Spoke in the wheel The Buddha is a

Spoke in the wheel
The Buddha is a tragically misunderstood figure like most religious teachers. He never spoke about god and the life after death. Yet he became a god and and his representatives claimed to be his or his representatives' reincarnations. Most of his teachings came to be altered. Amita Kanekar's novel, A Spoke in the Wheel, takes a scholarly look at the life of this great religious teacher and the history of his times. The novel also shows how the Buddha's teachings came to be altered.
The novel is a brilliant work by a person who has studied the history, myths and legends of the Buddha's and Ashoka's period.
The story is set in two different historical periods: the Buddha's and Ashoka's. The chapters in the novel alternate between these two periods. Upali tells the story of the Buddha and the novelist tells the story of Upali in the alternate chapters.
Upali is a Buddhist monk living in Emperor Ashoka's time. He is writing a book on the Buddha because he wants to show the real Buddha to the world. The Buddha was in the danger of becoming a myth; he was being deified by his followers. "The Buddha and his mother were ordinary people, like you and me!" (p 26)Upali admonishes his companion Ananda who is also a monk. Later Upali tells Xantes, a Greek visitor: "The Buddha was a very wise man, but a man." (p 95) The whole purpose of Upali's writing is to show that the Buddha was a man, not a god. No one knows about gods, not even whether they exist. It's not our duty to bother ourselves with gods and life after death. Our duty is to live this life well.
"So what if people do think he (the Buddha) was a god?" asks Ananda. Upali's answer is the essence of the novel.
"... I think," says Upali, "it destroys the very core of the Buddha's teaching. Some people say that core is non-violence, others say compassion, others freedom from rebirth. I think it is humanity. Man as the measure of the world. The realization that there are no gods, no supernatural forces taking responsibility for everything, no magical formulae. We have to deal with the world ourselves, and we have to do it standing straight, not prostrate in front of an altar." (p 246-7)
Upali's attempts to bring back the Buddha's real message to his contemporary followers is destined to be defeated. Emperor Ashoka himself takes interest in Upali's writing. But Ashoka cannot raise himself above his megalomania. He calls himself "the Beloved of the Gods" and imagines himself as the master of the universe. At least his universe, the Magadhe empire. He keeps the monks under his control by giving them all the donations they need. The monks are no more required to go begging from door to door, as the Buddha had asked them to do, for their food and other basic necessities such as clothes. Ashoka played a great role in killing the real Buddha even as he spread Buddhism in all the parts of the world that he could send the monks to! And Ashoka suppressed Upali's writings too.
The novel presents the gory world that existed in the time of the Buddha. The wars that exterminated whole tribes. Upali himself is a survivor of the Kalinga war. Hence he has a dislike towards Ashoka. But he does not allow that dislike to colour his narrative of the Buddha. It's not Upali but another character, a monk named Deepak, who speaks the following lines about Ashoka: "He has selected teachings... though the Buddha himself only enumerated the Eightfold Path. He's giving us a uniform, when the Buddha wore rags from rubbish heaps! The Buddha said that four or five monks were free to formulate their own rules of living, but now it is to be set by Pataliputra!" (p 288-9) The Pataliputra monastery was Ashoka's own creation.
Ashoka is said to have undergone a transformation after the Kalinga War. But the transformation did not melt the dictator in him. A viceroy in the novel blames Ashoka saying that he created a "half-baked bastard culture" and accuses him of being a dictator. The novel shows that even Ashoka did not understand the real Buddha. Perhaps he did not want to understand. Like today's advocates of Islamic fundamentalism or Hindutva.
The Buddha did not impose any rule on anyone. He was not even vegetarian as is commonly understood. He ate whatever was given to him in his begging bowl. He was against violence of any type, which included, of course, killing of animals. But he made no rules for that or anything else. "In fact," says Upali, "the suttas say that the Buddha's last meal was a dish of pork, offered by the woodcutter Chunda." (p 242)
"His (the Buddha's) way did not espouse ritual, magic, idolatry, altars, hymns or any meditational exercise that promised the Ultimate. Forget eternalities, live in the real world and try to understand it. It did insist on physical and mental discipline, but not for any mystic powers. Simply to function better, to be more intelligent, aware and efficient. It did not deny the existence of any god or Absolute or Infinite, nor did it affirm them, but it did express doubts as to their importance." (p 278-9)
"There is no heaven, no final liberation, nor any soul in another world. Spells, incantations, rituals, even the duties of the four varnas - all these are nonsense, invented for the livelihood of those destitute of knowledge and manliness." (P 181)

It was a falsehood that Krishna perpetrated on Arjuna and the subsequent generations of believers that the varna-dharma was more important than one's blood-dharma. The Buddha sought to correct that falsehood. (P 111)
The novel questions many of man's popular beliefs and traditions. It questions even the validity of history.
