feng’s body, bit by bit.

Every single thrust broke his skin, through his muscles, and even cut off tendons and bones. In the end, they even pierced completely through Chu Feng’s body.

After more of those, Chu Feng’s clothes were drenched wet—in blood. At that moment, he was a bloody person; his body looked like a sieve as it had holes pierced through it. However, his emotions were unchanged. His gaze remained cast towards the location Eggy was last seen; he didn’t even blink.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในท้องฟ้า เปลวไฟสีดำเฉพาะของ Eggy ยังคงดิ้น แต่พวกเขาก็คล้ายกับทหารพ่ายแพ้ผู้เสียทั่วไปของพวกเขา เพื่อร่างกายที่ขาดจิตวิญญาณ กลิ่นอายหงุดหงิดจากก่อนไม่มาก และอะไรยังคง dispiritedness และทำอะไรไม่ถูกที่จางหายไปในอากาศออกไปเท่านั้นอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเปลวไฟสีดำหายไปอย่างสมบูรณ์ ฮองชูไม่สามารถดู Eggy ว่า เธอได้หายไปอย่างสมบูรณ์ได้ยืนอยู่ในอากาศได้ Murong Wan Murong ซัน Ya หุย เท่านั้น และสองอันดับเจ็ดเจ้าต่อสู้โลกวิญญาณในทันทีที่ ฮองชูรู้สึกจิตใจของเขาว่างเปล่า หัวใจของเขาเกินไปรู้สึกว่ามันหยุด ในชีวิตของเขาทั้งหมด มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหมดหวังว่า disintegrating ทำเป็นฝุ่นที่ได้ทำสัญญากับ Eggy พระองค์ไม่สามารถรู้สึกเธอดำรงอยู่ แล้วก็ไม่มีแม้แต่การสืบค้นกลับของการเชื่อมต่อ เขาตระหนักว่าสิ่งที่เป็นผลมาจากความเจ็บปวด อาการปวดถ่ายทอดหัวใจของเขา เพื่อให้เจ็บปวดก็ทนไม่ได้ แม้ร่างกายของเขาถูกสั่น และเขาไม่มีแรงที่ขับเคลื่อนเขาต้องการหนี ว่า ที่นั้นทันที เขาเกินไปเสียชีวิต"Tsktsktsk อะไรน่าชื่นชมการย้ายของข้าราชการบันทึกหลัก เศร้า แต่ คนรับใช้ของพลัง แต่หลักการของบิตเกินไป ถังขยะ "ซวิน Murong มีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา ก็ยิ้มมีความสุขมาก ขณะที่ ภาวะซึมเศร้าและความโกรธของเขาถูกปลดปล่อยทั้งหมด แต่ ก็ ก็เพียงพอที่จะตอบสนองเขา"Fei'er กวนหว่านเอ๋อ ไปทำลายเขาแก้แค้น Zhan ฮ สั่งซวิน Murong"Mm" Murong Wan ไม่มีร่องรอยของการลังเลขณะเดินไปในอากาศต่อชูฮ ไม่ มีจิตวิญญาณโลกมีประสิทธิภาพ Eggy เธอไม่ได้กลัวฮชูในน้อยที่สุดดังนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฮองชู ปัจจุบัน ดูเหมือนจะ สูญเสียทั้งหมดของเขาจะต่อสู้ เช่นปลาเน่า ยืน ช่วยตัวเองที่จะตัดทุกคน"คุณไม่รู้สึกรังเกียจ ผมเคยบอกหลายครั้งแล้ว ไม่โทรหาฉัน Fei'er " อย่างไรก็ตาม น่าแปลก Ya หุยแสดงความรำคาญที่ Murong สถานที่อยู่ใกล้ชิด"Fei'er คุณมีเหมือง ช้า ทำไมคุณต้องเช่นนี้" ซัน Murong รอยย่นคิ้วของเขาเล็กน้อย แต่เขาไม่โกรธ แทน บิตของการร้องทุกข์คือภายในดวงตาของเขา"อนาคตยังไม่แน่นอน แม้ว่าฉันจะแต่งงานกับคุณ ที่อยู่ในอนาคต น้อย ตอนนี้ ผมไม่ คุณ"กล่าวว่า Ya หุย รำคาญ แล้ว เธอมองที่ชูฮ แล้วไม่เกเรขึ้น และเธอกล่าว ว่า "แต่ทรมานนี้อู๋... ผมยินดีมากที่จะทำ"หลังจากการพูด Ya หุย leaped ไปข้างหน้า เดินทางมาถึงก่อนชูฮ ขณะที่เธอยืนอยู่มี เธอเยาะเย้ย Murong Wan ผู้จัดคมกริช บอกว่า "อะไร คุณไม่สามารถทนทำมันได้อย่างไร""ไม่ว่าใคร ฉันจะไม่แสดงความเมตตากล้าเป็น ศัตรูเพื่อดำเนินการหมู่อมตะ" Murong Wan snorted จ้างงาน และขณะที่เธอพูด กริชในมือของเธอหล่นลงทันที กับ puchi มันใส่หน้าอกชูฮ เลือดจำนวนมากแล้วประดัง"คุณ..." อย่างไรก็ตาม เวลาที่โต้ตอบแบบทันที Murong Wan ที่แทงชูฮ paled ว่ากลัว เธอไม่สามารถช่วยสำรองออกไปเมื่อเธอแทงลง ด้วยกริชของเธอ ไม่ต้องพูดถึงร้องไห้ดัง ๆ ฮชูไม่ได้แม้มีการตอบสนองนั้น ไม่มีอะไรในร่างกายของเขาแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากอาการปวด และเขาเพียงใช้ตาหมองคล้ำ ตายมองในทิศทางที่ Eggy เคย"Gogogo ขั้นตอนกัน เรียกนี้ torturing " ยาเฟยดูซัน Murong กับเธอ disdainful สายตา แล้วทำรอยยิ้มชั่วร้าย และกล่าว ว่า "อู๋ ฉันแน่ใจว่า คุณไม่ได้คิดว่า คุณจะที่ดินในมือของฉันอีกครั้ง ขวา คุณจำวิธีฉันทรมานคุณครั้งสุดท้าย"ว่าเขาไม่ได้ฟัง ฮองชูไม่แสดงนิดของปฏิกิริยาคำ Ya หุยเห็นว่า Ya หุยคิ้วทันทีเอียงเข้าไป เธอโกรธที่เธอจ้างงานตะโกน, "คุณไม่คิดว่า ฉันกลัวว่าภาพลวงตา และไม่กล้าที่จะทำอะไรกับคุณ ขวา ผมไม่ทราบบอกคุณนี้: ฉันกลัวอะไร ไม่ว่าที่ ตราบใดที่บุคคลนั้น offends ฉัน ฉันจะมีพวกเขาตาย"หลังจากพูด Ya หุยข้อมือบิดเล็กน้อย แล้วอาวุธรอยัลสมบูรณ์ปรากฏในมือของเธอ หลังจากนั้น เธอโบกมันทันที และกับคชา ฮองชูแขนซ้ายถูกบังคับให้หั่นบาง ๆ ปิด โดย Ya หุยอย่างไรก็ตาม ถึงกระนั้น ฮองชูได้ไม่แม้ twitch คิ้วของเขา เป็นถ้าเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป"คุณจะค่อนข้างทน แต่ผมดูนานคุณสามารถทำได้" ยาเฟยถูกโกรธแค้น Chu ฮขาดของนิพจน์ โฮลดิ้งราชอาวุธสมบูรณ์ เธอเริ่ม jabbing เข้าสู่ร่างกายชูฮ บิตโดยบิตกระตุกทุกเดี่ยวยากจนผิวของเขา ผ่านทางกล้ามเนื้อของเขา และแม้กระทั่งตัดเส้นเอ็นและกระดูก ในสุด พวกเขายังเจาะสมบูรณ์ร่างกายชูฮหลังจากเพิ่มเติมของผู้ ชูฮเสื้อผ้าเปียกโชกเปียก — ในเลือด ในช่วงเวลานั้น เขาเป็นคนเลือด ร่างกายของเขาดูคล้ายตะแกรงตามรูที่เจาะผ่านมัน อย่างไรก็ตาม อารมณ์ของเขาไม่เปลี่ยนแปลง สายตาของเขายังคง หล่อต่อสถานที่ล่าสุดก็เห็น Eggy เขาไม่แม้กะพริบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในท้องฟ้า Eggy ที่ไม่ซ้ำกันเปลวไฟสีดำก็ยังคงดิ้น แต่พวกเขาก็คล้ายกับทหารพ่ายแพ้ที่สูญเสียโดยทั่วไปของพวกเขาเพื่อร่างกายที่ขาดจิตวิญญาณ กลิ่นอายที่น่ากลัวจากก่อนก็ไม่ได้มากและสิ่งที่ยังคงเป็นเพียง dispiritedness และทำอะไรไม่ถูกที่จางหายไปในอากาศ.

