And Weed was continuing to roast th

And Weed was continuing to roast the boar despite the mockery and threatening looks.

Never before cooking and sculpture mastery failed him. Everyone who as much as tasted his food were absolutely in love with it. And sculptures often brought good results too.

Once he carved a beautiful bouquet for a player named Volk, who was going to propose to a girl he loved. Sculpture mastery was always bringing unexpected benefits.

‘They must have no sense of art... Savages.’

Villagers’ attitude did not upset Weed at all.

‘It’s not the first time I’m being ignored. I’m used to it...’

He remembered well the time he was working at a factory when he was a child.

When Hyun was 14 years old he was already working full-time undoing the seams in a stuffy and dusty room. That was hard and monotonous work and he was only allowed to leave on lunch breaks. Hyun was terribly jealous of cheerful students passing by him when he was on lunch breaks.

At the time he was an outsider for everyone. However that didn’t break him but instead strengthened and made him grow up in spite of everything.

Weed finished roasting the boar, and after having receiving no response, he packed everything back into his bag and continued walking through the village trying to start a conversation. He believed that among all the NPCs there must be at least one who will talk to him.

And he wasn’t wrong. One young guy, who was crouching on the ground and staring at a shield lying besides him, turned to Weed and said:

“Oh, stranger! If you managed to get here you must be worth something.”
“Got where?”
“Hah, you don’t even know where you are?”
“Thanks to the map I have a general idea of my location, but I know nothing about this place.” - honestly replied Weed.
“Well, we don’t know anything about you either. This village appeared here in the Times of Chaos. Heard anything about that?”
“Yeah, but not much.”
“Those were times when everyone went mad and ran rampant. Our ancestors came to these lands and fought for their lives. To be honest they were willing to fight, but they had no weapons. They were driven here without as much as a hilt of a sword...”

Visions of the past started to appear before Weed’s eyes.

Numerous soldiers with spears and swords were chasing poor starving people away into far lands. Lands, filled with multiple dangerous monsters. There were hundreds of thousands of people. The ground was soaked with blood, mourning and grief.

“At first the number of people, banished here, quickly reduced. Only the most tenacious survived. Ahem! I would tell you more, but I’m busy at the moment.”
“Busy? With what?”
“You might have noticed this shield here. Unfortunately it’s broken and I need a replacement as soon as possible. Could you by chance do me a favour?”
“Yes, I’ll help any way I can.”
“Great. You should bring this shield to a certain man and take a new one from him. He’s running a large blacksmith in this village.”

Ding!


New Quest: Shield for Kokun.

Despite all efforts, hunter Kokun failed to fix his shield. If it breaks during the fight he will be in trouble. You have to bring it to his friend Lucille to exchange for a new one.

Difficulty: E.

Restrictions: If you leave the village with the shield Kokun will get angry.



“I’ll bring you a new shield.”


You accepted the quest.



Weed believed that before doing a quest it was important to gather all available information. The shield he got was very heavy and solid.

“Now, shall we? Identification!”

Shield was all cracked and dirty, so it was hard to estimate its value from look alone. Weed was heading to the blacksmith, looking through the shield’s information window in the meanwhile.



Lucille’s Shield

Durability: 12/50.
Defence: 16.

Simple shield made of low-grade metals. It is covered by steel on the outside but very frigid on the inside. It is weak against blunt weapons. It should be replaced at first opportunity.

Requirements: None.

Effects: 50% chance to defend against projectiles.


The village wasn’t very big so it wasn’t too hard to find the blcksmith. However it didn’t look anything like Kokun described. A small furnace with an anvil in a small room with a couple swords and a few other weapons hung on the walls was all Weed saw. The only big thing there was the bearded and muscular smith Lucille.

“I see you for the first time, stranger.”
“I came here at Kokun’s request.”

Weed’s relationships with villagers weren’t quite on the good side, so he decided to take the initiative. However all his worries were unnecessary.

“Oh, come on in. There’s a familiar smell of metal around you. I love fire, that’s why I became a smith. Why did you master this craft?”

Weed quickly considered his answer. Sometimes such insignificant at first glance questions were determining your relationships with NPCs.

“I like melting cold metal and giving it a new shape.”
“Good answer. So, what brought you here?”

Weed handed the shield.