It's an eminently readable novel that ought to be read by every Indian, especially those who are bitten by the religious bug.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดในล้อ
พระพุทธเจ้าเป็นตัวเลขที่เข้าใจผิดอนาถเช่นครูสอนศาสนามากที่สุด เขาไม่เคยพูดเกี่ยวกับพระเจ้าและชีวิตหลังความตาย แต่เขาก็กลายเป็นพระเจ้าและและตัวแทนของเขาอ้างว่าเป็นตัวแทนของเขาหรือของเขา reincarnations ที่สุดของคำสอนของเขามาถึงจะมีการเปลี่ยนแปลง นวนิยาย Amita Kanekar ของพูดในล้อ, ใช้เวลาดูวิชาการในชีวิตของครูทางศาสนาที่ยิ่งใหญ่นี้และประวัติศาสตร์ของเวลาของเขา นวนิยายเรื่องนี้ยังแสดงให้เห็นว่าคำสอนของพระพุทธเจ้ามาถึงจะมีการเปลี่ยนแปลง.
นวนิยายเป็นงานที่ยอดเยี่ยมโดยบุคคลที่ได้ศึกษาประวัติศาสตร์ตำนานและตำนานของรอบระยะเวลาของพระพุทธเจ้าและของพระเจ้าอโศก.
เรื่องนี้ตั้งอยู่ในสองช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกันของพระพุทธเจ้า และพระเจ้าอโศก บทในนิยายสลับระหว่างทั้งสองช่วงเวลา Upali บอกเล่าเรื่องราวของพระพุทธเจ้าและนักประพันธ์บอกเล่าเรื่องราวของ Upali ในบทอื่น.
Upali เป็นพระสงฆ์ที่อาศัยอยู่ในเวลาที่พระมหากษัตริย์ของพระเจ้าอโศก เขาจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธรูปเพราะเขาต้องการที่จะแสดงพระพุทธรูปที่แท้จริงให้กับโลก พระพุทธรูปอยู่ในอันตรายของการเป็นตำนาน; เขาถูก deified โดยลูกน้องของเขา "พระพุทธรูปและแม่ของเขาเป็นคนธรรมดาเช่นคุณและฉัน!" (หน้า 26) Upali admonishes สหายอนันดาของเขาที่ยังเป็นพระภิกษุสงฆ์ Upali ต่อมาบอก Xantes ผู้เข้าชมกรีก: "พระพุทธเจ้าเป็นคนที่ฉลาดมาก แต่คน." (พี 95) จุดประสงค์ทั้งหมดของการเขียน Upali คือการแสดงให้เห็นว่าพระพุทธเจ้าเป็นคนที่ไม่พระเจ้า ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับพระเจ้าไม่ได้ว่าพวกเขามีอยู่ มันไม่ใช่หน้าที่ของเราที่จะรำคาญตัวเองกับพระเจ้าและชีวิตหลังความตาย หน้าที่ของเราคือการมีชีวิตอยู่อย่างนี้.
"ดังนั้นสิ่งที่ถ้าคนไม่คิดว่าเขา (พระพุทธรูป) เป็นพระเจ้าหรือไม่" ถามว่าอนันดา คำตอบ Upali เป็นสาระสำคัญของนวนิยายเรื่องนี้.