อย่างไรก็ตามแม้หลังจากที่เปลวไฟสีดำหายไปอย่างสมบูรณ์จือฮก็ไม่สามารถที่จะเห็น Eggy มันเป็นเหมือนกับว่าเธอได้หายไปอย่างสมบูรณ์.

ยืนอยู่ในอากาศเพียง Murong ซุนยาเฟ Murong Wan และทั้งสองอันดับเจ็ดต่อสู้พระเจ้าโลกวิญญาณ.

ในทันทีว่าจือฮรู้สึกว่าใจของเขาไปที่ว่าง; หัวใจของเขามากเกินไปรู้สึกราวกับว่ามันได้หยุด . ในชีวิตของเขามันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าทุกคนหวังเปื่อยยุ่ยเป็นฝุ่น

เขาที่ได้ทำสัญญากับ Eggy ที่ไม่สามารถที่จะรู้สึกว่าการดำรงอยู่ของเธอในปัจจุบัน ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของการเชื่อมต่อ เขารู้ว่าบางสิ่งบางอย่างจากผลดังกล่าว.

ปวดสุดจะพรรณนาในหัวใจของเขา ดังนั้นมันเป็นความเจ็บปวดเหลือทน แม้ร่างของเขาถูกสั่นและเขาก็มีแรงที่ผลักดันให้เขายังคงหลบหนีเช่นถ้าในทันทีที่เขาก็เสียชีวิต no.

"Tsktsktsk สิ่งที่ย้ายที่น่าชื่นชมของผู้รับใช้ประหยัดต้นแบบ เศร้า แต่คนรับใช้ของที่มีประสิทธิภาพ แต่โทบิตเกินไปถังขยะ. "

Murong ซุนมีรอยยิ้มกว้างมากบนใบหน้าของเขา มันเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขมากเพราะในขณะที่ภาวะซึมเศร้าและความโกรธของเขาก็โล่งใจทั้งหมด แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่เพียงพอที่จะตอบสนองเขา.

"Fei'er, Wan'er ไปทำลายเขาเพื่อล้างแค้นให้กับ Zhan ฮ" Murong ซุนสั่งซื้อ.

"ม." Murong วานไม่ได้มีร่องรอยของความลังเลในฐานะที่เธอ เดินไปในอากาศที่มีต่อจือฮ โดยไม่ต้องมีประสิทธิภาพในโลกวิญญาณ Eggy เธอไม่กลัวจือฮในน้อยที่สุด.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจือฮในปัจจุบันดูเหมือนจะมีการสูญเสียทั้งหมดของเขาที่จะต่อสู้ เหมือนปลาเน่าเขายืนอยู่ที่นั่นปล่อยให้ตัวเองถูกตัดโดยทุกคน.

"คุณไม่รู้สึกรังเกียจ? ผมเคยบอกคุณหลายต่อหลายครั้งแล้วไม่โทรหาฉัน Fei'er. " แต่น่าแปลกใจยาเฟแสดงความรำคาญที่ Murong ซุนใกล้ชิดอยู่.

" Fei'er คุณเป็นของฉันไม่ช้าก็เร็ว ทำไมคุณจะต้องเป็นเช่นนี้? "Murong ซุนขมวดคิ้วเล็กน้อยของเขา แต่เขาก็ไม่ได้โกรธ แต่บิตของความคับข้องใจอยู่ในดวงตาของเขา.

"อนาคตไม่แน่ใจเลย แม้ว่าฉันจะแต่งงานกับคุณที่อยู่ในอนาคต อย่างน้อยตอนนี้ผมไม่ได้แสดงความนับถือ "Ya เฟรำคาญกล่าวว่า จากนั้นเธอมองจือฮ ไม่เพียงแล้วเพิ่มขึ้นรอยยิ้มและเธอกล่าวว่า " แต่ทรมาน Wuqing นี้ ... ผมค่อนข้างยินดีที่จะทำ."