“He asks for a new one.”
“That’s it! That idiot Kokun broke his shield again. I warned him many times to be careful... Ahem! I can’t keep doing this for free. I’ll give another one for 5 gold. That useless Kokun doesn’t have that kind of money, so you’ll have to pay instead.”
“Erm...”

Weed was about to say something rude, as he felt scammed, but held himself at the last moment. It was foolish to give up on the first quest after such a long search. He convinced himself, that this is just more investments in the future.

‘Hmm, I haven’t been cheated like that since meeting that sage Rodrigues.’

Weed passed the gold to the smiling Lucille.

“Thanks. I just happen to have a spare shield for him. Here you go.”

Weed got the shield. The quest was complete and he was about to leave but Lucille stopped him.

“Hey, have you heard about the origins of our village?”

Weed was first to discover this settlement. Maybe that, or the fact of Weed being a smith himself, was what made Lucille to tell him this story.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และวัชพืชต่อไปย่างหมูแม้ที่ mockery และคุกคามลักษณะ

ไม่ก่อนสามารถทำอาหารและแกะสลักล้มเขา ทุกคนเท่าที่ได้ลิ้มรสอาหารของเขาจริง ๆ ใน รักนั้น และประติมากรรมมักจะนำผลลัพธ์ที่ดีเกินไป

เมื่อเขาแกะสลักช่อสวยงามสำหรับผู้เล่นที่ชื่อว่าโฟล์ค ที่กำลังจะเสนอเพื่อผู้หญิง ที่เขารัก ประติมากรรมเป็นครูเสมอถูกนำผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด

' จะต้องมีความไม่มีศิลปะ... คนป่าเหล่านั้น '

ทัศนคติของชาวบ้านได้ไม่อารมณ์เสียวัชพืชที่

' เป็นครั้งแรกที่ฉันกำลังถูกละเว้นไม่ ฉันเคยไป... '

เขาจำเวลาเขาทำงานที่โรงงานเมื่อเขาเป็นเด็กดี

เมื่อฮยอน อายุ 14 ปี เขาได้ทำงานเต็มเวลาเลิกทำตะเข็บในห้องที่อบอ้าว และฝุ่น ที่เป็นงานที่ยาก และน่าเบื่อ และเขาเท่านั้นที่อนุญาตให้ในการหยุดพักกลางวัน ฮยอนถูกชะมัดอิจฉานักเรียนร่าเริงที่ผ่านมาเขาเมื่อเขาอยู่ในอาหารแบ่ง

เวลา เขาถูกบุคคลภายนอกที่ทุกคน อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้ทำลายเขาแต่แทนความเข้มแข็ง และทำให้เขาเติบโตขึ้นแม้ว่าทุกอย่าง

วัชพืชเสร็จหมูปิ้ง และหลังจากมีรับไม่มีคำตอบ เขาบรรจุจึงกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา และยังคงเดินผ่านหมู่บ้านพยายามเริ่มต้นการสนทนาต่อไป เขาเชื่อว่า ระหว่าง NPCs ทั้งหมด ต้องมีอย่างน้อยหนึ่งที่จะพูดคุยกับเขา

และไม่ถูกต้อง หนึ่งหนุ่มคน crouching บนพื้นดิน และจ้องโล่นอนนอกจากเขา กลายเป็นวัชพืช และกล่าวว่า:

" Oh คนแปลกหน้า ถ้าคุณได้มา จะคุ้มค่าสิ่งที่"
"ได้ที่"
"ไร คุณไม่ได้รู้ว่าที่คุณอยู่หรือไม่"
"ด้วยแผนที่มีความคิดทั่วไปของตำแหน่งของฉัน แต่ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่นี้" - สุจริตอย่างตอบ Weed.
"ดี เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง หมู่บ้านนี้ปรากฏขึ้นที่นี่ในเวลาวุ่นวาย ได้ยินอะไรเกี่ยวกับที่"
"ใช่ แต่ไม่มาก"
"นั้นเป็นเวลาเมื่อทุกคนไปบ้า และวิ่งอาละวาด บรรพบุรุษของเรามาถึงดินแดนเหล่านี้ และสู้คน จะซื่อสัตย์พวกเขาเต็มใจที่จะต่อสู้ แต่พวกเขาไม่มีอาวุธ พวกเขาได้ขับนี่โดยมากเป็นด้ามจับของดาบ... "

