Although World Bank and IMF adjustm

Although World Bank and IMF adjustment lending was intended to deal with the immediate macroeconomic crises, it was also seen as a way of making poor economies more efficient and therefore better able to grow. Growth required a reduced role for the state in the productive sectors, as well as reduced controls on the private sector. Irrespective of the merits or otherwise of reform, countries in economic crisis had little alternative but to sign up to the ** conditionality, since private capital flows slowed dramatically with the onset of the debt crisis in the 1980s and official development flows became one of the few sources of external finance. This was especially true for the low-income countries.

The effects of reforms are never clear-cut. Many people oppose reform (ex ante) fearing a loss, even if this is not the case (ex post). Conversely, some people may gain a lot (for example those producing exports), but the gains are not immediate. Sometimes, a particular reform will benefit the majority of people, but if each person's gain is small, then they do not have much incentive to mobilize in support of reform, whereas the minority may stand to lose a lot and therefore has a much greater incentive to mobilize against reform. Reform can therefore stall even if, in aggregate, it benefits the majority. This is a good example of what Olson (2001) calls a 'collective action problem', which refers to the difficulties that arise in organizing a group of people to achieve a common objective.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าธนาคารโลกและ IMF ปรับให้ยืมมีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการกับวิกฤตเศรษฐกิจมหภาคในทันที มันถูกมองว่าเป็นวิธีการทำให้เศรษฐกิจไม่ดีมีประสิทธิภาพมากขึ้น และดีกว่าเพื่อให้สามารถเติบโต เจริญเติบโตต้องลดบทบาทของรัฐในภาคการผลิต ตลอดจนควบคุมภาคเอกชนลดลง บุญบก หรือมิฉะนั้นการปฏิรูป ประเทศในวิกฤตเศรษฐกิจมีแต่ทางเลือกน้อยลงถึง ** conditionality เนื่องจากกระแสเงินทุนเอกชนชะลอตัวอย่างมากกับการโจมตีของวิกฤตหนี้ในทศวรรษ 1980 และกระแสทางการพัฒนากลายเป็นหนึ่งในไม่กี่แหล่งของเงินภายนอก นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประเทศที่มีรายได้ต่ำผลของการปฏิรูปจะไม่แน่ชัด หลายคนต่อต้านการปฏิรูป (เช่นอีก) กลัวการสูญเสีย แม้ว่านี้ไม่ใช่กรณี (เช่นโพสต์) ในทางกลับกัน บางคนอาจได้รับ (ตัวอย่างเช่นผู้ผลิตส่งออก), แต่ไม่มีกำไรทันที บางครั้ง การปฏิรูปโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นประโยชน์ต่อคนส่วนใหญ่ แต่ถ้ากำไรของแต่ละคนมีขนาดเล็ก แล้วไม่มีแรงจูงใจมากเพื่อระดมการสนับสนุนปฏิรูป ใน ขณะที่ส่วนน้อยอาจยืนความสูญเสียจำนวนมากดังนั้นจึง มีการสนับสนุนที่มากขึ้นเพื่อระดมกับปฏิรูป ปฏิรูปดังนั้นสามารถถ่วงแม้ รวม ประโยชน์ส่วนใหญ่ นี้เป็นตัวอย่างที่ดีของสิ่งที่โอลสัน (2001) เรียก 'ปฏิบัติปัญหา' ซึ่งหมายถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในการจัดกลุ่มของคนที่จะไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศให้กู้ยืมปรับก็ตั้งใจที่จะจัดการกับวิกฤตเศรษฐกิจมหภาคทันทีก็ยังถูกมองว่าเป็นวิธีการทำเศรษฐกิจไม่ดีมีประสิทธิภาพมากขึ้นและดังนั้นจึงดีขึ้นสามารถที่จะเติบโต การเจริญเติบโตต้องมีบทบาทลดลงสำหรับรัฐในภาคการผลิตเช่นเดียวกับการควบคุมลดลงในภาคเอกชน โดยไม่คำนึงถึงคุณธรรมหรืออื่น ๆ ของการปฏิรูปประเทศในภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจที่มีทางเลือกน้อย แต่จะลงนามขึ้นไป ** conditionality เนื่องจากกระแสเงินทุนภาคเอกชนชะลอตัวลงอย่างมากกับการโจมตีของวิกฤตหนี้ในช่วงปี 1980 และกระแสการพัฒนาอย่างเป็นทางการกลายเป็นหนึ่งใน แหล่งที่มาของเงินทุนไม่กี่ภายนอก นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประเทศที่มีรายได้ต่ำ.