"... ผมคิดว่า" Upali "มันทำลายแกนหลักของการเรียนการสอนของพระพุทธเจ้า. บางคนบอกว่าเป็นหลักไม่ใช่ความรุนแรง, ความเห็นอกเห็นใจคนอื่นบอกว่าคนอื่น ๆ เป็นอิสระจากการเกิดใหม่กล่าวว่า ฉันคิดว่ามันเป็นมนุษย์. ผู้ชายเป็นตัวชี้วัดของโลก. ตระหนักว่ามีพระไม่มีไม่มีพลังเหนือธรรมชาติความรับผิดชอบสำหรับทุกสูตรที่มีมนต์ขลังไม่. เราต้องจัดการกับตัวเองในโลกและเราต้องทำมันยืนอยู่ ตรงไม่ได้กราบอยู่หน้าแท่นบูชา. " (พี 246-7)
Upali พยายามที่จะนำกลับข้อความที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าไปยังผู้ติดตามร่วมสมัยของเขาเป็น destined จะพ่ายแพ้ จักรพรรดิอโศกตัวเองให้ความสนใจในการเขียนของ Upali แต่พระเจ้าอโศกไม่สามารถยกตัวขึ้นเหนือหลงของเขา เขาเรียกตัวเองว่า "ที่รักของพระเจ้า" และนึกว่าตัวเองเป็นหลักของจักรวาล อย่างน้อยจักรวาลของเขาอาณาจักร Magadhe เขาช่วยให้พระสงฆ์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาด้วยการให้เงินบริจาคทั้งหมดที่พวกเขาต้องการ พระสงฆ์ไม่จำเป็นต้องขึ้นไปขอทานออกจากประตูไปเป็นพระพุทธรูปที่ได้ขอให้พวกเขาทำอาหารและสิ่งจำเป็นพื้นฐานอื่น ๆ เช่นเสื้อผ้าของพวกเขา พระเจ้าอโศกมีบทบาทที่ดีในการฆ่าพระพุทธเจ้าจริงแม้ในขณะที่เขากระจายพุทธศาสนาในทุกส่วนของโลกที่เขาจะได้ส่งพระสงฆ์ไป! และพระเจ้าอโศกปราบปรามเขียน Upali เกินไป.
นวนิยายนำเสนอโลกที่เต็มไปด้วยเลือดที่มีอยู่ในเวลาของพระพุทธเจ้า สงครามที่ทำลายทั้งชนเผ่า Upali ตัวเองเป็นผู้รอดชีวิตจากสงครามคา ดังนั้นเขามีความไม่ชอบที่มีต่อพระเจ้าอโศก แต่เขาไม่อนุญาตให้ไม่ชอบที่จะเล่าเรื่องของเขาสีของพระพุทธเจ้า มันไม่ได้ Upali แต่ตัวละครอื่นที่มีชื่อ Deepak พระภิกษุสงฆ์ที่พูดบรรทัดต่อไปนี้เกี่ยวกับพระเจ้าอโศก: "เขาได้เลือก ... คำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ตัวเองเท่านั้นที่แจกแจง eightfold ทางเขาให้เราเหมือนกันเมื่อพระพุทธเจ้าสวมผ้าจาก. กองขยะ! พระพุทธเจ้ากล่าวว่าสี่หรือห้าพระสงฆ์มีอิสระที่จะกำหนดกฎของตัวเองในการดำรงชีวิต แต่ตอนนี้ก็คือการตั้งค่าได้โดย Pataliputra! " (พี 288-9) วัด Pataliputra คือการสร้างตัวเองของพระเจ้าอโศก.
อโศกบอกว่าจะได้รับการเปลี่ยนแปลงหลังจากที่คาสงคราม แต่การเปลี่ยนแปลงที่ไม่ละลายเผด็จการในตัวเขา อุปราชในนวนิยายโทษพระเจ้าอโศกบอกว่าเขาสร้าง "วัฒนธรรมไอ้อ่อนหัด" และกล่าวหาว่าเขาเป็นเผด็จการ แสดงให้เห็นว่าแม้นวนิยายอโศกไม่เข้าใจพระพุทธรูปจริง บางทีเขาอาจจะไม่ได้ต้องการที่จะเข้าใจ เช่นเดียวกับผู้สนับสนุนในปัจจุบันของลิทัวเนียอิสลามหรือฮินดูท์.