วิสัยทัศน์ของอดีตเริ่มปรากฏก่อนตาของวัชพืช

ทหารจำนวนมาก ด้วยหอกและดาบได้ไล่ผู้คนอดอยากยากจนไปเป็นดินแดนไกล ที่ดิน เต็มไป ด้วยมอนสเตอร์หลายอันตราย มีหลายร้อยหลายพันคน พื้นดินเป็น soaked เลือด ไว้ทุกข์ และความเศร้าโศก

"ครั้งแรก จำนวนคน ที่นี่ banished รวดเร็วลดลง รอดชีวิตเท่านั้นที่ส่วนใหญ่มีการ Ahem ฉันจะบอกคุณได้มากขึ้น แต่ฉันไม่ว่างในขณะนี้"
"ว่างหรือไม่ มีอะไรบ้าง"
"คุณอาจได้พบโล่นี้ได้ แต่มันเสียแล้ว และต้องการแทนที่โดยเร็วที่สุด คุณบังเอิญไม่ฉันชอบ"
"ใช่ ฉันจะได้วิธีใดฉันสามารถ"
"มากขึ้น คุณควรให้โล่นี้เป็นบางคน และรับจากเขา เขาจะทำโกดังสินค้าขนาดใหญ่ในหมู่บ้านนี้"

ดิง!


เควสใหม่: โล่สำหรับ Kokun

แม้ มีความพยายามทั้งหมด ฮันเตอร์ Kokun ไม่สามารถแก้ไขโล่ของเขา ถ้าจะแบ่งในระหว่างการต่อสู้ เขาจะมีปัญหา คุณต้องเอามาให้เพื่อนของเขาอย่างไร Lucille แลกเปลี่ยนอันใหม่

ยาก: E.

ข้อจำกัด: ถ้าคุณปล่อยให้หมู่บ้าน มีโล่ Kokun จะได้รับโกรธ


"ฉันจะนำคุณโล่ใหม่"


คุณรับเควส


วัชพืชเชื่อว่า ก่อนที่จะทำการแสวง ก็ต้องรวบรวมข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมด เขาได้รับโล่หนัก และแข็ง

"ตอนนี้ จะเรา รหัส"

โล่มีทั้งรอยร้าว และ สกปรก ดังนั้นมันยากที่จะประเมินค่าจากลักษณะเดียวกัน วัชพืชมุ่งหน้าไปลานประลอง มองผ่านหน้าต่างข้อมูลของโล่ในระหว่าง


เป็นอย่างไร Lucille โล่

ความทนทาน: 12/50
ป้องกัน: 16

โล่ง่ายที่ทำจากโลหะพละ มันคือ frigid มาก แต่ครอบคลุม โดยเหล็กด้านนอกภายใน อ่อนแอกับอาวุธทื่อได้ ควรถูกแทนที่ในโอกาสแรก

ข้อกำหนด: ไม่

ผล: โอกาส 50% เพื่อ ป้องกันการเลี่ยงการ


หมู่บ้านไม่ใหญ่มากดังนั้นมันไม่ได้ยากเกินไปในการค้นหา blcksmith อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ดูอะไรเช่น Kokun อธิบายไว้ เตาขนาดเล็ก ด้วยการเผาในห้องคู่ดาบและอาวุธอื่น ๆ แขวนบนผนังบางขนาดเล็กเลื่อยวัชพืชทั้งหมดได้ สิ่งเพียงอย่างเดียวมีเป็นสมิทเบียร์ดดรา และกล้ามเนื้ออย่างไร Lucille

"ฉันเห็นคุณครั้งแรก stranger "
"ฉันมาที่นี่ขอเป็น Kokun"

วัชพืชของความสัมพันธ์กับชาวบ้านไม่มากในด้านดี เพื่อให้เขาตัดสินใจที่จะคิดริเริ่ม แต่ความกังวลของเขาทั้งหมดก็ไม่จำเป็น

"โอ้ มาใน มีกลิ่นโลหะที่คุณคุ้นเคย รักไฟ ที่ทำไมเป็นสมิธ ทำไมไม่ได้คุณหลักยานนี้"

วัชพืชได้อย่างรวดเร็วถือว่าเป็นคำตอบของเขา บางครั้งเช่นสำคัญที่คำถามแรกคร่าว ๆ ถูกกำหนดความสัมพันธ์ของคุณกับ NPCs