ผลของการปฏิรูปจะไม่ชัดเจน มีหลายคนที่ไม่เห็นด้วยกับการปฏิรูป (อดีต ante) กลัวการสูญเสียแม้ว่ากรณีนี้ไม่ได้ (เช่นการโพสต์) ตรงกันข้ามบางคนอาจได้รับเป็นจำนวนมาก (เช่นผู้ส่งออกการผลิต) แต่กำไรไม่ได้ทันที บางครั้งการปฏิรูปโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นประโยชน์ต่อคนส่วนใหญ่ แต่ถ้ากำไรของแต่ละคนมีขนาดเล็กแล้วพวกเขาก็ไม่ได้มีแรงจูงใจมากพอที่จะระดมในการสนับสนุนของการปฏิรูปในขณะที่ชนกลุ่มน้อยอาจยืนที่จะสูญเสียมากและดังนั้นจึงมีแรงจูงใจมากขึ้น เพื่อระดมต่อต้านการปฏิรูป การปฏิรูปจึงสามารถแผงลอยแม้ว่าในการรวมก็มีประโยชน์ส่วนใหญ่ นี้เป็นตัวอย่างที่ดีของสิ่งที่โอลสัน (2001) เรียกว่า 'ปัญหาดำเนินการร่วมกัน' ซึ่งหมายถึงความยากลำบากที่เกิดขึ้นในการจัดกลุ่มคนเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศให้ปรับมีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อจัดการกับวิกฤตเศรษฐกิจทันที ก็เห็นยังเป็นวิธีที่ทำให้ประเทศยากจนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและดังนั้นจึงดีกว่าที่จะสามารถเติบโตได้ ที่จำเป็นสำหรับการลดบทบาทของรัฐในภาคการผลิต รวมทั้งลดการควบคุมในภาคเอกชน โดยไม่คำนึงถึงคุณธรรม หรือการปฏิรูปประเทศในภาวะวิกฤติทางเศรษฐกิจ ไม่ค่อยมีทางเลือก แต่ลงชื่อ * * เงื่อนไข เนื่องจากเงินทุนส่วนบุคคลชะลอตัวอย่างมากด้วยการโจมตีของวิกฤตหนี้ในช่วงปี 1980 และการพัฒนาทางการไหลเป็นหนึ่งในไม่กี่แหล่งการเงินภายนอก นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่มีรายได้ต่ำผลกระทบของการปฏิรูปจะไม่แน่ชัด หลายคนคัดค้านการปฏิรูป ( Ex Ante ) กลัวขาดทุน แม้ว่ากรณีนี้ไม่ได้ ( หลังเก่า ) ในทางกลับกัน บางคนอาจได้รับมาก ( ตัวอย่างเช่นผู้ผลิตส่งออก ) แต่กำไรไม่ได้ทันที บางครั้ง การปฏิรูป โดยเฉพาะจะได้รับประโยชน์ส่วนใหญ่ของประชาชน แต่หากได้รับของแต่ละบุคคลมีขนาดเล็ก พวกเขาก็ไม่ได้มีแรงจูงใจมาก เพื่อระดมการสนับสนุนการปฏิรูป ส่วนเสียงข้างน้อยอาจยืนที่จะสูญเสียมากและดังนั้นจึงมีแรงจูงใจมากขึ้นที่จะระดมพลต่อต้านการปฏิรูป การปฏิรูปจึงสามารถถ่วงเวลาแม้ในการรวม มันเป็นประโยชน์กับคนส่วนใหญ่ นี้เป็นตัวอย่างที่ดีของสิ่งที่โอลสัน ( 2001 ) เรียก " ปัญหา " การกระทำร่วมกัน ซึ่งหมายถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในการจัดกลุ่มของบุคคลเพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายร่วมกัน