หลังจากที่พูดยาเฟกระโดดไปข้างหน้าถึงก่อนจือฮ ขณะที่เธอยืนอยู่ที่นั่นเธอเย้ยหยัน Murong Wan ผู้ถือกริชคมกล่าวว่า "คืออะไร? คุณไม่สามารถแบกรับทำหรือไม่ "

" ไม่ว่าใครฉันจะไม่แสดงความเมตตาให้กับผู้ที่กล้าที่จะกลายเป็นศัตรูไปยังหมู่เกาะ Execution อมตะ. "Murong วรรณเย็นชา snorted และขณะที่เธอพูดกริชในมือของเธอทันที ทรุดตัวลงนั่ง ด้วย Puchi ให้มันเข้าที่หน้าอกจือฮ จำนวนมากของเลือดทะลักออกมาแล้ว.

"คุณ ... " แต่ในทันทีที่ Murong วานที่แทงจือฮ paled เช่นถ้ากลัว เธอไม่สามารถช่วยให้การสำรองข้อมูลออกไป.

เมื่อเธอแทงลงด้วยกริชของเธอไม่พูดถึงร้องไห้ออกมาดัง ๆ จือฮไม่ได้ตอบสนองกับมัน ไม่มีอะไรบนร่างของเขาแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงอันเนื่องมาจากความเจ็บปวดใด ๆ และเขาก็เป็นเพียงการใช้หมองคล้ำดวงตาไร้ชีวิตของเขาที่จะมองไปในทิศทางที่ Eggy ได้รับใน.

"gogogo, ขั้นตอนกัน คุณเรียกจารีตนี้ "ยาเฟมองที่ Murong ซุนด้วยสายตาดูถูกเธอแล้วทำให้รอยยิ้มชั่วร้ายและกล่าวว่า" Wuqing ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ได้คิดว่าคุณจะขึ้นฝั่งไปอยู่ในมือของฉันอีกครั้งใช่ไหม? คุณจำได้ว่าฉันทรมานคุณครั้งสุดท้าย? "

ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินพวกเขาจือฮไม่ได้แสดงนิดของการตอบสนองต่อคำพูดของยาเฟ.

เห็นว่าคิ้วยาเฟเป๋เข้ามาทันที เธอเป็นคนที่โกรธแค้นที่เธอเย็นชาตะโกน "คุณจะไม่คิดว่าฉันกลัวภาพลวงตานั้นและไม่กล้าที่จะทำอะไรเพื่อคุณใช่ไหม? ฉันไม่คิดบอกคุณนี้: ฉันกลัวไม่มีอะไรแน่นอน ไม่ว่าใครตราบใดที่คนที่ละเมิดฉันฉันจะมีพวกเขาตาย. "

หลังจากที่พูดข้อมือ Ya เฟบิดเล็กน้อยแล้วไม่สมบูรณ์รอยัลทหารปรากฏอยู่ในมือของเธอ หลังจากนั้นเธอก็โบกมือทันทีและมีคชาที่แขนซ้ายจือฮถูกหั่นกวาดต้อนปิดโดยยาเฟย.

อย่างไรก็ตามแม้ดังนั้นจือฮไม่ได้ชักคิ้วของเขาราวกับว่าเขาไม่สามารถที่จะรู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป

"คุณจะค่อนข้างสามารถทนได้ แต่ให้ฉันดูว่าระยะเวลาที่คุณสามารถทำได้." Ya เฟโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจากการขาดจือฮในการแสดงออก โฮลดิ้งที่ไม่สมบูรณ์รอยัลทหารเธอเริ่มจิ้มมันเข้าสู่ร่างกายจือฮทีละนิด.

ทุกแรงผลักดันเดียวยากจนผิวของเขาผ่านกล้ามเนื้อของเขาและแม้กระทั่งตัดออกเส้นเอ็นและกระดูก ในท้ายที่สุดพวกเขาก็แทงอย่างสมบูรณ์ผ่านร่างกายจือฮ.