"ชอบละลายโลหะเย็น และทำให้รูปร่างใหม่"
"ดีมาก ดังนั้น สิ่งนำคุณที่นี่"

วัชพืชมอบโล่

"เขาถามอันใหม่"
"ใช่ คนบ้าที่ Kokun ยากจนโล่ของเขาอีกครั้ง ฉันเตือนเขาหลายครั้งต้องระวัง... Ahem ฉันไม่สามารถดำเนินการดังนี้ฟรี ฉันจะให้หนึ่งทอง 5 Kokun ที่ไม่มีประโยชน์ไม่มีแบบเงิน ดังนั้นคุณจะต้องจ่ายแทน"
"...กีด"

ถูกวัชพืชจะ ว่า สิ่งหยาบคาย เป็นเขารู้สึก scammed แต่จัดเองหรอก โง่ให้ในเควสแรกหลังจากค้นนาน เขามั่นใจตัวเอง เป็นเงินลงทุนเพียงเพิ่มเติมในอนาคต

'Hmm ผมไม่ได้โกงเช่นนั้นตั้งแต่ประชุมปราชญ์ที่โรดริเกวส.'

วัชพืชส่งทองไปอย่างไร Lucille ยิ้ม

"ขอบคุณ ฉันเพิ่งเกิดขึ้นจะมีโล่อะไหล่สำหรับเขา นี่แหละ"

วัชพืชได้โล่ เควสไม่สมบูรณ์ และกำลังจะปล่อย แต่อย่างไร Lucille หยุดเขา

"Hey คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับกำเนิดของหมู่บ้านของเราหรือไม่"