พระพุทธรูปไม่ได้กำหนดกฎกับใครใด ๆ เขาเป็นคนที่ไม่ได้เป็นมังสวิรัติเป็นที่เข้าใจกันโดยทั่วไป เขากินอะไรก็ตามที่มอบให้กับเขาในชามขอทานเขา เขาเป็นคนที่ต่อต้านความรุนแรงของชนิดใด ๆ ซึ่งรวมถึงของหลักสูตรการฆ่าสัตว์ แต่เขาทำกฎระเบียบไม่มีที่หรือสิ่งอื่น "ในความเป็นจริงกล่าวว่า" Upali "suttas บอกว่าอาหารมื้อสุดท้ายของพระพุทธเจ้าเป็นจานเนื้อหมูที่นำเสนอโดยตัดไม้ Chunda." (พี 242)
"เขา (พระพุทธเจ้า) วิธีที่ไม่ได้รับหลักการพิธีกรรม, มายากล, รูปปั้น, แท่นบูชาสวดหรือการออกกำลังกาย meditational ว่าสัญญาที่ดีที่สุด. ลืม eternalities อาศัยอยู่ในโลกแห่งความจริงและพยายามที่จะเข้าใจมัน. มันไม่ยืนยันในการ วินัยทางร่างกายและจิตใจ แต่ไม่ได้สำหรับอำนาจลึกลับใด ๆ . เพียงแค่ทำงานที่ดีกว่าที่จะฉลาดมากขึ้นตระหนักถึงและมีประสิทธิภาพ. มันไม่ได้ปฏิเสธการดำรงอยู่ของพระเจ้าหรือแอบโซลูทหรือไม่มีที่สิ้นสุด, หรือไม่ก็ยืนยันพวกเขา แต่มันก็ด่วน สงสัยเป็นความสำคัญของพวกเขา. " (พี 278-9)
"ไม่มีสวรรค์คือไม่มีการปลดปล่อยสุดท้ายหรือจิตวิญญาณในโลกอื่นใดคาถามนต์พิธีกรรมแม้หน้าที่ของสี่ varnas -. ทั้งหมดเหล่านี้เป็นเรื่องไร้สาระที่คิดค้นสำหรับการดำรงชีวิตของคนยากจนของคนเหล่านั้น ความรู้และความเป็นลูกผู้ชาย. " (P 181) มันเป็นความเท็จที่กฤษณะจอมมารในอรชุนและรุ่นต่อมาของผู้ศรัทธาที่วาร์-ธรรมะเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่าหนึ่งของเลือดธรรมะ พระพุทธเจ้าพยายามที่จะแก้ไขความเท็จว่า (P 111) คำถามนวนิยายหลายคนที่นิยมความเชื่อและประเพณี มันถามแม้กระทั่งความถูกต้องของประวัติศาสตร์. มันเป็นนิยายที่อ่านได้อย่างเด่นชัดว่าควรจะอ่านโดยอินเดียทุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่กำลังกัดโดยข้อผิดพลาดทางศาสนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พูดในล้อ
พระพุทธเจ้าเป็นอย่างเข้าใจผิด รูปเหมือนอาจารย์ทางศาสนามากที่สุด เขาไม่เคยพูดเรื่องพระเจ้า และชีวิตหลังความตาย แต่เขาก็เป็นพระเจ้า และตัวแทนของเขาอ้างว่าเขาหรือตัวแทนของเขา ' ชาติ ที่สุดของคำสอนของเขาก็จะเปลี่ยนไป ของ อมิตา kanekar นวนิยาย , พูดในล้อใช้วิชาการดูชีวิตของอาจารย์ทางศาสนาที่ยิ่งใหญ่นี้และประวัติศาสตร์ของเวลาของเขา นวนิยายเรื่องนี้ยังแสดงให้เห็นว่าพระธรรมมาเปลี่ยนแปลงได้ .
นวนิยายเป็นงานที่ยอดเยี่ยม โดยคนที่ได้ศึกษาประวัติศาสตร์ ตำนานและตำนานของพระพุทธเจ้า และระยะเวลาของพระเจ้าอโศก .
เรื่องราวตั้งอยู่ใน 2 ช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน : พระพุทธรูปและพระเจ้าอโศก .บทในนวนิยายสลับระหว่างสองช่วงเวลา ทรงบอกเล่าเรื่องราวของพระพุทธเจ้าและนักเขียนบอกเล่าเรื่องราวของบุคคลจากตูรินในบทอื่น .