หลังจากที่มากขึ้นของบรรดาเสื้อผ้าจือฮถูกเปียกโชกเลือดเปียกใน ในขณะที่เขาเป็นคนเลือด; ร่างกายของเขาดูเหมือนตะแกรงเหมือนที่มันเคยหลุมเจาะผ่านมัน แต่อารมณ์ของเขาไม่เปลี่ยนแปลง สายตาของเขายังคงทิ้งไปสู่สถานที่ Eggy เห็นครั้งสุดท้าย; เขาไม่ได้กระพริบตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในท้องฟ้า , ไข่เฉพาะสีดำสีเปลวไฟยังดิ้นได้แล้ว แต่พวกเขาก็คล้ายกับทหารพวกที่สูญเสียทั่วไปของพวกเขา กับร่างกายที่ไร้วิญญาณ ความน่าสะพรึงกลัวของออร่า เมื่อก่อนไม่มี และสิ่งที่ยังคงเป็นเพียง dispiritedness helplessness และที่เลือนหายไปในอากาศอย่างไรก็ตาม แม้หลังสีดำเปลวไฟหายไปอย่างสมบูรณ์ ชู ฟงไม่สามารถเห็นไข่ มันเหมือนกับว่าเธอหายตัวไปยืนอยู่ในอากาศ มีแค่มู่หรงเฟยมู่หรงซุ่น , ya , วัน , และสองอันดับเจ็ดต่อสู้พระเจ้า โลกวิญญาณตอนนั้น ชู ฟงรู้สึกว่าจิตใจของเขาว่างเปล่า จิตใจของเขาก็รู้สึกว่ามันหยุด ในชีวิตของเขา มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหมดหวังที่จะแตกเป็นฝุ่นเขาได้เซ็นสัญญากับ ไข่ อยู่ในปัจจุบันไม่สามารถที่จะรู้สึกถึงตัวตนของเธอ ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของการเชื่อมต่อ เขารู้อะไรบางอย่างจากผลความเจ็บปวดสุดที่จะบรรยายความเจ็บปวดในหัวใจของเขา เจ็บปวดมันเหลือทน แม้ร่างกายของเขาสั่น เขาไม่มีแรงขับเคลื่อนให้เขายังคงหนี ถ้าตอนนั้น เขาก็เสียชีวิต" tsktsktsk อะไรที่น่าชื่นชมของการย้ายข้าราชการต้นแบบ เศร้า แต่คนใช้อำนาจ แต่เจ้านายมันด้วยขยะ”มู่หรงซุ่นมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา มันยิ้มมีความสุขมาก เพราะช่วงเวลานั้นของเขาภาวะซึมเศร้าและความโกรธก็โล่งใจ แต่แม้ดังนั้น , มันไม่เพียงพอที่จะตอบสนองเขา" fei"er wan"er , ไป , คนพิการเขาแก้แค้นจั้นเฟิง " มู่หรงซุ่นสั่ง" อืม " มูรอง วาน ไม่ได้มีร่องรอยของความลังเล ขณะที่เธอเดินอยู่ในอากาศ กับ ชู ฟง ไม่มีจิตวิญญาณ โลกที่มีประสิทธิภาพรำคาญ เธอไม่ได้กลัว ชู ฟงในน้อยที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ ชู ฟง ปัจจุบัน ดูเหมือนจะสูญเสียทั้งไพร่พล เหมือนปลาเน่า เขายืนอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้ตัวเองถูกตัดโดยใคร" คุณไม่ได้รู้สึกรังเกียจ ? ฉันบอกคุณหลายครั้งแล้ว อย่าเรียกฉัน fei"er " แต่จู่ ๆ เจ้าเฟย แสดงความรำคาญที่มู่หรงซุ่นคู่ใจอยู่" fei"er นายเป็นของฉัน ไม่ช้าก็เร็ว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ " มู่หรงซุ่นคิ้วร่องของเขาเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้โกรธ แทนบิตของความคับข้องใจอยู่ภายในดวงตาของเขา" อนาคตก็ยังไม่แน่ ถ้าผมจะแต่งงานกับคุณ นั่นคืออนาคต อย่างน้อย ตอนนี้ ผมไม่ใช่คุณ คุณบอกว่า " Fei , รำคาญ งั้น เธอมอง ชู ฟง แต่แล้วรอยยิ้มขึ้น เธอกล่าวว่า " แต่ wuqing ทรมานนี้ . . . . . . . ผมค่อนข้างยินดีที่จะทำว่า . "หลังจากพูด ย่าเฟยกระโดดไปข้างหน้า มาถึงก่อน ชู ฟง ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงนั้น เธอเยาะเย้ยมูรอง วาน ผู้จัด คมมีด และพูดว่า " อะไร ? คุณไม่สามารถทำมัน "" ไม่ว่าจะเป็นใคร ผมจะไม่แสดงความเมตตากับผู้กล้ากลายเป็นศัตรูของหมู่เกาะประหารอมตะ " มูรยองวานแบบได้กลิ่น และขณะที่เธอพูด กริชในมือเขาหล่นลง กับปุจิ มันเข้าไปที่หน้าอกของ ชู ฟง จํานวนมาก เลือดก็ไหลออกมา" คุณ . . . . . . . " อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้น มูรอง วาน ใครแทง ชู ฟง กับ เช่น ถ้ากลัว เธอไม่สามารถช่วยถอยออกไปเมื่อเธอแทงกริชลงกับเธอ ไม่ต้องพูดถึง ร้องไห้ออกมาดังๆ ชู ฟงไม่ตอกกลับไป ไม่มีอะไรบนร่างกายของเขามีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เพราะความเจ็บปวด เขาก็แค่ใช้ตาดูทึบ ตายในทิศทางที่รำคาญที่ได้รับใน" ไปกันเถอะ หลีกไป คุณเรียกนี่ว่าทรมานขนาดนี้ " นี่ เฟยมองด้วยสายตาเหยียดหยัน มู่หรงซุ่นของเธอแล้ว ทำให้ยิ้มได้ เป็นคนชั่ว และกล่าวว่า " wuqing ฉันแน่ใจว่า คุณไม่คิดว่าคุณจะที่ดินในมือของฉันอีกแล้วใช่มั้ย คุณจำได้มั้ยว่าฉันแกล้งเธอครั้งสุดท้าย "ถ้าเขาไม่ได้ยิน ชู ฟงไม่ได้โชว์สักนิดกับปฏิกิริยาของยาเฟยคำเห็นอย่างนั้น ก็คุณเฟยขมวดคิ้วทันที เอียงเข้าด้านใน เธอโกรธที่เธอเย็นชาตะโกน , " คุณจะไม่คิดว่าผมกลัวว่า ภาพลวงตา และไม่กล้าทำอะไรแก ใช่ไหม ? ผมไม่รังเกียจที่จะบอกคุณ : ผมกลัวอะไรซักอย่าง ไม่ว่าใคร ตราบใดที่คนๆนั้นทำผิดต่อฉัน ฉันจะได้ตาย " .หลังจากการพูด , ข้อมือนี่เฟยบิดเล็กน้อย จากนั้นทหารหลวงไม่สมบูรณ์ที่ปรากฏอยู่ในมือของเธอ หลังจากนั้น เธอโบกมือทันที และด้วยกะชะ , ชูแขนซ้ายถูกบังคับให้ฟงหั่นปิดโดยคุณเฟยอย่างไรก็ตาม แม้ดังนั้น ชู ฟงก็ไม่ได้กระตุกคิ้วของเขาถ้าเขาไม่สามารถรู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป" คุณก็สามารถทนได้ แต่ให้ฉันดูวิธีไกลคุณสามารถทำเช่นนั้น " นายเฟยก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ โดยชูเฟิงขาดการแสดงออก ถืออาวุธหลวงสมบูรณ์ เธอเริ่มหลังมันเข้าไปในร่างกายของ ชู ฟง บิตโดยบิตทุกแรงทำลายผิวของเขาผ่านกล้ามเนื้อของเขาและแม้กระทั่งตัดเส้นเอ็นและกระดูก ในที่สุด พวกเขาก็ทะลุผ่านร่างสมบูรณ์ของชูเฟิงหลังจากนั่นอีก เสื้อผ้าก็เปียก เปียก ชู ฟง ) ในเลือด ในตอนนั้น เขาเป็นคนเลือด ร่างกายของเขาเหมือนตะแกรงเป็นรูทะลุ