วัชพืชเป็นครั้งแรกได้จ่ายนี้ บางทีที่ หรือความจริงของวัชพืชถูกสมิธ ตัวเองถูกอะไรทำอย่างไร Lucille เพื่อจะบอกเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และวัชพืชได้รับการดำเนินการต่อไปคั่วหมูป่าแม้จะมีถ้อยคำและขู่ว่ารูปลักษณ์ที่ไม่เคยมาก่อนการปรุงอาหารและการเรียนรู้รูปปั้นล้มเหลวเขา ทุกคนที่มากที่สุดเท่าที่ลิ้มรสอาหารของเขาได้อย่างแน่นอนในความรักกับมัน และประติมากรรมมักจะนำผลดีเกินไปเมื่อเขาสลักช่อดอกไม้ที่สวยงามสำหรับผู้เล่นที่มีชื่อ Volk ที่กำลังจะเสนอให้ผู้หญิงที่เขารัก ประติมากรรมการเรียนรู้ก็มักจะนำผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด'พวกเขาจะต้องมีความรู้สึกของศิลปะ ... ป่าไม่มี. ชาวบ้านทัศนคติวัชพืชได้ไม่อารมณ์เสียเลย'มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันถูกละเลย ฉันใช้มัน ... ' เขาจำได้ดีเวลาที่เขาเป็นคนที่ทำงานที่โรงงานเมื่อเขายังเป็นเด็กเมื่อฮยอนอายุ 14 ปีเขาได้ทำงานเต็มเวลายกเลิกตะเข็บในห้องอุดอู้และเต็มไปด้วยฝุ่น นั่นคือการทำงานหนักและน่าเบื่อและเขาได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะออกจากที่หยุดพักรับประทานอาหารกลางวัน ฮยอนเป็นชะมัดอิจฉาของนักเรียนร่าเริงผ่านเขาเมื่อเขาอยู่บนพักกลางวันในช่วงเวลาที่เขาเป็นคนนอกสำหรับทุกคน แต่ที่ไม่ได้หยุดเขา แต่ความเข้มแข็งแทนและทำให้เขาเติบโตขึ้นมาในแม้ทุกอย่างเสร็จสิ้นวัชพืชย่างหมูป่าและหลังจากที่มีการได้รับการตอบสนองเขาเต็มไปทุกอย่างกลับเข้ามาในกระเป๋าของเขาและยังคงเดินผ่านหมู่บ้านพยายามที่จะเริ่มต้น การสนทนา เขาเชื่อว่าในหมู่ NPCs ทั้งหมดจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่จะพูดคุยกับเขาและเขาก็ไม่ผิด คนหนึ่งหนุ่มที่กำลังคุกเข่าบนพื้นดินและจ้องมองที่นอกเหนือจากโล่โกหกเขาหันไปวัชพืชและกล่าวว่า"โอ้คนแปลกหน้า! หากคุณมีการจัดการที่จะได้รับที่นี่คุณจะต้องมีสิ่งที่คุ้มค่า. " "Got ที่ไหน" "ฮะคุณไม่ได้รู้ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน" "ขอบคุณแผนที่ฉันมีความคิดทั่วไปของตำแหน่งของฉัน แต่ฉันรู้ว่าไม่มีอะไร เกี่ยวกับสถานที่นี้. "- สุจริตตอบวัชพืช"ดีที่เราไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง หมู่บ้านนี้ปรากฏที่นี่ในช่วงเวลาของความสับสนวุ่นวาย อะไรได้ยินเกี่ยวกับที่ " "ใช่ แต่ไม่มาก." "สิ่งเหล่านี้เป็นเวลาที่ทุกคนไปบ้าและวิ่งอาละวาด บรรพบุรุษของเราเข้ามาในดินแดนเหล่านี้และต่อสู้เพื่อชีวิตของพวกเขา ความซื่อสัตย์ที่พวกเขายินดีที่จะต่อสู้ แต่พวกเขาไม่มีอาวุธ พวกเขากำลังขับรถที่นี่ได้โดยไม่ต้องมากที่สุดเท่าที่ด้ามดาบ ... " วิสัยทัศน์ของอดีตที่ผ่านมาเริ่มปรากฏให้เห็นต่อหน้าต่อตาวัชพืชทหารจำนวนมากที่มีหอกและดาบไล่คนยากจนที่หิวโหยไปในดินแดนที่ห่างไกล ดินแดนที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายหลาย มีหลายร้อยหลายพันคน พื้นดินก็โชกไปด้วยเลือดไว้ทุกข์และความเศร้าโศก"ตอนแรกจำนวนของผู้คนที่นี่เนรเทศลดลงอย่างรวดเร็ว เพียงหวงแหนมากที่สุดอยู่รอด อะแฮ่ม! ฉันจะบอกคุณมากขึ้น แต่ฉันไม่ว่างในขณะนี้. " "ไม่ว่าง? มีอะไร " "คุณอาจจะได้สังเกตเห็นโล่ที่นี่ แต่น่าเสียดายที่มันเสียและผมจำเป็นต้องเปลี่ยนให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ คุณมีโอกาสจะทำฉันหน่อยได้ไหม? " "ใช่ฉันจะช่วยให้วิธีการที่ฉันสามารถใด." "Great