ทรงเป็นพระจักรพรรดิพระเจ้าอโศกมีชีวิตอยู่ในเวลา เขาเขียนหนังสือเกี่ยวกับ พระพุทธเจ้า เพราะเขาต้องการจะแสดงพระพุทธเจ้าที่แท้จริงในโลก พระพุทธเจ้าอยู่ในอันตรายของการเป็นตำนาน ;เขาถูกเทพเจ้าของที่โดยลูกศิษย์ของเขา พระพุทธเจ้าและแม่ของเขาเป็นคนปกติเช่นคุณและฉัน ? ( 26 ) ทรง admonishes ของเขาเพื่อน อนันดา ยังเป็นผู้ที่เป็นพระ ต่อมาทรงบอก xantes แขกกรีก : " พระพุทธเจ้าเป็นคนฉลาดมาก แต่เป็นผู้ชาย " ( p 95 ) จุดประสงค์ของการเขียนคือทรงแสดงให้เห็นว่า พระพุทธเจ้าเป็นมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้า ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเทพเจ้าไม่ได้ว่าพวกเขามีอยู่ ไม่ใช่หน้าที่ของเราที่จะต้องตัวเรากับพระเจ้าและชีวิตหลังความตาย หน้าที่ของเรา คือ ชีวิตนี้ดี
" ถ้าคนคิดว่า เขา ( พระพุทธเจ้า ) เป็นพระเจ้า ? ถามว่า อนันดา ตอบ ทรงเป็นหัวใจของนวนิยาย .
" . . . . . . . ฉันคิดว่า , " กล่าวว่าทรง " ทำลายแก่นแท้ของพุทธสอน บางคนบอกว่า หลัก ไม่ใช้ความรุนแรง ที่คนอื่นพูดด้วยความรักผู้อื่นอิสรภาพจากการเกิดใหม่ ฉันคิดว่ามันเป็นมนุษย์ คนเป็นวัดของโลก ตระหนักว่าไม่มีพระเจ้า ไม่มีพลังเหนือธรรมชาติที่รับผิดชอบทุกอย่าง ไม่ขลัง สูตร เราต้องจัดการกับโลกเรา และเราต้องทำมัน ยืนตรง ไม่กราบต่อหน้าแท่นบูชา ( P 246-7 )
"ทรงพยายามที่จะรื้อฟื้นพระจริงข้อความไปยังผู้ติดตามร่วมสมัยของเขาถูกกำหนดให้ต้องพ่ายแพ้ จักรพรรดิพระเจ้าอโศกเองสนใจทรงกำลังเขียนอยู่ แต่อาไม่สามารถยกระดับตัวเองขึ้นไปเมกาโลมาเนียของเขา เขาเรียกตัวเองว่า " ที่รักของพระเจ้า " และคิดว่าตัวเองเป็นหลักของจักรวาล อย่างน้อยจักรวาลของเขา magadhe จักรวรรดิเขาเก็บพระภายใต้การควบคุมของเขาโดยให้พวกเขาทั้งหมดบริจาคที่พวกเขาต้องการ พระไม่ต้องไปขอทานจากประตูไปที่ประตู ตามที่พระพุทธเจ้าได้ขอให้พวกเขาทำ อาหาร และสิ่งจำเป็นพื้นฐานอื่นๆ เช่น เสื้อผ้า พระเจ้าอโศกมีบทบาทอย่างมากในการฆ่าพระพุทธเจ้าจริงแม้ในขณะที่เขาแผ่พระพุทธศาสนาในทุกส่วนของโลกที่เขาจะได้ส่งพระให้พระเจ้าอโศกทรงเขียนและปราบปรามด้วย
นวนิยายนำเสนอประเภทของโลกที่มีอยู่ในเวลาของพระพุทธเจ้า สงครามกวาดล้างชนเผ่าทั้งหมด พระอุบาลีเถระตัวเองเป็นผู้รอดชีวิตจากสงครามคาลิงกา . เพราะเขาไม่ชอบต่อพระเจ้าอโศก . แต่เขาไม่อนุญาตให้ไม่ชอบสีเล่าเรื่องของเขา ของพระพุทธเจ้า มันไม่ได้ทรง แต่ตัวอื่น พระชื่อ Deepakใครพูดบรรทัดต่อไปนี้เกี่ยวกับพระเจ้าอโศก : " เขาได้เลือกคำสอน . . . . . . . แม้พระพุทธเจ้าทรงระบุในแบบเฉพาะทาง เขาให้เราเครื่องแบบ เมื่อพระพุทธเจ้าใส่เศษผ้าจากกองขยะ พระพุทธเจ้าบอกว่า สี่หรือห้าพระฟรีเพื่อสร้างกฎของตัวเองอยู่ แต่ตอนนี้มันถูกตั้งค่าโดยปาฏะลีบุตร !" ( P 288-9 ) ปาฏะลีบุตรวัดเป็นพระเจ้าอโศกเองสร้าง .