คุณควรจะนำโล่นี้จะมีชายคนหนึ่งและใช้เวลาหนึ่งใหม่จากเขา เขาทำงานช่างตีเหล็กขนาดใหญ่ในหมู่บ้านนี้ ". Ding! ใหม่เควส: โล่เพื่อ Kokun แม้จะมีความพยายามของนักล่า Kokun ล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาโล่ของเขา ถ้าแบ่งระหว่างการต่อสู้เขาจะอยู่ในปัญหา คุณจะต้องนำไปให้เพื่อนของเขาลูซิลล์ที่จะแลกกับหนึ่งใหม่นี่อีจำกัด : ถ้าคุณออกจากหมู่บ้านที่มีโล่ Kokun จะโกรธ". ฉันจะนำคุณโล่ใหม่" คุณได้รับการยอมรับการแสวงหา . วัชพืชเชื่อว่าก่อนที่จะทำเควสมันเป็นเรื่องสำคัญที่จะรวบรวมข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมด โล่เขาได้เป็นอย่างหนักและแข็ง"ตอนนี้ให้เรา ระบุ " โล่คือทั้งหมดที่แตกและสกปรกดังนั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินค่าจากดูคนเดียว วัชพืชกำลังมุ่งหน้าไปที่ช่างตีเหล็กที่กำลังมองผ่านหน้าต่างข้อมูลโล่ในขณะที่ลูซิลล์โล่คงทน: 12/50 กลาโหม: 16 โล่ง่ายที่ทำจากโลหะเกรดต่ำ มันถูกปกคลุมด้วยเหล็กด้านนอก แต่หนาวมากในภายใน มันเป็นอ่อนแอกับอาวุธทื่อ มันควรจะถูกแทนที่ในโอกาสแรกต้องการ: ไม่มีผลกระทบ: โอกาส 50% เพื่อป้องกันขีปนาวุธหมู่บ้านไม่ใหญ่มากดังนั้นมันก็ไม่ยากเกินไปที่จะหา blcksmith แต่มันก็ไม่ได้ดูอะไรเช่น Kokun อธิบาย เตาเผาขนาดเล็กที่มีทั่งในห้องขนาดเล็กที่มีดาบคู่และอาวุธอื่น ๆ ไม่กี่ที่แขวนอยู่บนผนังคือทั้งหมดที่เห็นวัชพืช เพียง แต่สิ่งที่ใหญ่มีเคราและกล้ามเนื้อ smith ลูซิลล์"ผมเห็นคุณเป็นครั้งแรกที่คนแปลกหน้า." "ผมมาที่นี่ตามคำขอของ Kokun." ความสัมพันธ์ของวัชพืชกับชาวบ้านไม่ได้มากในด้านที่ดีของเขาจึงตัดสินใจ ที่จะใช้ความคิดริเริ่ม แต่ความกังวลของเขาที่ไม่จำเป็น"โอ้มาในระบบมีกลิ่นที่คุ้นเคยของโลหะรอบตัวคุณเป็น ฉันรักไฟที่ว่าทำไมฉันกลายเป็น smith ทำไมคุณไม่ master งานฝีมือนี้ " วัชพืชพิจารณาคำตอบของเขาอย่างรวดเร็ว บางครั้งที่ไม่มีนัยสำคัญดังกล่าวในคำถามได้อย่างรวดเร็วก่อนการกำหนดความสัมพันธ์ของคุณกับ NPCs "ผมชอบละลายโลหะเย็นและให้มันเป็นรูปร่างใหม่." "คำตอบที่ดี ดังนั้นสิ่งที่นำคุณที่นี่ " วัชพืชมอบโล่"เขาขอใหม่." "นั่นมัน! คนบ้า Kokun ยากจนโล่ของเขาอีกครั้งที่ ผมเตือนเขาหลายต่อหลายครั้งจะต้องระวัง ... อะแฮ่ม! ฉันไม่สามารถให้ทำเช่นนี้ได้ฟรี ฉันจะให้อีกคนหนึ่งเป็นเวลา 5 ทอง ที่ไร้ประโยชน์ Kokun ไม่ได้มีชนิดของเงินที่ดังนั้นคุณจะต้องจ่ายแทน. " "อืมม ... " วัชพืชกำลังจะพูดอะไรบางอย่างหยาบคายในขณะที่เขารู้สึกว่าโกง แต่ตัวเองจัดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา มันเป็นเรื่องโง่ที่จะให้ขึ้นบนเควสครั้งแรกหลังจากนั้นไม่นานการค้นหา เขาเชื่อว่าตัวเองว่านี้เป็นเพียงการลงทุนที่มากขึ้นในอนาคต'อืมผมไม่ได้โกงเหมือนว่าตั้งแต่การประชุมที่โรดริปราชญ์. วัชพืชผ่านทองยิ้มลูซิลล์"ขอบคุณ ฉันเพิ่งเกิดขึ้นจะมีโล่ว่างสำหรับเขา ที่นี่คุณไป. " วัชพืชได้โล่ ภารกิจเสร็จสมบูรณ์และเขาก็จะออกจากลูซิลล์ แต่หยุดเขา"เฮ้มีคุณได้ยินเกี่ยวกับต้นกำเนิดของหมู่บ้านของเราหรือไม่" วัชพืชเป็นครั้งแรกที่ค้นพบการตั้งถิ่นฐานนี้ บางทีที่หรือความเป็นจริงของวีดเป็น smith ตัวเองเป็นสิ่งที่ทำให้ลูซิลล์ที่จะบอกเขาเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และวัชพืชก็ยังคงย่างหมูป่าแม้การเยาะเย้ยและขู่ดู

ไม่เคยก่อนปรุงอาหารและประติมากรรมรอบรู้ทำให้เขาผิดหวัง ทุกคนที่เท่าที่ชิมอาหารที่เขาชอบมัน ประติมากรรมและมักจะนำผลลัพธ์ที่ดีเหมือนกัน

เมื่อเขาแกะช่อสวยงามสำหรับผู้เล่นที่ชื่อ โฟล์ค ที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารักประติมากรรมต้นแบบมักจะนำผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด

มันต้องไม่มีความรู้สึกของศิลปะ . . . . . . . คนป่า '

ชาวบ้านทัศนคติไม่ได้อารมณ์เสียวัชพืชเลย

มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมโดนเมิน ฉันชินกับมัน . . . "

เขาจำได้ดี เวลาที่เขาได้ทำงานที่โรงงาน เมื่อเขายังเด็ก

เมื่อ ฮุน อายุได้ 14 ปีเขาได้ทำงานเต็มเวลาปลดตะเข็บในอบอ้าวและห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น ที่ยากและน่าเบื่องานและเขาได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะปล่อยในกลางวัน . ฮุนโคตรอิจฉา ร่าเริง นักเรียนผ่านเขาตอนพักกลางวัน .

ตอนนั้นเขาเป็นคนนอกสำหรับทุกคนแต่ที่ไม่ทำลายเขา แต่ความเข้มแข็ง และทำให้เขาเติบโตขึ้นในแม้ทุกอย่าง

วัชพืชเสร็จคั่วหมูป่า และหลังจากได้รับการตอบสนอง เขาเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋าและเดินต่อจนถึงหมู่บ้านพยายามที่จะเริ่มต้นการสนทนา เขาเชื่อว่าใน NPCs ทั้งหมดต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่จะพูดคุยกับเขา

เขาไม่ได้ผิดเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่กำลังหมอบกับพื้นและจ้องโล่โกหกนอกจากเขา กลายเป็นวัชพืช และกล่าวว่า :

" โอ้ คนแปลกหน้า ถ้าคุณมาที่นี่คุณต้องมีค่าบางอย่าง "
" มีที่ไหน ? "
" ฮ่า คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเธออยู่ที่ไหน "
" ขอบคุณแผนที่ผมมีความคิดทั่วไปของตำแหน่งของฉัน แต่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่นี้ " จริงๆตอบวัชพืช .
" เอ่อเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย หมู่บ้านนี้ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ในช่วงเวลาแห่งความสับสนวุ่นวาย ได้ยินอะไรเกี่ยวกับมันบ้าง "
" ใช่ แต่ไม่มาก . "
" สมัยนั้นเมื่อทุกคนไปบ้าและวิ่งอาละวาด บรรพบุรุษของเรามาแผ่นดินนี้และต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด บอกตามตรงพวกเขาเต็มใจที่จะต่อสู้ แต่พวกเขาไม่มีอาวุธ พวกเขาถูกขับที่นี่โดยมากเป็นด้ามของดาบ . . . . . . . "

วิสัยทัศน์ของอดีตเริ่มปรากฏก่อนที่วัชพืช . .

มากมาย ทหารถือหอกและดาบไล่ตามคนอดอยากยากจนไปไกลในดินแดน ดินแดนที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายหลาย มีหลายร้อยหลายพันคน พื้นดินที่ชุ่มไปด้วยเลือด ทุกข์และความเศร้าโศก

" ตอนแรกจํานวนคนถูกเนรเทศมาได้อย่างรวดเร็วลดลงแต่เหนียวสุดรอด อะแฮ่ม ! ผมจะบอกคุณ แต่ตอนนี้ผมยุ่งมาก ยุ่ง "
" ? ด้วยอะไร ? "
" คุณอาจได้สังเกตเห็นนี้โล่ที่นี่ แต่มันแตกและต้องการเปลี่ยนให้เร็วที่สุด คุณบังเอิญทำให้ฉันได้ไหม "
" ครับ ผมจะช่วยเท่าที่ทำได้ "
" ที่ดี คุณควรเอาโล่ไปคนหนึ่งและใช้ใหม่จากเขาเขากำลังตีขนาดใหญ่ในหมู่บ้านนี้ "

กิ๊ง


ใหม่เควส : โล่สำหรับ kokun

แม้จะมีความพยายามทั้งหมด ฮันเตอร์ kokun ล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาโล่ของเขา ถ้าจะแบ่งระหว่างการต่อสู้เขาจะเดือดร้อน คุณต้องเอามาให้เพื่อนลูซี่เปลี่ยนใหม่

ยาก : E .