พระเจ้าอโศกว่ามีระดับการเปลี่ยนแปลงหลังจากสงครามคาลิงกา . แต่การเปลี่ยนแปลงก็ไม่ละลาย เผด็จการในเขา อุปราชในนวนิยายโทษอาบอกว่าเขาสร้าง " ครึ่งอบวัฒนธรรม " เลว และกล่าวหาเขาเป็นเผด็จการ นวนิยายเรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงพระเจ้าอโศกไม่เข้าใจพุทธที่แท้จริงบางทีเขาอาจไม่ต้องการที่จะเข้าใจ เหมือนวันนี้ ทนายความของอิสลามและฮินดูทวา .
พระพุทธเจ้าไม่ได้กำหนดกฎใด ๆ ทุกคน เขาไม่ได้เป็นมังสวิรัติมักเข้าใจ เขาจะกินทุกอย่างที่ให้เขา เขาขอร้องให้ชาม เขาต่อต้านความรุนแรงใด ๆ ชนิด ซึ่งรวมของหลักสูตร การฆ่าสัตว์ แต่เขาไม่มีกฎหรืออะไรอื่น . ในความเป็นจริงกล่าวว่า " ทรง " suttas บอกว่าพระกระยาหารมื้อสุดท้ายเป็นอาหารหมู เสนอ โดยคนตัดไม้ chunda " ? ( 242 )
" ของเขา ( ของพระพุทธเจ้า ) ที่ไม่ได้นำมาใช้ในพิธีกรรม , มายากล , รูปปั้น , แท่นบูชา , เพลงสวด หรือการออกกำลังกายที่พองสัญญาที่ดีที่สุด ลืม eternalities อยู่ในโลกของความจริง และพยายามเข้าใจมัน มันยืนยันในทางร่างกาย และจิตใจ วินัยแต่ไม่ใช่สำหรับพลังลึกลับ . เพียงแค่การทำงานที่ดีขึ้น ฉลาดมากขึ้น ตระหนักถึง และมีประสิทธิภาพ มันไม่ได้ปฏิเสธการมีอยู่ของพระเจ้า หรือสัมบูรณ์หรืออนันต์ มันมิได้ยืนยันพวกเขา แต่มันได้แสดงความสงสัยว่า ความสำคัญของพวกเขา . " ( p 278-9 )
" ไม่มีสวรรค์ ไม่มี สุดท้ายการปลดปล่อย หรือวิญญาณในอีกโลกหนึ่ง เวทมนตร์ , คาถา , พิธีกรรม ,แม้หน้าที่ของสี่ varnas - ทั้งหมดเหล่านี้ไร้สาระ สร้างความเป็นอยู่ของผู้ที่ไร้ความรู้และความเป็นลูกผู้ชาย " ( P 181 )

มันเป็นเท็จที่กฤษณะ perpetrated ในจังหวะ และรุ่นที่ตามมาของผู้ศรัทธาที่ Varna ธรรมสำคัญกว่าสายเลือดธรรม พระพุทธเจ้าขอแก้ไขว่า ข่าวโคมลอย ( + 66 )
นวนิยายหลายข้อของผู้ชายที่ได้รับความนิยม ความเชื่อและประเพณี มันถามแม้แต่ความถูกต้องของประวัติศาสตร์
มันเด่นอ่านนวนิยายที่ควรจะอ่านได้โดยทุกคนอินเดีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาผู้ที่ถูกกัดโดยข้อผิดพลาดทางศาสนา