ข้อ : ถ้าคุณออกจากหมู่บ้านด้วยโล่ kokun จะโกรธ



" ผมจะให้คุณโล่ใหม่ "


คุณรับเควส



วัชพืชเชื่อว่าก่อนที่จะทำเควส มันสำคัญที่จะรวบรวมทั้งหมดของข้อมูล โล่เขามีมากหนักและแข็ง

" ตอนนี้เลยดีไหม รหัส ! "

โล่ก็แตกและสกปรก ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินจากมูลค่าของมันดูคนเดียว วัชพืชไป ช่างเหล็กดูหน้าต่างข้อมูลโล่ ในขณะที่ ลูซิลโล่





ความทนทาน : 12 / 50
กลาโหม : 16 .

ง่ายโล่ที่ทำจากคุณภาพโลหะ มันถูกปกคลุมด้วยเหล็กด้านนอก แต่เย็นยะเยือกมากในภายใน มันอ่อนแอต่อคมอาวุธ มันควรจะถูกแทนที่ในโอกาสแรก ไม่มีความต้องการ :



ผล : มีโอกาส 50% ที่จะป้องกันขีปนาวุธ

.หมู่บ้านไม่ใหญ่มาก แล้วมันก็ไม่ยากเกินไปที่จะหา blcksmith . แต่มันดูไม่เหมือน kokun อธิบาย เตาขนาดเล็ก มีทั่งในห้องเล็ก ๆ กับคู่ ดาบ และอาวุธอื่น ๆไม่กี่แขวนบนผนังเป็นวัชพืชเห็น โดยเฉพาะสิ่งที่ใหญ่ มีเครา และผึ่ง สมิธ ลูซี่

" ผมเห็นคุณครั้งแรก คนแปลกหน้า . "
" ผมมาที่นี่ kokun ร้อง " ความสัมพันธ์

วัชพืชกับชาวบ้านไม่ค่อนข้างดี ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะใช้ความคิดริเริ่ม อย่างไรก็ตามความกังวลของเขาก็ไม่จำเป็น

" โอ้ เข้ามาสิ มีกลิ่นที่คุ้นเคยของโลหะรอบ ๆตัวคุณ ผมชอบไฟ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงกลายเป็นสมิธ ทำไมคุณถึงอาจารย์ยานนี้ "

วัชพืชได้อย่างรวดเร็วถือว่าเป็นคำตอบของเขาบางครั้งเรื่องไม่สำคัญที่คำถามแวบแรกคือการกำหนดความสัมพันธ์ของคุณกับ NPCs .

" ฉันชอบหลอมโลหะเย็นและให้มันเป็นรูปร่างใหม่ "
" ดีตอบ อะไรทำให้เธอมาที่นี่ "

วัชพืชมอบโล่

" เขาถามใหม่ "
" นั่นแหละ ! ไอ้บ้า kokun ทำลายโล่ของเขาอีกครั้ง ฉันเตือนเขาหลายครั้งให้ระวัง . . . . . . . อะแฮ่ม ! ฉันไม่สามารถทำมันได้ฟรีผมจะให้อีก 5 ทอง ที่ไร้ประโยชน์ kokun ไม่ได้มีชนิดที่ของเงินดังนั้นคุณจะต้องจ่ายแทน " .
" อืม . . . . . . "

วัชพืชจะพูดอะไรหยาบคาย เพราะว่าเขารู้สึกว่าโกง แต่จัดตัวเองในวินาทีสุดท้าย มันโง่ที่จะล้มเลิกภารกิจแรกหลังจากการค้นหาเป็นเวลานาน เขาเชื่อว่าตัวเองว่ามันเป็นเพียงมากกว่าการลงทุนในอนาคต 'hmm

,ฉันไม่ได้โกงแบบนี้ ตั้งแต่การประชุมที่เซจ Rodrigues '

วัชพืชผ่านทองยิ้มให้ลูซี่

" ขอบคุณ ฉันบังเอิญมีโล่ไว้ชีวิตเขา ที่นี่คุณไป "

วัชพืชได้โล่ ภารกิจเสร็จสมบูรณ์ และเขากำลังจะจากไป แต่ลูซี่หยุดเขา

" เฮ้ , คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับต้นกำเนิดของหมู่บ้านของเรา "

วัชพืชเป็นครั้งแรกเพื่อค้นพบนิคมนี้บางที หรือข้อเท็จจริงของกัญชาเป็น สมิธ เอง ทำให้ลูซี่เพื่อบอกเขาเรื่องนี้